Lirik Lagu Bol Na Dil Se

Si Zarina Alcantara ay isang misteryosang babae. Walang nakakakilala sa kanya ng lubos. Tahimik, maganda, at tila may tinatagong lihim na hindi maabot ng sino kahit pa ang kanyang future husband. Si Damian Hidalgo naman ay isang CEO. Guwapo, masungit, ngunit mapagmahal na apo sa kanyang lolo. Hanggang isang araw, ang dalawang tao na ito ay pinagtagpo sa pamamagitan ni Matthew, kung saan ipinagkasundo silang ikakasal ayon sa gusto ng matanda. Para kay Lolo Matthew, nagkasundo ang dalawa. Hindi maganda ang una nilang pagtatagpo dahil sa simula, hindi pag-ibig ang nagdala sa kanila sa pagsasama kung hindi isang kasunduan lamang. Ngunit, paglipas ng panahon, hindi napigilan ng dalawa ang mahulog sa isa't-isa sa kabila ng kanilang magkaibang mundo. Hanggang saan ang kanilang pagsasama kung balang araw ay natuklasan nila ang lihim ng isa't-isa? Pipiliin ba nila ang kanilang pag-iibigan o hayaan ang mga sikretong wasakin silang dalawa…

A un moment donné,nous sommes tous mis face à un DILEMME. Celui de notre vie!! Qu'on le veule ou pas,nous sommes obligés de faire des choix qui changeront nos vies à tous jamais. Et cela peut être positif, mais aussi négatif...

Le di tres años de mi vida, solo para que me trataran como a una simple sustituta… peor que a un perro. Cuando su llamada “luz blanca de luna” regresó, me apartó sin dudarlo. Está bien. Acepté la alianza familiar y me casé con el Alfa más poderoso del Norte. ¿Ahora se arrepiente y me ruega que vuelva? Demasiado tarde. Confabularon contra mí con aconita, queriendo que muriera en un sucio sótano. Pero mi compañero —el verdadero Rey del Norte— arrasó con toda la hacienda solo para salvarme. Intentaron robar mi linaje alfa con magia oscura. Los hice saborear el exilio, convertidos en renegados, despreciados por todos. ¿Y él? Se arrodilló ante mí, suplicando por perdón. Yo me refugié en los brazos de mi compañero y lo vi ser desterrado para siempre. —Ángel —le dije con frialdad—. —Abre los ojos. Yo soy la única Luna del Norte.

Sa isang lungsod na puno ng mga kontraste, dalawang tao mula sa magkaibang mundo ang nagtagpo. Si Hendry, isang sikat at makapangyarihang billionaire, ay nabubuhay sa mundo ng luho at tagumpay. Subalit, may isang bagay na nagpapaiba sa kanya sa iba pang mga mayayaman-siya ay pilay. Dahil sa isang aksidenteng hindi nya inaasahan, si Hendry ay gumagamit ng wheelchair, ngunit hindi ito naging hadlang sa kanya upang makamit ang mga pangarap at maging isa sa mga pinakamatagumpay na tao sa negosyo. Sa kabilang banda, si Sienna ay nagmula sa isang mahirap na pamilya. Lumaki siya sa isang maliit na baryo kung saan ang bawat sentimo ay mahalaga. Sa kabila ng mga pagsubok sa buhay, si Sienna ay matiyaga, matalino, at puno ng pangarap. Nagtrabaho siya nang husto upang makapag-aral at umahon sa kahirapan. Sa paglipas ng panahon, nagbago ang pagkikita nila mula sa isang simpleng pagkakataon tungo sa isang malalim na koneksyon. Sa gitna ng mga hamon ng kanilang magkaibang mga mundo, natutunan nilang magtulungan at magbigay inspirasyon sa isa't isa. Si Hendry ay nakita ang lakas at pag-asa sa hirap ng buhay ni Sienna, habang si Sienna naman ay natuto mula sa tapang at talino ni Hendry sa pagharap sa mga pagsubok.

Unang araw sa trabaho ni Jean at hindi niya inaasahan na ang nakaaway pala niya sa shop ng kaniyang kaibigan ay ang magiging boss pala niya. “Good morning Ms. Jean Salazar! Remember me?” Sarkastikong sabi nito. At ako naman ay halos manigas sa kinatatayuan ko! At parang gusto ko na lang bumuka ang lupa at lumubog dito! Di ako makapag salita dahil parang walang lumabas na boses sa lalamunan ko, pinagpapawisan ako kahit ang lamig naman sa loob! Napakurap naman ako at tumikhim bago nagsalita. “Huh? Ah ehem,  g-good m-morning sir! I'm Jean Salazar sir! Nice to meet y-you!” "You can sit down Ms. Salazar baka sabihin mo wala akong manners?” sir Sandrex. “Po? si-sige po sir, t-thank you!” utal-utal kong sagot. “So Ms. Salazar, alam kong nagulat ka sa nalaman mo! Right? Na ang gago palang nakabungguan mo kahapon ay ang magiging boss mo ngayon!” sir Sandrex “S-sir! I...” “Ssshhh, Ms. Salazar don't worry I don't mix personal matters in my business!” sir Sandrex. 'Lord! Please gawin mo na kong invisible ngayon!' Binubulong ko to sa sarili ko habang nakatingin ako sa supladong lalaki na to! Aba, Malay ko bang siya pala ang magiging boss ko! Tadhana nga naman oo! Hinawakan nito ang magkabilang armrest ng upuan at inilapit ang muka sa akin! Na halos na aamoy ko na ang mabango nitong hininga at ang pabango nito na alam kong mamahalin! Ang lapit ng muka niya na halos ilang dangkal na lang ay lalapat na ang matangos niyang ilong sa ilong ko! Lord! Please ibuka mo na talaga ang lupa! Now na! “Afraid of what I'm going to do Ms. Salazar? Look straight into my eyes! And tell me what you said yesterday!” Sir Sandrex with his husky voice.

Undoubtedly, Carleigh Quintos renounce Zeiroh Hernandez for confessing his feelings for her. She bluntly said that she doesn't like him and definitely he's not her ideal man. However, her heart pounded strangely every time their eyes met but she just tried to ignore it. She even knows that something in her recognize Zeiroh's presence but she just let her mind to control her. For her, love is just an illusion. A temporary kind of emotion that will surely shot her down anytime— which is she don't want to happen at all. After years since their iconic encounter, they've met again in an unexpected situation. And then this question stuck on her mind— Now that they're completely grown up and had their own triumph in life, will the man still like her despite the rejection it has received from her way back when she didn't know what she really meant for him?

Namorei por dez anos, e só então Rafael Loureiro, meu namorado, topou casar comigo. Mas, na sessão de fotos do casamento, o fotógrafo pediu uns beijos. Ele fez cara feia, soltou um papo de "nojo", me empurrou e vazou sozinho. Fiquei lá, morrendo de vergonha, pedindo desculpas à equipe. Era um dia de neve, e era difícil conseguir um táxi. Caminhei com dificuldade pela neve, passo a passo, de volta para casa. Foi então que, ao entrar na nossa casa de noivos, flagrei Rafael abraçando sua ‘amada perfeita’, Gabriela Nunes, e a beijando com tanta paixão que pareciam incapazes de se separar. — Gabi, basta uma palavra sua e eu fujo do casamento agora mesmo! Anos de paixão viraram piada ali mesmo. Depois de chorar horrores, decidi fugir do casamento antes de Rafael. Depois, a galera da elite só falava nisso: o playboy da família Loureiro rodando o mundo atrás da ex-noiva, implorando pra ela voltar.

El día que se cumplían tres años del matrimonio de Camila y Lucas, él invitó a todos sus amigos para celebrarlo. Pero, cuando ella llegó al lugar, lo vio de rodillas, proponiéndole matrimonio a Renata, su amiga de la infancia. Camila lo confrontó con la voz contenida, pero él, con fastidio, simplemente dijo que era parte de un juego de «verdad o reto». No fue sino hasta que, por proteger a Renata, Lucas empujó a Camila por las escaleras, provocándole un aborto, que ella finalmente despertó del engaño. Ella le había dicho que le daría cinco oportunidades. Y ahora… las cinco se habían acabado. —Lucas, quiero el divorcio.

En la víspera de la boda, Alejandra, la madrastra de Juan publicó una foto en twitter. En la foto, ella llevaba el vestido de novia que yo había elegido, sostenía un ramo de rosas rojas, y le pedía un beso a Juan con expresión tímida. El texto de la foto decía: ¨Deseo cumplido¨. Esta vez no llamé a Juan para quejarme y llorar como antes. Solo dejé un "me gusta", y un comentario:"La captura de pantalla ya hecha, se la he enviado al padre de Juan." Y poco después, Alejandra eliminó la publicación, mientras Juan me llamó: -Alena, eres demasiado celosa. A partir de ahora, pasaré toda mi vida contigo. Hoy simplemente cumplí el deseo pequeñito de Alejandra. ¡Habla con mi padre y explícaselo! Pórtate bien, y te preparo un regalo. Me reí con burla: -Juan, ¿no entiendes el lenguaje humano? ¡Ve a explicárselo a tu padre!

Cuando me apuñalaron, luché con todas mis fuerzas para llamar a mi hermano. Solo cuando mi conciencia comenzaba a desvanecerse, él respondió, con un tono de evidente fastidio. —¿Qué quieres esta vez? —Hermano, ayuda... No pude terminar la frase. Me interrumpió bruscamente. —¿Por qué siempre tienes problemas? A finales de mes es la ceremonia de graduación de Luna. Si no vienes, ¡te juro que te mataré! Dicho esto, colgó el teléfono sin dudar. No pude soportar el dolor. Cerré los ojos para siempre, con lágrimas aun corriendo por mi rostro. “Hermano, no tendrás que matarme. Ya estoy muerta.”