Ikaw Ang Pahinga Ko Mahal

Pagpasok ng unit Bigla niya kong isinandal sa pader at sinunggaban ng halik. Di ko namalayan na nasa malulusog ko ng dibdib ang kamay nya. Himas himas nya ito. Mali ito pero di ko magawang tumutol. "Igalaw mo ang mga labi mo Xam." Sabi niya ng huminto siya. "Hmm." Hindi ako marunong. Pano ba to snong gagawin ko? "Sundan mo lang ang labi ko. Gayahin mo." Sabi ni sir habang himas himas na ang dalawang dibdib ko. Hindi nagtagal nakuha ko na din ang ritmo. Naghalikan lang kami. Ipinatong ko na ang mga kamay ko sa leeg nya. Napadpad naman ang kamay nya sa pagitan ng hita ko. "Hmm. You're wet my dear secretary" "Wet for you."

Isa lamang akong estudyante na lumipat ng School, dahil sa kagustuhan ng ama ko. Akala ko maging okay ang lahat, maging tahimik ang buhay ko. Nagkamali ako sa isiping ‘yun. Hanggang sa nakilala ko ang pitong lalaki na sinugo yata ng diyablo. Sasakan ng sama ng ugali, manyak, lahat na yata ng negative na mga salita pwede ng ibato sa kanila. I didn’t realize na mahuhulog ako sa isa kanila, na maging delikado ang puso ko dahil sa kaniya. What should I do? Pano ko tanggalin ang nararamdaman kung ‘to? Pano? Iiwasan ko ba siya? Mag mo-move on? Oh hayaan ko na lang ‘tong puso ko na tumibok sa kaniya. I’m so doomed!

CONTENT WARNING: Please note that this book contains sensitive themes and includes explicit scenes, making up approximately 20% of its content. It is intended for mature readers only. ✧✧✧ "Why is it hard for you to give up that office, Dr. Abernathy?" inis na tanong sa kaniya ni Dr. Carterson na anak ng Chairman—ex boyfriend niya 12 years ago. "Mahalaga sa akin, of course! At bakit ba gusto mo iyon?" tanong naman niya. "Ako lang dapat magtatanong," angal naman nito. "Bakit nga mahalaga?" "Regalo sa akin ng kuya mo iyon noong intern pa lang ako at ikaw na ang nagsabi na kapag regalo dapat iniingatan. Kaya ibalik mo sa akin ang opisina ko!" "Paano ba iyan? I hate to think that it's a gift from Jaxon, you're not going to like what I'm going to ask for." Nainis siya pero pinili niyang kumalma. "Then tell me, gagawin ko." "You sure?" "Why not? As long as hindi naman nakakamatay yan. Hindi mo naman ako uutusan na uminom ng lason o púmàtày ng pasyente di ba?" Tumaas ang sulok ng labi nito. "Okay...then take off your panty and give it to me." Napanganga siya. "W-What?"

MISERABLE WIVES CLUB SERIES #1: Bigla na lang nag-aya ng divorce si Kaia kay Bastian noong panahong naghihirap siya. Ang dahilan nito? Mahirap si Bastian at may minamahal nang ibang lalaki si Kaia. Galit ang namuo sa puso ni Bastian sa pagiging walang puso ng babaeng minamahal at pinangakong gaganti siya rito sa hinaharap. Makalipas ang limang taon, nagkrus muli ang landas nila. Si Bastian, bilang isang matagumpay na CEO ng AA World Group of Companies habang si Kaia, mula sa pagiging anak mayaman ay nahulog sa pedestal at nauwi sa pagiging waitress na lang sa isang nightclub. Ginawa ni Bastian ang lahat ng pinangako niya sa sarili, mahal man si Kaia, mas matindi ang galit niya rito. “Kaye, we can't go back to the past. My hatred for you won't stop even if you die.” Ngunit nang maubos si Kaia sa lahat ng pananakit ni Bastian sa kanya at nawalan ito ng hininga, doon napagtanto ni Bastian na mas malalim pala ang pagmamahal niya sa asawa kaysa sa galit niya at mas matimbang ang pagsisisi kaysa sa kamatayan. “Kaye, matagal na kitang pinatawad dahil ang pagmamahal ko sa ‘yo, parang hininga. Hindi matitigil. Ako dapat ang nawala… kapag namatay ba ako, maibabalik ko ba ang buhay mo?”

Nakatanggap ako ng tawag isang araw bago ang aking kasal. "Miss McPherson, may sumira sa venue mo." Nagmamadali akong pumunta sa hotel nang may pagkalito at nakasalubong ko lang ang isang babaeng winwagayway ang wedding photo ko "You homewrecking skank! Inakit mo ang asawa ko at ginastos mo ang pera niya sa kasal na ito!" Naniwala ang karamihan sa kanya at nagkagulo. Pati ang manager ng hotel ay galit sa akin. "Alam ko nang may mali dito dahil hindi nagpakita ang groom! Hindi ka niya tunay na asawa!" Ang mga tao ay marahas na nagkagulo. Sa kaguluhang iyon, nakunan ako. Sa kasagsagan ng aking galit, tinext ko ang secretary ko: [Kanselahin ang kasal, at sipain si Matteo Brando sa aking kumpanya!] Ang kapal ng mukha niya na itago ang kabit niya gamit ang kayamanan ko! How dare she challenge me! Sisirain ko sila!

"Sa tingin mo mamahalin kita? Hinding-hindi kita magawang mahalin Anna, kaya 'wag mo ng ituloy pa ang pagpapakasal saakin!!" "Alam kung matutunan mo rin akong mahalin Dylan, kaya pakiusap.. Pakasalan mo ako.." "Hinding-hindi kita mamahalin isinusumpa ko!" -Dylan "Nagustuhan mo ba?" Hindi ako pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko sa kanya, bakit bigla nalang siyang nag-iba? Bakit gumaganda siya sa paningin ko? At bakit.... Bakit Minahal ko siya? Siya ba talaga ang asawa ko?- DYLAN

“IKAW?” My eyes nearly popped out of my face when I saw him—the mysterious stranger from last night. Is it him? The same man? Parang gusto kong mahimatay. Wehh? Hindi pwede! Impossible! my inner voice screamed, pero ang katawan ko nanginginig na parang nakuryente. Hard f*ck na yata ng buhay ‘to. And suddenly, a memory crashed into me like a tidal wave. That night. That stupid, reckless night. The stolen kisses, the laughter between moans, the way he made me beg—“Wag kang titigil!”—like I’d lose myself if he stopped. I swore I’d never see him again. I swore it was just a one-night stand, a mistake I could bury. But now he’s standing right in front of me. Not just a man. Not just anyone. But the CEO. And worse… the ex-boyfriend who once shattered my heart. His smug grin sent shivers down my spine. “Of course. Why wouldn’t I?” he said, like fate itself was mocking me. I froze, torn between rage, fear, and something I couldn’t even name. My mind screamed run, but my heart whispered, stay. My world was spinning, and suddenly, every choice felt heavier than ever. Will this be the start of something dangerous… or a responsibility I can’t escape?

WARNING: RATED SPG! Sa loob ng limang mahabang taon, para akong kanaryo na nakakulong sa isang hawla na inaalagaan, pinalamutian, o ginagamit lamang sa kanyang kapritso. My existence revolved around being fed, dressed up, and trotted out when he desired my company. Life with a billionaire bachelor had its perks, and though I often likened myself to a slave, I harbored no complaints as long as the money flowed freely. Yet, as the years passed, the weight of my imprisonment grew heavier, each golden moment tinged with the bittersweet taste of longing. But the saga of my confinement finally reached its conclusion. Bumalik ang kanyang pag-ibig, at sa hindi inaasahang pag-ikot ng kapalaran, pinalaya niya ako para pakasalan ang babaeng mahal niya. Gayunpaman, nang magsimula akong umalis, isang hindi inaasahang bigat ang bumalot sa aking kalooban. Ito ba ay ang pagkawala ng pinansyal na seguridad na nakasanayan ko na, o ako, marahil, ay nahulog nang lubusan sa kanya?

Sa araw ng divorce ko, nag-update ng social media ang dating biyenan ko gamit ang isang larawan. Ito ay ultrasound ng kerida ng asawa ko – buntis siya. Binati siya ng kanilang mga kaibigan at pamilya. Habang ako naman ay nag-share ng isang premarital medical report. Ito ay pag-aari ng anak niyang si Owen Wade. Malinaw na nakasaad dito na mayroon siyang congenital necrospermia. Hindi ko kailanman nanaisin ang isang lalaking baog!

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?