หลินจื่อเย่ งานดัดแปลงเป็นซีรีส์หรือหนังมีเวอร์ชันใดบ้าง?

มีเรื่องราวที่ทำให้ผมหลงใหลเกี่ยวกับ 'หลินจื่อเย่' ในฐานะงานวรรณกรรมที่ถูกหยิบไปดัดแปลงหลายครั้งและหลากหลายรูปแบบ ผมเริ่มจากการดูเวอร์ชันทีวีที่เป็นเวอร์ชันหลักซึ่งขยายความสัมพันธ์ตัวละครและใส่ซับพล็อตให้เห็นมิติด้านการเมืองกับความหลังของตัวเอกมากขึ้น ในเวอร์ชันนี้ฉากยาว ๆ ที่ให้เวลากับบทพูดคุยรายละเอียดของตัวละครทำให้ผมเข้าใจแรงจูงใจของแต่ละคนชัดขึ้น แต่ก็แลกมากับการตัดเนื้อหาเชิงแฟนตาซีบางส่วนเพื่อให้เหมาะกับกลุ่มผู้ชมทีวีทั่วไป

พอได้ดูฉบับภาพยนตร์ผมรู้สึกว่าจังหวะต่างไปอย่างสิ้นเชิง ภาพยนตร์เลือกตัดต่อให้กระชับและเน้นไคลแมกซ์ใหญ่ ๆ มากกว่าการปูเรื่องยาว ผลคืออารมณ์พีคจะแรงขึ้นในฉากสำคัญ แต่รายละเอียดปลีกย่อยที่แฟนๆ ชอบหลายจุดหายไป ฉากการเผชิญหน้าสำคัญถูกย่อให้สั้นลง แต่ภาพและเสียงประกอบกลับทำงานร่วมกันได้อย่างทรงพลัง จังหวะการเล่าเรื่องจึงเหมือนถูกบีบให้กระชับขึ้นอย่างตั้งใจ

อีกเวอร์ชันที่ผมชอบคือฉบับอนิเมชันหรืออนิเมจีนที่แปลกใหม่ในมุมมองศิลป์ งานภาพกับการออกแบบคอสตูมในอนิเมชันถ่ายทอดบรรยากาศโลกและโทนเรื่องได้อย่างแตกต่างจากคนแสดง ฉากฝันหรือฉากความทรงจำทำได้ลื่นไหลกว่าโดยไม่ต้องสนใจงบประมาณการสร้างจริง ทำให้ฉากที่เป็นจินตนาการหรือสัญลักษณ์ถูกนำเสนอออกมาอย่างเต็มที่ นอกจากนี้ยังมีมังงะ/มานฮวาที่ขยายเส้นเรื่องของตัวละครรองและให้ความสำคัญกับซับพล็อตบางส่วนมากขึ้นซึ่งเป็นข้อดีสำหรับคนที่อยากอ่านบริบทเชิงลึก

สรุปแล้วการดัดแปลงของ 'หลินจื่อเย่' มีทั้งเวอร์ชันทีวีที่ขยายพล็อต, ฉบับภาพยนตร์ที่กระชับและเน้นไคลแมกซ์, ฉบับอนิเมชันที่เล่นกับมุมมองศิลป์ และมังงะที่ขยายรายละเอียดตัวละคร ทุกเวอร์ชันมีข้อดีและข้อจำกัดต่างกัน ผมมักจะเลือกชมตามอารมณ์ในขณะนั้น: ถ้าอยากอินกับบทสนทนาและการพัฒนาตัวละครจะกลับไปหาเวอร์ชันทีวี แต่ถ้าอยากเห็นภาพยิ่งใหญ่และความคมของฉากสำคัญ ผมจะเลือกดูภาพยนตร์ ทำให้การตามเก็บทุกเวอร์ชันกลายเป็นความสนุกของการเปรียบเทียบไปเลย

มุมมองของคนรุ่นใหม่ที่ตามงานนี้ทีหลังจะพบว่า 'หลินจื่อเย่' ไม่ได้ถูกจำกัดแค่เวอร์ชันมาตรฐานเท่านั้น ฉันเห็นการแตกแขนงเป็นมินิซีรีส์ออนไลน์สั้น ๆ ที่เล่าแยกฉากเฉพาะจุดและเน้นความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างสองตัวละคร ซึ่งทำให้เรื่องย่อถูกตีความใหม่ในมุมที่อินดี้มากขึ้น อีกแบบหนึ่งคือหนังสั้นเทศกาลที่หยิบฉากหนึ่งมาตัดต่อใหม่ให้กลายเป็นผลงานศิลป์เชิงทดลอง ใช้วิธีเล่าเรื่องแบบขาดตอนและซาวด์สเคปเข้มข้น ทำให้ได้อารมณ์คนละแบบกับเวอร์ชันที่ฉันเคยดู

นอกจากนี้ยังมีการทำรีเมคในรูปแบบซีรีส์สั้นของผู้สร้างอิสระในประเทศอื่นที่นำโครงเรื่องหลักไปตีความตามวัฒนธรรมท้องถิ่น ผลคือธีมบางอย่างถูกเน้นหรือเบลอไปตามบริบทท้องถิ่น ฉันชอบการเปรียบเทียบเหล่านี้เพราะมันทำให้เห็นว่ารากของเรื่องสามารถยืดหยุ่นได้แค่ไหน และถ้าอยากสัมผัสมุมที่ไม่ค่อยมีในเวอร์ชันหลัก การตามมินิซีรีส์กับหนังสั้นจะให้ความพึงพอใจแบบไม่เหมือนกันเลย