Siêu Cấp Cưng Chiều

Di sebuah kampus yang kelihatannya biasa aja, delapan mahasiswa dengan karakter yang saling bertolak belakang nggak pernah nyangka kalau pertemuan mereka bakal jadi titik balik hidup masing-masing. Aurelya, cewek yang terkenal galak dan susah didekati, cuma kelihatan kuat di luar. Raksa, cowok pendiam yang kelihatannya dingin, diam-diam punya cara sendiri bikin orang terpanggil ke arahnya. Mereka selalu bentrok, tapi setiap benturan justru bikin mereka makin sulit menjauh. Di sekitar mereka, ada teman-teman lain yang perlahan masuk ke pusaran cerita: Nayara yang misterius tapi punya hati paling lembut. Satya yang tenang dan selalu bisa baca suasana. Arya yang populer tapi rapuh tanpa ada yang tahu. Shafira yang sederhana dan jadi perekat kelompok. Keira dan Dewa yang ribut tiap hari tapi kalau jauh justru saling nyari. Vanya dan Elvano yang deketnya dimulai dari obrolan receh dan saling goda. Awalnya semua cuma terasa sebagai pertemanan ringan: kelas, tugas, nongkrong, saling ngeledek, dan konflik kecil khas anak kampus. Tapi makin lama, batas antara teman dan “lebih dari teman” mulai kabur. Perasaan pelan-pelan tumbuh, diam-diam, tanpa ada yang berani ngaku duluan. Sampai akhirnya masa lalu masing-masing kebuka sedikit demi sedikit— luka keluarga, trauma yang mereka tutup rapat, kegagalan, kehilangan… Semua itu bikin kelompok ini nyaris pecah karena salah paham dan ego. Beberapa hubungan mulai bersemi, beberapa hampir kandas. Ada yang saling suka tapi gengsi. Ada yang saling sayang tapi saling menjauh. Ada yang saling butuh tapi belum berani mengaku. Dan saat krisis terbesar datang— kehilangan, gosip, hancurnya kepercayaan, hilangnya seseorang dari lingkaran— mereka sadar satu hal: Cinta dan persahabatan nggak pernah tentang siapa yang paling kuat, tapi siapa yang mau tetap tinggal ketika semuanya runtuh. Perlahan… mereka belajar tumbuh. Buka luka yang selama ini ditutup. Belajar jatuh cinta dengan cara yang lebih dewasa. Dan berdamai dengan masa lalu masing-masing.

Halos muntik lang naman malunod habang lumalangoy ang kapatid ni Hadden, at para diyan, itinulak niya ako sa pool pagkatapos itali. Iniwan niya lang ako ng maliit na butas para sa hangin na may sukat na isang pulgada. Sinabi niya na pagbabayaran ko ang lahat ng doble para sa bawat pagdurusang dinanas ni Julia. Hindi ako marunong lumangoy. Wala akong magawa kundi subukan ang aking buong makakaya habang umiyak ako at pinakiusapan siya na pakawalan ako. Pero ang natanggap ko lang ay leksyon. “Hindi ka matututo kung hindi kita tuturuan ng leksyon ngayon.” Nagpumiglas ako para manatiling nakalutang, pero… Inabot ng limang araw bago naglaho ang galit ni Hadden at itinigil niya na ang pagdurusa ko, pero huli na ang lahat. “Pakakawalan kita sa pagkakataong ito, pero huwag mo nang uulitin ang parehong pagkakamali!” Namatay na ako sa pagkalunod.

Nangilid ang luha ni Alyana nang makita ang mga letrato na nagpapatunay ng panloloko sa kanya ni Derrick. Muling bumalik sa kanya ang sakit na talagang niloloko lang siya ni Derrick, na nioloko lang siya ng kaisa isang lalakeng pinagkatiwalaan niya. “Your boyfriend has been cheating on you since you’ve been together. And I need a wife for me to get my inheritance. Kaya pakasalan mo ako, at ipamukha natin sa pamangkin ko kung gaano siya katanga na pinakawalan ka," mariing ani pa ni Gabriel. Mabigat ang bawat salita, punong-puno ng determinasyon at galit. Sabay noon, dahan-dahang nilagay ni Gabriel ang kamay sa bewang ni Alyana. Hindi siya agad gumalaw. Parang natigilan ang buong katawan niya, pero kasunod no’n ay ang mainit na dampi ng labi ni Gabriel sa kanya, mabilis, ngunit may bakas ng kontroladong pagnanasa. Isang halik na parang paunang tikim sa mas mapusok pang alok. Napasinghap si Alyana, napaigtad sa gulat. Napatingin siya sa mga mata ni Gabriel, matapang, diretso, at puno ng panunukso. "It's a win-win situation," bulong ni Gabriel, habang hindi inaalis ang tingin sa kanya. "Makakapaghiganti ka sa manloloko mong ex, at ako, makukuha ko ang mana ko."

Le jour où j'ai décidé de donner mon corps à la science, ma famille s'est rassemblée autour de ma sœur adoptive, Chloé, pour fêter son admission dans un programme expérimental de pointe. Celle qui était censée avoir un cancer du cerveau, c'était moi. Mais Chloé avait profité de la position de mon mari, Zane, à l'hôpital pour échanger ses dossiers médicaux sains contre mon diagnostic en phase terminale. Elle m'a volé ainsi la seule chance que j'avais de survivre. Et le pire ? Tout le monde l'a applaudie. La douleur est devenue insupportable. J'ai lutté pour rester présente, jusqu'au moment où j'ai surpris les infirmières chuchotant : « Heureusement que le docteur Zane a obtenu cette place pour Chloé. Ils disaient qu'il ne lui restait que trois jours à vivre. » Alors, pendant les soixante-douze dernières heures de ma vie, j'ai tout lâché, en silence. Quand j'ai remis à Chloé les manuscrits originaux de mes romans, dans lesquels j'avais mis toute mon âme, mon père et mon frère m'ont adressé un sourire satisfait. Quand Zane a décidé d'exaucer le vœu soi-disant ultime de Chloé en l'épousant, il m'a tendu les papiers du divorce. J'ai signé sans la moindre hésitation. Il a soupiré et m'a félicitée d'être enfin raisonnable. Et quand c'est moi qui ai poussé notre fille, Olivia, à appeler Chloé « maman », Olivia s'est exclamée que sa nouvelle maman était la meilleure. « Ne t'inquiète pas, » m'a rassurée Zane. « C'est juste pour la protéger pour l'instant. Une fois qu'elle sera partie, tout reviendra vers toi. » J'ai tout donné à Chloé, exactement comme ils le voulaient. Alors pourquoi, quand ils ont découvert que tout cela n'était qu'un mensonge abject inventé par Chloé, sont-ils venus pleurer pour ça, en disant que c'est moi qu'ils avaient toujours voulu ?

気が付くと見知らぬ場所に居た。 突然現れた観音様によると元の世界で俺は死んでしまったが、予定外のことらしく望めば別の世界で復活できるらしい。 突然のことで何が何やらだが、まだ死にたくはないし異世界で人生の続きを頑張ってみるか。 ・・・え？俺商人なのに金銭NGって冗談だろ？

Le jour où Claire Jarry a fait une fausse couche, Adrien Charon et leur fils, Léo Charon, assistaient au spectacle préféré de l'amour idéal d'Adrien. « Claire, tu cherches toujours des histoires, tu trouves ça drôle ? » « Papa, change de maman, elle est trop pénible ! » Le jour de son anniversaire, Claire revenait de l'hôpital lorsqu'elle a découvert son mari en train de fêter l'anniversaire de son amour idéal. Le fils qu'elle avait mis au monde, au péril de sa vie, répétait sans cesse qu'il voulait protéger celle qui lui avait tout pris. Les yeux rougis, Claire a esquissé un sourire ; elle a quitté, sans hésiter, la prison conjugale qui l'avait enfermée pendant cinq ans. Adrien et Léo croyaient qu'en quittant la famille Charon, elle ne survivrait pas ; à leur grande surprise, elle est devenue une femme hors de leur portée. « Monsieur Charon ! Le modèle conçu par Madame a pris la tête des ventes nationales, il a totalement écrasé le groupe Charon ! » « Monsieur Charon ! Madame a remporté le championnat du monde de design en intelligence artificielle ! » « Monsieur Charon ! Madame a été invitée par un Président étranger à un banquet d'État ! » Le cœur en miettes, Adrien, tenant son fils, s'est mis à genoux devant elle, « Claire, je t'en supplie, aime-moi encore une fois ! Si tu reviens, je suis prêt à vivre comme un chien ! » Mais, de l'autre côté de la porte, Maxime Delaunay, d'une beauté troublante, portait un collier de cuir ; Il a enroulé la laisse ornée de diamants autour de la paume de Claire, le regard brûlait d'une dévotion folle, « Ma maîtresse, à partir d'aujourd'hui, je ne vivrai que pour toi. Adopte-moi, je t'en prie. »

"Bakit mo ba sa'kin pinagpipilitan ang ipinagbubuntis mo? Look, niligawan at pinakasalan lang kita para pasakitan si Stephanie at hindi ang inaakala mong pagmamahal! At paano ka nakakasiguro na ako ang ama ng ipinagbubuntis mo?" Nakatatak na sa isip ni Aliah Tawili ang mga katagang binitawan ni Calib Osteja sa kaniya. Salat sa pagmamahal at aruga ng isang magulang si Aliah kaya nang mag krus ang landas nila ni Calib Osteja, Ang play boy at taga pagmana ng mga Osteja ay ginawa niya ang lahat para hindi siya iwan ng binata. Maisasakatuparan pa kaya ni Aliah Tawili ang magkaroon ng buong pamilya ang kaniyang anak? gayon isinisigaw ng binata na hindi siya ang ama ng kaniyang ipinagbubuntis

What if you were held captive by your own family? Emma Rawlins has spent the last year a prisoner. The months following her mother's death dragged her father into a paranoid spiral of conspiracy theories and doomsday premonitions. Obsessing him, controlling him, they now whisper the end days are finally at hand. And he doesn’t intend to face them alone. Emma finds herself drugged and dragged to a secluded cabin, the last refuge from a society supposedly due to collapse. Their cabin a snowbound fortress, her every move controlled, but even that isn't enough to weather the end of the world. ©️ Crystal Lake Publishing Everything she knows is out of reach, lost beyond a haze of white. There is no choice but to play her father's game while she plans her escape. But there is a force far colder than the freezing drifts. Ancient, ravenous, it knows no mercy. And it's already had a taste...

Hindi ko inaasahang magbubunga ang pagkakamali ko noong gabing iyon. Pareho kaming lasing at nalulunod sa alak ng gabing iyon. Natulog ako sa tabi ng kilalang congress man at may nangyari sa amin. Ngayon, I'm bearing his children, but I have to runaway to keep our secret that no one should ever know.

Sa ating buhay minsan tayong nakakapagdesisyon ng hindi tama dahil sa mga bagay na nangyayari sa ating buhay. Ngunit, minsan sa bawat maling desisyon na ating binibitawan merong mabuting kinakahinatnan. Katulad na lamang ng desisyon ni Annie na dalhin ang anak ng isang mayamang nilalang na walang ibang alam gawin kundi ang magsungit. Meron itong mabuti at masamang naidulot sa buhay niya pero ito ang isang desisyon niya na kailanman ay hinding hindi niya pagsisisihan.