Delicate C Section Scar Tattoo

Synopsis (Version Française) « Je te déteste ! Tu n’es pas notre mère ! » Melissa recula, bouleversée. « Tu… tu l’as entendu ? » souffla-t-elle, pointant du doigt leur plus jeune enfant. Jaden esquissa un sourire en coin, la tête légèrement inclinée. « Bien sûr. Il n’a pas tort, de toute façon. » Elle avait tout sacrifié pour lui — passant du statut d’héritière riche et respectée à celui d’épouse négligée d’un homme ruiné. Malgré le passé difficile de Jaden et son précédent mariage, Melissa était restée à ses côtés, élevant ses enfants et aidant à reconstruire son entreprise jusqu’à en faire un empire rival de celui de sa propre famille. Elle pensait enfin recevoir les roses qu’elle méritait. Elle croyait que Jaden Oscar l’aimerait davantage maintenant qu’ils avaient tout. Mais la réalité brisa ses espoirs. Quelques années à peine après leur réussite, Jaden rentra à la maison avec une autre femme… qu’il présenta comme la véritable mère de ses enfants. Melissa se retrouva seule — sans mari, sans enfants, sans famille. Sous la pluie battante, fixant la maison qu’elle appelait autrefois la sienne, elle fit un vœu solennel : se venger de tous ceux qui l’avaient trahie, et plus que tout, de son cher mari, Jaden Oscar. --- ️ Note de l’auteure > Cette œuvre est ma propre création. Il s’agit de la traduction officielle en français de mon roman anglais publié sur GoodNovel. Merci de respecter mon travail et de ne pas copier ou reproduire sans autorisation. — Chel-C

"นี่หนูนาหรือม้าดีดกระโหลก" "ไม่ได้ดีดแค่กระโหลกนะ ฉันดีดไข่ตำรวจแตกได้ด้วย อยากลองไหมล่ะคุณศาลาวัด"

"นาย! นอนข้างนอก!" "อะไรนะ!" "นอนข้างนอก ห้ามเข้ามาใกล้ฉันเกินสามเมตร" "เธอเป็นอะไร ทำไมฉันจะเข้าใกล้เธอไม่ได้ ฉันเป็นสามีเธอนะ" "ไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันเหม็นหน้านาย อยู่ใกล้ ๆ แล้วคลื้นไส้ จะอ้วก!"

เรื่องสั้นสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม เนื้อหามีทั้งความรักและตัณหาราคะของมนุษย์ เหมาะสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม

“ตรง ๆ เลยนะคะ ฉันอยากได้สเปิร์มของคุณหมอ” “อะไรนะครับ!!” “ฉันมาขอซื้อสเปิร์มคุณหมอค่ะ คุณหมอจะขายราคาเท่าไหร่คะ”

“เหมาะกับมึง ผิวขาว ๆ แบบนี้ใส่ทองแล้วขึ้น” “ทำไมพี่ราชันถึงให้ทองกับใบบัวหรือจ๊ะ” “กูให้ทองกับเมียไม่ได้หรือ”

“เจ้าสัวขอให้เฮียปราบหนูจี แต่เฮียไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะเฮียจะขยี้หนูให้จมเตียงแทน”

Brody Lewis, my fiance, said that I had a rare form of transient global amnesia, which was a sudden, temporary memory loss. Every seven days, I would open my eyes and become the twenty-five-year-old Riley Taylor again. My memories were forever stuck in the past. In my pen drive were videos of Brody taking me on trips, bringing me for treatment, and proposing to me. Everything seemed great between us, but I remembered none of it. “Riley’s still around. Can’t you keep your hands to yourself?” “Don’t worry. It’s Monday tomorrow. After she wakes up, she’ll remember none of it,” Brody said, and my heart sank. “Isn’t this more exciting?” Brody embraced my best friend, and they made out brazenly in front of me. They were not shy about it at all. I wondered just how many times this had happened over the past two years. I ran as tears blurred my vision. When I arrived at a tattoo shop, I grabbed the tattoo artist like a drowning man holding on to a log. Then, I asked the tattoo artist to tattoo these words on my arm in my handwriting. [Leave him.]

"อย่าเข้ามานะคะคุณพี่หมอ!! ใหญ่ขนาดนั้น ถ้าเข้ามาชมพู่ตายแน่ๆ" "จะเรียกคุณหมอหรือพี่หมอ เอาซักอย่าง" "โธ่ มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้หรือคะ" "สรุปคุณหมอ หรือพี่หมอ" "ดะ...เดี๋ยว..." "เร็วสิ" "พี่หมอก็ได้ค่ะ อ๊ะ! พี่หมอใส่อะไรเข้ามาคะ ชมพู่เจ็บนะ!" "ชู่ว~ แค่นี้วเท่านั้น เด็กดี"

"เป็นบ้าหรือไง จู่ๆ ก็มาแก้ผ้าให้ผู้ชายดู!" "เอ้า! ลุงไม่ได้จับหนูมาเพราะอยากทำแบบนี้เหรอ? แก้แค้นไง ลุงบอกว่าหนูทำลุงเสียอนาคต ลุงก็ทำให้หนูเสียอนาคตด้วยสิถึงจะสาสม" "เธอมันประสาท!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!!!"