Mata Edo Tensei

Ang anak ng first love ng tatay ko ay nagdusa sa heatstroke dahil iniwan ito sa sasakyan, kaya itinali niya ako sa galit at ikinulong ako sa loob ng kotse. Tinignan niya ako nang may labis na pagkamuhi at sinabing, “Wala akong malupit na anak na tulad mo. Manatili ka rito at pagnilayan mo ang sarili mo.” Nagmakaawa ako sa kanya, humingi ako ng kapatawaran sa kanya, at nakiusap na palabasin niya ako, pero ang nakuha ko lang bilang kapalit ay ang kanyang malupit na utos. “Maliban kung mamatay siya, walang sinong pwedeng magpalabas sa kanya.” Nakaparada ang kotse sa garahe. Walang makarinig sa akin kahit gaano kadaming beses akong sumigaw. Makalipas ang pitong araw, sa wakas ay naalala niya ako at nagpasyang palabasin na ako. Gayumpaman, wala siyang ideya na namatay na ako sa loob at hindi na muling magigising.

Dalawang buwan ng mamatay ako, napagtanto ng mga magulang ko na nakalimutan nila akong iuwi mula sa lakad nila. Naiinis na sumimangot at sumigaw ang ama ko. “Dapat siyang maglakad mag-isa mismo. Kailangan ba niya talaga itong palakihin?” Ang kapatid ko, na mayabang, ay binuksan ang chat namin at nagpadala ng emoji, kasama ng message. [Mamatay ka na dyan. Sa ganitong paraan. Kami ni Scarlet ang maghahati sa pamana ni Lola.] Wala siyang natanggap na sagot. Habang malamig ang ekspresyon, nagsalita ang nanay ko, “Sabihin mo sa kanya na kapag nagpakita siya sa kaarawan ng lola niya sa tamang oras, hahayaan ko na ang pagtulak niya kay Scarlet sa tubig.” Hindi sila naniniwala na hindi ako nakaalis ng gubat. Matapos maghukay ng malalim, nakita nila sawakas ang mga buto ko.

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.

Pernikahan karena balas budi sama sekali tidak pernah terlintas di benakku. Aku seorang putri kyai yang menikahi berandalan. Apa aku akan sanggup bertahan?

Hayden Baxter's sidepiece comes up to me and throws yet another tantrum. "I love Hayden too much. Can't you let me have him?" Hayden sits quietly on one side but texts me, "Just say yes and humor her for a bit." I do as I am told, then wordlessly begin to pack up my stuff so I can move out of the home I share with Hayden. On my way out, I hear his friends jesting, "Elena is surprisingly obedient. Does this mean she'll abort her baby if you ask her to, Hayden?" Hayden raises a brow, looking nonchalant. "Want to place a bet on it? "I bet she'd whine and throw a fit at the hospital entrance in a week, only to give in and do as she's told." I don't argue. Instead, I quietly tap on my conversation with someone else. "Will you marry me?" "Yes."

Samantha "Sammy" Jacobs is a smart, witty, beautiful 22 year old struggling bartender in a small town in South Carolina, when a chance encounter one night brings about unfathomable wealth and opportunities to become the kind of humanitarian she could only dream of, but to get to that point she must encounter multiple hurdles along the way.

Suamiku yang sudah meninggal selama tujuh tahun tiba-tiba muncul kembali. Dia bukan hanya membawa seorang wanita pulang, tetapi juga ingin aku dengan sukarela menyerahkan posisiku sebagai istri. "Jennie hampir kehilangan kedua matanya untuk menyelamatkanku. Aku sudah berjanji akan menikahinya. Kalau kamu mau menandatangani surat cerai dengan patuh, aku bisa membiarkanmu tetap tinggal di rumah ini." Aku terdiam sejenak, lalu menyahut dengan dingin, "Sebenarnya aku sudah menikah dengan orang lain." Suamiku memutar matanya dengan sinis. "Keras kepala sekali, siapa yang nggak tahu kalau kamu ini mencintaiku sepenuh hati."

Papa membatalkan rencana pernikahanku dengan Ishak karena melihat foto seksiku dengan seorang pria asing. Bahkan foto itu telah sampai di tangan orang tua Ishak dan tetangga rumah. Lalu aku dinikahkan secara paksa bersama Lois, lelaki tidak tampan yang berprofesi sebagai seniman jalanan. "Bodohnya kamu, Lilyah! Menyelingkuhi tunangan berpangkat manajer pemasaran lalu menikah dengan seniman jalanan. Apa dia bisa ngasih makan?!"

Na inlove sa isang anak ng dati kong minahal. May pag asa kaya ang pag iibigan naming dalawa nito? o baka matutulad na naman ito sa dati na na inlove lang ako pero walang katugon. Madidiligan pa kaya ang natutuyot kong kweba o tuluyan ng mag me menopause na lang ako at lahat ng walang diligan na mangyayari?

Asty dan ketiga saudaranya baru saja kehilangan orang yang sangat mereka cintai yaitu bapak. Kebiasaan di tempat mereka tinggal adalah saat ada orang meninggal harus mengeluarkan biaya yang sangat banyak, mencapai puluhan juta untuk selamatan. Awalnya para kakak Asty meragukan ia dan suaminya bisa ikut membantu menanggung biaya yang tidak sedikit itu. Mereka tidak tahu kalau Asty dan suaminya sudah sukses di kota sehingga biaya yang besar itu tidak masalah bagi mereka. Namun, para kakak tetap tidak percaya jika Asty sanggup membayarnya. Apa yang terjadi ketika para saudaranya itu pada akhirnya tahu siapa Asty yang sebenarnya? Tentu saja tidak akan menghina lagi dan berlomba-lomba untuk mendekatinya.