ภาพยนตร์ดัดแปลงฉากสำคัญใกล้แล้ว นักแสดงคนใดร่วมแสดง?

อยากแนะนำส้มตำปลาร้าที่ขายใกล้อนุสาวรีย์ท้าวสุรนารีเป็นอันดับแรก — รสจัดจ้านถึงเครื่องตามแบบอีสานแท้ ๆ ที่ทำให้ความเป็นโคราชชัดขึ้นทันทีเมื่อกัดคำแรก ฉันชอบวิธีที่พ่อค้าแม่ค้าท้องถิ่นตำส้มตำสด ๆ ใส่ปลาร้ากลิ่นหอม เค็มมันออกมาแบบพอดี มีทั้งความเปรี้ยวจากมะนาว ความหวานเล็ก ๆ และความเผ็ดที่กระตุ้นประสาทรับรส ใครที่ชอบเท็กซ์เจอร์ต้องสั่งแบบมีถั่วลิสงคั่วและมะละกอสับกรุบ ๆ กินคู่กับไก่ย่างหนังกรอบหรือหมูย่างกลิ่นควัน แล้วตักข้าวเหนียวร้อน ๆ จุ่มแจ่ว เพียงเท่านี้มื้อกลางวันริมอนุสาวรีย์ก็กลายเป็นมื้อที่เต็มไปด้วยสีสัน บรรยากาศรอบ ๆ จะเป็นตลาดเล็ก ๆ และร้านริมทางที่มีคนท้องถิ่นมานั่งคุยกัน ทำให้การกินส้มตำที่นี่ไม่ใช่แค่เรื่องรสชาติ แต่ยังเป็นประสบการณ์ทางสังคมด้วย ฉันมักจะเลือกมุมที่เห็นอนุสาวรีย์แล้วกินไปมองไป ความเรียบง่ายแบบนี้แหละที่ทำให้การชิมอาหารท้องถิ่นสนุกกว่าแค่การถ่ายรูปจานสวย ๆ

แถววัดปราสาททองมีมุมกินมุมพักที่ทำให้รู้สึกเหมือนหลุดออกมาจากไทม์ไลน์วุ่น ๆ ของเมืองใหญ่เลย ถ้าต้องเลือกมื้อเช้าแบบสบาย ๆ ฉันมักแวะที่ 'ร้านกาแฟบ้านวัด' ติดลานวัด เสิร์ฟกาแฟหอมกรุ่นกับขนมปังปิ้งและข้าวต้มร้อน ๆ ที่ทำให้ก้าวแรกเช้าวันเดินทางอ่อนโยนลงทันที ขนาบกับนั้นมี 'ครัวลุงหนาน' ที่เน้นกับข้าวไทยพื้นบ้าน รสไม่จัดแต่กลมกล่อม เหมาะกับคนที่อยากกินอาหารชวนคิดถึงบ้าน เรื่องที่พัก ฉันชอบความเรียบง่ายของ 'เกสต์เฮาส์สวนทอง' ห้องไม่ฟู่ฟ่าแต่สะอาดและมีระเบียงไม้ให้หย่อนขา มื้อเย็นเดินไปเจอร้านสตรีทฟู้ดหน้าวัด ชื่อ 'ร้านผัดไทยแม่ตา' ที่ผัดได้ดีจนอยากกลับไปต่ออีกวันเดียว การอยู่ใกล้วัดทำให้เวลาช้าลง เหมาะกับคนอยากพักใจมากกว่าการท่องเที่ยวแบบเร่งรีบ

มีหนังไทยหลายเรื่องที่เลือกใช้อำเภอรอบกรุงเทพฯ เป็นฉากหลัง เพราะภูมิประเทศและวัฒนธรรมท้องถิ่นให้บรรยากาศสมจริงโดยไม่ต้องเดินทางไกลเกินไป ตัวอย่างชัดเจนคือ 'Bang Rajan' ซึ่งฉากต่อสู้กับทุ่งนาและป่าไม้รู้สึกได้ถึงความเป็นชนบทจริงจังที่ไม่ใช่กรุงเทพฯ ตรงนี้ทำให้ฉากสงครามมีน้ำหนักและได้พื้นหลังธรรมชาติเต็มตา อีกเรื่องที่มักจะนึกถึงคือ 'The Legend of Suriyothai' กับการใช้โบราณสถานและทุ่งราบของจังหวัดใกล้กรุงเทพฯ เช่นอยุธยา ในฉากพิธีการและราชสำนัก ภาพถ่ายทำออกมาให้อารมณ์ประวัติศาสตร์ได้ดี เพราะสถานที่จริงเติมเต็มรายละเอียดเล็กๆ อย่างกำแพงโบราณและแม่น้ำที่ช่วยขับเน้นความยิ่งใหญ่ของฉาก การดูหนังพวกนี้ในฐานะแฟนที่ชอบตามรอย ทำให้เห็นว่าทีมงานชอบเลือกพื้นที่ที่เดินทางสะดวกแต่มีกลิ่นอายชนบท เช่นแม่น้ำกว้าง วัดเก่า หรือทุ่งนาใกล้ชุมชน ตัวอย่างจาก 'King Naresuan' ที่ใช้ฉากกว้างและลานฝึกยุทธในพื้นที่ใกล้กรุงเทพฯ ช่วยให้ภาพดูสมจริงโดยไม่ต้องสร้างสเกลใหญ่ในสตูดิโอ การได้ไปยืนที่จุดเดียวกับฉากในหนังทำให้เรื่องเล็ก ๆ ที่ปรากฏบนจอมีความหมายขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าจะตามรอยจริง ๆ แนะนำให้เริ่มจากอยุธยาและกาญจนบุรีเป็นหลัก เพราะสองจังหวัดนี้มีฉากจากหนังหลายเรื่องที่รู้จักกันดี และยังเดินทางจากกรุงเทพฯ สะดวก การไปเดินเล่นตามซากปรักหักพังหรือริมแม่น้ำที่เห็นในหนังจะให้ความรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในเฟรมเดียวกับภาพยนตร์สักเรื่องหนึ่ง นั่นแหละคือเสน่ห์ของการตามรอยฉากต่างจังหวัดใกล้กรุงเทพฯ — แบบที่แฟนหนังมักจะหลงใหลกันไปได้เรื่อย ๆ

บอกตรงๆว่าครั้งล่าสุดที่แวะไปกินที่สาขานั้นทำให้ผมพอเห็นภาพรวมของที่จอดรถและทางเข้าได้ชัดขึ้น — สาขานี้ตั้งอยู่ในโครงการคอมเมิร์ซขนาดกลาง ดังนั้นที่จอดรถจะเป็นแบบลานจอดของห้างที่แชร์กันกับร้านค้ารอบๆ โดยทั่วไปมีทั้งที่จอดรถรถยนต์ประมาณ 40–60 คันและพื้นที่จอดมอเตอร์ไซค์แยกไว้ ใครเอารถมาไม่ต้องกังวลเรื่องหาที่จอดไกลเพราะส่วนใหญ่จะมีช่องให้จอดใกล้ทางเข้าหลัก แต่วันหยุดคนค่อนข้างแน่น จึงมักเห็นรถต้องวนหาที่หลายรอบ ทางเข้านั้นเป็นทางเข้าหลักของโครงการ เดินเข้ามาจะเจอลานโล่งตามด้วยบันไดสองสามขั้น แต่มีทางลาดสำหรับรถเข็นและรถเข็นเด็กแยกไว้ข้างบันไดอย่างชัดเจน — ประตูร้านเป็นบานเลื่อนอัตโนมัติซึ่งช่วยได้มากเมื่อมีของเยอะหรือพาลูกเล็กเข้าออก ภายในร้านมีพื้นที่ทางเดินกว้างพอให้เข็นรถผ่านสบาย ๆ แต่โต๊ะริมหน้าต่างบางโต๊ะอาจจะแคบกว่า ถ้าต้องการที่จอดใกล้ทางเข้าและโต๊ะสะดวก แนะนำมาถึงก่อนเที่ยงหรือเย็นเร็วหน่อย มุมมองส่วนตัวคือผมมักสังเกตจุดที่จอดสำหรับคนพิการและลักษณะทางลาดก่อนนั่งสบาย ๆ เพราะมันบอกเลยว่าสาขานี้ออกแบบมาเพื่อรองรับคนหลากหลายได้พอสมควร แต่ถาว์สาขาอื่นในย่านเดียวกันจะต่างกัน ดังนั้นถาวรจะดีกว่าถ้าสังเกตป้ายและเส้นทางเดินภายในโครงการก่อนเข้าไปทาน

ความสัมพันธ์ระหว่างยุนซังฮยอนกับนักแสดงคนอื่นๆ นั้นน่าค้นหาเหมือนพล็อตในซีรีส์ดีๆ สักเรื่อง จากที่สังเกตในคลิป behind the scenes ของ 'Alchemy of Souls' จะเห็นว่าเขามีเคมีดีกับลีแจอึนมาก ทั้งคู่ดูสนิทกันตั้งแต่ตอนถ่ายทำ ท่าทางการพูดคุยและการเล่นมุกด้วยกันบ่อยๆ แสดงให้เห็นถึงความเป็นเพื่อนที่สบายใจ ในอินสตาแกรมส่วนตัวก็มีรูปถ่ายด้วยกันบ่อยครั้ง แถมยังคอมเมนต์ใต้โพสต์ของกันและกันแบบเป็นกันเอง บางทีความใกล้ชิดนี้อาจพัฒนามาจากการที่ทั้งคู่ผ่านบทหนักๆ ร่วมกันในซีรีส์ ทำให้เกิดความเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้นเหมือนตัวละครที่พวกเขาแสดง

เคยมีช่วงหนึ่งที่อ่านนิยายจีนจนติดงอมแงมเลยนะ โดยเฉพาะเรื่อง 'พัน ลี้ ใกล้ ใจ' ที่ทำให้รู้สึกว่ามันต่างจากเรื่องอื่นๆ เพราะมันผสมผสานความโรแมนติกเข้ากับฉากหลังทางประวัติศาสตร์ได้อย่างลงตัว สิ่งที่ประทับใจคือการที่ตัวละครหลักต้องผ่านอุปสรรคมากมายทั้งระยะทางและจิตใจ ทำให้เห็นพัฒนาการความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ เติบโต แม้ชื่อเรื่องจะบอกว่า 'ใกล้ ใจ' แต่กว่าจะไปถึงจุดนั้นก็ต้องฝ่าฟันอะไรหลายอย่าง บางตอนก็สะเทือนใจจนน้ำตาไหลเลยล่ะ

เคยนั่งกรีดร้องกับจอตอนดู 'พัน ลี้ ใกล้ ใจ' ไหม? แน่นอนว่าฉันทำ! อนิเมะเรื่องนี้ดึงความสัมพันธ์ระหว่างคนกับสัตว์ออกมาได้อย่างอบอวนและละเอียดอ่อน แม้ว่าจะมีฉากแอ็คชั่นบ้าง แต่หัวใจจริงๆคือการเติบโตของตัวละครหลักที่ค่อยๆ เปิดใจให้กันและกันผ่านการเดินทางอันยาวไกล สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้น่าประทับใจคือการที่มันไม่ยัดเยียดความน่ารักของสัตว์เลี้ยงอย่างตื้นเขิน แต่กลับสำรวจความยากลำบากในการสร้างสายสัมพันธ์ข้ามสายพันธุ์ เสียงพากย์ของตัว 'ใกล้' นั้นเติมชีวิตชีวาให้กับตัวละครได้อย่างน่าทึ่ง เหมาะกับคนที่อยากดูอะไรละมุนละไมแต่ไม่หวานเกินจนเลี่ยน

เพลง 'อยากขยับเข้าไปใกล้เธอ' มาจากอนิเมะโรแมนติคคอมเมดี้เรื่อง 'Toradora!' ที่เคยโด่งดังในช่วงปี 2008-2009 เพลงนี้เป็นหนึ่งในเพลงประกอบที่ชวนฟังและเข้ากับบรรยากาศของเรื่องได้ดีมาก เพราะเนื้อเพลงสื่อถึงความรู้สึกของตัวละครหลักที่ค่อยๆ พัฒนาจากเพื่อนสู่ความรัก ผมว่ามันเหมาะกับฉากที่ไทガและไทซึค่อยๆ เข้าใจใจกันมากขึ้น จุดเด่นของเพลงนี้คือท่อนฮุคที่ติดหูและดนตรีที่ให้ความรู้สึกหวานๆ แต่ก็แฝงความเศร้าเล็กน้อย มันทำให้ผมคิดถึงตอนที่ทั้งคู่เริ่มเปิดใจซึ่งกันและกันในเรื่อง