Onyx Prime Transformers

Sybil is unique, gifted with a certain type of magic. One she is going to use to save not hurt. She'll do what she must, even if that means crossing some lines to get what she needs. What she doesn't realize is that her stubborn determination puts her right in the path of Alpha Prime Aries. He's intimidating and clearly used to being obeyed. Who in their right mind would actually disobey him though? He's the leader of the strongest wolf shifters there are. Aries knew the moment he laid eyes on Sybil she is his mate. Even if she doesn't know this. What he does know is that his mate has a will of iron and a fire in her soul that she hides behind a polite mask. He's not fooled, and her stubbornness will make it hard for him to protect her. Sybil has no idea the dangerous world she just stepped into. Werewolves are not the only type of creature out there. Aries knows he needs to get Sybil to understand just how dangerous things are. Especially since she is the mate of the Alpha Prime and that puts a steep price on her life. __ “If I said no?” Sybil asked. At her words it looked like Aries's gaze went solid black. “Do you want to learn what bonding is by force or choice?” He asked her in a growl. “In this I will be an animal before a man.” Sybil saw the truth in his gaze and it made her heart slam against her ribs.

Paige I learned a long time ago that the only person I could rely on is myself. I’ve spent the last few years building up my defenses; these walls are not coming down for anyone. Not even him. Colin Blackburn. Alpha. Sinfully hot, arrogant son of a… well, you get the drift. I’ll do what I have to do and become his Luna. I’ll give him my body, but his grubby paws will not get anywhere near my heart. Colin The universe is laughing at me. It has to be. Why else would it pair me with Paige Bradshaw? She’s insufferable, pushing me at every turn. But being Alpha means I never back down from a challenge. No matter how insurmountable it may be. The thing about wolves… we’re mated for life. She’s mine whether she likes it or not. I’m fighting to save her life, but I fear the fight for her heart will be a much tougher feat…

"We're look alike Mr. so i think you're my father." -Spade Cedric Camnice Anong gagawin ni Samantha kung mismong anak na niya ang naghahanap sa tunay nitong ama. Mapigilan kaya niya ang kagustuhan nitong makilala at tanungin nito ang dahilan bakit sila iniwan? Paano ipapaliwanag ni Samantha sa kaniyang anak na nabuo lang ito dahil sa isang gabing wala siyang maalala dahil sa kalasingan. Ngunit, paano kung ang hinahanap na ama ng kaniyang anak ay isa palang Prime Minister mula pa sa Romania? May pag-asa kayang mabuo ang isang pamilyang nagsimula lang sa isang one night stand?

No quinto ano do meu casamento com Caetano Targino, veio à tona o escândalo: a amante que ele escondia num hotel, Isadora Travassos, foi exposta pra todo mundo ver. Pra evitar que ela ficasse marcada como “a outra”, Caetano apareceu com os papéis do divórcio: — O Prof. Travassos me ajudou muito no passado. No leito de morte, ele me pediu pra cuidar da Isadora. Agora que isso veio à público... eu não posso virar as costas. Durante todos esses anos, Isadora sempre foi a prioridade do Caetano. Na vida passada, quando ouvi isso, perdi o controle. Gritei, chorei, me recusei a assinar. Caí numa depressão profunda. Caetano, acreditando num comentário da Isadora “Aurélia não parece doente”, achou que eu estava fingindo. Que era tudo joguinho emocional, chantagem. Então armou uma história de traição minha... e entrou com pedido de divórcio. Só aí, entendi que eu nunca fui páreo pra dívida de gratidão que ele tinha com o pai dela. E, desesperada, acabei tirando minha própria vida. Quando abri os olhos de novo, não hesitei um segundo. Assinei o divórcio.

Después de que mi prometido, con quien crecí desde pequeña, pospusiera nuestra boda por séptima vez por culpa de su primer amor, me di cuenta de que esto no tenía sentido. Corrí al hospital para preguntarle por última vez a Juan Torres si aún quería casarse conmigo. Con paciencia, este estaba pelando una manzana para Ana Flores, quien yacía en la cama del hospital. -Sara, ya no eres una niña. Tienes que aprender a ser considerada. Podemos casarnos cuando queramos, pero Ana está enferma, ¡así que no podemos descuidarnos! El cuchillo emitió un leve crujido en la punta de sus dedos, pero me resultó muy molesto. -¡En ese caso, buscaré un nuevo novio! Sus movimientos se detuvieron y, al segundo siguiente, dijo con una sonrisa gélida: -Lo que tú digas.

Al renacer en esta segunda vida, tomé una decisión: mantendría la máxima distancia posible de Santiago Fernández. Cuando lo vi llegar como director a mi empresa, renuncié esa misma tarde. Cuando compró un apartamento en mi edificio, me mudé al otro extremo de la ciudad. Y cuando anunció que dirigiría el imperio familiar desde aquí, solicité mi traslado internacional. En mi vida anterior, lo había obligado a casarse conmigo usando mi embarazo como chantaje. Pero justo el día de la boda, su primer amor regresó. Al vernos juntos en el altar, corrió hacia la terraza y saltó al vacío. Santiago fingió que nada había pasado y se casó conmigo, sonriendo. El día de nuestro aniversario de bodas, nos llevó a mi hija y a mí a hacer puénting. Pero él cortó las cuerdas, y mi hija y yo caímos, muriendo destrozadas. Después de nuestra muerte, se inclinó sobre nuestros cuerpos y rio con crueldad: —¡Si no fuera por ti, Valentina no se habría suicidado! ¡Ahora ve y págale por tu culpa! Cuando volví a abrir los ojos, había regresado a esa noche en que usé mi embarazo para obligarlo a casarse.

No acidente de avião, um dos paraquedas a bordo estava danificado. No momento de maior desespero, Miguel Pereira me entregou o último paraquedas. Consegui aterrissar em segurança, mas minha irmã, Daniela Castro, filha ilegítima, morreu devido à queda do avião. Após nossa salvação, Miguel escolheu cumprir o compromisso matrimonial, e celebramos um grande casamento. No entanto, após seis anos de casamento, ele ainda me via com ódio, acreditando que eu fui responsável pela morte de Daniela. Fui tratada como inimiga, vivendo uma vida pior que a morte durante esses seis anos. Finalmente, quando o divórcio parecia iminente, Miguel optou por morrer comigo no mesmo lugar onde Daniela havia falecido. Mas, ao abrir os olhos novamente, percebi que havia voltado para o dia do acidente. Dessa vez, decidi deixar a chance de sobrevivência para a pessoa que ele mais amava.

Durante mi boda, me traicionaron. Mi prometido me convirtió en el hazmerreír y me dejó para que los invitados se burlaran brutalmente de mí.Me quedé estupefacta, anonadada y con el corazón roto cuando el Alfa de la manada enemiga, el hombre más poderoso y deseado de la ciudad se acercó a mí.—¿También has venido a humillarme? —le pregunté.—Amber Collins —respondió suavemente, y su pulgar acarició suavemente mi mejilla—. ¿Me aceptas como esposo?Sin embargo, no fue hasta mucho tiempo después, que descubrí que nada de eso era una coincidencia.**Me tumbó de lado: —He querido marcarte desde que te conozco... —murmuró mientras se apretaba más contra mi cuerpo.—Espera... Espera... —jadeé.Pero era imposible. No había forma de detenerlo. Es una fuerza de la naturaleza. Una naturaleza que me entregaba a él, en cuerpo y alma."Primero el matrimonio, luego el emparejamiento", es una obra de Reina Bellevue, autora de eGlobal Creative Publishing.

"Yes! I want to be your girlfriend, Kairus Dhan Alvarez. Sinasagot na kita," sigaw ng kaibigan ko. Ouch! Nanigas ako sa kinatayuan ko ng pagpasok ko pa lang sa university kung saan ako nag-aaral, ng marinig ko ang sigaw ng isang pamilyar na boses, o should I say, ng aking best friend. Ang ganda naman ng bungad. Hindi ako makagalaw sa kinatayuan ko. Para akong natulala. Para akong binagsakan ng langit at lupa. "WOAH, CONGRATS NEW COUPLE." Nanlalabo ang paningin ko habang pinagmamasdan ang kaibigan ko at ang lalaking mahal ko. Kitang kita ko kung gaano kasaya si Kairus nang sagutin siya ni Amara. Nagyayakapan silang dalawa, at worst, they kissed each other in front of me. Mas lalong lumakas ang sigawan ng mga tao habang ako naman ay parang nabingi. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Basta alam ko lang, unti-unti nang nawawasak ang puso ko. Yumuko ako. Ramdam na ramdam ko ang physical na sakit sa puso ko. "I LOVE YOU, AMARA... SO MUCH!" D@MN! Tuluyan nang nawasak ang puso ko nang marinig ko ang katagang iyon mula sa bibig ng mahal ko na para sa kaibigan ko. Kinagat ko ang aking ibabang labi upang pigilan ang luha na gustong kumawala sa aking mga mata. Dapat handa na ako sa ganito, alam kong darating ang araw na ito, pero p*tangina, bakit parang sobrang sakit? Bakit parang hindi ko kaya? "BESH...!" Kaagad kong pinunasan ang isang butil na luha na tuluyan itong kumawala sa mata ko. Huminga ako ng malalim at saka inangat ang paningin sa kaibigan kong patakbong palapit sa akin na may malaking ngiti. Ngumiti din ako, pero pilit lang. Sinubukan kong maging masaya para hindi siya makahalata. "KAMI NA... I ALREADY SAID YES TO HIM," masaya niyang sabi bago ako niyakap.

Bumukas ang malaking pintuan sa harap ko, at narito ang lalaking minamahal ko, ang mata'y walang damdamin habang lumalapit ako sa altar. Ngumiti ako kahit na masikip ang dibdib ko. Narinig ko ang musika habang dahan-dahang naglalakad patungo sa lalaking naghihintay sa harap. Si Kiel, nakatitig nang seryoso sa akin. Walang kahit anong kasiyahan ang makikita sa kanyang mukha, at ito'y nagdulot ng kirot sa aking puso. Iniharap ko ang aking kamay, ngunit itinuring niyang wala ito at agad na umusad patungo sa harap ng pari. Iniwan akong nakatambad ang kamay sa ere. Yumuko ako, bahagyang nahihiya. Sumunod ako sa harap ng pari, at sinimulan na ang misa. "Maari mo nang halikan ang iyong asawa," ang sabi ng pari. Humarap ako kay Kiel, inaasahan ang isang halik sa labi, ngunit sa pisngi lamang ito dumapo. "Nakuha mo na ang titulong Mrs. Valerian, ngunit tiyak kong hindi mo makukuha ang aking pagmamahal," bulong niya. Pumikit ako, at naramdaman ang sakit sa aking puso. "Tandaan mo 'yan, Sam? Hindi mo makukuha ang aking pagmamahal dahil may iniibig na ako," dagdag niya habang nagpalakpakan na ang mga tao. Tumulo ang isang butil na luha. "Sarap mong pagmasdan habang umiiyak," layo na nito sa akin pagkatapos ng mga salitang iyon at agad na lumabas ng simbahan. Pinalis ko ang luha ko at mag-isang ngumiti sa harap ng mga taong masaya para sa amin. Kumikirot ang dibdib ko sa likod ng aking mga ngiti. Daig ko pa ang sinaksak, ngunit hindi ko pinahalata. "Saan pupunta ang asawa mo?" inosenteng tanong ng isang matanda. Ngumiti ako, ngunit hindi na nagbigay ng pagsasalita. "Baka excited lang," mapanukso ng isa. Tumawa ako, kahit na parang pinipiga ang puso ko. Ako si Samantha Alexandria Perez, o dapat bang sabihin Samantha Alexandria Perez Valerian, and I am his unwanted wife.