Karma

In my previous life, my brother Elliot Quinn's close female friend, Ava Sutton, told him she wanted to camp on the mountaintop and watch the stars. Wanting privacy, he took all the bodyguards from home with him. Unexpectedly, the rival whom Elliot had once humiliated took the opportunity to break into the house seeking revenge. My pregnant sister-in-law fought to protect me with everything she had, while my three-year-old nephew got hurt badly trying to save me. I called Elliot over and over, begging him to come home. Knowing that the situation at home was urgent, he had no choice but to leave Ava Sutton behind and rush back. Elliot's rival was captured, but from the mountaintop came terrible news. Ava had vanished after sending her last message. "I know your sister and wife have been waiting for me to die. Well, they got what they wanted." Elliot coldly deleted the message and told me not to overthink it. Afterward, Dad punished him, and he lost control of the family business. But after the corporate gala, while I was in the backyard, Elliot killed me mercilessly. His face was cold and cruel as he said, "You're the one who made me come back. That's why Ava died. Go and make amends to her!" When I open my eyes again, the front gate of the villa echoes with the voice of Elliot's rival.

My name is Lyra. For eighteen years, the Silvermane Pack was my home, but it was never my family. The night my only friend, Selene, chose to end her life—to Eclipse—was the night I decided to leave. She showed me that escape was possible, even if it meant walking away from everything I knew. The Alpha and Luna who raised me, and my so-called brothers, made it clear I didn't belong. Their love was always conditional, reserved for my "true-born" sister, Lillian, found just a year ago. On my forgotten birthday, I declared my own Eclipse. I am returning to my real family, the Blood-Claws. But leaving has a price. A primordial terror stirs in the darkness, threatening to devour everyone I leave behind. They think I'm running away. They have no idea what I'm really walking into, or what I must become to save them all.

"Apa kau mencintai aku? Bagaimana dengan Yuni?" Abizhar tak langsung menyahut. Diamnya untuk sesaat sudah menjadi jawaban yang jelas bagi Shelina. "Aku.. Tentu aku mencintaimu, tapi soal Yuni... Keadaannya rumit. Aku harus tahu keadaannya bagaimana, apakah dia masih membutuhkan aku..," kata Abizhar terdengar kikuk. "Kau harus mengerti aku, Shelina." "Baru kusadari akulah duri dalam hubungan kalian," sahut Shelina pilu. "Aku tidak mau lagi memaksamu untuk mencintai aku. Sekarang Yuni lebih membutuhkanmu daripada aku." Demi sebuah tanah dan jabatan, Abizhar rela mengorbankan kebebasannya dengan menikahi Shelina yang terobsesi padanya. Akankah dia mencintai istrinya? Atau dia kembali pada mantan kekasihnya yang juga simpanannya selama dia menjadi suami Shelina?

La meilleure amie d'enfance de mon mari a été diagnostiquée d'une maladie incurable. Pour qu'elle ne parte pas avec des regrets et puisse ressentir l'amour d'une famille, Gabriel Dumas, mon mari, lui a offert mon collier, puis a même cédé mon anniversaire pour le lui consacrer. Notre fils, en privé, l'appelait aussi « maman ». Il m'a dit un jour : « Élise, Violette est en train de mourir… laisse-lui un peu de place. » Chaque fois que j'espérais recevoir un peu plus de son attention, de son temps, mon fils, Théo Dumas, se précipitait pour défendre son père et Violette : « Maman, tu me dis toujours qu'il faut être généreux, non ? Violette va mourir… pourquoi tu lui en veux autant ? » Petit à petit, j'ai cessé de demander quoi que ce soit. Un soir, j'ai surpris une conversation entre mon fils et Gabriel, de retour de l'hôpital : « Violette est si douce et élégante ! Si seulement maman pouvait lui ressembler… » Gabriel a souri tendrement en ébouriffant les cheveux de notre fils : « Ta maman est peut-être un peu stricte, mais c'est pour ton bien. Si tu aimes vraiment Violette, que dirais-tu qu'elle devienne ta marraine ? » C'est à ce moment-là que j'ai compris : même l'enfant que j'ai mis au monde de toutes mes forces… ne m'aimait pas. J'ai baissé les yeux, refermé silencieusement la porte de la chambre, comme si rien ne s'était passé. Puisque tous deux semblent avoir tant de regrets, alors je vais m'effacer, en silence, pour les combler.

Isya Rasyuka jatuh cinta buat pertama kali di dalam hidupnya. Lelaki bertuah itu adalah Aqif Azka. Ketampanan dan sifat gentleman lelaki itu sangat menepati ciri-ciri lelaki idamannya. "Aku nak tegur dia tapi aku takut dia tak layan. Aku nak puji dia hensem tapi aku takut dia label aku pelik pulak. Aku nak beritahu dia yang aku sukakan dia tapi aku takut dia gelak. Wahai Aqif Azka, kalau kau nak tahu, aku selalu senyum macam orang gila bila nampak kau. Bila kau nak notice aku?" - ISYA RASYUKA Bagi Aqif Azka pula, dia langsung tidak rasa bertuah apabila mengetahui dirinya disukai oleh Isya Rasyuka. Dia menyampah kerana Isya Rasyuka sentiasa berusaha untuk mendekatinya. Dia merancang sesuatu dengan rakan-rakannya agar Isya Rasyuka tidak lagi suka padanya. Rancangannya berjaya dan Isya Rasyuka tidak lagi mendekatinya malah perempuan itu pula yang menghindarkan diri daripada bertemu dengannya. "Kenapa dengan aku ni? Takkanlah aku jealous tengok dia dengan mamat tu? Eh, buat apa pulak aku nak jealous? Aku bukan suka dia pun." - AQIF AZKA Kemunculan Adi Adham sebagai penyelamat Isya Rasyuka pada malam rancangan itu berlaku telah membuka ruang hati Isya Rasyuka untuk bercinta lagi. Layanan yang diberikan oleh Adi Adham membuatkan Isya Rasyuka merasakan cinta itu indah. Namun siapa sangka Adi Adham menyimpan sebuah rahsia besar. "I bukan yang terbaik tapi I janji, I akan mencintai you sepenuh hati." - ADI ADHAM Berjayakah Isya Rasyuka menemui cinta sejati? Atau cinta sejati hanyalah cerita dongeng semata-mata?

Après une fausse couche, je suis sortie seule de la chambre et me suis dirigée vers le bureau du médecin où Serge se trouvait. Alors que je levais la main pour frapper à la porte, j'ai entendu leur conversation. Serge : « Enlevez l'utérus de ma femme, je ne veux pas qu'elle me donne un autre enfant. » Il a saisi la femme à ses côtés et l'a conduite devant le médecin, la main caressant son ventre : « Mais l'enfant qu'elle porte, il faut absolument le préserver, c'est mon seul héritier. » Cette femme, je la connaissais bien, c'était Jessica Picard, la secrétaire de Serge depuis trois ans. Il a répété avec sérieux et anxiété ses instructions au médecin : « Utilisez les meilleurs médicaments ! Je ne tolérerai aucun accident ! » J'ai replié ma main, et tout mon corps s'est figé, comme plongé dans un abîme glacé. Je ne m'attendais pas à ce que l'homme que j'avais aimé, après avoir perdu notre enfant, prenne une décision aussi cruelle. Je ne pensais pas que ma confiance en lui se transformerait en une lame acérée, qui me poignarderait le cœur... Si l'amour a une autre forme, c'est probablement celle de laisser partir, pour lui permettre d'être heureux.

My brother's only child was diagnosed with acute leukemia, and the baby growing inside me became his only hope. The moment I got the news, I didn't hesitate, even though I was six months pregnant, ready for the transplant compatibility test. My brother drove me to the hospital to get the results, but things took an unexpected turn when my sister-in-law mistook me for a mistress. She waited until my brother stepped away, then locked me in the bathroom. Her face twisted with fury as she tore my clothes, stepped on my belly and insulted me. "You seduced my husband and even dared to carry his child! My son falls ill, and you rush back just to show off, is that it? No one steals my man! Today, I'll show you what happens to a mistress's baby!" It was only when my brother came with the compatibility report of successful matching that she collapsed…

That night, I returned from a business trip to surprise my wife. However, when I sneak home, I realize my boss is there, too. His smile deepens when he sees me; he tells me he's there to welcome me home because he knew I would return that night. My wife nods and agrees with him. For some reason, I can't help finding the looks on their faces odd.

Lima tahun setelah kematianku, ibuku menerima telepon dari polisi yang mengatakan bahwa ada kabar tentang diriku. Ibu bergegas pulang ke kampung halamannya bersama adik laki-lakiku. Setibanya di sana, dia langsung mendobrak pintu rumah nenek. "Mana Stella? Jago juga anak sialan itu bersembunyi. Cepat ambil kornea matanya buat adiknya." "Stella sudah meninggal," ucap Nenek terbata-bata sambil menangis. Ibu malah mencibir, "Bohong, polisi sudah meneleponku dan mengatakan kalau sudah ada kabar tentang dia." "Dasar nenek tua sialan! Kalau kamu nggak menyerahkannya sekarang, keluar sana dari rumah ini." Melihat sikap ibu, nenek menangis dan mengeluarkan fotoku dengan gemetar. "Stella, kamu nyesel tolongin adikmu?"

Elang Buana, kepala tim divisi kriminal yang tidak percaya hantu, dihadapkan pada kasus pembunuhan berantai dengan mayat korbannya berkepala terbalik. Saat berusaha memecahkan kasus tersebut, teror hantu berkepala terbalik membayanginya dan membuatnya percaya bahwa hantu itu ada. Siapa pelaku pembunuhan berantai itu? Manusia atau hantu?