Bl Apocalypse

เขา...นักศึกษาปีสอง ผู้มีงานอดิเรกคือการท่องเที่ยว จนกระทั่งค้นพบลู่ทางการหาเงินคือการเป็น vlogger ส่วนเขา...เจ้าของอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมหรูมากมาย ผู้ที่ค่อยๆ ขุดหลุมดักเด็กน้อยอย่างแนบเนียน ------------------------------------------------------ อบอุ่น อายุ 19 ปี เจ้าของ Youtube channel ที่มีผู้ติดตามปานกลาง เป็นที่รู้จักในนาม 'น้องอบ' ของเหล่าสาวๆ เจ้าของใบหน้าธรรมดา แต่ดึงดูดให้คนมองได้ไม่เบื่อ คุณธันวา อายุ 35 ปี ผู้คอยชักใยอยู่เบื้องหลังวงการอสังหาริมทรัพย์ทั่วประเทศ แทบไม่เคยสัมภาษณ์ออกสื่อที่ไหน ไปมาเงียบเชียบ ใช้ชีวิตหมุนเวียนไปตามบ้านพักอากาศต่างๆ เมื่อ Vlogger หนุ่มมหาวิทยาลัย สายถ่ายคลิปทำบล็อกท่องเที่ยว ถูกเหวี่ยงเข้ามาอยู่ในสายตาของนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ค่อนประเทศ... ก็ยากที่จะหลุดออกไปได้ ในเมื่อเจอคนที่เขาถูกใจแล้ว ธันวาก็ได้แต่ใช้เสน่ห์และความเป็นต่อของเขา เพื่อที่จะยึดครองอบอุ่นทั้งกายและใจ พันธนาการเกี่ยวรัดไว้ไม่ให้อีกฝ่ายไปไหนได้อีก

妻・希美の浮気が発覚した夜、唯史は、自分の中に空洞があることをはっきりと自覚した。 希美の不倫は、ただの裏切りではなかった。それは、唯史が自分から目を逸らしてきた「本当の自分」に気づかせるきっかけだった。 離婚を決め、地元の大阪郊外に帰郷した唯史は、十五年ぶりに佑樹と再会する。 「中学の頃から、お前だけが好きやった」 その言葉と共に重なる唇。崩れかけた心に、温度が染み込んでいく。 友情と愛情の境界、身体と心の欲望、所有と共生。 すれ違いと独占欲を重ねながら、二人は「恋人」という名前以上の関係に進んでいく。 「お前は、俺の帰る場所」 ――壊れた日常から始まる、情感と官能が交差する十五年目の恋。

เขาเป็นผู้ชายเต็มร้อย แต่ทำไมเมื่อเจอกับไอ้เจ้าของบาร์โฮสต์จอมกะล่อนที่เข้ามาพัวพันกับน้องสาว แล้วใจที่เคยแข็งแกร่งกลับหวั่นไหวมากขึ้นทุกที ณภัทรชายหนุ่มที่เบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัว ชีวิตเขาเพอร์เฟกต์ไปเสียทุกอย่างจนมันจืดชืดน่าเบื่อ แต่แล้วการได้พบกับปรัชญ์ภูมิ พี่ชายของสางน้อยที่มาติดพันเขา กลับดึงดูดความสนใจจากเขาได้เขาค้นพบว่าการยั่วให้ชายคนนี้โมโหและหลุดมาด ช่างเป็นความอภิรมย์เดียวของเขาในตอนนี้

จ้าวชิงเฟิงคือองค์ชายปลายแถวของแคว้นเป่ย ที่ถูกส่งมาเป็นเครื่องบรรณาการชิ้นหนึ่งแก่แคว้นหนาน ถูกเหยียดหยามให้เป็นแค่อนุชายาของชินอ๋องผู้ทรงอำนาจ แม้จะเป็นชายก็ยังไม่วายถูกริษยา กลั้นแกล้งต่างๆนานา เคราะห์ซ้ำกรรมซัดยังถูกใส่ร้ายว่าคบชู้ ต้องโทษโบยยี่สิบไม้ และไม้ที่ยี่สิบนั้นผู้โบยจงใจฟาดใส่ศีรษะของเขา กะให้ถึง ต า ย!

関東ででかい看板の西谷組二代目、光輝（みつき）。ある日歩いていたら肩がぶつかった。それをきっかけに出会った昇（しょう）。昇は光輝よりも強かった。光輝は昇を組に連れ帰り、自分のＳＰとして使うこととした。しかし昇の女子力は半端なかった。そんな中で巻き起こる極道ならではの事件。光輝の想いはどうなるのか？

「ただ、一緒にいたいだけなのに……やっぱり異世界同士、人間と獣人は結ばれないのかな？…」 理久は、以前から犬をどうしても飼いたくて、保護施設から訳アリの、でも、キレイな長い黒毛の大型犬を引き取った。 そして、理久と、理久から「クロ」と名付けられたその犬は、一人と一匹、毎日毎日仲睦まじく暮らしていた。 しかし、ある日、そのクロが突然失踪し、理久は悲しみとパニックの中で探し回る。 そして、そのクロ捜索中の悲しみに暮れる理久の目の前に突然、キレイな長い黒髪の長身のイケメンが現れた！

舞台は古代中国、三教の一つである道教の修仙界。 呪符を扱う四つの正統門派『大篆門(だいていもん)・寒仙雪門(かんせんせつもん)・緑琉門(りゅうりゅうもん)・金龍台門(きんりゅうだいもん)』たちが、日々蠢く邪祟や妖魔を退治し、世を統治していた。　　 　しかしある日、四つの門派を統括する天台山の裏手にある華陰山で、地の主として祀られていた【三神寳(さんしんほう)】が、突厥の手によって盗まれてしまう。 　これにより全ての統治が保てず、世が乱れ始めるのだが、それと同時に、十年前に大敵である青鳴天(チンミンティェン)との闘いの末、強力な霊符の反動で謎の死を遂げてしまった最強の呪符師・墨余穏(モーユーウェン)が突然甦る。 　 　記憶は今世でも引き継がれ、前世では叶わぬ恋心を抱いていた寒仙雪門の門主・師玉寧(シーギョクニン)と再会を果たすが、墨余穏は師玉寧に新たな想い人がいることを知ってしまう…。しかし、それは━︎━︎。 　それぞれの想いが過去、未来へと繋がり、繚乱していく仙侠中華BL。

ชายผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา แอบซ่อนอาชีพเสริมที่ไม่อาจบอกให้ใครรู้ได้ งานกลางคืนที่ใครหลายคนรังเกียจ ผมทำอาชีพเด็กไซด์ไลน์เพื่อเลี้ยงปากท้อง จุ๊ๆ อย่าเพิ่งคิดว่าดราม่า แม้ชีวิตผมจะไม่สวยหรูอย่างคนอื่นเขา แต่ผมมีแนวทางในการดำเนินชีวิตของตัวเอง เก็บงำความลับผู้อื่นภายใต้รอยยิ้ม เว้นระยะจากทุกคนหนึ่งก้าว ยามเลือกลูกค้าต้องมีลู่ทางถอยให้ตัวเองเสมอ แต่โชคชะตามักเล่นตลก ในขณะที่กำลังหาเงินเข้ากระเป๋า ดันไปเจอมาเฟียตัวเอ้เข้าอย่างจัง! หนีไม่พ้นยังไม่พอ คิดจะมายัดเหยียดตำแหน่ง ‘อิหนู’ ให้กันอีกเรอะ! มาลองดูกันเถอะว่า ประสบการณ์หนีหนี้อันโชกโชนบวกกับไหวพริบที่ได้มาตั้งแต่เกิดจะทำให้ผมรอดจากวิกฤตครั้งนี้ได้หรือไม่ ป๋า : ฝัน **เรื่องนี้ไม่สักแต่เรทแน่นอน คนเขียนรับประกัน!**

【BLではありません】 石畳の洒落た通りは、街灯もアンティーク感を漂わせて全体のイメージを敢えて統一しているのがわかる。 夜は尚更異国の雰囲気を感じさせ、それに倣った店構えが並ぶ中、その店はひっそりとそこにあった。 今はもう照明の落とされたガラス張りの大きな店舗と店舗の間、半畳ほどの狭いステップから地下に繋がる階段を降りていく。 暗がりをランプの灯りが照らす中、重厚そうな扉を押し開くと…… その店には、男も女も骨抜きにする美人の「バーテンダー」がいる。 「僕が泣いても、やめないで」

คุณหมอหนุ่มแอบรักเด็กหนุ่มวัยมัธยม แต่ยังไม่กล้าทำอะไรเพราะน้องยังเด็ก รอให้โตก่อนเถอะ ค่อยๆ เลี้ยงไว้ทีละนิดค่ะ “พี่หมออย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบผมมาก่อนว่าชอบไหม” “อือ ชอบ” “ก็แค่นั้น” “อะไรก็แค่นั้น” “ก็แค่พูดว่าชอบ มันไม่เห็นอยากตรงไหน” “หวาน ขอกินอีกได้ไหม” “กินช็อกแลตหรือกินผม” ถามออกไปแล้วก็หน้าแดงลามไปถึงใบหู “ใครสอนให้พูดแบบนี้” “ไม่มีใครสอน แค่พูดเพราะอยากพูด” “อย่าพูดกับใครอีก” “แล้วถ้าพูดกับพี่หมอได้ไหมครับ” “พูดแล้วก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูด คิดว่ารับผิดชอบได้ไหม” “คิดว่าได้” “งั้นก็ต้องพิสูจน์” “ผมก็รออยู่” “ยั่วดีนัก”