Home / โรแมนติก / ตีตรารัก / ข้อเสนอที่ต้องเลือก

Share

ข้อเสนอที่ต้องเลือก

last update Last Updated: 2025-04-11 11:43:09

“เออ ๆ ยังไงจะช่วยพูดกับแพรวให้แล้วกัน”

“อืม” ณภัทรยกยิ้มให้เพื่อน ถ้าลองได้รับปากว่าจะช่วยออกมาแล้ว ไม่มีงานไหนที่เจตจะทำไม่สำเร็จ

“กดดันกูนักนะมึง” เจตใช้สายตาเคร่งขรึมมองอีกคนอย่างหนักใจ ทว่าก็เข้าใจว่าเพื่อนคงหวังดีจริง ๆ มาคิดอีกทีข้อเสนอนี้ก็ไม่เลว!

รุ่งเช้าอีกวัน

สายน้ำเย็นชุ่มฉ่ำไหลลงกระทบผิวเรียบเนียนฝ่ามือน้อย ๆ ถูไถฟองนุ่มไปตามเรือนร่างช้า ๆ กลิ่นหอมของสบู่บวกกับน้ำเย็นสบายทำให้แพรวพรรณรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย

หญิงสาวต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้าเนื่องจากมีสอน เพื่อที่จะไม่ต้องไปนั่งติดแหง็กอยู่บนรถเป็นชั่วโมงก็ต้องออกจากบ้านให้เร็วหน่อย

“หวังว่ารถจะไม่ติดนะวันนี้” จากนั้นเสียงฮัมเพลงไปพร้อมกับการอาบน้ำก็คลอออกมาเบา ๆ

ต่อมา…

“มีสอนตอนเช้าเหรอแพรว” แพรวพราวเอ่ยถามลูกสาวกำลังเดินมาใกล้ กลิ่นหอมละมุนลอยมาแต่ไกล ยิ้มอบอุ่นผุดขึ้นเมื่อเธอนั่งลงข้าง ๆ

“ค่ะแม่ พ่อกับอาเกศไปทำงานแล้วเหรอคะ”

“ไปกันตั้งแต่เช้าแล้ว”

“ช่วงนี้หนูว่าพ่อกับอาเกศดูงานยุ่งมาก ๆ เลยนะคะไปแต่เช้ากลับค่ำทุกวันเลย”

“ก็อย่างนี้แหละ งานออกแบบไม่ใช่ว่าใครจะทำก็ได้”

“ก็จริงค่ะ ก็มีแค่เรื่องนี้ที่หนูพอจะรู้ งั้นหนูไปก่อนนะคะ ออกช้าเดี๋ยวรถจะติด” แพรวพรรณหอมแก้มผู้เป็นแม่หลังจากนั้น

“ขับรถระวัง ๆ นะแพรว” แววตาห่วงใยทอดมองลูกสาว

“ค่ะแม่”

มหาลัยวิทยาลัยเจ

ครูสาวก้าวเข้ามายังห้องปฏิบัติการ ยิ้มสดใสส่งให้กับลูกศิษย์ที่รออยู่ก่อนแล้ว หนึ่งในนั้นเดินเข้ามาเสนอท่าใหม่ ๆ เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร

การสอนประสบผลสำเร็จเพราะนักเรียนสามารถคิดค้นท่าทางออกมาได้เอง ความสุขมากกว่าการเป็นครูสอนพิเศษคือมิตรภาพ

ถึงแม้ว่าแพรวพรรณจะอายุห่างจากพวกเขาไม่มาก ทุกคนก็ยังให้ความเคารพเช่นนักเรียนมีให้กับครูคนหนึ่ง

วันนี้เป็นการทดสอบผลการฝึกซ้อมของครั้งที่แล้ว สายตาชื่นชมทอดมองนักเรียนของตนเองด้วยความภูมิใจ พวกเขาโชว์ผลงานออกมาได้เป็นอย่างดี จุดบกพร่องมีอยู่บ้างทว่าก็น้อยมาก ให้ปรับแก้ท่วงท่านิดหน่อยก็ได้แล้ว

แพรวพรรณปรบมือหลังจากลูกศิษย์กลุ่มสุดท้ายกลับเข้ามานั่งประจำที่

“เก่งมาก แสดงว่าขยันซ้อมกันดี ค่อยมีกำลังใจสอนต่อหน่อย”

“ถ้าเป็นอาจารย์พวกหนูขยันแน่นอนค่ะ” นักศึกษาหญิงนั่งอยู่หน้าสุดเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง

“อาจารย์ต้องปล่อยเกรดให้พวกผมแล้วนะครับ” นักศึกษาชายนั่งริมสุดพูดต่อ

“ครูปล่อยแน่ถ้าวันสอบจริงพวกเธอทำออกมาได้ดีอย่างวันนี้ ตกลงไหม” แพรวพรรณหันไปทางนักศึกษาชายที่พูดออกมาเมื่อครู่ แล้วค่อยมองไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

จากนั้นเสียงตอบรับอย่างแข็งขันก็ดังขึ้นพร้อมกัน พวกเขารักในการแสดง การเอาใจใส่จากครูสาวจึงเป็นแรงผลักดันที่ดี

แพรวพรรณให้ลูกศิษย์แยกย้ายกันไปซ้อม เมื่อโทรศัพท์แจ้งเตือนข้อความจากผู้อำนวยการเข้ามา

“มีอะไรอีกหรือเปล่านะ”

ห้องผู้อำนวยการ

“นั่งก่อนสิแพรว” เจตวางงานทุกอย่างลงแล้วเดินอ้อมมาหาเธอ

“พี่เจตมีอะไรให้แพรวช่วยเหรอคะ”

“นั่งลงก่อนสิ จะว่าให้ช่วยก็คงไม่ใช่เสียทีเดียว คืออย่างนี้นะ มีคนอยากให้นักเรียนห้องแพรวไปแสดงในงานของเขาหน่อย” ชายหนุ่มเริ่มเข้าประเด็นเมื่อทั้งคู่นั่งเรียบร้อยแล้ว

“ห้องแพรว?”

“ใช่ห้องที่แพรวสอนพิเศษนั่นแหละ”

“ทำไมถึงเป็นห้องแพรวล่ะคะ ห้องใหญ่น่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอพี่เจต” แพรวพรรณเสนอห้องใหญ่ซึ่งหมายถึงสาขาการแสดงที่เรียนกันประจำไม่ใช่ห้องเรียนเสริมพิเศษอย่างนี้

“เพราะห้องที่แพรวสอนเก่งที่สุดไงครับ” เจตพูดตามความจริง เท่าที่เขาเห็นหากจะให้ห้องไหนไปก็น่าจะเป็นห้องของแพรวพรรณนี่แหละ เหมาะสมที่สุดแล้ว

“แต่แพรวว่าห้องของอาจารย์ท่านอื่นก็เก่งไม่แพ้กันนะคะ”

“พี่รู้ครับ แต่เจ้าของงานเขาอยากได้ห้องของแพรวไง”

“เขารู้จักแพรวด้วยงั้นเหรอคะ!”

“ก็ไม่เชิงหรอกครับ แต่เป็นคนที่คุณอาแนะนำมา เขาน่าจะไปปรึกษางานนี้กันก่อน แล้วค่อยมาหาพี่น่ะ”

เมื่อรู้อย่างนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ อาของเจตเคยเห็นตนเองขึ้นแสดงมาก่อนแล้ว ทว่างานนอกสถานที่อย่างนี้ไม่อยากรับเลย

“พี่เข้าใจนะ แค่แพรวมาช่วยสอนพิเศษให้เด็ก ๆ ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว” เมื่อเห็นสีหน้าแพรวพรรณแสดงถึงความลำบากใจ เจตจึงลดความกดดันนั่นลง

“ขอบคุณนะคะพี่เจตที่เข้าใจ”

“ครับ แต่พี่เสียดายโอกาสดี ๆ ของนักเรียนได้รับในงานนี้นี่สิ” ชายหนุ่มเริ่มหาข้อเสียในการปฏิเสธงานในครั้งนี้

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวพอพวกเขาจบไปโอกาสเหล่านี้ก็จะเข้ามาหาเอง ถ้ายังมีใจรักในการแสดงอยู่” แพรวพรรณยังไม่อยากรับงานนี้จริง ๆ เนื่องจากเล็งเห็นข้อเสียอยู่ หากว่ารับไปแล้วมีข้อผิดพลาดอาจจะทำให้เสียชื่อเสียงของสถาบันได้

“ไม่ใช่โอกาสแบบนั้นนะสิแพรว พี่หมายถึงเขาจะให้ทุนกับมหาลัยเรา ถึงหนึ่งร้อยทุน หากเราได้ส่วนนี้มาจะช่วยนักเรียนได้อีกหลายคน”

“เขาให้ทุนด้วยเหรอคะ”

“ใช่ครับ ถ้าแพรวตกลงเด็ก ๆ จะได้ทั้งค่าเหนื่อย และได้ช่วยเพื่อนคนอื่นด้วย แพรวก็รู้นี่ว่าเด็กมาเรียนไม่ได้มีแค่ลูกคนรวย ที่ต้องสอบชิงทุนเข้ามาก็มีไม่น้อย พวกเขาจะได้แบ่งเบาภาระจากทางบ้านไปอีกเยอะเลย”

เจตสังเกตปฏิกิริยาของแพรวพรรณ หลังจากฟังคำพูดของตนเองไป อาการนิ่งอย่างนี้หมายความว่าเธอกำลังลังเลอยู่

“ก็จริงที่ว่าทางมหาลัยของเรามีเงินทุนส่วนนี้อยู่แล้ว แต่นักศึกษาเข้ามาทุกปีที่ยังขาดแคลนเรื่องทุนก็มีเยอะเหมือนกัน จะให้ครบทุกคนพี่ก็ทำไม่ได้” ตีเหล็กมันก็ต้องตีตอนที่ยังร้อน ๆ นี่แหละ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ตีตรารัก    กลับสู่ความเป็นจริง

    โรงแรมชั้นนำในเมืองภูเก็ตเต็มไปด้วยบรรยากาศสดชื่น เกวรินตื่นเช้าเป็นปกติอยู่แล้วลงมายังห้องอาหารก่อน เธอไม่ได้ชวนแพรวพรรณลงมาด้วยดังเช่นทุกครั้งกึก!จานข้าวอีกใบวางลงฝั่งตรงข้ามดึงความคิดของใบหน้าสวยให้เงยขึ้นไปมอง รอยยิ้มอ่อนเผยออกมาในระหว่างที่เลขาของหลานสาวนั่งลง“คุณแพรวล่ะคะ” เสียงครึกครื้นถามอาสาวของเจ้านายแล้วมองหาอีกคนไปด้วย“น่าจะยังนอนอยู่คงเหนื่อยกับงานด้วย” ตอบแล้วเกวรินก็ก้มหน้าทานอาหารของตนลดายกคิ้วขึ้นสูง เวลานี้เกวรินต้องดีใจมากไม่ใช่เหรอแต่ทำไมถึงไม่มีปฏิกิริยาเหล่านั้นเลยล่ะ? เลขาสาวได้แต่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจก่อนจะก้มหน้าทานอาหารของตนเองบ้างทั้งสองนั่งร่วมโต๊ะกันอย่างเงียบ ๆ สักพักเกวรินก็ละจากจานข้าวของตนพลางเงยหน้าขึ้น“ลดาเรื่องตั๋วจัดการเรียบร้อยหรือยัง”“ดาจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ พรุ่งนี้บ่ายสองเครื่องออกค่ะ คุณเกศ”“ขอบใจมากนะที่คอยช่วยเหลือแพรวพรรณมาตลอด กลับไปคราวนี้เราคงมีเรื่องให้ยุ่งกันอีกเยอะเลย”“ดาเต็มใจค่ะคุณเกศ ถ้าไม่มีคุณท่านป่านนี้ดากับครอบครัวคงไม่สบายเหมือนอย่างทุกวันนี้”“ทุกคนก็เหมือนครอบครัว ที่...”“ขอโทษนะครับ”เกวรินและลดาหันขวับไปพร้อมกัน

  • ตีตรารัก    ความปรารถนาอันร้อนแรง NC

    อีกฝั่งเขมจิราหันไปยิ้มให้กับอากัปกิริยาของชาเมื่อเธอขยับเขาก็ขยับ บอดี้การ์ดหนุ่มทำราวกับเป็นเงาตามตัวตนเองมากขึ้นทุกวัน“คุณธามกลับมาหรือยัง”“กลับแล้วครับ”“ห๊ะ! จริงเหรอนายโกหกฉันหรือเปล่า”“จริงครับ ชัชบอกผมเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง”คำตอบของชาทำให้เธอไม่อยากเชื่อสักเท่าไหร่ คงพูดเพื่อต้องการให้กลัวที่ไม่ยอมกลับห้องสักที เธอนำหน้าเขาไปยังลิฟต์ทั้งสองใช้เวลาไม่นานก็มาถึงชั้นยี่สิบห้า เขมจิราก้าวออกมาก่อนมุ่งหน้าไปยังห้องสูทราคาแพง“มาแล้วจริงด้วย!” เธอเดินผ่านเหล่าบอดี้การ์ดประจำตัวธาดาไปด้านในเมื่อเข้ามาเขมจิราก็ไม่เห็นเจ้าของห้อง“แล้วคนอยู่ไหน”“หาใคร”“คุณพระ!” สุ้มเสียงดังขึ้นจากด้านหลังทำให้หญิงสาวใจร่วงหล่นลงพื้น เขมจิราหันกลับมาเผชิญหน้ากับธาดาแล้วก่อนหน้าเขาไปอยู่มุมไหนทำไมถึงไม่เห็น เจ้าของใบหน้าสวยนึกอยู่ในใจ ฝ่ามือกุมหน้าอกข้างซ้ายไว้คลายออก“ผมเหมือนพระเหรอ”ยังจะมาถามหน้าตาย! ผู้ชายคนนี้ทำคนขวัญเสียแล้วยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีก“ทำไมคุณกลับมาเร็วนักล่ะ” เขมจิราตีหน้ายุ่งถามกลับ“ขี้เกียจอยู่”“แค่ดื่มต้องใช้ความขยันด้วยหรือไง” มึนเมาจากเหล้าไม่พอยังต้องต่อปากต่อคำกับค

  • ตีตรารัก    สัมผัสที่โหยหามานาน NC

    แพรวพรรณเอื้อมมือไปด้านหลังรูดซิปจนถึงเอว ปล่อยให้เดรสเกาะอกไหลหล่นสู่พื้น เหลือเพียงบราเซียและซับในตัวจิ๋วปกปิดเรือนร่างในเมื่ออยู่เพียงลำพังจะต้องคิดอะไร นอนเป็นชีเปลือยสักวันก็คงไม่มีใครเห็นอยู่แล้วมือเล็กจัดการปลดเปลื้องชิ้นที่เหลือในทันที“แต่ล้างหน้าหน่อยก็ดี” เสียงแผ่วเบาคุยกับตัวเอง ขณะที่กำลังหันไปยังประตูห้องน้ำหัวใจก็แทบหยุดเต้น เมื่อเงาตะคุ่ม ๆ เคลื่อนไหวบริเวณโซฟาตัวเล็ก“กรี๊ดดด” เจ้าของห้องร้องจนสุดเสียงทว่าก็ถูกมือใหญ่ตะปบลงมาปิดอย่างรวดเร็ว หัวใจของเธอร่วงหล่นไปกองอยู่ที่พื้น จากที่คิดว่าเป็นผีเวลานี้รู้แล้วว่าไม่ใช่ สัมผัสอบอุ่นของร่างกายสูงใหญ่นั้นมีเลือดเนื้อ“ชู่ว์...พี่เอง”เสียงห้ามปรามนี้!แพรวพรรณหัวใจเต้นโครมครามอย่างตื่นตระหนก เป็นน้ำเสียงที่จำไม่เคยลืมเรือนร่างไร้อาภรณ์ตกอยู่ในอ้อมแขน ทั้งกลิ่นน้ำหอมเจือจางทำณภัทรใจสั่นภาพของแพรวพรรณเมื่อครู่ทำให้เขาแทบข่มกลั้นอารมณ์ปรารถนาไม่ไหว เกือบกระโจนใส่ตั้งแต่ชุดราตรีหลุดแล้ว“อื้อ”“อย่าดิ้นได้ไหม”“อื้อ” เสียงต่อต้านภายใต้ฝ่ามือใหญ่ประท้วงขึ้นอีกครั้ง“พี่จะปล่อยก็ได้แต่แพรวห้ามตะโกนนะ” เจ้าของมือใหญ่รีบเสนอเ

  • ตีตรารัก    คว้ามันมาให้ได้!

    จากมั่นใจอย่างเต็มร้อยว่าตนเองจะต้องชนะอีกฝ่ายเป็นแน่ ทว่าเวลานี้กลับไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลยการดีไซน์แตกต่างไปจากท้องตลาดทั่วไป รวมถึงบริษัทเขาด้วย ลวดลายก็ออกแบบได้อย่างประณีตสมบูรณ์แบบที่สุดณภัทรชื่นชมผลงานของฝั่งแพรวพรรณจากใจจริงแม้จะเป็นอย่างนั้นเจ้าของคิ้วเข้มก็ย่นเข้ากันยุ่งนึกไปถึงอัญมณีหายากในชิ้นงานสุดท้ายของพีเจ ซึ่งจะต้องนำเข้ามาจากฝั่งแอฟริกาเท่านั้นและที่สำคัญเลยก็คือ...ต้องรวยระดับมหาเศรษฐีถึงจะทำได้ทันใดนั้นนัยน์ตาคมลึกล้ำก็ส่ายไปทางเจ้าของกาสิโน ณภัทรหรี่ตาลงเมื่อเห็นว่ามุมปากของธาดากระตุกยิ้มเสียงเค้นหัวเราะดังขึ้น ‘แบบนี้เองสินะ’ ถึงจะรู้อย่างนั้นก็ไม่ได้โกรธเคืองเพื่อนแต่อย่างใด เพราะแทนซาไนท์ไม่ได้อยู่ในแบบร่างของเขาแม้แต่น้อย“เจองานหินแล้วกูว่า” ทิวเอ่ยเสียงเครียด“อืม” ณภัทรตอบรับในลำคอผลอย่างเป็นทางการออกมาแล้วเสียงพูดคุยต่าง ๆ นานาเงียบลง พิธีกรสาวกล่าวจนถึงช่วงสุดท้าย ทำเอาแต่ละคนลุ้นจนใจสั่นไปตาม ๆ กัน“และผู้ที่ได้ร่วมงานกับทางแกรนด์จิวเวลรี่ก็คือ...พีเจค่ะ!”จบประโยคอันน่าตื่นเต้น เสียงปรบมือรวมทั้งถ้อยคำแสดงความยินดี ก็ดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้างปากอ

  • ตีตรารัก    ผู้ชนะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

    ชั้น 25เขมจิรากำลังตระเตรียมข้าวของเพื่อจะลงไปช่วยงานเพื่อน ต้องละในส่วนนั้นแล้วหันมาหาธาดา เอาแต่คลอเคลียตนเองไม่ห่าง“คืนนี้ผมขอสั่งห้ามไม่ให้คุณดื่มเยอะ รู้หรือเปล่า”“คุณย้ำคำนี้กับฉันนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะคะ อีกอย่างเผื่อคุณจะลืมไปว่าฉันมาทำงาน เรื่องแบบนั้นมันก็ต้องมีบ้าง” ทว่าพอพูดจบก็ต้องเอียงหน้าหลบริมฝีปากหยักหนาไปอีกทาง“ต่อปากต่อคำเก่งขึ้นนะเดี๋ยวนี้” เมื่อพลาดโอกาสจะลงโทษริมฝีปากหยักสวย เขาก็เปลี่ยนเป็นทำอย่างอื่น ไหล่บอบบางถูกชายหนุ่มหมุนให้กลับมาเผชิญหน้ากัน“ก็ได้ ๆ ฉันจะทำอย่างที่คุณบอก แต่ว่าตอนนี้ต้องลงไปแล้ว” เขมจิราดันตัวออกห่างจากอ้อมกอดของมาเฟียหนุ่ม“ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า ก็แค่จะกอดเฉย ๆ” ธาดายิ้มอ่อนเมื่อเห็นอากัปกิริยาต่อต้านเล็กน้อยของหญิงสาวท้องทะเลยามค่ำคืน แม้จะไร้แสงดวงอาทิตย์ส่องสว่างเหมือนยามเช้า แต่ทว่าดวงไฟที่สาดส่องไปมาทั่วบริเวณ เมื่อสะท้อนกับผิวน้ำกลับสวยงามไม่ต่างไปจากกันดวงตากลมโตทอดมองออกไปไกลอย่างใช้ความคิด จากนั้นก็หมุนตัวกลับเข้ามาด้านในห้องของตนเจ้าของหุ่นสวยยืนหน้ากระจกบานใหญ่ หมุนซ้ายหันขวาตรวจดูความเรียบร้อยของชุดเดรสสีดำสนิทจากไหล่ขาวเ

  • ตีตรารัก    แม้แต่หน้าเธอยังไม่อยากมอง

    ฝีเท้ากำลังก้าวไปด้านหน้าด้วยจังหวะมั่นคงหยุดลงที่หน้าประตูบานใหญ่ เตชินก็เคาะประตูห้องทำงานของผู้เป็นแม่“ผมเข้าไปนะครับ”“เข้ามา” เสียงอ่อนโยนจากอีกฟากฝั่งก็ดังขึ้นผู้เป็นลูกชายดันประตูเข้าไป ยิ้มหล่อเหลาส่งให้หญิงวัยกลางคนทันทีเมื่อเห็นดวงตาคู่สวยมองมา“มาหาแม่แต่เช้ามีอะไรเหรอเจ้าตัวแสบ” พิชญ์สินีถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แม้ใช้สรรพนามที่เรียกเขาอย่างนั้นก็ยังคงมองอย่างรักใคร่“ก็คิดถึงไงครับ” รอยยิ้มทรงเสน่ห์เปิดกว้างแล้วเดินเข้าไปใกล้บุคคลนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เตชินหอมแก้มนุ่มหลังจากพูดจบ“ก็ปากหวานแบบนี้ไงสาว ๆ ถึงได้ตามติดกันเป็นพรวน”“แต่ผมก็ไม่ได้สนใจใครนี่ครับ” ชายหนุ่มยิ้มทะเล้นตอบผู้เป็นแม่“จ้า...พ่อเนื้อหอม หญิงตามเป็นร้อยไม่เอาแต่เลือกจะตามคนที่ไม่สนใจเนี่ยนะ” พิชญ์สินีค่อนขอดลูกชายกับสิ่งที่เห็นอยู่เป็นประจำ“อย่างที่แม่รู้นั่นแหละครับ”“งานนี้แม่ขอเลยนะ เราต้องทำตัวเป็นกลางเข้าไว้ ไม่งั้นทางผู้ใหญ่จะว่าลูกได้”พิชญ์สินีแม้จะนั่งแท่นผู้บริหารและมีอำนาจสูงสุดเพียงใด ก็ไม่อยากให้เหล่าผู้ถือหุ้นคนอื่นมองลูกชายในทางไม่ดี เรื่องที่เขาตามติดนักธุรกิจสาวซึ่งเข้าร่วมแข่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status