Parang Yelo Sa Puti

Warning: SPG | R18+ Some chapters contain mature content that may not be suitable for young readers. Read at your own risk! "Hindi mo kailangang mahalin ako pabalik. Hayaan mo lang akong mahalin ka kahit sa paraang tahimik." Hindi inakala ni Lorraine Sarmiento na ang bagong trabaho niya bilang executive assistant ng isang multi-billionaire CEO ang magpapabago sa takbo ng buhay niya. Si Alessandro “Sandro” Navarro—isang seryoso, tahimik, at imposibleng basahin na bilyonaryo—ay isang lalaking bihirang magpakita ng emosyon. Pero sa bawat tingin nito sa kan’ya, may tila bumabalot na tensyon. Parang may bigat. Parang may alaala. Hanggang sa isang araw, inalok siya nito ng kasal na labis kinabigla ni Lorraine. Hindi niya inaakalang gano’n kadesperadong makasal ang boss niya. Walang ligawan na nangyari. Walang paliwanag. Isang kontrata lang na may halong emosyon at sikreto. Sa pagdaan ng mga araw, natuklasan ni Lorraine ang dahilan kung ba’t siya inalok ng kasal ng boss niya. Iyon ay dahil kamukhang-kamukha niya ang namatay na fiancée ni Sandro. At ngayon, hindi niya alam kung siya ba talaga ang gusto nito o ang multo ng babaeng minahal nito ng sobra na matagal nang wala. Pero paano kung kailan natutong tumibok ang puso ni Sandro para sa kan'ya… saka naman ito nadulas sa mga palad niya at inangkin ng iba?

Serena’s POV Matagal kong inakalang hawak lang ako ng kontrata—isang papel na pumirmi sa buhay ko, sa katawan ko, at sa kalayaan ko. Pero ngayong nakahiga ako sa tabi ni Damien, natatakpan ng init ng balat niya ang lahat ng sugat sa puso ko, alam kong mali ako. Hindi na kontrata ang nagbubuklod sa amin. Hindi na utang. Hindi na desperasyon. Ako mismo ang pumili sa kanya. Dahan-dahan niyang hinila ang kumot pababa, inilantad ang bawat bahagi ng katawan kong kanina pa nanginginig, hindi dahil sa takot kundi dahil sa pananabik. Mainit ang hininga niya sa leeg ko, at ang bawat halik na inilapat niya ay parang panata na hindi na niya ako bibitawan. “Wala nang papel na nagdidikta sa’yo, Serena,” bulong niya habang pinapadaanan ng labi ang balikat ko. “Ako na ang pipiliin mo. Ako na ang kailangan mo.” Napapikit ako, hinayaan ang katawan kong lunurin ng bawat haplos niya. Hindi na ito transaksyon. Hindi na ito kasunduan. Ito ay kagustuhan naming pareho. Nagtagpo ang mga labi namin, mas mariin, mas buo—parang wala nang bukas. Ang bawat paghinga niya ay naging akin, ang bawat ungol ko ay naging kanya. Hanggang sa wala nang natira kundi ang mga katawan naming nag-uusap, nagsasanib, nagtatakda ng bagong simula. At sa gitna ng dilim ng kwarto, habang pareho kaming nilalamon ng init at ng pagmamahal, alam kong wala nang atrasan. Ako si Serena Villareal. Hindi na bilang alipin ng kontrata, kundi bilang babaeng kusang nagpa-angkin, kusang nagmahal, at kusang nagpasakop—sa lalaking siya ring nagpalaya sa akin.

"A slave like you shouldn't call my name. Now, address me properly." "Opo, m-master.” Tatlong taon na ang lumipas magmula nang iwan ni Serena Laurel-De Silva ang kaniyang asawa dahil nasaksihan niyang nakikipagtalik ito sa ex-fiance nito. Kahit na contractual marriage lamang iyon, minahal niya si Ezekiel De Silva at labis siyang nasaktan. Kaya naman napagdesisyunan niyang sumama sa ibang lalaki habang dala-dala sa sinapupunan ang kanilang anak. Ngunit hindi niya aakalaing mahuhulog lamang siya sa patalim sa piling ng bago niyang kinakasama at mapunta sa black market para sana’y ibenta sa kung sino-sinong lalaki. At ang pinaka-masama pang pangyayari sa kaniyang buhay ay malaman na ang bumili sa kaniya ay walang iba kundi ang dati niyang asawa na si Ezekiel. "Why did you leave me three years ago? Did you know what hell I've been living all this time without you?! How could you have a child with him?!" He drunkenly yelled at her, crying in pain. Matapos nitong saktan ang puso niya ng paulit-ulit noon at alipinin siya ngayon, bakit ito umaasta na parang mahal siya nito? Bakit umaakto si Ezekiel na parang siya pa ang may malaking kasalanan kung bakit niya ito iniwan noon? Subalit hindi niya lubos akalain na unti-unting mabubunyag ang mga lihim at sikreto, maging ang mga taong nasa likod ng kanilang nasirang pag-iibigan.

My Only Sunshine Isa si Gabriella sa mga taong walang hiya hiya at mahilig bumanat sa taong gusto niya—at ang taong iyon ay si Titus, ang kaibigan ng Kuya Gabriel niya. No'ng una, wala lang naman sa kaniya. Parang nagbibiro lang siya. Ngunit sa nagtagal ay bigla na lang siyang nagseryoso at gustong mapasakaniya si Titus. @scriptingyourdestiny Ang story na ito ay purong fictional lamang. Kung mahilig kang magbasa ng plot na may taguan ng anak (ito ang hinahanap mo) CEO at Prosecutor.

Kasing iksi ng perdible ang pasensya ni Zhynn Yura Perez, isang reyna ng pangkat ng Mafia. Away rito, gulo roon, isang tipikal na eksena sa tuwing nauubos ang pasensya niya. Ngunit sino nga bang mag-aakala na sa pagbabalik ng dati niyang minahal na pilit siyang kinalimutan ay muli siyang marerendahan? Zhion Takeo Chen, ang nang-iwan, lumimot at basta nalang nawala na parang bula. And now, he's back and taming the Mafia Queen.

I'm just a simple girl who only want is to graduate and help my auntie. 'Yon lang ang tanging pangarap ko sa kabila ng pag-aaruga niya sa 'kin. Kaya nag-aaral ako nang mabuti. But one day, inilipat niya ako sa isang University. University na walang specific name. Weird ang place... Weird ang mga students... Weird din ang mga nangyayari... Hindi ko alam pero parang baon-baon ko na palagi ang takot at kaba. Should I face this kind of circumstances kahit na mapanganib ang kahahantungan ko?

Brent Sy is a self made Billionaire. Dugo at pawis ang inilaan niya para maitaguyod ng palihim ang kumpanyang lumalago at nakikilala na. His company is well-known ngunit walang nakakaalam na siya ang may-ari nito. Galing si Brent sa isa sa pinaka mayamang angkan ng mga Chinese na Sy. He's the only successor of his clan. Ngunit dahil sa pag-alis ng kaniyang mga magulang sa mansyon, hindi na kinilala si Brent bilang tagapagmana ng kaniyang Lolo sa sobrang galit nito. Dahil rin rito ay parang basahan kung tratuhin siya ng mga Shen, ang angkan ng babaeng itinakda niyang pakasalan. Everyone thought he has fallen... But little did they know...

Sa mata ng lahat siya ay tinitingala na parang bitwin sa kalangitan. Si Leo Storm, Isang perpekto at napaka gwapong CEO ng eL Company. Sa likod ng brusko at matcho nitong pangangatawan nakatago ang sekretong kanyang iniingatan. Si Ellie, palaban at masipag na babae. Handang makipagsapalaran matulungan lang ang kanyang pamilya. Sa di inaasahang pagkakataon, pagtatagpuin sila ng kapalaran. Paano nila haharapin ang laro ni kopido? Kaya nga bang dayain ng kapalaran ang iyong kasarian? Kaya nga bang pigilan ang iyong nararamdaman kung pag-ibig na ang iyong kalaban? Ito ang kwentong susubukin ang iyong pagkatao. Kwentong magpapaikot sa iyong mundo

"You still want me, don’t you?" bulong ni Levi habang nakasiksik siya sa likuran ni Vionne, ang mainit nilang katawan ay nakababad sa ilalim ng rumaragasang tubig mula sa shower. Ramdam ng babae ang bawat pulgada ng kanyang kahubdan. "Levi… w-we shouldn't—" Pero natigil ang pagtutol niya nang marahas siyang iharap ng binata, isinandal sa malamig na pader ng tiles, at sinalubong ng halik na parang sumisipsip ng kaluluwa. His tongue tasted of hunger, revenge, and something forbidden—yet painfully familiar. "Don't lie to me, Vionne." Mainit ang hininga ni Levi sa kanyang balat. "Your body’s already begging for me. You miss this—me—inside you." Napasinghap si Vionne nang gumapang ang kamay nito pababa, pinunit ang natitirang saplot niya at walang babala siyang inangkin sa gitna ng agos ng tubig. "Ah—Levi!" Napaungol siya, napaarko ang likod sa tindi ng sarap. Napakapit siya sa kanyang balikat. Tuloy-tuloy ang pag-indayog ng binata—parang gusto nitong ipaalala sa kanya kung sino ang tunay na nagmamay-ari sa kaniya. "You’re mine, Vionne," bulong nito sa pagitan ng bawat mariing pag-ulos. "No matter how many times you try to run, your body—your soul—will always crave me." "S-Stop talking… I c-can’t—" Pero hindi na niya nakayanan. Sa halip, bumulwak sa kanyang lalamunan ang mas malakas na ungol habang ang init at sarap ay naghalo sa bawat galaw ni Levi. "You feel that?" Mariing tanong ni Levi habang hinuhugot at muling ibinabaon ang sarili. "That’s how deep I still am inside you. That’s how much I fucking want you." Nanginginig ang tuhod ni Vionne. Nanginginig sa sarap.

"Ma, ano ba? Pagod na pagod na akong maging sunud-sunuran sa inyo! Sa buong buhay ko, wala akong ibang ginawa kundi sundin ang lahat ng utos at nais ninyo. Bakit ngayon, isang hiling ko lang, bakit ayaw niyo akong pagbigyan?" Hindi ko na mapigilang umiyak, ang sakit sobra. Anak niya ako, bakit kailangan niyang magdesisyon na ako dapat? Isang malakas na sampal na naman ang natanggap ko galing sa kanya, na hindi ko na ikinagulat pa. Sanay na ako sa pananakit niya simula noong bata pa ako hanggang ngayon, na 23 years old na ako, lalong lalo na pag hindi ko sundin ang gusto niyang mangyari. "How dare you na sagutin ako ng ganyan? Ako ang bumuhay sa'yo kaya ako ang magdedesisyon. Kaya wala kang karapatan na kalabanin ang nais ko!" Inis na sigaw niya sa akin, kulang na lang sabunutan niya ako. "Ma, mali naman kasi kayo, ayaw ko pa pong magpakasal. Ipakasal niyo ako nang hindi niyo man lang ako tinatanong? Ma, please babalik na lang ako ng Paris," pagmamakaawa ko, ngunit tanging titig lamang ang pinupukol niya sa akin at walang bakas na naawa ito sa akin. Bakit, Ma? "Enough!" Isang malakas na sampal ulit ang natamo ko sa kabilang pisngi ko na ikinabagsak ko sa sahig. "Belphoebe Sinclair, sa gusto mo o hindi, magpapakasal ka sa lalaking 'yun." Parang echo ang boses niya na paulit-ulit sa tenga ko. Bakit ganun? Pakiramdam ko, parang ginawa akong bayad sa hindi ko alam na utang. Ano ba ang kasalanan ko? Bakit kailangan ipakasal ako sa taong hindi ko kilala at hindi ko naman mahal.