ลี โซยอน ให้สัมภาษณ์ที่ไหนบ้างในปี 2024

แฟนอาร์ตที่ฉันเห็นมักจะได้รับไลก์มากที่สุดคือชิ้นที่เล่าเรื่องด้วยภาพได้ทันที ภาพแบบนี้มักไม่จำเป็นต้องซับซ้อนสุด ๆ แต่ต้องมีคอมโพสิชั่นที่ชัด เช่น ฉากหนึ่งที่ยืนเด่นอยู่ตรงกลางแล้วมีองค์ประกอบเล็ก ๆ รอบข้างบอกบริบท ทำให้คนที่เห็นรู้สึกว่าพลาดไม่ได้ ต้องกดเข้าไปดูรายละเอียดต่อ จากประสบการณ์ส่วนตัว งานที่นำฉากจาก 'Demon Slayer' มาเล่นกับแสงไฟโคมระย้าหรือเงาใบไม้ มักเรียกไลก์ได้เยอะ เพราะแฟน ๆ รู้สึกถึงความคุ้นเคย แต่ก็ชอบการตีความใหม่ ๆ สีและโทนก็สำคัญมาก ผสมความคมชัดกับการจัดแสงแบบมีจังหวะ ทำให้ภาพดูเป็นโมเมนต์หนึ่งในเรื่องจริง ๆ ชิ้นที่ใส่ไอเทมเล็ก ๆ ที่เชื่อมต่อกับตัวละคร เช่น ผ้าพันคอ รอยแผล หรือของเล่นโปรด มักทำให้คนกดไลก์เพราะรู้สึกผูกพัน ตรงนี้แหละที่ทำให้แฟนอาร์ตไม่ได้แค่สวย แต่มีพลังดึงความทรงจำของผู้ชมออกมา และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมบางชิ้นถึงแพร่หลายบนโซเชียล

ฉากสารภาพรักใต้ฝนดาวตกใน 'เนตรดาว' ถูกพูดถึงจนแทบกลายเป็นมุกในทวิตเตอร์และติ๊กต็อก — ขณะที่ฉันดูครั้งแรกก็เหมือนถูกดึงเข้าไปในบรรยากาศนั้นจนลืมหายใจไปชั่วคราว ฉากนี้เทคนิคภาพกับเพลงทำงานประสานกันอย่างบ้าคลั่ง:แสงของดาวตกที่เลื่อนเป็นเส้น สายฝนที่ไม่ใช่แค่ฉากหลังแต่กลายเป็นตัวละครร่วม ทำให้ช่วงเวลาการสารภาพดูทั้งเล็กและยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน ฉันชอบวิธีที่การจ้องตากับช็อตใกล้ๆ ถูกตัดสลับกับช็อตกว้าง ทำให้ความรู้สึกของความเป็นส่วนตัวกับสเกลมหาศาลชนกันอย่างลงตัว ทั้งคนทำมุมมองศิลป์และคนดูทั่วไปเลยเอาช็อตนั้นไปทำมิมหรือวิดีโอคัฟเวอร์ แล้วก็ลามเป็น fanart และซีนรีแอ็คท์ที่เต็มไปหมด มุมมองส่วนตัวคือฉากไม่ได้ฮุกคนดูด้วยบทพูดเพียงอย่างเดียว แต่ว่ามันส่งพลังผ่านจังหวะการตัดต่อและซาวด์ดีไซน์ ซึ่งฉันคิดว่าเป็นเหตุผลจริงๆ ที่ทำให้มันคุยกันไม่เลิกบนโซเชียล — แค่เห็นสองคาแรคเตอร์ยืนท่ามกลางฝนดาวตก ความหมายของการสารภาพมันเลยขยายตัวออกไปจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของความกล้า เสียงคนทำคอนเทนต์กับแฟนอาร์ตต่างแยกย่อยความหมายกันออกไป จนฉากนี้แทบจะกลายเป็นไอคอนของเรื่องแล้ว

บอกเลยว่าการติดตาม 'แมว จี' เป็นเรื่องสนุกมากเพราะเขาแจกข่าวในหลายช่องทาง ทำให้ไม่พลาดทุกอีเวนต์ที่ชอบ ในมุมของคนที่ติดตามเป็นแฟนคลับแบบหลวม ๆ ฉันมักเห็นการอัพเดตหลักบน Instagram — ทั้งโพสต์ภาพคุมโทน สตอรี่เบื้องหลัง และ Reels สั้น ๆ ที่มักเป็นช็อตน่ารักหรือเบื้องหลังการถ่ายทำ นอกจากนั้นยังมี YouTube เป็นที่รวมวิดีโอยาว ๆ อย่างเบื้องหลังเหตุการณ์หรือ vlog ที่เล่าเป็นตอน ๆ ทำให้เราเข้าใจโปรเจกต์ใหม่ ๆ ได้ชัดเจนขึ้น อีกช่องทางที่ไม่ควรมองข้ามคือ TikTok สำหรับคลิปไวที่เป็นเทรนด์และดึงคนรุ่นใหม่เข้ามา ส่วน Facebook กับ Twitter/X จะใช้ประกาศข่าวสำคัญหรือแจ้งไทม์ไลน์กิจกรรม ส่วนช่องทางปิดอย่าง LINE Official หรือ Discord ก็มีการส่งข่าวเชิงทางการและรายละเอียดสำหรับแฟนคลับจริงจัง ซึ่งคนดูอย่างฉันมักเช็กทั้งหลายช่องเพื่อให้แน่ใจว่าไม่พลาดงานหรือคอนเทนต์พิเศษ

เวลาแต่งแคปชันบนโซเชียล มักจะมองหาคำที่ทั้งสวยและไม่เยิ่นเย้อ และเมื่อต้องแปลคำว่า 'ขนนกยูง' ฉันมักจะเริ่มจากความหมายตรง ๆ ก่อนแล้วค่อยปรับโทนให้เข้ากับรูปและอารมณ์ คำแปลที่ใช้งานง่ายที่สุดคือ 'peacock feather' — ตรงไปตรงมา ใช้ได้กับแทบทุกกรณี ตั้งแต่ภาพสตรีทแฟชันไปจนถึงรูปถ่ายธรรมชาติ หากต้องการเพิ่มความเรียบหรูหรือกลิ่นวินเทจเล็กน้อย ลองใช้ 'peacock plume' ซึ่งฟังแล้วมีความละเมียดขึ้น เหมาะกับแคปชันงานแฟชั่นหรือบิวตี้ที่อยากให้ความรู้สึกหรูหรา สำหรับแคปชันที่อยากเล่นคำหรือให้ความเป็นกวี ฉันชอบต่อท้ายด้วยวลีสั้น ๆ เช่น "'peacock feather' — a whisper of color" หรือ "holding a 'peacock plume' like a secret" แบบนี้ภาพจะได้มิติและคนอ่านอยากค้างคาอยู่กับโพสต์มากขึ้น

บนโซเชียลมักจะเห็นคลิปสั้น ๆ ที่ตัดจากฉากไคลแม็กซ์ของซีรีส์นี้แล้วกลายเป็นไวรัลได้ไวมาก การจับช็อตเดียวที่คนดูโหยหา—จะเป็นหน้าหนักใจของตัวละครฉากเผชิญหน้าระหว่างฮีโร่กับวายร้าย หรือมุมกล้องโคตรคูลของการต่อสู้—มักถูกรีมิกซ์เป็นมุก เสียงเอฟเฟกต์ และเพลงพื้นหลังจนคนแชร์กันไม่หยุด ฉันชอบดูคลิปพวกนี้เพราะมันทำให้ความรู้สึกของฉากเดิมถูกบิดเป็นอารมณ์ใหม่ บางคลิปกลายเป็นเสียงเทรนด์ที่คนอื่นนำไปใส่กับซีนตลกหรือโมเมนต์น่ารัก ทำให้ซีรีส์มีชีวิตใหม่ในแพลตฟอร์มต่าง ๆ นอกจากคลิปไวรัลแล้ว โพสต์เปรียบเทียบภาพก่อน-หลัง รีแอคชั่นคัท และมิกซ์เพลงประกอบก็เรียกคนได้เยอะ ตัวอย่างเช่นฉากต่อสู้ที่ภาพสโลว์โมชั่นจาก 'Attack on Titan' มักถูกคนแต่งเพลงและตัดต่อเป็นมุมซ้ำ ๆ จนมีแฟนคลับทำเวอร์ชันของตัวเอง การมีมุมมองแปลกใหม่หรือการนำซีนเดิมไปวางกับเพลงที่ไม่คาดคิด นั่นแหละที่ทำให้คอนเทนต์แพร่เร็ว และทำให้ชุมชนสนุกกับการแข่งกันสร้างเวอร์ชันเจ๋ง ๆ ของตัวเอง

เคมีของเหลียงเจี๋ยกับคู่พระเอกที่ใช่มีพลังทำให้ฉากเงียบ ๆ กลายเป็นช่วงเวลาที่ผู้ชมจดจำได้นานมาก เวลาที่ดู 'The Eternal Love' ฉากสายตาสื่อความหมายระหว่างเหลียงเจี๋ยกับ Xing Zhaolin ทำให้ฉันคิดว่าเคมีไม่ได้วัดแค่บทพูด แต่เป็นการเติมช่องว่างที่บทละครปล่อยไว้ด้วยการส่งผ่านด้วยสายตาและท่าทางเล็กๆ น้อยๆ มากกว่า ฉากไหนที่เขาไม่ต้องพูดอะไรเลย แค่นิ่ง ๆ อยู่ข้างกัน แต่กล้องเลือกจับมุมที่เห็นลมหายใจหรือปลายผมกระทบหน้า ผมรู้สึกว่ามันเป็นเคมีที่แม่นยำ เหมือนทั้งคู่รู้จังหวะหายใจของกันและกัน มุมหนึ่งที่ชอบคือเวลาที่โทนเรื่องพลิกร้ายกายเป็นอ่อนโยนทันที เหลียงเจี๋ยกับคู่ประสานที่นิ่ง มักเติมช่องว่างด้วยความอ่อนโยนที่ไม่หวือหวา ซึ่งต่างจากคู่ที่เน้นจังหวะตลกหรือโมเมนต์หวือหวาเยอะ ๆ ฉากเหล่านี้ทำให้ฉันยิ้มแอบ ๆ และรู้สึกผูกพันกับตัวละคร ทั้งยังย้ำว่าการเป็นคู่ที่เข้ากันไม่ได้หมายถึงต้องเหมือนกันทุกอย่าง แต่หมายถึงการเติมจังหวะซึ่งกันและกันอย่างพอดี ท้ายที่สุดแล้ว เคมีที่ดีที่สุดสำหรับฉันคือความสมดุลระหว่างการสื่ออารมณ์ผ่านสายตาและจังหวะการตอบโต้บนจอ ไม่จำเป็นต้องมีฉากใหญ่โต แค่ฉากเล็ก ๆ ที่ทำให้หัวใจเต้นช้าลงก็พอแล้ว

ฉันตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อพูดถึงผลงานที่ทำให้ชื่อของเธอเป็นที่รู้จักกว้างขวางที่สุด นั่นคือซีรีส์ที่มีชื่อเดียวกับนิยายต้นฉบับ '双世宠妃' ซึ่งมักถูกเรียกในไทยว่า 'The Eternal Love' ซีรีส์นี้ดัดแปลงจากนิยายออนไลน์แนวย้อนยุค-โรแมนซ์ แล้วจับเอาองค์ประกอบการสลับชะตาและชะตากรรมข้ามภพข้ามชาติของตัวละครมาเล่นอย่างกลมกล่อม ทำให้ตัวละครหลักทั้งสองฝ่ายมีมิติ นิสัยขัดแย้งกันแต่ยังเติมเต็มซึ่งกันและกัน ฉันชอบวิธีการแสดงของเธอในบทที่มาจากนิยายเรื่องนี้ เพราะมันไม่ใช่แค่ทำตามหน้าที่ของบทเท่านั้น แต่ยังนำความเป็นมนุษย์เข้ามาเติมเต็มรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ในฉบับนิยายอาจถูกบรรยายไว้แล้ว ซีรีส์เวอร์ชันดราม่าพาฉันกลับไปสู่จังหวะการเล่าเรื่องของนิยายออนไลน์จีนยุคหนึ่ง ทั้งการวางปม ลีลาการใช้ภาษา และการฉายภาพความใกล้ชิดที่ค่อย ๆ พัฒนา ซึ่งสำหรับแฟนๆ นิยายต้นฉบับจึงเป็นความรู้สึกที่ทั้งคุ้นเคยและสดใหม่ไปพร้อมกัน ฉันมักหวนคิดถึงฉากภาพนิ่ง ๆ ที่ใช้ดนตรีประคองอารมณ์ — มันทำให้ซีรีส์เวอร์ชันทีวีไม่รู้สึกแห้งหรือไกลจากต้นฉบับเลย

ช่วงยุคสตาลินนี่เป็นยุคที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งและความซับซ้อนทางการเมือง ถ้าจะหาภาพยนตร์ที่เล่าเรื่องนี้ได้ดี ผมขอแนะนำ 'The Death of Stalin' ที่นำเสนอในรูปแบบเสียดสีแต่ก็สะท้อนความโหดร้ายของยุคสมัยได้อย่างเฉียบคม หนังเล่นกับความสับสนของผู้คนหลังการตายของสตาลิน และการแก่งแย่งอำนาจในระบอบที่ดูเหมือนจะไม่มีใครปลอดภัย อีกเรื่องคือ 'Child 44' ที่เล่าเรื่องของอดีตเจ้าหน้าที่ NKVD ที่ต้องหลบหนีจากการกวาดล้างในระบอบสตาลิน หนังทำให้เราเห็นสภาพสังคมที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและการสอดแนม ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของยุคนั้น น้ำเสียงของหนังเคร่งขรึมแต่ก็ดึงดูดให้ติดตาม