Anong Tawag Sa

"How much do you want?" Pagkakuwa'y saad ko. Kay bilis niyang napalingon sa akin muli ay masama niya akong tinignan. "Hindi ako mukhang pera!" I scoffed again. "Hindi nga ba? E, anong pinunta mo rito? 'Di ba sabi mo hindi ka papayag na 'di ko panagutan ang virginity mo? Kung ayaw mo ng pera what the hell are you here for? Nag-iskandalo ka pa talaga." Napangisi ako ng magkaroon ng idea. Puno ng panghuhusga ko siyang tinitigan. "Oh, don't tell me you want me to marry you instead because I was your first?" Nakita ko ang guilt sa mga mata niya. Hindi siya muling nakapagsalita. "And you thought just because nakuha ko virginity mo I am oblige to marry you? Oo nga naman! Kung pakakasalan kita mas malaki nga makukuha mo dala dala mo pa ang apelyido kong Montefalco." Bahagya akong natawa sa isipin. "You're just hallucinating Ms. Suarez! You're not even an inch to the woman I love."

Frozen Hearts Series #1 “It is nice to see you again, my cheater, slut, gold-digger ex-wife.” -Rome Wilson. Walang anumang salita ang iniwan si Faye Reagon nang iwanan niya ang kanyang asawa na si Rome Wilson at ipinagpalit ito sa isang matandang mayaman na si Benjamin Sorsuela. Ang kanyang asawa ay sinubukan siyang hanapin upang ibalik ito ulit sa piling niya ngunit siya ay nabigo. Doon niya lang nalaman na ang kanyang asawa ay niloko siya dahilan upang maging miserable ang kanyang buhay. Nagalit siya at sinusumpa ang kanyang asawa. Nang sa wakas ay natuklasan niya ang kanyang sarili, siya ay naunlad nang makilala niya ang kanyang tunay na mga magulang, na nagregalo sa kanya upang pamahalaan ang kumpanyang kanilang itinatag 47 taon na ang nakalilipas, at makapagtapos ng kurso sa Business Management. Siya ay naging isang bilyonaryo ngunit siya rin ay isang babaero, mapagmalupit, at walang puso. Ang dating magkasintahan ay sa wakas ay nagkitang muli matapos ng limang taon. Si Faye ay isa sa mga aplikante na napili, hindi alam kung anong uri ng trabaho, ngunit walang kaalam-alam na ang kanyang dating asawa ay ang kanyang boss. Ang kanyang galit ay umuusad at nakaisip siya ng kakaiba upang gumawa ng plano upang parusahan ang kanyang dating asawa, at gawing bayad sa kanya ang kanyang ginawa, kaya’t agad niyang kinuha si Faye bilang kanyang sekretarya at kanyang katulong, at iyon ang simula ng kanyang matamis na paghihiganti.

“Kahit minsan ba nagawa mo akong mahalin sa tatlong taon nating pagsasama?” Pinahid ni Felicia ang mga luhang walang tigil sa pagpatak mula sa kanyang mga mata at nagpatuloy. “Kahit katiting lang?” Batid ni Felicia na sa pagbigkas niya ng mga salitang iyon ay itinapon na niya ang lahat ng kanyang natitirang dignidad. Gusto niyang sabunutan ang sarili dahil sa ginagawa niyang kamartiran. Hindi ito deserve ni Xander dahil sa mga pinaggagawa nito sa kanya. Subalit tila ba may sariling buhay ang kanyang puso sapagkat kahit na anong gawin ng lalaki sa kanya ay nangingibabaw pa rin ang kanyang pagmamahal para rito. Marahas na binawi ni Xander ang kanyang braso. “What do you think, woman? What do you think is my answer?” Napalunok si Felicia. “N-Nainitidihan ko,” she answered softly. “Xander… I am sorry if my love made you this miserable.” ************* Sa loob ng tatlong taon, umasa si Felicia na matututunan din siyang mahalin ni Alexander Buenaventura. Subalit ni katiting na pagmamahal ay hindi siya tinapunan ng lalaki. Sa halip, matinding galit at pagkapoot ang namayani sa puso ng binata dahil sa paniniwala nitong minanipula ni Felicia ang kanyang lola upang sila'y maikasal. Finally, Felicia had enough. She left Xander and moved on with her life. Ipinagpatuloy ni Felicia ang naudlot niyang pangarap, ang pagdo-doktor. Pinilit niyang kalimutan ang lalaking dumurog sa kanyang puso, kasama ang naging bunga ng kanilang una’t huli pagniniig, si Caleb. Sa loob ng anim na taon, naging mapayapa ang buhay ni Felicia. Subalit isang araw, muling nag-krus ang mga landas nila ni Xander. At sa pagkakataong ito, gagawin ni Xander ang lahat upang bumalik siya sa kanya.

"Bakit ang dungis mo na naman? Tanong ni Marilyn sa pamangkin. Mula nang mamatay ang mga magulang ng bata, siya na ang kumupkop dito, naging pangalawang ina siya ng bata. "Si Dolly po kasi, sabi ko sa kanya ayoko maglaro pero nagalit siya." Tukoy ng bata sa hawak na manika. Nasundan naman ng tingin ni Marilyn ang manikang hawak nito, pero dahil walong taon palang ang kanyang pamangkin ay sinawalang bahala niya ang mga sinasabi ng bata. "Anong ginagawa ni Dolly kapag nagagalit siya?" Sinakyan ni Marilyn ang sinabi ni Maya. "Minsan tita nagpapalit po kami, minsan ako ang nasa loob ng kahon para maging manika at siya naman ay magiging tao." Naguluhan si Marilyn sa sinabi ng pamangkin, natatawang ginulo niya ang mahabang buhok nito. Ngunit isang araw ay muli niyang nakita ang isang maputing batang babae, hawak nito ang kahon kung saan nilalagay niya ang manika ni Maya. Pinagsabihan ni Marilyn ang batang babae sa pag-aakalang kukunin nito ang manika ng pamangkin niya. Pinaalis niya ang batang babae, ngumiti lang ito sa kanya. Ngiting nagbigay ng kaba sa sa dibdib ni Marilyn. Inilapag ng batang babae ang kahon at mabilis na itong tumakbo palabas ng gate. Ngunit ganoon na lamang ang hilakbot na nadarama ni Marilyn nang buksan niya ang kahon at makita ang isang manika na nasa loob. "Hindi ito totoo, Maya!"

A rebellious woman and a policeman. Will she accept that she was loved and chained by him? Tunay nga na kapag tumitigas ang ulo ng isang bata, kailangang dinidisiplina. Pero sa kaso ni Gisselle na dalaga na, hindi niya matanggap na dinidisiplina siya ng isang pulis na hindi niya naman kilala. Ang nais niya lang naman ay magrebelde dahil sa sama ng loob niya sa sarili niyang ama na dating pulis, na aniya’y tila wala naman daw sa katuwiran, at abusado sa karapatan ng kababaihan. Naging party girl siya dahil sa mga barkada niya at sinasadyang magpa-late ng uwi upang inisin ang kaniyang ama. Pero ang hindi niya alam, iyon na pala ang huling beses na magagawa niya ang mga bagay na ’yon. Nahuli siya ng mga pulis sa kalsada nang hating-gabi, at naging buena manong curfew violator sa gabing iyon. Napatawan siya ng community service sa loob ng isang buwan. Naiinis siya sa tuwing nakakakita siya ng mga pulis, lalo na ang lalaking hindi niya inaasahang makikilala niya. Naiinis siya lalo dahil desidido itong palambutin ang ulo niya. Tahimik lamang itong lalaki pero walang sinoman ang kayang bumali sa mga salita nito. Hanggang sa hindi niya namamalayan na nag-iiba na pala ang tingin at pananaw niya sa mga pulis, na hindi pala lahat ay masasama tulad ng iniisip niya noon. May tulad pa rin pala ni PCol. Carlos Joseph Guevarra na matino at disiplinadong pulis na magpapatino sa kaniyang rebeldeng pag-iisip. Lingid sa kaalaman ng dalaga, may lihim palang interes sa kaniya ang single at treinta y tres anyos na pulis. Kaya naman pala kahit na anong gawin niya ay pinapansin agad nito at todo kung makaprotekta sa kaniya. Papaano niya kaya mapipigilan ang lalaki kung siya mismo ay hindi ito magawang mapaikot sa mga kamay niya?

Nagising si Cresia sa nakakasilaw na liwanag. Iginala niya ang paningin. She found myself lying on the cold ground. Huling naalala niya, habang pabalik siya sa condo... may nakita siyang batang babae sa kabilang bahagi ng kalsada. The girl was about to get hit by a car but she saved her. Bumangon siya at muling iginala ang tingin sa paligid. Nasaan na ang batang iniligtas niya? Where is she now? Napapikit siya nang tamaan ang mata ng sinag ng araw. Fuck. At bakit umaga na? Nakatulog ba siya sa daan? Ibinaba niya ang tingin sa sarili. She remember she was covered with blood. But how come she was perfectly fine now? Walang anumang bahid ng dugo ang damit niya... Iginalaw ni Cresia ang kamay. Wala siyang naramdamang anumang masakit doon. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang isang paparating na truck. Fuck! Her first instinct is to run. But it is too late. The truck is only meters away from her. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at hinintay ang pagtama niyon sa kanya... But seconds passed. Nothing happened. Walang truck na tumama sa kanya. Bakit? Dahan-dahang idinilat ni Cresia ang mga mata. Wala na ang truck. Bakit? Anong nangyari? Muli niyang inalala ang nangyari kagabi... She was fucking sure she got hit by a car. Hindi kaya...hindi kaya...patay na siya? "Not yet." Isang lalaki ang biglang sumulpot sa tabi niya. Para itong galing sa libing sa suot na damit. Black cape, black pants, black shoes. Everything is black. Even his eyes. They're as dark as his outfit. "S-sino ka?" He smiled to her. Hindi alam ni Cresia kung bakit kinilabutan siya sa ngiti ng lalaki. "I'm Kairos. Your death angel." Death angel? "What? I... I'm...I'm dead?"

Chloe Sue never imagined na ang mapapangasawa niya ay isang lalaking parang yelo na sa lamig, silent and emotionally distant. And Yohan Benjamin never thought that this girl, who was supposed to be just part of a family arrangement, would slowly start breaking down the walls he had spent his whole life building. Nang unang nakita ni Chloe si Yohan, nasa loob siya ng isang eleganteng hall, sun-kissed ang kutis nito. 'Yung mga mata niya, those deep almond eyes, parang may misteryong hindi mo agad mabasa. Tipong kahit sinong lalaki, mahuhulog. Kaya hindi nakapagtataka na halos mapanganga ang buong pamilya Benjamin. Pero si Yohan? Walang reaksyon. Nakatungo lang siya sa maayos niyang military uniform, seryoso ang mukha, at tila ba walang kahit anong nararamdaman. Kung ibang babae siguro, matatakot. Pero si Chloe, curious lang. They're bound by a decades-old debt between their families, at ngayong malapit nang ipadala si Yohan sa battlefield, kung saan walang kasiguraduhan kung makakabalik pa siya, the elders from both families started pushing. Wala nang oras at kailangan na raw nilang magpakasal. Not because they loved each other, but because it was their duty.

“Lord pahiram ng anak ko! Please lang huwag mo muna siyang kuhain sa akin, hindi ko kakayanin. Sobrang bata pa ng aking anak! Huhuhu!” napasandal na lang ako sa wall ng hospital at humahagulgol na nananalangin. Bago pa ako makapagsalita ulit ay nakita ko ang Arnaldong iyun na nakatingin saming dalawa ni Regan, nakatayo lang din ito sa isang sulok malapit samin, yumuko siya ng makita niya akong nakatingin sa kanya. Bumitiw ako sa pagkakakapit ko kay Regan at lumapit ako papunta sa lugar kung nasan si Arnaldo, hinabol lang ako ng tingin ni Regan at hindi ko na napigilan ang aking sarili, isang malakas na sampal ang pinakawalan ko sa pisngi ni Arnaldo. Nagsusumigaw ang galit sa aking puso't isipan Nakita kong napakapit siya sa kanyang pisngi at nagatataka siyang napatingin sakin"Hay*p ka! nakapawalang hiya mo talaga. Nagpakalayo-layo na kami ni Anthony nasundan mo pa rin kami. Wala ka ng dinala sa buhay naming mag-ina kundi puro sakuna.(pinaghahampas ko ang kanyang dibdib habang patuloy ang aking pag iyak, Sobrang galit ang aking nararamdaman, hinahayaan lang naman niya ako sa kanyang ginagawa, maya-maya ay naramdaman kong niyakap na niya ako para huminahon, ) Hindi na ako nanggulo sa buhay niyong mag-asawa kagaya ng gusto mong mangyari! kaya please lang lubayan mo na kaming mag-ina. HUHUHU" bigla naman akong nanghina at tila nawalan ng lakas ng yakapin na niya ako, pakiramdam ko ay nasa maayos akong mga kamay sa piling ng bisig nito. "Naguguluhan ako! anong ibig mong sabihin?! Hindi kita maintindihan, Una kitang nakita sa bahay namin, kasama ko sa kwarto , yun na ang una at huli nating pagkikita!" sagot sakin ni Arnaldo

Moon De Vera was never the type to take risks—lalo na sa pag-ibig. Pero nang inalok siya ng isang deal ng estrangherong si Lucas Madrigal, pumayag siya. Fake relationship. No strings attached. Lucas needed a pretend girlfriend para patahimikin ang media, at si Moon—she badly needed the money para sa pamilya niya. Sa simula, malinaw ang kasunduan. Walang selosan, walang expectations. Pero kahit gaano nila tangkaing panatilihing peke, hindi nila mapigilan ang spark na unti-unting nabubuo. Late-night talks. Unexpected kilig. Lingering stares. Halos. Pero sa kasagsagan ng paglalim ng nararamdaman ni Moon, biglang nawala si Lucas. Walang paalam. Walang mensahe. Ghosted. Left hanging. Pitong taon ang lumipas. Si Moon, mas matatag na ngayon. Mas kampante, mas kumpleto. Sa pagbabalik niya sa corporate world, nag-apply siya sa isang sikat na kumpanya—hindi niya alam, doon din siya muling masasaktan. Lucas Madrigal is back. Pero ngayong CEO na siya, at si Moon ang magiging sekretarya niya, tables have turned. Lucas acts cold, pero may halong pag-aalalang hindi niya maitagong lubos. Moon, on the other hand, pretends she's fine. But the tension? It's there. Unspoken. Unfinished. Undeniable. As they spend more time together, lumalabas ang mga lihim—kung bakit bigla siyang nawala. Kung anong nangyari sa pagitan nila noon. At kung totoo nga bang wala siyang naramdaman. Pero ang mas mabigat: May bagong plano si Moon. At hindi ito para muling magmahal. It’s to make him fall—this time, without catching him. Matutuloy ba ang plano ni Moon? O hahayaan na lang nya ang nakaraan at sasabay sa agos ng pag-iibigang mabubuo muli

Bumukas ang malaking pintuan sa harap ko, at narito ang lalaking minamahal ko, ang mata'y walang damdamin habang lumalapit ako sa altar. Ngumiti ako kahit na masikip ang dibdib ko. Narinig ko ang musika habang dahan-dahang naglalakad patungo sa lalaking naghihintay sa harap. Si Kiel, nakatitig nang seryoso sa akin. Walang kahit anong kasiyahan ang makikita sa kanyang mukha, at ito'y nagdulot ng kirot sa aking puso. Iniharap ko ang aking kamay, ngunit itinuring niyang wala ito at agad na umusad patungo sa harap ng pari. Iniwan akong nakatambad ang kamay sa ere. Yumuko ako, bahagyang nahihiya. Sumunod ako sa harap ng pari, at sinimulan na ang misa. "Maari mo nang halikan ang iyong asawa," ang sabi ng pari. Humarap ako kay Kiel, inaasahan ang isang halik sa labi, ngunit sa pisngi lamang ito dumapo. "Nakuha mo na ang titulong Mrs. Valerian, ngunit tiyak kong hindi mo makukuha ang aking pagmamahal," bulong niya. Pumikit ako, at naramdaman ang sakit sa aking puso. "Tandaan mo 'yan, Sam? Hindi mo makukuha ang aking pagmamahal dahil may iniibig na ako," dagdag niya habang nagpalakpakan na ang mga tao. Tumulo ang isang butil na luha. "Sarap mong pagmasdan habang umiiyak," layo na nito sa akin pagkatapos ng mga salitang iyon at agad na lumabas ng simbahan. Pinalis ko ang luha ko at mag-isang ngumiti sa harap ng mga taong masaya para sa amin. Kumikirot ang dibdib ko sa likod ng aking mga ngiti. Daig ko pa ang sinaksak, ngunit hindi ko pinahalata. "Saan pupunta ang asawa mo?" inosenteng tanong ng isang matanda. Ngumiti ako, ngunit hindi na nagbigay ng pagsasalita. "Baka excited lang," mapanukso ng isa. Tumawa ako, kahit na parang pinipiga ang puso ko. Ako si Samantha Alexandria Perez, o dapat bang sabihin Samantha Alexandria Perez Valerian, and I am his unwanted wife.