บทที่ 161

บทล่าสุด

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1634

  “เฮ้ แม่นางฉิน ไม่เจอกันนานเลยนะ” เมื่อไป๋หลินยวนสังเกตเห็นฉินเหยี่ยนเย่ว์แล้วนั่น เขาพลันแย้มยิ้มออก “ท่ามกลางผู้คนมากมายเช่นนี้ แต่แม่นางฉินกลับสามารถมองเห็นข้าในชั่วพริบตา ข้าเองก็มองเห็นท่านเพียงอึดใจเดียวเช่นกัน นี่ต้องเป็นพรหมลิขิตแน่นอนเลย”ใบหน้าของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันเขียวคล้ำไปในทันทีที่ใด

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1633

  คนผู้นั้นดูเหมือนท่านอ๋องอี๋หยาง รูปร่างสูงใหญ่ ท่วงท่าสง่างาม เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงห้าแคว้นเมื่อสิบห้าปีก่อน...พลันมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาบนหัวด้วยความกล้าหาญนอกจากตำแหน่งองค์ชายที่ผิดไปแล้วนั้น ส่วนอื่น ๆ ฮ่องเต้ล้วนตรงทุกจุดเมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ขึ้นมา มุมปากของฉินเหยี่ยนเย่ว์ถึงกับกระต

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1632

  “อ๊า หม่อมฉันเพิ่งกล่าวว่าเสด็จลุงมีเสน่ห์แรงยิ่งนัก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หัวเราะคิกคักออกมา “ผู้ใดจักไปรู้กัน ว่าท่านจะสูญเสียสาวงามไปเร็วขนาดนี้”พลางเอ่ยหยอกล้อออกมาว่า “สตรีงามมาอยู่ตรงหน้าเช่นนี้ เหตุใดเสด็จลุงถึงปล่อยให้พลาดไปได้เล่า?”“หุบปากเจ้าไปเสีย” อ๋องอี๋หยางพลันสะบัดแขนเสื้อออกมา “เจ้าขวัญก

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1631

  เมื่อสิบห้าปีก่อน ต่อให้เป็นตัวเฉียนอ๋องเองก็ยังเป็นเพียงเด็กกึ่งผู้ใหญ่เท่านั้นพูดได้อีกอย่างคือ บุรุษในดวงใจที่องค์หญิงชิงอินผู้นี้ชมชอบ หาใช่องค์ชายไม่ แต่เป็นอ๋องที่อาวุโสกว่า“ท่านเจอเมื่อไร?” ​ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถามด้วยความสงสัย“ในงานเลี้ยงห้าแคว้น” ​องค์หญิงชิงอินกล่าว“งานเลี้ยงห้าแคว้น? มันคื

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1630

  “ข้าจำใบหน้าของเขาไม่ค่อยได้ จำได้เพียงว่าเขามีรูปร่างสูงมาก สูงเป็นพิเศษ สูงกว่าข้ามาก ๆ” องค์หญิงชิงอินกล่าวพลางทำท่าทางประกอบ “แม้ว่าข้าจะจำใบหน้าของเขาได้ไม่ชัด แต่ข้ามั่นใจได้ว่า ขอแค่ข้าเห็นเขาจะต้องจำเขาได้แน่นอน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หนักอึ้งอยู่ในใจเล็กน้อยเหล่าองค์ชายจักมีแม่นมคอยเลี้ยงดู หลัง

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1629

  องค์หญิงชิงอินพูดเสียงเบาว่าจะไปทางขวา ทว่ากลับเดินตรงไปทางซ้าย!“ท่านเดินผิดทางแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้นอย่างหมดคำจะพูด “ทางนั้นคือทางซ้าย”องค์หญิงชิงอินมองมือตนเองด้วยความงงงวย จากนั้น ก็โคลงศีรษะเป็นเชิงเข้าใจในทันที “เดินผิดทางแล้ว เดินผิดทางแล้ว”ระหว่างที่นางพูดนั้น ก็เดินไปทางขวาเดินไปได