เพลงธีมโดดเด่นใน Naruto Shippuden พากย์ไทย คือเพลงไหนบ้าง?

หวานหรือพริณตาซึ่งมีอายุเพียงสิบแปดปีเท่านั้นแต่ต้องถูกแม่เลี้ยงใจร้ายพามาตรวจพรหมจรรย์เพียงเพราะพรรณีต้องการพาเธอไปขายให้เสี่ยชัด ไอ้เสี่ยบ้ากาม มันต้องการเพียงเด็กสาววัยขบเผาะเท่านั้น พริณตาหวาดกลัวอย่างมากเพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของมันมาอย่างดีว่าโรคจิตแค่ไหน "ฉันอยากได้ใบรับรองว่ามันยังบริสุทธิ์อยู่ค่ะ" พรรณีบอกคุณหมอหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องตรวจ เขาเงยหน้าขึ้นมองคนพูดและเด็กสาวอีกคนที่นั่งก้มหน้างุด "มันเป็นสิทธิ์ส่วนบุคคลเจ้า ตัวเขายอมไหมครับ" พฤกษ์คุณหมอหนุ่มวัยสามสิบสองพูดขึ้นอย่างสุภาพ "มันเป็นลูกฉัน มันก็ต้องยอมสิ แกยอมใช่ไหมอีหวาน" "ค่ะ ค่ะ" เธอรีบตอบ ในหัวกำลังคิดหาทางว่าจะหนีจากแม่เลี้ยงใจร้ายและไอ้เสี่ยบ้ากามนั้นได้อย่างไร "งั้นเชิญญาติคนไข้ไปรอข้างนอกก่อนนะครับ" คุณหมอหนุ่มผายมือให้นางพรรณีออกไปนอกห้องตรวจ "เออ ฉันขอคุยกับคุณหมอตามลำพังได้ไหมคะ" พริณตาพูดขึ้นเพราะเธออยากเจรจากับคุณหมอหนุ่มตรงหน้า เวลานี้คงไม่มีใครช่วยเธอได้อีกนอกจากเขาเท่านั้น พยาบาลผู้ช่วยสาวไม่แน่ใจหันไปมองหน้าคุณหมอหนุ่ม "ตามเข้ามาข้างใน" "มันไม่ใช่แม่หนู"

จาก 'ลูกหมาตกขี้โคลน' ที่เขาว่าในวันนั้น สู่ 'เมียเด็ก' ที่เขาทั้งรักทั้งหวงในวันนี้

หญิงสาวผู้ที่มีความฝันในชีวิตอยากมีความเป็นอยู่ที่ดี ได้ผลักดันตัวเองมาเรียนในกรุงเทพฯ แต่โชคชะตากับเล่นตลกกับเธอ เมื่อแม่ของเธอป่วยเป็นโรคมะเร็ง จนต้องยอมรับข้อเสนอเป็นนางบำเรอให้กับมาเฟียผู้มั่งคั่ง

[ทำไร่ + ถูกเนรเทศ + เชี่ยวชาญทั้งแพทย์และยาพิษ + มิติพิเศษ + นิยายสุดมัน + นางเอกเก่ง + โรแมนติกหวานซึ้ง] เมื่อตื่นขึ้นมาก็ทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ ถูกบังคับให้แต่งงานแทนคนอื่น และกำลังจะถูกเนรเทศ ไม่เป็นไร นางมีมิติพิเศษที่เก็บเสบียงได้ไม่จำกัด! บิดาใจร้ายจะตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกหรือ? เก็บหนังสือตัดขาดไว้ให้ดี อย่ามาร้องขออ้อนวอนทีหลังล่ะ! ต่อไปจะต้องมีชีวิตที่แสนรัดทดหรือ? ไม่ต้องรีบร้อน เราก็ขนสมบัติของพ่อบัดซบไปให้หมดก่อนแล้วค่อยไปก็ยังไม่สาย! ตระกูลสามีโดนหมายยึดทรัพย์สินหรือ? ไม่ต้องกลัว เราก็ขนทรัพย์สินของบ้านสามีออกมาให้หมดก่อน ปล่อยให้ฮ่องเต้สุนัขได้เจอแต่ความว่างเปล่า! แม้แต่ทรัพย์สมบัติในคลังหลวงของฮ่องเต้ก็ขนไปให้หมด เงินสักแดงก็อย่าได้เหลือทิ้งไว้! ถูกลอบสังหารระหว่างถูกเนรเทศหรือ? นางมีเข็มเงินอาบยาพิษอยู่ในมือ หากพวกเจ้ามาก็อย่าหวังว่าจะรอดกลับไปได้! มีมิติร้านค้าสมัยใหม่อยู่ในมือ พวกข้าจะเดินเฉิดฉายไปยังแดนเนรเทศอย่างไม่หวาดหวั่น ดินแดนเนรเทศที่ยากจนถึงขนาดที่นกยังไม่ยอมถ่ายมูลทิ้งไว้ พวกข้าจะสร้างเมืองหลวงใหม่ให้เจริญรุ่งเรืองเอง! ว่าไงนะ ฮ่องเต้สุนัขส่งทหารมาบุกเมืองหรือ? สู้กลับไป! นางจะชำระบัญชีทั้งเก่าและใหม่ให้หมด จนฮ่องเต้สุนัขไม่มีแม้แต่กางเกงในเหลือให้ใส่เลย!

หนานกงเยี่ยวางนางลงยังไม่ทันจะเปิดปากด่าก็ถูกเขาจุมพิตเรียกร้อง  จางซูฉีประท้วงแต่เขาไม่ใส่ใจ  กลิ่นกายนางบวกกับเรือนร่างระหงเขาอยากกดนางลงตรงนี้นัก "ท่านทำอะไร  เยี่ยอ๋องท่านคิดว่าพวกข้าสามคนพี่น้องรังแกง่ายนักหรือ" จางซูฉีโมโหนางตบหน้าเขาอย่างแรง  หนานกงเยี่ยไม่โกรธเขารั้งนางเข้ามากอด จางซูฉีดิ้นรนแต่ไม่สามารถหลุดจากอ้อมกอดเขาได้  หนานกงเยี่ยจูบนางอีกครั้ง  กำปั้นน้อยทุบไหล่เขาประท้วง  จนเขาถอนริมฝีปากออก "เจ้าเขียนนิยายวสันต์เหล่านั้นได้อย่างไร  เวลาโดนเองถึงไม่ประสานักหื้ม  ไปเอาความรู้มาจากไหนทั้งที่ตัวเองแค่จูบยังทำไม่เป็นเลย" จางซูฉีหน้าแดงเขารู้หรือ  จางซูฉีก้มหน้าซบอกหนานกงเยี่ย  ไม่ยอมให้เขาเห็นสีหน้าตนเองตอนนี้  "ทำไมอายหรือ" หนานกงเยี่ยเชยคางนางกระซิบข้างหู "มาเด็กดีข้าสอนให้ดีกว่า  เผื่อนิยายเรื่องต่อไปของเจ้าจะเร่าร้อนกว่าเดิม" "ข้าไม่ได้อยากรู้สักหน่อย อื้อๆ"

“ผมยังไม่อยากมีลูก...” “บอสไม่อยากมีลูก หรือไม่อยากมีลูกกับเก้ากันแน่” “ก็ทั้งสองอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะมีลูกหรือมีใครเข้ามาในชีวิตตอนนี้” “เอาเถอะ ถ้าคุณมีลูกกับผมจริง เราค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน ถ้าคุณอยากเก็บเด็กไว้แต่เลี้ยงเองไม่ไหวหรือไม่อยากเลี้ยง ผมจะเอาเด็กมาเลี้ยงเอง” ถึงยังไงพ่อกับแม่ของเขาก็อยากมีหลานอยู่แล้วคงไม่ขัดข้องอะไร “แล้วถ้าเก้าไม่ยอมเลือกสองทางนี้ล่ะคะ” “แล้วคุณต้องการอะไรกันล่ะ” “ถ้าเก้าบอกว่าต้องการคุณกับทะเบียนสมรสหนึ่งใบในฐานะเมียและแม่ของลูกคุณล่ะคะ บอสจะว่ายังไง” “ฝันไปเถอะ” “ได้ค่ะ งั้นคุณก็จำคำพูดนี้ไว้ให้ดีแล้วกันนะคะ ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณอีก และคุณเองก็ไม่มีสิทธิ์จะมาเรียกร้องอะไรจากฉันเหมือนกัน แล้วถ้าฉันเกิดมีลูกขึ้นมาจริงๆ ฉันก็จะบอกเขาว่าพ่อเขาตายไปแล้ว แต่ถ้าลูกอยากมีพ่อ ฉันก็จะหาพ่อใหม่ให้เขาสักคน อืม...แบบนี้ก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ” อย่านะ...อย่ามาเสียดายทีหลังก็แล้วกันคนใจร้าย!