DEEP LOVE : 02 (1/2)

Latest chapter

• DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 08 (2/2)

  จังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นจากจอมือถือสอดประสานเข้ากับดวงตาคู่คมของเจ้าของมือถือพอดิบพอดี ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวแล้วว่ายังมีอีกหนึ่งคนอยู่ในที่แห่งนี้ด้วยเธอจ้องหน้าผมเขม็งอย่างเอาเรื่องอยู่กลางสระ นี่ขนาดไม่ได้อยู่ใกล้นะ รัศมีความโหดยังแผ่มาถึงผมจนเย็นวาบไปทั้งตัวผมส่งยิ้มแห้งพร้อมกับชูมือถือในมือราวกับหาข้อแก้ต่างในตอนที่โดนจับได้ว่ามาแอบดูผู้หญิงอาบน้ำยังไงยังงั้น ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปนั่งหย่องย่ออยู่ขอบสระ“มีคนโทรมาแหละ” ผมปรายตามองมือถือในมือตัวเองที่ถือชูไว้ขนาบศีรษะคนที่อยู่กลางสระรีบว่ายน้ำเข้ามาทางผมทันที จะว่าไปนี่ก็เป็นตัวประกันที่ดีเหมือนกันนะ“เอามา” เธอทำท่าจะแย่งมือถือตัวเองไปจากผม ที่ตอนนี้ย้ายตำแหน่งไปอยู่สูงสุดของความยาวแขนเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าถึงผมจะนั่งอยู่คนในสระก็ไม่มีทางหยิบถึง“อยากได้? เอาอะไรมาแลกดิ”“อะไร” เธอถามเสียงแข็ง บางทีผมก็คิดอยากเห็นมุมอ่อนหวานของคนตัวเล็กตรงหน้า แต่ก็ไม่รู้จะมีโอกาสไหม ไม่สิ…ไม่รู้เธอมีมุมนั้นอยู่ในตัวไหมมากกว่า“อยาก

• DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 08 (1/2)

  หลังจากที่ผมเคลียร์ค่าเสียหายทั้งหมดที่ยัยคุณหนูลลิลก่อไว้กับไอ้ดินเสร็จเรียบร้อยก็รีบบึ่งรถไปยังคฤหาสน์ของเรืองขจรทันที ระหว่างทางก็คิดถึงแต่อนาคตข้างหน้า ถ้าว่าที่ภรรยาของผมเล่นผลาญเงินแบบนี้จะเข้ากับแม่สามีอย่าง คุณหญิงมาริสา ได้ไหมนะ ผมนี่ปวดหัวรอเลย แค่ที่ผมกับพ่อใช้กันอยู่ทุกวันนี้ยังบ่นเช้า บ่นเย็น ถ้าเพิ่มลูกสะใภ้มาช่วยใช้อีกคนนะ คุณหญิงมาริสาอกแตกแหงๆถึงบ้านผมจะรวยขนาดไหน แม่ ก็ยังเป็นคนคอยควบคุมเรื่องการใช้จ่ายแทบจะทุกอย่างของทั้งที่บ้านและ AJD Group ท่านเป็นเหมือนนักตรวจสอบบัญชีอาวุโสเลยก็ว่าได้ แถมยังมีนิสัยมัธยัสถ์ขั้นสุดอีกด้วย การใช้จ่ายของท่านมักจะต้องเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลเสมอ แต่ผมกลับไม่ได้แม่มาเลยสักนิดได้มาแต่สิ่งดีๆ ของพ่อที่แฮฟเงินแม่เป็นประจำ ซึ่งผมยกให้พ่อเป็นไอดอลเลยสำหรับเรื่องนี้ เพราะไม่งั้นผมคงไม่มีเงินมาใช้ไร้สาระ กินเหล้าหรือเที่ยวผู้หญิงตั้งแต่สมัยเรียนแบบนี้หรอก พอโดนจับได้ก็ทนหูชาไปสักสองสามวัน หลังจากนั้นก็ทำใหม่ วนลูปไปเรื่อยๆ เพราะผมมึนใส่อยู่แล้วแต่ที่หนักใจคือ แม่ไม่ได้เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้สักนิด

• DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 07 (2/2)

  “กูว่ามึงรีบพากลับไปก่อนเหอะ” ไอ้ฟิวส์เสนอขึ้นและทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ถึงมันไม่พูดผมก็ต้องพาเธอกลับอยู่แล้ว ผมโคลงศีรษะไปมาอย่างเอือมระอา ภาระ…ภาระ จริงๆ นี่ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่แต่งงานกับเธอผมช้อนร่างบางขึ้นในท่าเจ้าหญิงและเบี่ยงตัวหันปลายเท้าเธอออกไปทางประตูก่อนจะหันหน้าไปหาไอ้ฟิวส์ เพราะมันเป็นคนเดียวที่สวมแจ็คเก็ต“มึง ถอดเสื้อมาดิ”“เวรเอ้ย เบียดเบียนกูอีก” มันบ่นและทำท่าไม่พอใจแต่ก็ยอมถอดเสื้อออกและโยนให้ดิน ไอ้เวรนี่…ไม่คิดจะขยับตัวไปไหนบางเลยรึไงวะ ส่วนไอ้คนที่ได้รับช่วงต่อก็หันขวับไปหาไอ้ฟิวส์ทันที แต่คิดเหรอ…ว่าคนอย่างไอ้ห่าฟิวส์มันจะรู้สึกรู้สาอะไร มันก็ทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นส่วนไอ้เหี้ยดินก็แทนที่จะลุกขึ้นกลับนั่งแดกเหล้าต่อ เพื่อนกูแต่ละคน…มึนๆ ทั้งนั้น และไอ้ที่อุ้มอยู่นี่ก็ยังดิ้น ยังโวยวายไม่หยุด เฮ้อออ…ผมถอนหายใจแรงก่อนจะใช้ตีนสะกิดไอ้ดิน“ไอ้ห่านี่ เร็วๆ”มันตวัดตามองผมก่อนส่ายหน้าไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ ก็จะให้ทำไง…มือผมไม่ว่า

• DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย    DEEP LOVE : 07 (1/2)

  พอเคลียร์งานเสร็จผมก็รีบกลับมาที่คอนโด แน่นอนว่าไร้วี่แววของคนเมาหมดสภาพที่ผมแบกกลับมาเมื่อคืน ผมรู้อยู่ว่าคุณหนูลลิลไม่มีทางอยู่รอตามที่ผมทิ้งโน้ตไว้ ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนเพื่อสำรวจความเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปหยิบมือถือที่ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดูก่อนจะเก็บมันเข้ากระเป๋าตัวเอง รีบจนลืมเลยสินะ…ก่อนออกจากห้องผมโทรให้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดอีกครั้งก่อนถึงวันงาน ที่นี่เป็นคอนโดใหม่เพิ่งตกแต่งเสร็จหมาดๆ เพื่อใช้เป็นทั้งสินสอดและเรือนหอของผมกับคุณหนูลลิล ซึ่งความเป็นจริงก็ไม่รู้ว่าผมจะได้อยู่ที่นี่ด้วยรึเปล่า กลัวว่าพอถึงเวลาจะถูกว่าที่ภรรยาไล่ตะเพิดไปนอนที่อื่นน่ะสิ แปลกเนอะ…ญาติผู้หญิงเป็นฝ่ายมาขอร้องอ้อนวอนให้ผมแต่งงานกับหลานสาวตัวเองแท้ๆ ไหงผมยังต้องเสียค่าสินสอดตั้งหลายล้านอีก งงฉิบเป๋งตอนแรกก็ว่าจะเอามือถือไปคืนเจ้าของแต่แวะเข้ามาที่ผับไอ้ดินก่อนดีกว่า เพราะเห็นพวกมันคุยกันในแชทกลุ่มว่าวันนี้บรรดาเมียทั้งหลายพากันไปเลือกชุดสำหรับวันงานสำคัญของผม พวกมันก็เลยว่าง…แล้วก็พากันมานั่งแดกเหล้าตั้งแต่ตะวันยังไม่ตกดิน เหมือนไม่มีการมีงานทำไม่นานผมก็มาถึงและไม่ต้องพูดถึงบรรยากาศ

• DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 06 (2/2)

  “พี่กินข้าวข้างทางได้ใช่ป้ะ” เขาถามขึ้นในตอนที่กำลังถอยรถเทียบฟุตบาทใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง“อืม…” ฉันครางรับและกำลังจะเปิดประตูลงจากรถแต่ถูกห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยว” เขาหันไปเอื้อมหยิบเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำมาคลุมไหล่ให้“ขอบใจ” เกือบลืมไปเลยนะเนี่ย ว่าตัวเองอยู่ในชุดแบบไหน ฉันสอดแขนใส่ให้เรียบร้อยก่อนจะเปิดประตูลงจากรถเดินตามเขาเข้าไปในร้านที่จะว่าสะอาดก็ไม่เชิง จะว่าสกปรกก็ไม่ถึงขนาดนั้น แต่ฉันก็ไม่ได้สูงศักดิ์ถึงขนาดกินข้าวข้างทางไม่ได้ซะหน่อยจังหวะที่ก้าวเข้าไปในร้านที่มีแต่นักศึกษาเกือบทุกโต๊ะ ทุกคนหันมามองฉันกับเรย์พร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย เหมือนฉันเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับพวกเขายังไงยังงั้น“มองอะไร! ไม่เคยเห็นคะ…อุ๊บ”เรย์เลื่อนมือขึ้นปิดปากฉันจากด้านหลังทันที ก่อนเขาจะหันไปสั่งข้าวกับแม่ค้าหน้าร้าน“ข้าวต้ม 2 ครับ”เขาคลายมือออกพร้อมกับออกแรงดันไหล่ตรงไปโต๊ะตัวแรกแต่เลือกให้ฉันนั่งเก้าอี้ที่หันหน้าออกนอกร้าน คงกลัวฉันจะอาละวาดใส่ผ

• DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 06 (1/2)

  เช้าวันต่อมา…“ซี้ดดด…ปวดหัวฉิบ”ฉันยกกำปั้นขึ้นทุบศีรษะตัวเองรัวๆ ในตอนที่ยันตัวขึ้นนั่งตรงได้สำเร็จ แต่ก็ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก ก่อนจะตั้งสติก้มสำรวจร่างกายตัวเองที่ยังอยู่ในชุดเดิมและเริ่มกวาดตามองไปรอบห้องนอนที่ไม่คุ้นตา ไม่ว่าจะเป็นการจัดวาง โทนสี หรือแม้แต่เตียงขนาดใหญ่ที่ฉันนั่งอยู่ ทุกอย่างมันดูใหม่ไปหมด เหมือนไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนผ้าม่าน ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม ผนังห้อง ล้วนถูกตกแต่งด้วยสีน้ำเงินเข้มสลับกับสีคราม มันดูเข้ากันได้อย่างลงตัว สำคัญคือมันเป็นโทนสีที่ฉันชอบมือเล็กถูกยกขึ้นบีบขมับทันทีที่คิดย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืน นี่ฉันเมาจนภาพตัดไปเลยเหรอวะ…ฉันจำอะไรไม่ได้สักอย่างกลับมาจากผับยังไงใครมาส่งขนาดตื่นมาอยู่ที่ไหนยังไม่รู้เลย…อาจเป็นห้องใครสักคนในกลุ่มนั่นแหละ เพราะฉันยังอยู่ในสภาพที่ปกติดีทุกอย่าง แต่ไม่ใช่ห้องจ๊ะจ๋าแน่นอนฉันลุกขึ้นยืนและเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางสะโหลสะเหลตามประสาคนแฮงค์ พอเปิดประตูห้องน้ำก็ต้องพบกับความแปลกใจอีกครั้ง ทุกอย่างเหมือนยังไม่ผ่านการใช้