Inaasahan

Don't fall in love with the Superior. That's the only one forbidden Rule! If you don't want the contract to be void; and in order to survive, build a strong wall and don't let your heart fall. __ Arissa Paige is the bread winner in the family. S'ya na lang kasi ang inaasahan ng dalawang nakababatang kapatid. Their parents died in a car accident 3 years ago, kaya naman napikitan si Arissa na pagsabayin ang pag-aaral ng kolehiyo pati na ang pagtatrabaho. Halos gawin na nga n'ya na araw ang gabi, kumita lang ng perang ipangtutustos sa kanilang pag-aaral at pangangailangan sa araw-araw. Ngunit dahil sa kakarampot na kinikita ay kinailangan pa n'yang maghanap ng ibang mapagkakakitaan, may ipandagdag lang sa kanilang gastusin sa bahay at paaralan. Hanggang sa... Isang site sa internet ang inirekomenda ng katrabaho, na naghahanap ng bagong sekretarya ang isang mayamang negosyante. Dahil sa malaking sahod, hindi nagdalawang isip si Arissa na mag apply sa nasabing job fair. At parang isang malaking milagro ang nangyari, dahil sa isandaang libong aplikante, si Arissa lang ang bukod tanging nakapasa. But what if sa pagpasok ni Arissa sa kontratang tinanggap, matuklasan din n'ya ang tunay na katauhan ng pamilyang kanyang pagtatrabahuhan. Handa kaya s'ya sa misteryo na matutuklasan? Magawa kaya n'yang makatagal sa puder ng masungit na Young Master? O, ito pa lang ang simula ng bagong dagok sa buhay ni Arissa? Dahil sa pagpirma pa lang n'ya sa kontrata, binigyan na rin n'ya ng pagkakataon ang puso na labagin ang ipinagbabawal na utos. At iyon ay huwag mahulog sa kanyang boss... ... na isa palang bampira? Ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana, dahil isang sumpa ng katauhan ng nakaraan ang pilit na humahadlang sa kasalukuyan. Kanila ba itong malalampasan? O isang disesyon ang tatapos sa kontratang nasimulan? ___ HANDA KA NA BANG MAGPAKAGAT?

Bumukas ang malaking pintuan sa harap ko, at narito ang lalaking minamahal ko, ang mata'y walang damdamin habang lumalapit ako sa altar. Ngumiti ako kahit na masikip ang dibdib ko. Narinig ko ang musika habang dahan-dahang naglalakad patungo sa lalaking naghihintay sa harap. Si Kiel, nakatitig nang seryoso sa akin. Walang kahit anong kasiyahan ang makikita sa kanyang mukha, at ito'y nagdulot ng kirot sa aking puso. Iniharap ko ang aking kamay, ngunit itinuring niyang wala ito at agad na umusad patungo sa harap ng pari. Iniwan akong nakatambad ang kamay sa ere. Yumuko ako, bahagyang nahihiya. Sumunod ako sa harap ng pari, at sinimulan na ang misa. "Maari mo nang halikan ang iyong asawa," ang sabi ng pari. Humarap ako kay Kiel, inaasahan ang isang halik sa labi, ngunit sa pisngi lamang ito dumapo. "Nakuha mo na ang titulong Mrs. Valerian, ngunit tiyak kong hindi mo makukuha ang aking pagmamahal," bulong niya. Pumikit ako, at naramdaman ang sakit sa aking puso. "Tandaan mo 'yan, Sam? Hindi mo makukuha ang aking pagmamahal dahil may iniibig na ako," dagdag niya habang nagpalakpakan na ang mga tao. Tumulo ang isang butil na luha. "Sarap mong pagmasdan habang umiiyak," layo na nito sa akin pagkatapos ng mga salitang iyon at agad na lumabas ng simbahan. Pinalis ko ang luha ko at mag-isang ngumiti sa harap ng mga taong masaya para sa amin. Kumikirot ang dibdib ko sa likod ng aking mga ngiti. Daig ko pa ang sinaksak, ngunit hindi ko pinahalata. "Saan pupunta ang asawa mo?" inosenteng tanong ng isang matanda. Ngumiti ako, ngunit hindi na nagbigay ng pagsasalita. "Baka excited lang," mapanukso ng isa. Tumawa ako, kahit na parang pinipiga ang puso ko. Ako si Samantha Alexandria Perez, o dapat bang sabihin Samantha Alexandria Perez Valerian, and I am his unwanted wife.

“Let’s get divorce, Gale.” Nahinto sa pagsasalita si Sunset dahil sa sinabi ng asawa. Sandaling hindi niya maiproseso ang sinabi nito. Nablangko ang kanyang isipan habang nakatingin sa seryosong mukha ni Lucian. “Let’s get divorce.” Sa pangalawang pagkakataong ulitin iyon ni Lucian, tila bombang sumabog sa kanya ang anunsyo ng asawa. Pagkalito ang sumunod niyang naramdaman nang iritableng inilayo ng asawa ang pagkakadikit ng hubad nilang katawan na para bang may nakakahawa siyang sakit na dumapo lamang pagkatapos nilang magniig. Ganoon na lang ba iyon, pagkatapos siya nitong makuha, ang tingin na sa kanya ay isang basura? “Hindi magandang biro iyan, Lucian—” “You don’t want to? Magkakaroon ka ng sariling buhay. Limang taon na ang kinuha ko sa ‘yo, dagdagan ko pa ba ang pang-aabala ko?” Tumayo mula sa pagkakahiga ang asawa niya. Ang nakatalikod na matipuno nitong katawan ay tinakpan ng roba. Kaagad namang naibalot ni Sunset ang hubad na katawan sa puting kumot. “M-may problema ba tayo, Lucian?” naguguluhan niya pa ring tanong sa asawa. “Kung may mali sa akin, susubukan kong baguhin. May nagawa ba akong ikinagalit mo? H-huwag mo lang akong iwan kase hindi ko kakayanin…” “Babalik na si Eveth dito sa Pilipinas.” Hinilot nito ang sentido na para bang naiinis na sa pagdadrama niya. “Masasaktan siya kapag nalaman niyang nandyan ka pa." “Naiintindihan ko…” “Saan ka pupunta?” gulat na tanong ng asawa nang makita siya nitong nagbibihis. “Saan ka sabi pupunta?” “Hindi mo ba nakikita?” May kalituhan na tumingin sa kanya si Lucian. Hindi nito inaasahan ang magiging reaksyon niya. “Ano bang akala mo, magmamakaawa ako?” natawa nang bahagya si Sunset bago mabaling ang tingin sa tseke na nasa ibabaw ng side table. “Akala ko namamalikmata lang ako kanina. Hindi ko lubos maisip na limang milyon lang pala ang halaga ko!”