“N-Nicholas… uhmm…” Hindi pa man natatapos ang sasabihin ni Mia ay dumampi na agad ang labi nito sa kanya, pinutol ang lahat ng salita niya. Hindi tulad ng dati na puno ng lambing ang mga halik nito, ngayon ay halatang sabik at may kasamang bahagyang kapusukan, dahilan para hindi siya makakilos o m
“Medyo pagod ako ngayong gabi. Gusto ko na lang maligo at matulog nang maaga, kaya huwag ka nang mangulit pa, ha?” Mahinahon ang tinig ni Mia, alam niyang kung bibigay siya, baka may mangyaring hindi inaasahan. Pagkarinig ni Nicholas sa sinabi niya, bahagya siyang nabigo. Pero kahit paano’y ngumiti
"NAALALA mo pa ba ang unang araw mo sa trabaho?" tanong ni Zyd kay Mia. "Oo naman! Naalala ko pa kung paano ka hinabol ng pangalawa mong kapatid na babae gamit ang baseball bat..." Hindi napigilang tumawa ni Mia habang inaalala ang pangyayaring iyon. Napangiti rin si Zyd, at makalipas ang ilang sa
PAKIRAMDAM ni Gemma ay mag-isa lamang siya sa ospital. Walang nagbabantay at katulong lamang ang kasama. Ang biyenan niya ay hindi na bumalik pero naintindihan niya naman ito. Marahil hindi rin talaga kinaya ng kanyang biyenan ang dalawang malalaking pangyayari na halos sabay na dumating sa pamilya.
“Ma, inatake si Papa kagabi. Nagkaroon siya ng cerebral hemorrhage at naoperahan na rin. Sabi ng doktor, naging matagumpay ang operasyon kaya huwag po kayong masyadong mag-alala.” Pagkarinig nito, lalo pang nag-alala si Melinda. Sa paglipas ng mga taon, itinuring na rin niyang parang kapamilya si M
Pagkarinig nito, lalo lang nag-init ang loob ni Gemma, lalo’t pabor pa rin si Alonzo kay Mia. Tumagilid siya at umiwas ng tingin. “Pinagdududahan mo rin ako! Umalis ka na!” singhal ni Gemma. Tumayo si Alonzo, tinitigan siya sandali at sabay sabing, “Sige, pupuntahan ko muna si Papa. Baka magtaka na