Proverbs 3:5-6 Explanation

私と紀戸八雲（きど やくも）との結婚は、最初から秘密だった。 結婚したことを隠してきたこの3年間、私は外に言えないくらい誇れない妻として八雲のそばにいた。 外から見れば、八雲は東市協和病院第一の執刀医で、冷酷無情で、唯我独尊の存在だ。いわゆる高嶺の花である。 したし私は、ただそのそばに立っているちっぽけな麻酔科のインターン生だった。 無数の真夜中で、私はいつも1人で家でその人の帰りを待っていた。広い部屋の中、寒くてたまらなかった。 自分がもっと頑張れば、もっと優しくなれば、いつかきっと振り向いてくれると思い込んでいた。 しかし現実は無慈悲で、残酷だった。 「あの人のところにもう行かないでくれない？」私は八雲の裾をギュッと掴んで、細い声で何度もお願いをしていた。 なのに八雲ただ笑った。その笑い声から明らかな嫌味を感じた。「ただの契約なのに、紀戸の奥さんは随分役に入り込んでるね」 * 月日が経ち、八雲のあの娘の前でしか表れない優しさを見てきた。 何も言わずに、私は静かに離婚協議書1枚だけ残して、家を出た。 それから、白銀の東市で、知れ渡ったあの紀戸先生は雪に埋もれた道端で膝をついて、涙目で復縁をお願いしてきた。「優月（ゆづき）、離婚しないでくれ」 その頬からぽつりと落ちた涙は、私の目から、すでに雪のような冷たいものになった。淡々と微笑みながら、私はこう答えた。 「もしかして紀戸先生も役に入り込んでるの？ごめんね、芝居に付き合う暇はないの。契約期限はもう過ぎたわ。告白したいなら、まず列に並んでちょうだい」

義父が脳梗塞で倒れ、床には血が広がっていた。 私は慌てることなくモップを手に取り、淡々とその血を拭き取った。 嫁として、脳梗塞の治療で最も重要と言われる最初の6分間――そのゴールデンタイムを、私は意図的に見送ることにしたのだ。 前の人生では、義父が倒れているのを最初に見つけたのは私だった。すぐに救急車を呼び、病院に搬送した。 しかし、手術には直系親族の署名が必要だと言われ、私は夫に連絡を取ったものの、彼は「初恋相手との時間を邪魔された」と勘違いし、「どうせくだらない理由だろう」と取り合おうとせず、結局病院には来なかった。 その結果、義父は適切な治療を受けられず亡くなり、夫は最期の瞬間に立ち会うこともできなかった。その怒りの矛先は私に向けられ、彼は私を激しく責め立てた挙句、隙を見て包丁で何度も私を刺し、命を奪ったのだ。 「全部お前のせいだ！高齢の父親をちゃんと世話しなかったお前が悪い！生きている間に孝行できなかったなら、死んででも償え！」 気がつくと、私は義父が倒れたあの日に戻っていた。

父親を亡くし、入院中の母を養っている私――須藤朱莉は、ある大手企業に中途採用された。けれどその実態は仮の結婚相手になる為の口実で、高校時代の初恋相手だった。 二度と好きになってはいけない人。 複雑に絡み合う人間関生活。そしてミステリアスに満ちた6年間の偽装結婚生活が始まった――

私が死んで三年目、夫がようやく私のことを思い出した。 理由は、彼の幼馴染が急性骨髄性白血病を再発し、再び造血幹細胞の移植が必要になったからだ。 彼は私が住んでいた家を探し出し、私に提供同意書にサインさせようとした。 しかし、そこにはすでに誰も住んでいなかった。 彼は近所の人に尋ねた。 近所の人は言った。「真希ってあの娘のことかい？もうとっくに死んじまったよ！病気の時に骨髄提供までさせられて、その数日後には亡くなったって話だよ」 彼は信じようとせず、近所の人が私と結託して自分を騙していると思い込んだ。 彼は苛立ちを隠さず近所の人に言った。「もし彼女に会ったら伝えてくれ。三日以内に姿を見せなければ、あの女が育ててるガキの医療費は一銭も払わないってな」 近所の人は彼の頑なな態度に呆れて首を振り、その場を離れながら呟いた。「あの子もかわいそうに、もうとっくに餓死してるんだってさ……」

夫が突然、SNSにこんな投稿をした。 「この身体はすでに国のために捧げた。もう君に尽くすことは叶わない」 何のことか聞こうとしたところ、彼から研究施設がある町行きの航空券が送られてきた。 そして、「任務は機密事項で、この間は連絡を取ることができない」と告げられた。 それから10ヶ月後、本来なら研究所にいるはずの夫が突然帰ってきた。そのタイミングで、私が妊娠検査を受けているところに鉢合わせたのだ。 8ヶ月に膨らんだお腹を見て、彼の顔は真っ青になった。「俺が10ヶ月も家を空けてたのに、なんでお前が妊娠してるんだ！」 私は肩をすくめて答えた。「3年間行くんじゃなかったの？10ヶ月で帰ってくるなんて、早すぎるんじゃない？」

เรื่องย่อ ตลอด6ปีที่เป็นแค่เพียงเพื่อนร่วมรุ่นในคณะแพทย์ ฐานะทางบ้านต่างกันสุดขั้วแค่คำว่าเพื่อนเฉยๆก็ไม่น่าจะใช้คำนี้ได้เลย แต่แล้วเธอกับเขาดันพลาดแค่คืนเดียวกับได้เบบี้ตัวน้อยมารับผิดชอบเลี้ยงดูร่วมกัน แนะนำตัวละคร อาเธอร์ : นักศึกษาแพทย์ปี 6 อายุ23ปี ลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาทั้งในประเทศและนอกประเทศ เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาภายนอกและฐานะทางการเงิน ลูกศร : นักศึกษาแพทย์ปี 6 อายุ23ปี หญิงสาวจากต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนคณะแพทย์ในเมืองหลวงของประเทศ เป็นลูกสาวคนเดียวฐานะทางบ้านมีที่ดิน40ไร่เป็นสมบัติของครอบครัวที่ส่งต่อจากรุ่นปู่ย่า แต่ต้องขายส่งเธอเรียนจนหมดเหลือไว้เพียงบ้านสวนเนื้อที่5ไร่ แบกรับความหวังของคนในครอบครอบเอาไว้หวังจะกลับไปทำงานในโรงพยาบาลประจำอำเภอที่บ้านเกิดพร้อมกับเปิดคลินิกเล็กๆแต่แล้วความหวังที่ตั้งเอาไว้ก็พังในเดือนสุดท้ายก่อนเรียนจบ น้องออกัส : เด็กชายวัย3ขวบ ลูกชายของพ่ออาเธอร์กับแม่ลูกศร เกิดเดือนสิงหาคม พ่อกับแม่เลยตั้งชื่อตามเดือนเกิดเป็นภาษาอังกฤษ 'ชอบกินมากอ้วนจนคุณแม่จะอุ้มไม่ไหวแล้วครับ'

นายหัวอัสลานผู้อุปากระมาหยา ตอนนี้ อายุ 19-20 ปี เรียนจบ ม.6 แล้ว ตลอด 5 ปีที่อุปการะไม่เคยไปดูนอกจากส่งลูกน้องไปดูแลให้การศึกษาดูแลอย่างดี แต่เขาไม่ชอบเด็กเลยส่งไปอยู่กับแม่นมในสวน จน 5 ปี ไม่เคยเห็นหน้าจนเกิดอุบัติเหตุทำให้ได้เห็นหน้ากัน และพอเห็นหน้าดันหลงชอบเด็กในอุปการะคนนี้เข้าอย่างจัง แต่หารู้ไหมคู่แข่งบานเลย หัวกระไดบ้านไม่แห้งตัวเองก็หวงจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง คู่แข่งตัวเป้งคือ นายหัวใหญ่ เจ้าของบาร์และเจ้าของร้านที่มาหยาเช่าร้านขนมอยู่ “หนูชื่อมาหยาจ้ะ หนูชอบทำขนมแล้วอยากจะมาขายขนมที่นี่ได้ไหมจ้ะ” “ได้ซิ ฉันคิดค่าเช่าเธอเดือนละ 3500 จ่ายล่วงหน้า 3 เดือนสัญญาเช่าซื้อให้ 2 ปี เธอตกลงไหม”ความจริงค่าเช่าที่เดือนละ 40000 บาท แถมสัญญาเช่าปีต่อปี แต่นายหัวใหญ่ที่อยากจะเห็นหน้าเด็กคนนี้ทุกวันก็ยอมลดทุกอย่างแถมโปรโมชั่นให้เด็ก ม.5 ที่น่ารักคนนี้ เอาแซ่นายหัวใหญ่ผู้เปย์ก่อน นายหัวอัสลานผู้อุปการะ ใครมันจะชนะใจ มาหยาได้กันนะ

ปฐมกาล 6 1-4 น้ำท่วมโลก 6เมื่อมนุษย์เริ่มทวีจำนวนขึ้นบนโลกและให้กำเนิดบุตรสาว 2 บรรดาบุตรชายของพระเจ้าเห็นว่าบรรดาบุตรสาวของมนุษย์สวยงามก็เลือกเอามาเป็นภรรยาตามใจชอบ 3 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จิตวิญญาณของเราจะไม่คงอยู่กับมนุษย์ตลอดไป เพราะเขาเป็นเพียงมนุษย์ที่ต้องตาย เขาจะมีอายุขัย 120 ปี” 4 ในสมัยนั้นและสืบต่อมาภายหลัง มีคนเนฟิลอาศัยอยู่ในโลก คือสมัยที่บุตรชายของพระเจ้าไปอยู่กินกับบุตรสาวของมนุษย์และมีลูกหลานกับเขา คนเหล่านี้เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงในยุคโบราณ

ท่ามกลางผู้คนมากมายฉันมองเห็นเธอแค่คนเดียว... เธอรักเขามาตลอดรุ่นพี่คนนั้นที่ชื่อ ต้า (ต้าที่แปลว่าใหญ่ในภาษาจีน) เขาย้ายมาเรียนม.6 โรงเรียนเดียวกับเธอ ตอน วาโย อยู่ม.3 เธอเห็นเขาครั้งแรกก็ตกหลุมรักทันที  จนวันเวลาผ่านไปเกือบปีที่เธอได้แต่เฝ้ามองต้า เขาดูดีจนเธอไม่กล้าคิดจะสารภาพรักเลยด้วยซ้ำ จนหนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนสอบปลายภาค ไม่รู้ว่าเป็นบุญหรือเวรกรรมอะไร วันนั้นช่วงบ่ายตอนเปลี่ยนคาบเรียน เธอดันทำกล่องถุงยางอนามัยหล่นต่อหน้าต่อตาของต้าผู้ชายที่เธอคลั่งไคล้มานานหลายเดือน  ผ่านไปสามปีเขาเรียนจบกลับมาไทยพร้อมกับคำว่านายแบบหน้าใหม่ที่โด่งดัง เธอเจอเขาอีกครั้งในฐานะแฟนคลับของเขา  จนกระทั่งการโต้ตอบกลับแชตของเขาที่ส่งให้เธอนั้น กลับทำให้เรื่องราวและความรู้สึกของเธอที่มีให้เขาเปลี่ยนไปทันที แต่เขาก็พยายามหาคำตอบ ทั้งๆ ที่เธอเคยรักเขามากมายขนาดนั้น ทำไมวันนี้มาอยู่ใกล้กันเธอถึงไม่สนใจเขาเลย “ที่ผ่านมาพี่ดีไม่พอเหรอ หรือจะให้พี่ร้าย เธอถึงจะมองมาที่พี่แค่คนเดียว ตอบพี่มาสิ! วาโย"  

Rule 1: Don’t fall in love with me Rule 2- Don’t touch my things Rule 3: This is not your home, don’t decorate/ change anything Rule 4: Stay out of my Business Rule 5: Don’t ever be seen in public with another man. Rule 6: Don’t touch me. Rule 7: Don’t ever enter my room You know the things about Contract Marriage, they come with rules right? Rules are meant to be broken, but that's just my thoughts. My 6’5 husband, the epitome of irresistible allure and captivating mystery prefers I follow his rules while he's all busy. But the thing is, we both needed this marriage so why should it be His rules? I mean I know I got my own rules and I'll be damn if he doesn't follow them just as I do his. Even I know how to dress up and look good. Now he's thrown into the corner with my rules, it's a battle he intends on winning but tough shit cause so do I. But those are not the only rules that should not be broken, is it? The rules of the heart cannot be obey and Dammit if he doesn't make me swoon but this is our Marriage, Our rules.