มีกลุ่มแฟนคลับหรือกิจกรรมอ่านรวมของ วีรพร นิติประภา ไหม?

หรงจือจืออดทนคุกเข่าไปแล้วสามพันขั้นบันได เพื่อขอโอสถวิเศษมาช่วยชีวิตผู้เป็นสามี กลับคิดไม่ถึงว่า เมื่อสามีกลับมาพร้อมชัยชนะ จะพาองค์หญิงจากแคว้นอื่นที่กำลังตั้งครรภ์กลับมาด้วย มิหนำซ้ำยังลดขั้นหรงจือจือจากภรรยาเอกเป็นแค่อนุ!   “ม่านหวาเป็นองค์หญิง ซ้ำกำลังตั้งครรภ์บุตรของข้าอยู่ เจ้าแค่ยกตำแหน่งภรรยาเอกให้นาง จะเป็นไรไป?”   “บุตรชายข้าไม่หย่ากับเจ้า แค่ขอให้เจ้าไปเป็นอนุ นั่นก็นับว่าเมตตาเจ้าแล้ว หากเจ้าออกจากจวนโหวไป ใครที่ไหนเล่าจะไม่รังเกียจดูแคลนเจ้า?”   “แม้ท่านพี่จะลดขั้นท่านจากภรรยาเอกเป็นอนุ ทว่าตราบใดที่ท่านยอมยกสินเดิมของท่านให้ข้าใช้เป็นสินติดตัวเจ้าสาว ข้าจะยอมเรียกท่านว่าพี่สะใภ้ก็ได้!”   “ในฐานะที่เจ้าเป็นสตรี ก็ควรจะเสียสละเพื่อสามี! ก็แค่ขอให้เจ้าเป็นอนุภรรยา แค่ขอสินเดิมของเจ้าเพียงเล็กน้อยก็เท่านั้น เจ้าจะโวยวายอะไรหนักหนา?”   ต้องเผชิญหน้ากับครอบครัวพรรค์นี้ หรงจือจือทำได้เพียงแค่คิดว่า ความทุ่มเทตลอดสามปีที่ผ่านมาของตนเอง ก็ถือเสียว่าโยนให้หมามันกิน ไม่ว่าอะไรที่ติดค้างนางไว้ พวกเขาต้องชดใช้คืนให้หมด!   นางตัดสินใจหย่าขาด ทำลายครอบครัวสามีเก่าให้พังพินาศ เอาสินเดิมทั้งหมดของตนเองกลับไป และนำโอสถช่วยชีวิตอีกครึ่งที่เหลือของสามีเก่า ไปมอบให้คนอื่น…   ภายหลัง สามีเก่ากลับกลายเป็นคนพิการอีกครั้ง ต้องกลายเป็นที่ขบขันของคนทั้งเมืองหลวง ส่วนนางได้แต่งงานใหม่กับขุนนางผู้มีอำนาจ กลายเป็นฮูหยินของท่านราชเลขาธิการผู้ยิ่งใหญ่ทรงเกียรติ แม้แต่ฝ่าบาทยังต้องยกย่องนางเป็นมารดาบุญธรรม!

[ตามง้อภรรยาสุดชีวิต + ทายาทหนุ่มแห่งแวดวงเมืองหลวงขึ้นสู่อำนาจ] ในขณะที่เซ่าเยว่กำลังแท้งลูก เจียงเฉินหานก็กำลังฉลองการกลับมาของคนในดวงใจ สามปีที่ทุ่มเทและอยู่เคียงข้าง สำหรับเขา ก็เป็นแค่แม่บ้านและแม่ครัวในบ้านเท่านั้น เซ่าเยว่หมดใจ ตัดสินใจแน่วแน่ที่จะหย่า เพื่อนในแวดวงต่างรู้กันดีว่า เซ่าเยว่ขึ้นชื่อเรื่องติดหนึบเหมือนกาวที่สลัดไม่ออก “ฉันพนันว่าวันเดียว เซ่าเยว่จะกลับมาแต่โดยดี” เจียงเฉินหาน “วันเดียวเหรอ? เยอะไปแล้ว มากสุดครึ่งวัน” ในวินาทีนั้นที่เซ่าเยว่หย่า ก็ตัดสินใจไม่หันหลังกลับ เริ่มต้นยุ่งกับชีวิตใหม่ ยุ่งกับธุรกิจที่เคยทอดทิ้ง และยุ่งกับการทำความรู้จักคนใหม่ ๆ วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เจียงเฉินหานก็ไม่เคยเห็นเงาของเซ่าเยว่ที่บ้านอีกเลย เจียงเฉินหานตื่นตระหนกขึ้นมาทันที ในงานประชุมธุรกิจระดับสูงครั้งหนึ่ง ในที่สุดก็ได้เจอเธอที่ถูกล้อมรอบด้วยฝูงชน เขาพุ่งเข้าไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น “เซ่าเยว่ เธอยังงี่เง่าไม่พออีกหรือไง?!” ซางจื้อเหนียนก้าวขึ้นมาขวางหน้าเซ่าเยว่ทันใด มือหนึ่งผลักเขาออกไป กลิ่นอายเย็นยะเยือกทำให้คนเกรงขาม “อย่ามาแตะต้องพี่สะใภ้ใหญ่ของนาย” เจียงเฉินหานไม่เคยรักเซ่าเยว่เลย แต่หลังจากที่เขาตกหลุมรักเธอ ข้างกายเธอก็ไม่มีที่ให้เขายืนนานแล้ว

คืนของปี 2008 ฉันฆ่าแฟนของเพื่อนสนิทและยัดเขาลงในท่อระบายน้ำ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันฆ่าคน ฉันใช้เวลาถึงสามวันเต็มกว่าจะยัดศพของเขาลงไปในท่อระบายน้ำได้สำเร็จ แต่ในวันที่สี่ ฉันเห็นรถตำรวจสามคันจอดอยู่ข้างนอกตึกเรียน

“ถ้าคนที่ตายคือฝุ่นคุณป๋า....จะพอใจใช่มั้ยคะ” “คงใช่ ถ้าเป็นเธอแทน....” สองปีแล้ว สองปีที่พี่ฝนจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืน สองปีที่ฉันเอาแต่โทษตัวเองว่าฉันคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด สองปีที่คุณป๋าเย็นชากับฉัน ไม่สิ! ฉันไม่เคยอยู่ในสายตาคุณป๋าเลยต่างหาก ในสายตาของคุณป๋าคงมีแค่พี่ฝน ถึงแม้วันนี้พี่ฝนไม่อยู่แล้ว ฉันก็ไม่อาจไปแทนที่ได้ ไม่ว่าจะฐานะอะไรก็ตาม.... ———————————

️คำโปรย️ ในงานคืนนั้น ธนาได้เจอกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง เกือบเกิดเป็นความสัมพันธ์ลึกซึ้ง บอกตัวเองว่าต้องกลับไปสานต่อจนจบให้ได้ ทว่าเปิดเทอมวันแรก เธอกลับเข้ามานั่งอยู่ในคาบเรียนที่เขาสอน ️ตัวอย่าง️ "อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ เราต่างคนต่างอยู่ดีกว่าค่ะ ในเมื่อเมื่อคืนคือความผิดพลาดเพราะเราไม่รู้" "คุณมาจูนติดกับร่างกายของผมให้จดจำคุณแล้ว ผมคงต้องบอกว่าไม่ได้" "ก็อาจารย์เจ้าเล่ห์ ล่อลวงเก่ง" เลยทำให้เธอยอมจูบกับเขาไง "คุณพูดซะผมดูเป็นคนไม่ดีเลย ถ้าไม่ชอบผมบ้าง มีหรือที่คุณจะยอมปล่อยตัวให้ผมทำ..จริงไหม" "หนูไม่ได้ชอบค่ะ!" "จริงเปล่า เด็กขี้โกหกต้องโดนพิสูจน์นะ" "ห้ามทำนะคะ! ห้ามทำแบบนี้กับหนู" "ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นไงครับว่าที่คุณพูดมานั่นมันไม่จริง" -พระเอกคลั่งรัก รุกเก่ง นัวเนียเก่ง

นริยา ไปบ้านของเพื่อนสนิทเพื่อไปติวหนังสือก่อนเรียนจบมัธยมปลาย จนได้พบกับพี่ชายของเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจจับจองเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ถึงกับมอบรอยตีตราเอาไว้บนลำคอ แล้วเธอจะหนีเขาได้อย่างไร