“เอ่อ...ท่านพี่คาริสจะไม่ทบทวนก่อนหรือขอรับ ข้าว่า...”
อิลยาสเห็นเค้ารางบางอย่างจากผู้เป็นพ่อแล้วต้องรีบเอ่ยเตือนพี่ชายของเขาทันที
“เจ้าอีกคนอิลยาส...ไม่ต้องคอยเติมพี่เจ้าหรอก...ลูกทั้งสามของพ่อจะต้องมีทายาทสืบสกุล พ่อต้องการหลานๆ”
“แต่ท่านพี่ฮาซีฟก็พยายามอยู่นะขอรับ ลูกคิดว่าให้ท่านพี่ฮาซีฟทำภารกิจนี้เถิดขอรับ ลูกอายุ 31 และอิลยาส 30 ยังคงต้องหาประสบการณ์อีกมากมายเลยนะขอรับท่านพ่อ”
“อ่าว...ทำไมพวกเจ้าถึงได้โยนให้พี่แบบนี้ พี่อายุ 34 ก็ใช่ว่าจะต่างจากพวกเจ้ามากนัก ใยต้องเป็นพี่อยู่คนเดียว”
“ก็ท่านพี่มีฮาเร็ม มีสาวๆ พร้อมที่จะปั๊มทายาทให้กับท่านพ่อแล้วขอรับ น้องกับพี่คาริสไม่มีฮาเร็มอะไรนั่นเลยนะขอรับ”
อิลยาสพยายามโน้มน้าวผู้เป็นพ่อ เพื่อให้เห็นว่าท่านพี่ของเขานั้นพร้อมที่จะปฏิบัติภารกิจครั้งนี้
“แล้วเจ้ากับคาริสทำไมจะทำไม่ได้ จะสร้างฮาเร็มกี่ห้องก็ได้ หาสาวงามกี่ร้อยคนพันคนก็ได้ ทำไมใยเจ้าไม่ทำเองล่ะ”
เหตุผลของฮาซีฟที่ยังหาทายาทให้ท่านพ่อเขาไม่ได้ก็คือ ตัวของฮาซีฟเองยังไม่เจอสาวงามที่พึงพอใจสำหรับเขา ฮาซีฟต้องการแม่พันธุ์ที่ดี คนที่เขาชอบ และจนถึงบัดนี้ สาวงามนับร้อย จากทั่วแคว้นแดนไกล ฮาซีฟยังไม่พึงพอใจใครเลยสักคน
“นั่นสิ...ที่พี่เจ้าพูดมาก็ถูกนะ...คาริสกับอิลยาสควรจะมีฮาเร็มและสนมเหมือนพี่ของเจ้านะ เพราะถ้าเจ้าไม่หาเมื่อไหร่เจ้าสองคนจะมีทายาทสืบทอดสกุลสักที”
“นั่นก็เพราะลูกยังไม่พร้อมขอรับท่านพ่อ”
อิลยาสยังคงโต้ตอบกับผู้เป็นพ่อ เขาเองไม่สามารถที่จะทำอย่างท่านพี่ฮาซีฟได้ เพราะอิลยาสเองต้องการที่จะเลือกหญิงงามที่ตรงใจเขาด้วยตัวเขาเอง อิลยาสถึงจะยอมมีความสัมพันธ์ด้วย ไม่ใช่ว่าเขาจะบกพร่องทางร่างกายอะไรเลย
“แต่ลูกต้องพร้อม พ่อขอสั่งให้เจ้าทำ ถ้าไม่ทำพ่อจะเป็นคนหาให้เจ้าเองอิลยาส...แล้วลูกด้วยคาริส!”
“งั้นก็แล้วแต่ท่านพ่อเถิด...ลูกเองไม่มีสิทธิ์ที่จะโต้แย้งท่านพ่ออีกแล้ว ท่านพ่ออยากส่งใครมา ลูกยินดีขอรับ”
คาริสไม่คิดที่จะขัดใจท่านพ่อเขาได้อีก เพราะสิ่งที่คาริสทำลงไปนั้น มันก็มากพอที่จะชดใช้ให้กับผู้เป็นพ่อแล้ว คาริสได้ทำตามในสิ่งที่เขาต้องการ เรื่องหาสนมหรือสาวงามมาเป็นแม่พันธุ์เพื่อจะสืบทอดทายาทนั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับคาริสเลย
“ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูด...พ่อจะให้แม่เจ้าจัดการเรื่องนี้เอง”
สุลต่านฮาซานรู้สึกพอใจกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก จนลืมเรื่องความโกรธเมื่อครู่ไปเสียสนิท ทายาทสืบสกุลคือเรื่องสำคัญขององค์สุลต่านฮาซาน เขาไม่มีบุตรสาว มีแต่บุตรชายที่จะสามารถสืบสายเลือดบริสุทธิ์ได้เป็นอย่างดี
[ยามค่ำคืน...เมืองไบยาร์]
ประเทศซาเลวีเนียร์มีสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ที่สวยที่สุดติดอันดับโลก วัฒนธรรมการค้าขายเครื่องเทศสมุนไพรและอาหาร ไม่ว่าจะเป็นเนินทะเลทรายสีทองอันกว้างใหญ่ ประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์ พวกเขายังได้รับอิทธิพลจากสภาพอากาศการเพาะปลูกและการค้าขายร่วมกัน สถานที่ท่องเที่ยวธรรมชาติที่สวยที่สุด มีโอเอซีสกลางทะเลทรายที่อุดมสมบูรณ์สวย บ่อน้ำมันอันลือชื่อ อัญมณีสวยงาม มีทองคำบริสุทธิ์เป็นธุรกิจส่งออก
กลิ่นอายของอารยธรรมตะวันออกกลางในยามค่ำคืน และวัฒนธรรมพื้นเมืองได้ถูกผสมผสานกันอย่างลงตัวกับวัฒนธรรมของยุโรปสากลเมื่อวงดนตรีบนเวทีขนาดใหญ่กําลังร้องบรรเลงเพลงพื้นเมืองของเมืองไบยาร์ ศิลปินหลายสิบชีวิตขึ้นแสดง เพื่อบรรเลงขับกล่อมผู้คน ที่มาดื่มกินอย่างสนุกสนานพร้อมกับฟังเสียงเพลงอันไพเราะเสนาะหู
“ท่านพี่คาริสแน่ใจนะขอรับว่า ท่านพี่จะทำตามประสงค์ของท่านพ่อได้”
อิลยาสยังคาใจกับสิ่งที่พี่ชายของเขาได้รับปากกับผู้เป็นพ่อ
“เจ้าจะให้พี่ทำอย่างไรเล่า พี่ทำผิดต่อท่านพ่อ จนทำให้ท่านพ่อโกรธพี่มากขนาดนั้น จะให้พี่หาทางออกด้วยเรื่องอะไร นอกจากเรื่องนี้”
สายตาอันคมเข้มที่ถูกปกคลุมด้วยแพขนตาหนา จับจ้องไปยังบนเวทีเบื้องหน้าที่มีนักดนตรีกำลังขับขานบทเพลง พร้อมกับกระดกแก้วทรงกระบอกใสสาดน้ำสีเหลืองอำพันเข้าไปในลำคอ น้องชายของคาริสยังคงติดใจในเรื่องที่เขาได้ให้คำสัญญากับผู้เป็นพ่อ ถึงเรื่องการผลิตทายาท จนต้องนัดหมายให้เขาออกมาพบปะเพื่อพูดคุยในวันนี้
“ถ้าอย่างนั้นท่านพี่จะทำได้หรือขอรับ น้องไม่เห็นท่านพี่จะสนใจสตรีหญิงใดเลย ทั้งที่มีหญิงงามจากเมืองต่างๆ มาเสนอถวายตัวกับท่านพี่นับสิบคน แต่น้องก็ไม่เห็นว่าท่านพี่จะสนใจเลยนะขอรับ”
“เจ้าหมายถึงการแต่งงานหรือมีนางสนม...อิลยาส”
“ทั้งสองอย่างขอรับ ข้าคิดว่าท่านพ่อจะต้องให้ท่านพี่แต่งงานอย่างแน่นอนขอรับ”
“อืม...พี่ก็ไม่ติดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะตอนนี้พี่เองก็ไม่อยากขัดใจท่านพ่อมากไปกว่านี้แล้ว เรื่องการหาทายาทนั่นมันไม่ใช่เรื่องยากอะไร เจ้าเองก็เถอะอิลยาส เจ้าก็ต้องทำแบบพี่เหมือนกัน เจ้าควรจะกังวลเรื่องของเจ้าด้วยนะ พี่ไม่เคยเห็นเจ้าคบสตรีนางใดเลยสักคน ไม่มีสนมคู่กาย แม้กระทั่งหญิงบริการเพื่อผ่อนคลาย เจ้าก็มิเคยแตะเลยสักครั้ง พี่ว่าเจ้ายังปกติดีอยู่หรือไม่?”
“ข้าปกติดีทุกอย่าง ท่านพี่คงคิดว่าข้านั้นชอบกับบุรุษเพศหรืออย่างไร ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ เจ้ามังกรของข้ายังแข็งแรงดี และยังใช้งานได้นะขอรับ ท่านพี่อย่าดูถูกข้านะ”
“พี่ไม่ได้ดูถูกเจ้า เพียงแต่ว่าพี่ไม่เคยเห็นเจ้าคบหญิงใดเลยสักที เจ้าทำแต่งาน ท่านแม่มักจะบ่นให้พี่ฟังตลอด”
“ข้ายังไม่เจอหญิงใดถูกใจข้าเลยสักคน”
“งั้นเดือนหน้าพี่จะเปิดตัวธุรกิจของพี่ ทางทีมงานของพี่บอกจะมีสาวงามจากต่างประเทศโซนเอเชียมาร่วมงาน ถ้าเจ้าว่างก็แวะมาร่วมงานของพี่หน่อยเป็นไร”
“หญิงสาวเอเชีย? น้องไม่สนหรอกขอรับ ท่านพี่ชวนท่านพี่ฮาซีฟเถิด ข้าว่ารายนั้นไม่พลาดแน่นอน ข้าเคยได้ยินมาว่าท่านพี่ฮาซีฟชอบหญิงสาวประเทศไทยด้วยนี่ เมื่อไม่นาน ข้าก็เคยเห็นหญิงจากประเทศไทยมาที่ฮาเร็มท่านพี่ด้วยนะขอรับ”
“จริงหรือ! ทำไมพี่ถึงไม่รู้เลยว่าท่านพี่ฮาซีฟจะมีรสนิยม ชอบหญิงต่างชาติแถบเอเชีย...”
“จริงขอรับ...”
“งั้นวันเปิดงานพี่คงจะได้เห็นท่านพี่ฮาริส คว้าสาวงามมาเป็นสนม เพื่อสืบทอดทายาทให้กับท่านพ่อแล้วสินะ...อืม...เจ้าเองก็ต้องมาร่วมงานพี่ด้วยนะอิลยาส...”
“ขอรับท่านพี่”
กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ
[เมืองไบยาร์...ประเทศซาเลวีเนียร์] “ข้าจะส่งคนไปรับครอบครัวของเจ้าในวันพรุ่งนี้...เจ้าได้นัดหมายครอบครัวของเจ้าไว้หรือไม่โมนา”ฮาซีฟมองร่างอวบอิ่มที่กำลังเลือกเครื่องประดับเพชรนิลจินดา กับเหล่าบรรดาสาวใช้ที่ล้อมหน้าล้อมหลัง “ค่ะ...โมนาได้โทรไปบอกเรียบร้อยแล้วค่ะ...ที่รักคะ...โมนา อยากจะขออะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ” “อืม...ได้สิ” “ถ้าโมนาต้องอยู่ที่นี่กับคุณตลอดไป โมนาอยากจะขอให้พ่อแม่ของโมนามาอยู่ด้วยกับโมนาที่นี่ได้มั้ยคะ” “ได้สิ...ข้าคิดว่าก็ดีเหมือนกัน เจ้าจะได้ไม่กังวลเป็นห่วงพ่อกับแม่ของเจ้า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้เป็นปัญหากับข้าเลย บ้านออกกว้างขวางใหญ่โต มีห้องเป็นร้อยๆ ห้อง มีบ่าวรับใช้มากมาย และอีกอย่างท่านพ่อกับท่านแม่ของข้าก็พึงใจเจ้าอยู่ไม่น้อย ที่รู้ว่าเจ้าอาจจะตั้งครรภ์ลูกของข้าในไม่ช้า”ฮาซีฟมองหญิงสาวอันเป็นที่รัก ถึงแม้เธออาจไม่ใช่คนที่เขาเลือกตั้งแต่แรก แต่เมื่อเขาได้สัมผัสทุกอย่างจากเธอแล้ว เธอเหมาะสมกับเขาอย่างที่สุด ทั้งบทรักร้อนแรงทุกค่ำคืน เธอคนนี้สนองให้เขาโดยไม่ขาดตกบกพร่อง โดยไม่ต้องพึ่งสตรีสาวงามคนอื่นเลย เธอร้อน
ความกระสันเข้าครอบงำร่างงาม เมื่อริมฝีปากหนาไล้ลงมาจนถึงเนินอกสวย มือของเขาปลดชุดนอนนุ่มลื่นของเธอออกพร้อมกับปลายลิ้นสากกำลังลากไล้ตามมา มืออีกข้างหนึ่งดึงชุดของเธอพ้นออกจากร่างของเธออย่างรวดเร็ว ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของชีคหนุ่ม เขาจับจ้องไปที่อกอวบใหญ่ที่มีลูกเชอรี่สีแดงสดปรากฏอยู่ตรงกลาง“เจ้าสวยเหลือเกิน...ข้าอยากกินเจ้าทุกวันเลยรู้ไหม”สายตาคมเข้มจับจ้องไปที่เรือนร่างขาวโพลนที่สะท้อนแสงไฟบนหัวเตียงสาดส่องร่างงามอรชร ราวกับต้องมนต์สะกด “อุ้ย! คุณปิดไฟสิคะ...ฉันอายนะ”ธาริกายกมือขึ้นมาปิดอกอวบของเธอ แต่ทว่าก็ยังไม่ทันกับมือหนาที่มาคว้ามือของเธอออก สายตาคมจ้องอย่างไม่กระพริบราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน “ข้าอยากเห็นเจ้าทั้งตัว เจ้าไม่ต้องอาย ข้าคือสามีของเจ้า ข้าจะแต่งงานกับเจ้า เจ้าจงเชื่อใจข้าเถิด...”พูดจบปากร้อนของชายหนุ่มก็ฉกลงมาที่ปลายถันสีชมพูสด ลิ้นสากลากไล้วนเม็ดทับทิมระเรื่อที่แข็งชัน ดุนดัน ดูดเม้มเข้าไปในปากอย่างหิวกระหาย “อาร์...” ร่างบางเอ่ยครางอย่างรัญจวนในสัมผัส เสียงเต้นของหัวใจของเธอถี่รัว มือบางคว้าร่างหนาเอาไว้ “อื้ม...” ปลายลิ้
[อีกด้านหนึ่ง...]บรรยากาศยามเย็นบนโต๊ะรับประทานอาหารมื้อค่ำ... “ทาน-ได้มั้ย-พ่อหนุ่ม”เสียงของหญิงสาววัยกลางคนกำลังสนทนาด้วยภาษามือกับลูกเขยชาวต่างชาติ ที่กำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมอง เพื่อคอยลุ้นผล “ขะ-ขอรับ” อิลยาสส่งสัญญาณเพื่อบอกให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเขาเข้าใจประโยคคำถามนั้น “แม่คะ...แม่ลืมลูกสาวคนนี้ไปแล้วเหรอคะ”ธาริกาอดไม่ได้ที่จะแซะ ตอนนี้ทั้งบ้านกำลังเห่อลูกเขยกันยกใหญ่จนลืมเธอคนนี้จนหมดสิ้น “พี่นับดาวพูดเหมือนตัวเองอิจฉาเลยครับ”ภัคพลน้องชายคนรองเอ่ยแซวพี่สาว “อะไรเต้...พี่ไม่ได้อิจฉาซะหน่อย ก็แค่เตือนคนบางคนก็เท่านั้น ได้ลูกเขยลืมลูกสาวตัวเองซะงั้น” “พ่อว่าที่น้องพูดก็ถูกนะนับดาว ลูกทำไมต้องคอยต่อว่าเขานัก พ่อก็เห็นว่าเขาไม่เคยโต้แย้งอะไรลูกเลยสักครั้ง ลูกต้องปรับตัวนะนับดาว เราเป็นเมียเค้า ก็ต้องคอยเอาใจสามี” “พ่อก็อีกคน...สรุปไม่มีใครอยู่ข้างนับดาวเลยสิคะเนี่ย” “เมย์ไงคะพี่นับดาว จะอยู่ข้างพี่เองค่ะ”เมวิกาน้องสาววัยสิบหกปีเอ่ยขึ้นอย่างเอาใจ “พ
“อ๊ะ!” ร่างบางสะท้านตกใจกับสัมผัสนั้น ปากหนาทำงานอย่างหนัก ความเสียวซ่านก่อวนทั่วร่างบาง มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมเอาไว้แน่น เมื่อความซาบซ่านเล่นงานร่างงามราวกับผีเสื้อนับล้านบินวนตรงช่องท้องของเธอ รินลดารู้สึกราวกับว่าร่างของเธอกำลังล่องลอยไปในอากาศ “ข้ารักเจ้า เจ้าต้องเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว อื้ม...”เสียงทุ้มแหบพร่าครางกระเส่า บทรักเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นตามลำดับ มือหนาแยกเรียวขาสวยออกจากกัน แก่นกายใหญ่ผงาดตั้งชันปวดหนึบ ร่างกำยำแทรกเข้าหาร่างบาง กดดุ้นใหญ่ไล้ไปมากับร่องกุหลาบสวยที่มีน้ำหวานเคลือบชื้นแฉะเต็มร่องรู “อ๊ะ! คุณ! อ๊าร์!!”ความเสียวซ่านเล่นงานร่างบางอย่างหนักจนทำให้ร่างของเธอเบียดเด้งโหนกนูนเข้าหาแท่งร้อนอย่างอัตโนมัติ ใบหน้าสวยแดงกล่ำเพราะความก๋ากั่นของตัวเอง รินลดาต้องการเขา เธออยากให้เขาเข้าไปอยู่ในร่างกายเธอ “โอวว์ เจ้า! ช่างร้อนแรงนัก!! อ่าร์!!!” เสียงครางของชายหนุ่มมาพร้อมกับแท่งใหญ่โตกดดันเข้ากับช่องทางรักของเธอ เอวหนาเด้งเข้า เพื่อดันดุ้นใหญ่ให้ลึกจนสุดลำ! ความคับแน่นโอบรัดแท่งร้อนจนร่างกำยำสั่นเทา! “อาร์...อื้อ...”ความเสียวซ
“แต่งงานกันหรือ? แล้วเขาจะอยู่บ้านของเราได้มั้ยนับดาว เขาทำงานอะไร?”อดุลย์มองว่าที่ลูกเขยอย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า “เขามีธุรกิจอยู่ที่ประเทศเขาค่ะพ่อ” “ธุรกิจอะไรช่วยขยายความให้พ่อฟังหน่อย” “น่าจะเยอะค่ะพ่อ นับดาวพูดตรงๆ นะคะ เขารวยระดับมหาเศรษฐีพันล้านหมื่นล้านเลยค่ะพ่อ บ้านของเขาก็เป็นปราสาทคฤหาสน์มีคนรับใช้เป็นร้อยค่ะ นับดาวก็อธิบายไม่ถูกค่ะ แต่ประมาณนี้แหละค่ะ” “แล้วเขาจะมาอยู่บ้านหลังเล็กๆ ของเราได้เหรอนับดาว ครอบครัวเราพ่อแม่ และน้องอีกสามคน พ่อว่าเขาจะอึดอัดเอานะ” “นับดาวก็ไม่ทราบค่ะพ่อ ถ้าเขาอยากอยู่กับนับดาวจริงๆ เขาก็คงจะซื้อบ้านอยู่ที่นี่ค่ะ เขาจะซื้อคฤหาสน์ยังได้เลย พ่อไม่ต้องห่วงเขาหรอก นับดาวบอกเขาแล้วว่าไม่ต้องมา เขาก็ไม่เชื่อยังดื้อดึงที่จะมาอีก”ธาริกาหันไปทำตาเขียวใส่ชีคหนุ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เรื่องวุ่นวายเหล่านี้คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน และเธอก็คงไม่ต้องยุ่งยากมาอธิบายพ่อกับแม่เธออีก “ลูกจะพูดแบบนั้นได้ยังไง...นับดาว แม่ว่าเขาต้องชอบลูกมากเลยแหละ ถึงได้ตามมาขนาดนี้ คนนี้เป็นน้องชายคนเล็ก และคนกลางก็เป
“ฉันจะบอกแม่ฉันยังไงดีคะ?”รินลดาหันไปถามเขา เธอรู้สึกเก้อเขินเป็นอย่างมากที่จะต้องบอกความเป็นจริงกับแม่ของเธอ “ก็บอกว่าข้าเป็นสามีของเจ้า กำลังจะแต่งงานกับเจ้าสิ” “แล้วแม่ฉันจะไม่ตกใจเหรอคะ” “ข้าว...ลูกพูดอะไรกัน จะบอกแม่ได้หรือยังว่าพ่อหนุ่มนี่เป็นใคร และไหนจะคนที่ยืนคุมข้างนอกนั่นอีก บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ” “เอ่อ...แม่ฟังข้าวให้จบก่อนนะคะ...คือว่าคุณคนนี้ชื่อ คาริสค่ะแม่...เขา...เอ่อ...เขาเป็นแฟนของข้าวค่ะแม่ และเขาจะมาสู่ขอข้าวกับแม่ เราจะแต่งงานกันค่ะ” “อะไรนะ! แฟนของข้าว! และจะแต่งงานกัน! ข้าวไปเจอเขายังไง และทำไมแม่ไม่เคยรู้เลย...โอย...นี่แม่งงไปหมดแล้วข้าว”วรีรัตน์ยกมือทาบอกราวกับจะเป็นลมหมดสติลงตรงนั้น “คือ...คุณคาริสเป็นเจ้าของงานที่จ้างข้าวกับนับดาวไปทำงานค่ะแม่...และ...เอ่อ...เขาชอบข้าว ก็เลยตามข้าวมา และจะมาขอข้าวแต่งงานค่ะแม่”รินลดาจำเป็นต้องกุเรื่องของเขากับเธอ ถ้าแม่รู้ว่าเกิดเหตุการณ์ที่เธอโดนลักพาตัวไปล่ะก็ คงต้องเป็นเรื่องใหญ่อีกแน่นอน “ข้าวไปทำงานยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ ไปชอบกันตอนไหนลูก...มันเร็