Akala Mo

"Celestine, please bago ako bawian ng buhay promise me na gagawin mo ang kahilingan ko." Natulala ako habang binibitawan ni Alexine ang mga katagang iyon.Awang awa ako sa kanya kaya di ko napigiling napatango. Pagkatapos ay pumikit ito habang unti unting nawalan ng buhay.

Disclaimer:THIS STORY IS PURELY WORK OF FICTION. ALL CHARACTERS, NAMES, PLACE OR EVENTS MENTIONED IN THE STORY ARE USED FICTITIOUSLY, PLEASE DON'T ASSOCIATE THE CHARACTER TO THE ACTUAL PORTRAYER. >>> Naglalakad ako ng may marinig akong ingay sa bandang kusina. Nung una benaliwala ko lang yun pero ng may narinig ako iyak ng batang babae ay agad ko tinungo ang kusina dahil alam ko kung sino yung batang babae umiiyak. Pagdating ko ng kusina nakita ko umiiyak ang kapatid ko at bukod dun nakita ko rin na pinapagalitan s'ya ni Beatrice. Agad ko naman nilapitan ang kapatid ko para tanongin kung bakit s'ya umiiyak. "Yana anong ngyari? bakit ka umiiyak?" nagaalala tanong ko. Pinunsan nito ang mga pisnge n'ya bago ako sagutin. "A-Ate ako po kasi sinisisi ni ate Beatrice na kumuha ng necklace n'ya kahit hindi naman po talaga ako ang kumuha." sagot nito sa tanong ko habang umiiyak. "At talagang masisinungaling kapa bata ka! eh! Ikaw lang naman ang pumasok sa kwarto ko bago mawala yung necklace ko!" asik ni Beatrice sa kapatid ko. Hindi ko maiwasang hindi s'ya patulan sa pagbibintang n'ya sa kapatid ko. Alam ko hindi magagawa ng kapatid ko ang binibintang n'ya dahil hindi ko ganon pinalaki ang kapatid ko. "Ano ba Beatrice? Bakit mo naman pinagbibintangan yung kapatid ko? Eh wala ka naman ebendinsya na s'ya ang kumuha ng necklace mo!" sabi ko sa galit na tuno. Pagak itong tumawa bago muling nagsalita. "AT TALAGA KINAKAMPIHAN MO PA YANG KAPATID MO MAGNANAKAW" asik nito sa akin at sa kapatid ko. "Opss! Nakalimutan ko palang anak kayo ng mga magnanakaw! Mga mukang pera! gold digger!" sambit nito sa mapangasar na tuno. Sa puntong yun hindi ko na napigilan ang galit ko. Idamay na n'ya ang lahat wag lang ang kapatid ko at lalong-lalo na

Isang napakalaking syudad na hinati sa dalawa. Dalawang malaking pagkakaiba kung saan may malaking pader na naghahati dito upang paghiwalayin ang magkaibang lugar sa iisang syudad. City A o tinatawag bilang 'Ordinary City'. Dito matatagpuan ang ordinaryong mga tao kung saan walang krimen na nagaganap. Mga inosente ang mga naninirahan at walang kaalaman tungkol sa kaharasan. Napaka-organisado ng kanilang pamamahala. City B o tinatawag na 'Mort Ville' na ibig sabihin ay Dead City. Mga kriminal ang naninirahan at legal ang paggawa ng krimen lalo na ang pagpatay. Hindi mo malalaman ang tunay na nakapaloob dito kung hindi ka makakaranas na tumapak dito. Think first before you step your feet inside the Mort Ville. Baka pagsisihan mo lang.HINDI KA MAKAKAWALA. WALANG MAKAKATAKAS. "Ms. Zaylee Yvette Jordin. You are now part of our city, Mort Ville. Congratulations."

“Pakasalan mo ako at ako ng bahala sa mga utang ng pamilya mo. Kapalit nun ay ang pagdadala mo ng anak ko para sa mamanahin ko.” ------ Isang gabing pagkakamali na naging dahilan para mabago ang takbo ng buhay ni Athy. Matagal na pala siyang pinaglalaruan ng boyfriend at pinsan niya. Dahil sa sama ng loob ay naglasing siya at naibigay ang sarili sa Tito ni Matt mismo! Puno ng pagsisisi ay kaagad siyang umalis ngunit sinong mag-aakala na ang isang gabing iyon ay mabubuntis pala siya. Inalok siya nito ng isang kasal na may kasunduan, kapalit ng pagdadala niya ng magiging tagapagmana nito ay babayaran nito ang utang ng mga magulang niya at bukod pa doon ay nangako ito na tutulungan siyang makapaghiganti sa kanyang ex-boyfriend at pinsan. Ngunit saan kaya sila dadalhin ng kanilang kasunduan?

Banayad ang unang kagat sa labi ni Samantha kaya napasinghap siya, at hinalikan siya ni Dwyn sa leeg pababa. Mainit at maselan ang bawat dampi, at si Samantha ay kusang tumagilid ng ulo, tila tinatanggap ang halik. Lalong tumindi ang pagnanasa ni Dwyn. Bahagyang bumuka ang bibig ni Samantha, naghahanap ng hangin, pero nanatili pa rin ang inosenteng ekspresyon sa mukha. “Bakit kamukha mo ‘yong boss ko?” tanong niya, lasing na lasing. Binuhat siya ni Dwyn papunta sa kama at inihagis sa malambot na higaan, sabay dakma ulit sa katawan niya. “Alam mo ba kung sino ako?” tanong niya, galit at sabik ang boses. Umiling lang si Samantha na parang tuliro. Napamura si Dwyn at tumayo, pilit pinipigilan ang sarili. Ayaw niyang samantalahin ang sitwasyon. Lumabas siya ng kwarto, pumunta sa kusina at uminom ng malamig na tubig para pakalmahin ang sarili.

Hindi natatalo si Joaquin Hernandez — hindi sa negosyo, at lalong hindi sa isang babaeng sumulpot sa boardroom na naka-heels at punung-puno ng attitude. Si Erena Maden, sa kabilang banda, ay hindi basta-basta babae. Siya ang tagapagmana ng Maden Industries, isang legacy empire na itinatag ng pamilya niya bago pa man matuto si Damian magbasa ng stock reports. Palaban, matalino, at may bibig na parang lason kung makipag-debate. Nagsimula ang lahat sa corporate war — may merger na nakataya, media scandals, at boardroom betrayal — mas lalo rin silang hinihila sa isa’t isa. Ang problema? Hindi nila alam kung alin ang una: ang halik o ang suntok. Sa larong ito ng pag-ibig at kapangyarihan, sino ang unang magpapatalo? Dahil minsan, ang pinaka-hostile na takeover… ay 'yung hindi mo kayang pigilan — lalo na kung puso mo ang pinapasok.

Sumugal si Ashy sa isang bagay na walang kasiguruhan. Piniki niyang magmahal pero hindi siya sigurado kung kaya nga ba niyang masaktan. Nagibg masaya naman sila ni Storm sa kabila ng katotohanan na may ibang taong masasaktan. Ang akala ni Ashy ay siya ang pipiliin ni Storm nung dumating ang panahong kailangan na niyang mamili. Naiwan siya sa ere, mag-isa, walang matakbuhan, nabalot ng kahihiyan. Nakakabangon na siya pero sadyang mapaglaro ang tadhana. Kung kailan okay na sana siya, tsaka pa ito nagbalik. Para saan? Para muli siyang saktan? Paano nga ba maghihilom ang sugat ng nakaraan? Kung hanggang ngaub ay patuloy ka paribg nasasaktan?

Isa lang ang dahilan ni Karina sa pagbabalik sa Cerro Roca— ang bawiin ang asawa mula kay Elizabeth Asturia na may malaking pagkakautang sa kaniya. Gagawin niya ang lahat kesehodang gamitin ang sariling katawan para muling mabighani si Cholo Gastrell at mapaibig ito. But unfortunately, Cholo doesn't want to do anything with her anymore. He insulted and pushed her away but she never wavered for she has all the right to claim him as hers with the marriage certificate in her keeping and the wedding band in her finger. Pero ang akala niyang madaling gawin ay nabasag nang malaman niyang ikakasal na pala ang dalawa. Nonetheless, Karina will deliver her promise. Mrs. Gastrell will make sure that by hook or by crook, she'll get her husband back.

Adrienne eve, A student from the highest, most famous, and most expensive university in the Philippines discovered her self being a lazy, alcoholic, hard headed girl. The word 'study' is not in her vocabulary but despite of her behavior there will always be someone who supports and love her. Nang mangyari ang hindi inaasahang trahedya ay hindi niya rin inaasahang makikala ang taong Akala niya ay isang ordinaryong tao lang. Isang simpleng tao na mahilig kumain ng suman. Ngunit ang kaniyang puso ay nanatili sa nakaraan, pero alam niya na binago siya ng isang lalake... isang lalake na pilit niyang sinasabi sa sarili na kailan man ay hindi niya magugustohan. She's not sure about the feelings towards the two person but she only know one thing.... She needs to choose.

Akala ni Claire magiging masaya siya dahil napangasawa nito ang lalaking pinapangarap niya. Ngunit kabaliktaran pala ang mararanasan niya sa kamay ng kanyang asawa. Pagtataksil at pananakit ang laging inaabot niya sa asawa nito. Nasa kaniya na ang lahat, karangyaan, pera, kapangyarihan ngunit hindi ang puso ng asawa. Nang tuluyan ng mapagod si Claire ay naisipan niyang magkunwari na nabura ang kaniyang alaala at hindi nito naaalala ang asawa, upang palayain siya nito. Tuluyan na kaya siyang papakawalan ng kanyang asawa? O, ito ang magiging dahilan upang magising ang natutulog na puso ng kanyang asawa at tuluyan na siya nitong mahalin. “I promise, she will never remember how ruthless I am to her.”