Sensitive

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ

ครอบครัว นอ.ล่มลลาย นอ.จึงดิ้นรนหางานทำซ้ำร้ายพ่อของเธอก็กำลังป่วยต้องการค่ารักษา นอ.จึงยอมมาเป็นเด็กชงเหล้าจนกระทั่งเจอ พอ. พอ.เห็นว่า นอ.สวยเลยเสนอบางอย่างให้เธอเพื่อแลกเงิน นอ.ที่กำลังเดือดร้อนเธอไม่มีทางเลือกจึงยอมรับข้อเสนอนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงของเล่นของ พอ.ก็ตาม

พ่อของเธอเป็นหนี้นับล้าน และครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายที่เธอจะตอบแทนหนี้บุญคุณที่ให้เธอลืมตาเกิดมา ระหว่างเธอและเขา สถานะเธอคือเมียขัดดอก เป็นได้เพียงนางบำเรอ พอครบสัญญาเธอก็จะได้เลือกทางเดินของตัวเองสักที

เขาลุ่มหลงเธอที่งามเปรียบเสมือนดอกไม้ แรกๆเขาดูแลเธอดั่งเทพธิดา สุดท้ายกลับยํ่ายีหัวใจดวงน้อยจนไม่มีชิ้นดี…

พอใจหนีเขาไปถึงห้าปี แต่ว่าคงเพราะโชคชะตา จึงทำให้เธอกับเขาได้เจอกันอีกครั้ง ภูผาเฝ้าตามหาเธอมาตลอดทั้งห้าปี ตั้งแต่เธอหนีเขาไป ชีวิตของชายหนุ่มก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย น้องภูมิ เด็กชายวัยห้าปีที่เหมือนโซ่ทองคล้องใจ ให้พ่อกับแม่กลับมาคืนดีกัน

"เพิ่มงานเข้าไปอีกทุกตำแหน่งว่างจนกว่าหมอนั้นจะยอมออกไปจากที่นี่!เป็นแค่ลูกจนๆของคนขับรถ กล้าดีอย่างไรถึงมาเป็นคู่หมั่นของฉัน!เพื่อทำตามพินัยกรรม เพื่อโรงแรม!ได้แต่มันต้องรับน้องกันหน่อย... หึหึ"

'2 ปี กับการเป็นนางบำเรอของเขา..' "เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลก ผู้หญิงอวดเก่งอย่างเธอ นอกจากตัวแล้วก็ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น" นี่คือคำพูดเหยียดหยาม ที่ได้ยินมาตลอดปีกว่า และทุกอย่างมันกำลังจะจบแล้ว

“กูจะให้ในสิ่งที่มึงอยากได้ และมึงจะต้องจดจำค่ำคืนนี้ไปตลอดชีวิต มึงต้องอยู่อย่างทุกทรมาน จนกว่ามึงจะสิ้นลมหายใจ รู้ไว้ซะ!!”

เธอคือเหยื่อในเกมการพนันของเขา เมื่อเขากลายเป็นผู้ชนะ  และเหยื่ออย่างเธอต้องกลายเป็นคนที่สูญสิ้นทุกสิ่งอย่าง  4 ปีต่อมา โชคชะตาทำให้เขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้งพร้อมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียกเธอว่าแม่  แต่ทว่า..เขากลับจำเธอไม่ได้