Wala Daw

Wala nang mahihiling pa si Allyana dahil nasa kanya na ang lahat. Kagandahan, Kayamanan, pagmamahal at higit sa lahat, ikinasal siya sa lalaking mahal niya. Subalit, matapos ang kasal ay natuklasan niya ang kataksilan ng lalaking mahal niya at ang bestfriend niyang si Keane.

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

Bakit kaya hindi pantay ang mundo? Bakit hindi na lang kaya mayaman ang lahat ng tao para wala ng mahirap? Para wala ng nagugutom? Para wala ng gumagawa ng masama para lang may mauwing pagkain sa hapag? Bakit kaya may mga mahihirap na katulad ko? Bata pa lang ako. Iyon na palagi ang tinatanong ko sa sarili ko. Kung bakit may mga mahirap na kagaya ko. Masama ba akong tao sa nakaraan kong buhay at pinaparuhasan Niya ako't ang pamilya ko ng ganito? Ewan ko. Basta ang alam ko lang na tinatak ko sa isip ko ng magdalaga ako- hindi titigil ang mundo sa 'yo kung patuloy at patuloy mo lang iisipin kung gaano kahirap ang buhay. Hindi uulan ng pera kapag hiniling mo. At mas lalong hindi magiging magaan ang buhay mo kung puro hiling ka lang sa Kanya at walang kasamang pagbabanat ng buto. Natuto ako sa mahirap na paraan. At iyon ang ginagamit ko ngayon na sandata araw-araw sa malupit at madilim na mundo na ginagalawan ko ngayon. "KEISHA! Ikaw na ang sasalang sa stage! Bilisan mo na! Marami ng mga guest ang naghihintay sa 'yo!" A novel by: TheGuyWithTheGlasses STATUS: COMPLETED Date started: June 18, 2022 Date finished: September 19, 2022

Paano kung ang buhay mo na inaakala mong sa'yo, ay hiram lang pala mula sa taong matagal nang wala? At sa tulong ng isang guwapong bilyonaryo na ang ngalan ay Jacob Castillo, matutuklasan ni Andra ang malalim na lihim ng kaniyang pagkatao.

Napilitan si Amélie na bumalik ng Pilipinas nang mabalitaan niyang ikakasal na ang kanyang kapatid. Laking gulat niya dahil ni minsan ay hindi nabanggit nito na may fiancé na pala. Naghanda siya para sa araw ng kanilang pagkikita, ngunit tila nabura ang lahat ng ingay sa paligid nang makita kung sino ang lalaki. Si Riguel Morel, isang kilalang multi-billionaire. Tall, dangerously charming, almost flawless, and most of all, the man she once loved but chose to leave behind in pursuit of her dreams abroad. Para sa kapakanan ng kapatid, pinilit ni Amélie na magpanggap na tila wala silang nakaraan. Ngunit hanggang kailan niya mapapanindigan iyon kung sa tuwing wala ang kapatid niya ay mas lalo namang nagiging mapanganib ang bawat paglapit at tingin ni Riguel sa kanya?

Belle Martinez. 20 years old. Beautiful and smart. But not smart enough to choose a man that really love her. At the age of 20 she already have a child but no husband. Tinakwil na sya ng pamilya nya. Isang araw habang naghahanap ng trabaho online. Napunta sya sa isang website offering a set up marriage. Hindi na sya nagdalawang isip na mag apply. Wala na syang ibang choice kundi ito. William Santiago. An undeniable hansome. A multi billionaire. Wala sa isip ni William ang magpakasal pero kailangan nya upang makuha ang mana say mga magulang. Kaya napunta sya sa isang website at nag post ng job offer. While looking for the resume of applicants. She saw the resume of her ex-crush. And offer it the job. Tanging tandahan lang ang makakaalam ng magiging kapalaran ng dalawa. At sa kapalaran na iyon ay ninanais ni William na si Belle Martinez Ang kanyang tadhana.

“Papunta na tayo sa exciting part,” mapanukso ang tonong sabi ni Natalia rto. Wala siyang nasa isip ng mga sandaling iyon kundi iparamdam kay Timothy kung gaano kasakit para sa kanya ang kataksilang ginawa nito. Unti-unti niyang kinalas ang butones ng suot niyang blusa. Tahimik lang si Matt habang nakatingin sa kanya. Lumapit siya rito at hinawakan ito sa magkabilang pisngi, “ Ibibigay ko saiyo ng buong-buo ang katawan ko. Damn, paligayahin mo ako. Paligayahin mo ako na para bang wala ng bukas. Gusto kong makalimutan ang kahayupang ginawa sa akin ni Timothy. Gusto kong kalimutan ang katarantaduhang ginawa nila sa akin,” nanginginig ang mga kalamnan na sabi niya rito. “Natalia. . .” “Angkinin mo ako, patunayan mo na hindi lang si Timothy ang lalaki sa mundo!” Yamot na sabi niya rito.

Mas gusto sana ni Shalanie ng babaeng Executive assistant. Ngunit dahil lalaki ang ipinadala ng HR ay wala siyang choice kundi ang tanggapin ito. Hindi naman niya inakalang magtatagal ito sa pamamahala niya kahit pa ba napakasungit niya. She had a reputation of being strict and ruthless. Ngunit wala itong epekto kay Samuel. Sa halip ay siya ang apektado kay Samuel. Paano ba naman? Ang assitant niyang ito ay mahusay sa trabaho, matalino, guwapo, simpatiko at may mga matang nakaka-hipnotize kapag napapatitig siya rito. Hindi man niya aminin pero ito lang ang nakapagpabilis nang tibok ng puso niya sa tuwing nasa malapit ito, lalo na kapag nagkakadikit ang mga balat nila at nagtatama ang kanilang mga mata. Alam niyang nanganganib ang puso niya rito at ano mang oras ay mahuhulog siya sa lalaking ito.

Ang anak ng first love ng tatay ko ay nagdusa sa heatstroke dahil iniwan ito sa sasakyan, kaya itinali niya ako sa galit at ikinulong ako sa loob ng kotse. Tinignan niya ako nang may labis na pagkamuhi at sinabing, “Wala akong malupit na anak na tulad mo. Manatili ka rito at pagnilayan mo ang sarili mo.” Nagmakaawa ako sa kanya, humingi ako ng kapatawaran sa kanya, at nakiusap na palabasin niya ako, pero ang nakuha ko lang bilang kapalit ay ang kanyang malupit na utos. “Maliban kung mamatay siya, walang sinong pwedeng magpalabas sa kanya.” Nakaparada ang kotse sa garahe. Walang makarinig sa akin kahit gaano kadaming beses akong sumigaw. Makalipas ang pitong araw, sa wakas ay naalala niya ako at nagpasyang palabasin na ako. Gayumpaman, wala siyang ideya na namatay na ako sa loob at hindi na muling magigising.

Naalimpungatan ako dahil, sa sinag ng araw na tumatama sa muka. "Shit!" Mura ko dahil pakiramdam ko parang binugbog ang katawan ko sa sobrang sakit. Tamang babangon ako ng ma pansin Ko na hindi ko ito kwarto. Bumaba ang tingin ko sa katawan Ko na hubad at tanging kumot lang ang naka takip. "Mygod my virginity." naiiyak na bulong ko sa sarili ko. "Bwiset sino to?" Naguguluhang tanong ko sa katabi Ko na mahimbing na natutulog Kita sa muka nito na gwapo siya kahit pa nakapikit siya. Paika ika akong tumayo at sinuot ang puting polo niya. Wala ko sa sariling lumabas ng condo at deretsyong lumabas ng entrance para makasakay pauwi. Nandidiri ako sa sarili ko ibinigay ko ang pinakainingatan ko sa lalaking hindi ko naman kilala. Hanggang sa maka uwi ako ng condo ko wala parin ako sa sarili. Pumunta ako ang banyo at nanghihinang binuksan ang shower. Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko wala na naisuko kona pano Kong mag bunga yon anong gagawin ko? Kasalanan to ng demonyo kong ex at kaibigan ko. Kong Hindi nila ko niloko Hindi hahantong sa ganto na makakarating ako ng bar at ma isusuko ang pinaka iingatan ko sa hindi ko kilala. Sobra ang ginawa Kong pag hilod sa katawan ko dahil sa pandidiring nararamdaman ko Natigilan ako ng maalala ang isang bagay. Pano Kong mag bunga ang gabing isang pagkakamali lang naman?