Ng Ngumiti Ang Langit

Halos pagsakluban ng langit si Ambria nang malaman niyang namatay sa brutal na paraan ang kanyang ama. Ngunit sa kabila ng bilin sa kanya ng kanyang ama na huwag uuwi ng Pilipinas ay hindi niya sinunod ito at umuwi siya upang ipagluksa ang pinakamamahal niyang ama. Ngunit nang pabalik na siya sa Europe upang ituloy ang kanyang Buhay ay hinarang ang kotseng sinasakyan niya patungong airport. Kinidnap siya ng armadong mga lalaki at ikinulong sa madilim na kuwarto. Hindi siya nakaramdam ng takot dahil alam niya ang kanyang kapalaran sa kamay ng mga kumidnap sa kanya at hinanda na niya ang kanyang sarili na mamatay at sumunod sa kanyang mga magulang. Ngunit paano kung hindi kamatayan kundi kasal sa Isang estranghero ang i-alok sa kanya upang makalaya? Papayag ka siya sa kasunduan? O papayag siya upang mahanap at makapaghiganti sa taong tumapos sa Buhay ng kanyang natitirang magulang?

Bagaimana rasanya jika saat terbangun kamu berada di dalam novel yang baru saja kamu baca semalam? Diana membuka matanya pada tempat asing bahkan di tubuh yang berbeda hanya untuk tahu kalau dia adalah bagian dari novel yang semalam dia baca.  Tidak, dia bukan sebagai pemeran antagonis, bukan juga pemeran utama atau bahkan sampingan. Dia adalah bagian dari keluarga pemeran sampingan yang hanya disebut satu kali, "Kau tahu, Dirga itu berasal dari keluarga kaya." Dan keluarga yang dimaksud adalah suami kurang ajar Diana.  Jangankan mempunyai dialog, namanya bahkan tidak muncul!! Diana jauh lebih menyedihkan daripada tokoh tambahan pemenuh kelas.  Tidak sampai disitu kesialannya. Diana harus menghadapi suaminya yang berselingkuh dengan Adik tirinya juga kebencian keluarga sang suami.  Demi langit, Diana itu bukan orang yang bisa ditindas begitu saja!  Suaminya mau cerai? Oke!  Karena tubuh ini sudah jadi miliknya jadi Diana akan melakukan semua dengan caranya!

Melody Cinta, bukan nama judul lagu atau judul sinetron, adalah nama seorang gadis putri tunggal sebuah keluarga pengusaha. Alfata Langit, sesosok cowok dingin, angkuh, cuek , egois dan suka bertindak semau gue putra dari sahabat orang tua Melody. Mereka berdua di perkenalkan, di paksa menjadi kekasih dengan tujuan pertunangan dan pernikahan. Di satu sisi, ada seorang penggemar rahasia yang begitu perhatian pada Melody dan mampu membuat hati gadis itu selalu berbunga dan penuh warna setiap harinya. Hanya saja dia belum mau menampakkan diri dan bertemu secara langsung dengan Melody. Jadi gimana dong, Melody harus meletakkan hati dan pilihannya pada siapa. Setia menunggu sang penggemar rahasia yang entah kapan bersedia bertemu dengannya, atau harus menerima lelaki menyebalkan yang di paksa menjadi kekasih dan tunangannya bahkan berlanjut menjadi suaminya. Lelaki yang seringkali membuat galau hati Melody hingga membuatnya mendapat cap dan panggilan "berengsek" dari bibir dan hati terdalamnya.

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Ikakasal na ang pinakapopular na babae sa amin noong high school. Inimbitahan niya ang lahat sa aming klase para sa kaniyang kasal. Gusto kong kumilos na parang hindi ko nakita ang message na ipinadala niya sa akin pero walang tigil niya akong tinag sa group chat. “Nagkunwari kang mayaman gaya ko noong high school, pero hindi kita masisisi sa ginawa mo. Sa totoo lang, iniimbitahan kita sa kasal ko bukas para makita mo kung paano maging isang tunay na mayaman.” Agad na nagsalita ang iba naming mga kaklase. “Napakabait mo talaga, Haley. Kaya hindi na ako magtataka kung paano mo nagawang pakasalan ang isang miyembro ng pamilya Baumer. Hindi ako makapaniwala na mapapatawad mo ang isang materialistic na kagaya ni Emma!” “Ano ba ang deserve ng isang kagaya ni Emma Larkin para makaattend sa kasal ni Haley? Masyado siyang mayabang.” Habang tumitindi ang mga pangiinsulto, umabante si Haley Stockwell para mapanatili ang kapayapaan sa chat. “Sige na, kalimutan na natin ang mga hindi maganda nating nakaraan. Hindi na ako naaapektuhan sa mga ito dahil masyado nang matagal mula noong mangyari ang mga iyon. Anyway, huwag na tayong maghinanakit kay Emma dahil masyado na itong mahirap at pangit.” Walang tigil na umulan ang mga papuri sa kaniya ng lahat sa group chat habang tinatawag siya ng ilan sa amin na mabait at inosente. Napasinghal ako sa aking nakita. Si Haley ang babaeng nagkukunwaring mayaman sa amin—ako ang tunay na tagapagmana ng isang mayamang pamilya pero pinalabas pa rin niya na sinungaling ako. Ginawa niya akong target ng mga pangiinsulto ng lahat. Tiningnan ko ang digital wedding invitation para makitang gaganapin sa aking villa ang kaniyang kasal. Mukha ring pamilyar ang kaniyang groom—hindi ba’t ito ang driver ng aking asawa? Ngumiti ako nang maisip ko ang mangyayari. Sumagot ako sa chat ng, “Sige! Kailangan kong umattend ng kasal mo!”

“Oh my… ang aking Kapitan! Mabuti naman naalala mo ako! Hmp malapit ng magtampo sa’yo si Lola. Ilan taon na din ang nakalipas.” Sabi ni lola ng may pagtatampo sa kaniyang tinig. “Magagawa ba naman kitang tiisin, ikaw ata ang pinaka-mamahal kong Lola!” nakangiti kong sagot kay Lola sabay yakap sa kaniya. Habang masaya akong bumabati kay Lola ay isang pigura ng babaeng nakatalikod ang unti-unting tumayo at nakangiting humarap sa amin. Si Yvette. Hindi ko inaasahan na dadating siya ngayong araw. Nakangiti siya pero makikita sa kaniyang mata ang kakaibang lungkot, isang damdamin na kahit anong tago ang gawin ay hindi niya maitatanggi. Si Yvette ang dati kong karelasyon at muntik ko ng mahalin matapos kong aliwin ang aking sarili ng malaman kong naging boyfriend ni Karmela si Andrew. Tumaas ang kilay ko ng makita ko siya. Wala naman akong pakielam sa kaniya pero knowing Yvette? Paniguradong gagawa siya ng eksena at ayokong matakot si Karmela dahil sa kaniya. Lumapit siya sa akin at nag beso. Nakangiti niya akong binati ngunit may halong pait sa kaniyang boses “My Captain Xian Herrera… its nice to see you again. Ang tagal na din ng huli nating pagkikila” may panunuya siyang tumingin kay Karmela at mapait ng ngumiti sa kaniya “siya ba? Siya ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako sinuyo? Kaya naman pala bigla kang nawala sa picture. May bago ka na palang pinagkaka-abalahan!” Nang marinig ko ang sinabing iyon ni Yvette ay alam kong hindi lang iyon simpleng pagpuna. Naramdaman ko sa kaniyang boses ang matinding hinanakit. Kinapitan ko ng mahigpit ang kamay ni Karmela at tinignan siya na parang sinasabing “ huwag kang mag-alala hindi kita pababayaan.”

Aeliana Araminta, tidak seperti nama lengkapnya yang berarti bunga matahari, Lian lebih mirip bunga es rapuh dengan banyak luka di hatinya. Dunia tempat tinggalnya yang dingin membuat Lian menyerah untuk mencintai seseorang dan meraih kebahagiaan. Kemudian Awan tersenyum padanya. Di satu sisi Lian ingin tulus dicintai pria ini. Namun seandainya Awan mengetahui tentang rahasianya, apakah pria itu tetap akan mengulurkan tangannya pada Lian? Atau justru akan mengalihkan pandangannya dan berlari menjauh? Awan Kalani, seorang protagonis yang tiba-tiba saja hadir dalam dunia Lian dan menghangatkan wanita itu dengan sifatnya yang secerah langit di siang hari. Awalnya Awan hanya menganggap Lian sebagai asisten profesor sekaligus mahasiswi S2 di tempat dia bekerja. Kemudian Lian memuji matanya yang mirip galaksi. Tanpa sadar Awan mulai jatuh hati padanya. Ia bersedia membuka hati seluas-luasnya untuk wanita itu. Kecuali satu ruang rahasia yang jika Lian tahu, Awan takut Lian akan menunjukkan punggungnya dan berlari menjauh.

Hari pendaftaran pernikahan, aku menunggu di Kantor Catatan Sipil sejak pagi hingga langit gelap. Sementara itu, pacarku Soni malah menemani cinta pertamanya naik gunung. Aku meneleponnya belasan kali, tapi semuanya ditolak. Sampai telepon ke-20 baru dia mengangkat. "Sehari nggak ketemu aku saja kamu harus menelepon puluhan kali, mau nyawa aku diambil, ya? Kamu sebenarnya segitu kekurangan lelaki, ya?" "Yeni lagi nggak enak badan, jantungnya kambuh. Aku harus jagain dia di rumah sakit. Urusan nikah, lain kali saja." Sepuluh tahun bersama, ini sudah ke-100 kalinya Soni meninggalkanku sendirian di depan Kantor Catatan Sipil demi perempuan itu. Untuk ke-101 kalinya, dia hanya meninggalkan pesan. [Sayang, jam sepuluh ketemu di Kantor Catatan Sipil.] Aku menahan tawa dingin, mengabaikan pesannya, lalu melangkah naik ke pesawat menuju luar negeri. Soni, kali ini aku tidak akan memilihmu lagi. Pria yang biasanya selalu terlihat tenang itu, begitu tahu aku pergi, benar-benar kehilangan kendali menggila.

WARNING!!! Warning: This Book is not suitable for young readers or sensitive minds. Some parts contains graphic sex scenes, adult languages and situations intented for mature readers only! Naloko, Iniwan, Nasaktan. Ilang taon niyang iningatan ang sarili, sa paniniwalang ang kanyang puri ang natatanging regalong maibibigay niya sa kanyang mapapangasawa. Ngunit nasira ang lahat nang mahuli niya ang panloloko sa kanya ng kanyang fiancé. Sa labis na sakit na naramdaman, isa lamang ang gusto niyang gawin... Ang gantihan ito, at ang tanging nakikita niyang paraan ay ang gamitin at akitin ang bilyonaryong tiyuhin ng kanyang ex fiancée. Magagawa niya kayang akitin ang mayamang tiyuhin ng kanyang ex, lalo at naniniwala siyang mayuyurakan ang pagkalalaki ng kanyang ex kung ibibigay niya ang iniriserba niyang kainosentehan sa tiyuhin nito? O sa bandang huli kaya ay siya lamang rin ang mahuhulog sa sarili niyang bitag, lalo at siya pa mismo ang nagpa balik-balik sa piling nito nang minsang iparanas nito sa kanya ang langit?

WARNING..!!!! ️️️ NO PLAGIARISME..!!! DILARANG MENCURI DAN COPY PASTE..!!! MENULIS ITU TIDAK MUDAH, JADI HARGAI KARYA ORANG LAIN..!!! ️️ ️️️️️️️ ️️️ JANGAN LUPA : SUBSCRIBE ️ LIKE ️ KOMENTAR YANG MEMBANGUN ️ Agar Saya Bisa Terus Berkarya, Terima Kasih .. Selamat Membaca .. ️️️️️️️️️️️️️️️ Langit terlihat kusam diantara teriknya mentari menyengat jiwa dan meruntuhkan tebing es yang tersimpan diantara hati yang semu, gelap akan cahaya.. Ingin rasanya aku berteriak dan menangis sekuatnya Untuk meruntuhkan hasrat semu yg begitu mencekam Aku semakin tak mengerti akan semua ini Haruskah aku berlari diantara titian kecil tanpa arah itu...? Ataukah aku harus bertahan meskipun ku tahu Nyawa ini akan menjadi taruhannya..? Semua semakin tak terfikir olehku Kulihat di ujung jalan itu. Mereka yg tersenyum diantara pesakitan mulai menyapa ku dan bercengkrama halus, seakan mereka tahu apa yg kupikirkan Mata sayu dan penuh harap itu semakin bertanya-tanya, dari tatapan mataku hasrat yg semula ku anggap benar, kini semakin membuatku tak mengerti akan semua ini. Ya Tuhan, ingin rasanya aku menghilang pergi secepat kilatan petir dan tak dikenal siapapun, mungkinkah ini jalan hidupku...??