Perderla Para Siempre

Hinahanap ni Via ang hustisya para sa kanyang mga magulang, ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay kanyang matutuklasan na ang kanyang dating kasintahan na minahal niya ng sobra ay konektado sa pamilyang gusto niyang paghigantian at sirain. Makakaya kaya ni Via na ituloy ang kanyang paghihiganti? Ano ang kanyang pipiliin ang hustisya para sa kanyang magulang o ang kapakanan ng taong mahal niya?

A queridinha do meu irmão me acusou falsamente de bullying. Ele, que sempre foi minha única família, acreditou nela, e furioso, me mandou para uma escola de “virtudes femininas” para me reeducar. Lá, aprendi a ser a irmã perfeita: quieta, obediente, invisível. Foi só quando ele leu meu laudo médico… que enlouqueceu. — Bea, só mais uma vez. Me chama de irmão.

Masipag at matiyaga si Vivian sa pagtatrabaho, kahit mag-isa na lang sa buhay ay kumakayod siya upang may maipang-kain para sa sarili. Marami siyang trabaho at isa na rin dito ang pangingisda. Isang araw, habang siya'y nangingisda, natagpuan niya ang isang lalaking palutang-lutang sa karagatan. Kaniya itong kinupkop at napag-alamang nawalan ito ng alaala. Ito na kaya ang pagkakataon niya para makapag-asawa?

paano kapag matatali ka sa isang kaibigan mong matagal mo nang minahal pero hindi ka naman mahal? hanggang saan ang kaya mong isakripisyo para sa inyong pagsasama kung alam mo namang may ibang pangalan ang isinisigaw ang puso niya? kaya mo bang magpakatanga para lang makasama siya kahit na alam mong hindi ka niya kayang mahalin kagaya ng pagmamahal mo sa kanya?

Mi esposo, Alejandro Ruiz, cayó del tercer piso, no solo se rompió las dos piernas, sino que también se lastimó en su parte íntima. Y yo, lejos de preocuparme, lo llevé al hospital más alejado. Todo se remontaba a mi vida anterior: Alejandro se había lastimado a propósito con tal de que su amiga de la infancia, Sofía López, quien realizaba sus prácticas en el hospital, pudiera acumular suficiente experiencia práctica y consolidar su puesto. Para lograrlo, eligió lanzarse desde el tercer piso. Luego, deliberadamente evitó el hospital más cercano y me obligó a conducir tres mil kilómetros para que Sofía lo atendiera. Al considerar que ella solo era una estudiante que había entrado al hospital por contactos y no tenía las credenciales para operar, rechacé su propuesta. Pero él me abofeteó con fuerza y dijo: —¡Solo quiero usar mis heridas para ayudarla! ¿Acaso no tienes ni un poco de empatía? Ante su terquedad, temí que el retraso arruinara sus piernas para siempre. Llamé a su madre para convencerlo. Sin embargo, Sofía, al no obtener el puesto, avergonzada y llena de rabia, se suicidó saltando en el hospital. Alejandro, gracias a la atención oportuna, salvó sus piernas. Pero el día del alta, cuando fui a recogerlo con alegría, él me atropelló con el auto, matándome en el acto. Antes de morir, le cuestioné con rabia, pero él me miró con desdén: —Si no hubieras impedido que ayudara a Sofía, ¡ella no habría muerto! Al abrir los ojos de nuevo, me encontré de vuelta en el día en que mi esposo se rompió las piernas.

Handang isakripisyo ni Agathe Clementine Capucine ang lahat para sa kanyang ina. Napilitan siyang makipagkasundo kay Gunther Percival Silvestri, ang tagapagmana ng pinakamayamang pamilya na namuno sa Stonewood City sa loob ng maraming siglo, dahil nasa panganib ang buhay niya at ng kanyang ina. Maliban sa pagpapagamot ng kanyang ina at maligtas ang kanyang buhay, inisip niya kung ano pa ang maaaring mangyari. Hindi niya inaasahan, gayunpaman, na sa gabing iyon, siya ay ikakasal kay Gunther at magpapanggap bilang kanyang tapat na asawa habang pumipirma ng kontrata para gawing pormal ang kanilang pagsasama. Nag umpisang maguluhan si Agathe habang lumilipas ang mga buwan. Nakikipaglaro pa ba siya, o nakahanap na ba ng paraan si Gunther para makuha ang wasak na puso niya?

Quando eu estava sendo despedaçada viva, usei minhas últimas forças para ligar para o meu irmão. No instante em que minha consciência quase se apagava, ele atendeu o telefone, mas sua voz estava cheia de impaciência: — De novo? O que foi agora? — Mano… me salva… Antes que eu terminasse a frase, ele me interrompeu friamente: — Você arranja problema todo dia? No fim do mês é a festa de formatura da Marina. Se você não aparecer, eu mesmo te mato! E desligou sem hesitar. A dor me consumiu até eu fechar os olhos para sempre. As lágrimas ainda escorriam pelo canto do meu rosto. Mano, você não precisa me matar. Eu já estou morta.

Asty dan ketiga saudaranya baru saja kehilangan orang yang sangat mereka cintai yaitu bapak. Kebiasaan di tempat mereka tinggal adalah saat ada orang meninggal harus mengeluarkan biaya yang sangat banyak, mencapai puluhan juta untuk selamatan. Awalnya para kakak Asty meragukan ia dan suaminya bisa ikut membantu menanggung biaya yang tidak sedikit itu. Mereka tidak tahu kalau Asty dan suaminya sudah sukses di kota sehingga biaya yang besar itu tidak masalah bagi mereka. Namun, para kakak tetap tidak percaya jika Asty sanggup membayarnya. Apa yang terjadi ketika para saudaranya itu pada akhirnya tahu siapa Asty yang sebenarnya? Tentu saja tidak akan menghina lagi dan berlomba-lomba untuk mendekatinya.

Dua belas abad sebelum tahun kelahiran juru selamat (Masehi), tanah Yunani mengalami kekacauan. Negeri para Dewa menyambut era kejatuhan. Banyak kekacauan dan kesenjangan masyarakat terjadi di seantero negeri, para saudagar dan kaum aristokrat saling berebut tanah serta suara rakyat demi kekenyangan pribadi. Jeritan para korban dari rakyat jelata pun kian meronta-ronta, memohon kepada sang Dewa sejati, untuk sekali lagi menjadi hakim adil atas kebejatan manusia biadab yang telah bersikap semena-mena memutus tali kemanusiaan. Dalam hiruk pikuk kekacauan zaman, muncullah kesatria agung bak jelmaan Dewata sejati. Kesatria muda dengan membawa kedua senjata kembar, melambangkan gerakan keadilan. Para aparat pemerintahan di berbagai negara kota di Yunani kerap memusuhi karena menjadi ancaman yang dapat menggulingkan reputasi mereka, mereka menyebut kesatria itu sebagai perampok. Melalui berbagai rintangan, langkah kaki sang kesatria tetap berlanjut sampai negeri Yunani selangkah mengintip cahaya terang benderang, era baru kehidupan manusia. NB: Cerita ini hanya fiksi, penempatan sejarah hanyalah setting zaman belaka.

Para kay Margarette Martha Graciano, tama nang minsang nabaliw siya para sa pag-ibig. Tumigil ang mundo niya para sa pagmamahal na ngayo'y pinaniniwalaan niyang hindi para sa kaniya. Kinalimutan niya na ang batang puso, ang batang puso na umibig nang husto sa lalaking unti-unti niya nang kinalimutan. Ngunit sa pagbabalik sa lugar kung saan nais niyang lumagay na sa tahimik, ay siya ring pagbabalik ng taong takot siyang sirain ulit ang mga pader na matayog niyang itinayo para sa kaniyang sarili. Timothy Ian Lawrenceville, Margarette's greatest first love, heartbreak, and her biggest downfall. Kailanganmay hindi na niya lilingunin ang lalaki. Ngunit hinding-hindi na nga ba babalik pa kung may malaking sugat na naiwan sa mga puso nila? Paano kung ang pag-ibig na mismong gustong kalimutan ay may marka ng kahapong patuloy na bitbit ni Margarette. Ang kanilang anak, ang batang inalagaan niya ng ilang taon, pinuno ng pagmamahal at aruga ay nagnanais din ng kalinga ng isang amang ipinagkait ni Margarette rito dahil sa kaniyang poot dahil sa paniniwalang nagtaksil ang lalaki sa kaniya. Wala nga ba talagang pangalawang pag-ibig at pagkakataon, o sadyang hindi naman talaga ito nakalimutan kahit lumipas ang panahon. It marked, a mark that would not fade easily. A Mark that lasts forever.