Ruruka Ando

Nalaman ko na buntis ako kasabay ng childhood sweetheart ng asawa ko na si Rosa. Para protektahan ang kanyang anak mula sa pagpapaabort, sinabi ng asawa ko na anak niya iyon. Sa anak ko? Pinagaan niya ang loob ko, sinabi niya na aangkinin lang niya ang bata kapag isinalang na ito. Kinumpronta ko siya, gusto ko malaman kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Malamig at walang alinlangan ang sagot niya: “Ang angkinin ang baby ang tanging paraan para protektahan sila pareho. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanya o sa baby niya.” Sa oras na iyon, habang nakatingin ako sa lalaki na minahal ko ng sampung taon, napagtanto ko na namatay na ang pag-ibig ko para sa kanya. Hindi nagtagal, kinundena ako ng pamilya ko, tinatawag akong pokpok dahil nagkaanak ako ng wala itong ama at pinressure ako na magpa-abort. Samantala, nasa ibang lungsod naman ang asawa ko, kasama ang sweetheart niya, tinutulungan siya sa kanyang pagdadalantao. Sa oras na nakabalik siya, nakaalis na ako.

Primo Javier Sandoval is a well-known actor from the Philippines who comes from a family of politicians. Although he is well-known, he has a secret that he keeps from everyone who watches him: a toxic mindset.

Hidup bersama suami yang suka berpangku tangan, membuat Nirmala memutuskan untuk bekerja demi memenuhi kebutuhan sehari-hari nya. Tak hanya berpangku tangan, Dinata juga lemah soal urusan ranjang. mungkin itulah yang membuat Nirmala belum dikaruniai seorang anak. Suatu ketika seorang mandor tempat Nirmala bekerja tertarik pada Nirmala, ia menyatakan cinta. Namun, Nirmala tidak menerima begitu saja. Sebab Handoko, sang mandor sudah memiliki 2 istri. Meski Nirmala dan Handoko tidak menjalin cinta. Tetapi hubungan keduanya terjalin intim. Nirmala di kabarkan mengandung. Siapakah orang yang telah menghamili Nirmala? apakah Dinata telah sukses membuahi sel telur istrinya atau justru itu benih Handoko?

Léonard m'avait aimée autrefois. Pour créer un lien du couple avec moi, il m'avait avoué son amour 99 fois. À la quatre-vingt-dix-neuvième, j'avais finalement été touchée. Le jour où nous avions célébré le rituel de marquage, je lui avais offert quatre-vingt-dix-neuf cartes de pardon, avec la promesse suivante : « Je te donnerai quatre-vingt-dix-neuf chances d'être pardonné. Tant que tu ne les as pas toutes utilisées, peu importe tes fautes, je te pardonnerai toujours… Et je resterai à tes côtés. » Pendant les six années de notre lien du couple, j'avais rarement eu besoin de ces cartes. Mais depuis un an, son amie d'enfance, Julie, était revenue. Et le nombre de cartes de pardon que j'utilisais avait commencé à augmenter. Quand j'ai utilisé la quatre-vingt-dix-huitième carte, Léonard a remarqué que j'avais changé. Je ne pleurais plus. Je ne me disputais plus avec lui à cause de Julie. Je le regardais simplement, avec un visage calme, et je lui ai demandé : « Si tu vas la retrouver… Est-ce que je peux utiliser une carte de pardon ? » Léonard a hésité un instant, puis a repris son ton habituel : « D'accord. De toute façon, t'en as utilisé quoi… Une cinquantaine ? Si tu veux, utilise. » Je n'ai rien répondu. Je l'ai laissé quitter la maison. Mais il ne savait pas que c'était la quatre-vingt-dix-huitième. Il ne lui restait plus qu'une seule chance. Et une fois la dernière carte utilisée… Je le quitterais pour toujours.