เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80

เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80

last updateLast Updated : 2025-03-20
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
30Chapters
800views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นคุณนายทหาร ยุค 70 เมื่อพยาบาลสาวโสดทะลุมิติมาอยู่ในร่างของคุณแม่ลูกหนึ่ง พวงด้วยสามีที่เกลียดเธอเข้าไส้ คล้ายสวรรค์จะยังไม่พอใจ เธอยังต้องมาสู้รบกับแม่สามีใจทราม แล้วจากนี้เธอจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง เรื่อง เมื่อนางร้ายทะลุมิติมาเป็นหญิงชนบท เธอเป็นถึงนางร้ายเบอร์หนึ่ง ในชีวิตไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะทะลุมิติมาอยู่ในยุคที่อดยากถึงขนาดนี้ สามีก็ไม่รัก แถมเธอยังมีลูกสาวต้องเลี้ยงดูอีก ทั้งยังมีแม่สามีที่ร้ายกาจ แต่คนอย่างเธอหรือจะยอม เรื่อง ข้ามเวลามาเป็นหญิงชั่วช้าที่สามีจะหย่า หลี่เซียงเฟย ที่เป็นถึงบุตรภรรยาเอกของท่านกั๋วกง โดนลอบทำร้าย ทำให้นางข้ามเวลามายุค 80 แถมยังมีลูกหนึ่ง สามีก็เอือมระอา แม่สามีก็ไม่ปลื้ม แต่นางหรือจะสน เงินเท่านั้นค่ะที่นางต้องการ

View More

Chapter 1

บทที่ 1 ลูกสะใภ้ปะทะแม่ผัว

四月の初めに大雨が降った。

病院の出口。

痩せた夏目紗枝の細い手に、妊娠検査報告書が握られていた。検査結果は見なくても分かった。報告書にははっきりと二文字が書かれていた――『未妊』!

「結婚して3年、まだ妊娠してないの?」

「役立たずめ!どうして子供を作れないの?このままだと、黒木家に追い出されるよ。そんな時、夏目家はどうする?」

夏目美希は派手な服をしていた。ハイヒールで地面を叩きながら、紗枝を指さして、がっかりした顔を見せていた。

紗枝の眼差しは空しくなった。心に詰まった言葉が山ほどあったが、一言しか口に出せなかった。

「ごめんなさい!」

「ごめんなどいらない。黒木啓司の子供を産んでほしい。わかったか?」

紗枝は喉が詰まって、どう答えるか分からなくなった。

結婚して3年、啓司に触られたこと一度もなかった。

子供なんか作れるはずはなかった。

弱気で意気地なしの紗枝が自分と一寸も似てないと夏目美希は痛感していた。

「どうしても無理があるなら、黒木さんに女を見つけてやって、あなたのいい所、一つだけでも覚えてもらったらどうだろう!」

冷たい言葉を残して、夏目美希は帰った。

その言葉を信じられなくて紗枝は一瞬呆れて、お母さんの後ろ姿を見送った。

実の母親が娘に、婿の愛人を探せというのか?

冷たい風に当たって、心の底まで冷え込んだ。

帰宅の車に乗った。

不意にお母さんの最後の言葉が頭に浮かんできて、紗枝の耳はごろごろ鳴り始めた。

自分の病気が更に悪化したと彼女はわかっていた。

その時、携帯電話にショートメールが届いた。

啓司からだった。「今夜は帰らない」三年以来、毎日に同じ言葉を繰り返されていた。

ここ3年、啓司が家に泊まったことは一度もなかった。

紗枝に触れたこともなかった。

3年前の新婚の夜、彼に言われた言葉、今でも覚えていた。

「お宅は騙して結婚するなんて、いい度胸だね!孤独死を覚悟しろよ!」

孤独死…

3年前、両家はビジネス婚を決めた。

双方の利益について、すでに商談済みだった

しかし結婚当日、夏目家は突然約束を破り、200億円の結納金を含め、全ての資産を移転した。

ここまで思うと、紗枝は気が重くなり、いつも通りに「分かりました」と彼に返信した。

手にした妊娠検査報告書はいつの間にかしわだらけに握りつぶされた。

家に着いた後、報告書をゴミ箱に捨てた。

毎月のこの時、彼女は特に疲れを感じた。

夕飯の支度をせず、ソファーに靠れて、半醒半睡になった。

彼女の耳はゴロゴロと鳴り始めた。

これも啓司に嫌われたことだ。聴覚障害があって、大家族では体の不自由と同等に扱いされていた。

この様子で、啓司は彼女に子供を持たせるわけがないだろう。

壁に飾られたヨーロッパ式釣鐘からの音は重苦しかった。

午前5時。

1時間後に、啓司は帰ってくるはずだった。

目覚めたら、ソファーで一晩眠っていた。

ソファーから起き上がって、啓司の朝食の支度をし始めた。1秒も遅れないように心掛けていた。

彼は真面目な人で、時間に対して猶更厳しかった。紗枝はお父さんの葬式で時間通りに帰れなくて、朝食の準備を忘れたことがあった。

その後、1ヶ月間、ショートメールも、口数も一つもなかった。

6時、時間通りに帰ってきた。

彼はパリッとしたイタリア製のスーツ、細長い体、控えめの気質、眉目秀麗で男らしい人だった。

ただし、紗枝の目の中の彼は、冷たくて親しくなかった。

啓司は紗枝に目もくれず、まっすぐにテーブルに向かい、椅子を引きずり出して腰かけた。「今後、俺の朝食を用意しなくていい」

紗枝は呆気にとられた。

本能かどうか分からないが、口から出た言葉は、彼女の自意識をはるかに超えて、卑しかった。

「私が何か過ちをしたのでしょうか?」

啓司は頭を上げて、紗枝の3年間で変わらなかった無表情の顔を眺め、薄い唇を軽く開いた。

「俺が欲しいのは妻だ。家政婦じゃない」

三年間、紗枝はいつもライトグレーの服を着ていて、ショートメールの返事さえも、「わかりました」と同じ言葉だった。

正直に言うと、ビジネス婚でなかったら、夏目家に騙されなかったら、こんな女と結婚するはずがなかった!

紗枝が自分に釣り合わないと啓司は思ったのだ。

「俺が欲しいのは妻だ。家政婦じゃない!」

耳の中にごろごろの音がさらに大きくなった。

喉が詰まって泣きそうな声で、彼が一番嫌い言葉を口に出した。

「わかりました」

啓司は急に気分が重苦しくなり、食卓に並べられた大好きな朝食も美味しくなくなってきた。

彼は椅子から立ち上がり、いらいらして出かけようとした。

紗枝は突然に彼の手をつかんだ。どうしてそんなことができたか自分にはわからなかった。

「黒木さん、好きな人ができたのでしょうか?」

突然の一言で、啓司の顔色が一変した。「どういう意味?」

紗枝は目前の人を顔を上げて見つめた。

彼は結婚3年の夫だけでなく、12年間ずっと好きだった男だった。

でも今は…

唇を嚙んで悲しみの気持ちを抑えて、お母さんの言葉を考えながら、ゆっくりと口を開いた。

「黒木さん、好きな人がいたら、彼女と一緒に…」

彼女の話はまだ終わってないが、啓司に遮られた。

「馬鹿」

人生は結局、手放しの繰り返しだ。

啓司を見送って、紗枝はベランダの椅子に座り、外の冷たい雨をぼんやりと眺めていた。

12年間ずっと好きだったが、今でも彼の心を分からなかった。

雨が途切れ途切れに降り続いた。

1ヶ月前、お医者さんに言われた。

「夏目さん、検査の結果、聴覚神経と聴覚中枢に異変が起こり、更なる聴力の低下を引き起こしました」

「治す方法はないのですか」

お医者さんは頭を横に振った。「長期的な聴覚神経の劣化による聴力の低下は、薬での効果が明らかになっていません。アドバイスとして、補聴器を付け続けて、聴力回復を図りましょう」

もう治す方法はないと、お医者さんの言葉の意味、紗枝は分かっていた。

補聴器を取り外した。

紗枝の世界は、静かになった。

彼女はこんな静かな世界に落ち着かなかった。リビングに足を運び、テレビをつけた。

リモコンで音声マックスにして、ごくわずかな音が伝わってきた。

ごく偶然なことに、帰国した国際的甘系の歌姫、柳沢葵のインタビューが放送されていた。

リモコン握った手が一瞬震えた。

他でもなく、葵は啓司の初恋だったのだ。

数年ぶりだったが、葵は相変わらずきれいだった。

カメラの前で、とても平気だった。夏目家に助けを求め、恥ずかしがり屋で自信がないシンデレラのような彼女は一切見えなかった。

記者に帰国の理由を聞かれた時、彼女の声は自信満々で大胆だった。

「今度帰国した目的は、初恋を取り戻すためだ!」

手にしたリモコンが床にガチャンと落ちた。

リモコンと共に紗枝の心も沈んだ。

外の雨はまた激しく降っていた。

言うまでもなく、紗枝は心配していた。葵に啓司を奪われるだろうと思うと心が痛み始めた。

彼女は夏目家のお嬢様だったころ、何の背景もない葵にも叶わなかった。

今、葵は国際的甘系歌姫になり、自信満々で明るくて、猶更勝てないと思った。

慌ててテレビを消して、紗枝は作ったままの朝食を片付け始めた。

台所に向かった時、啓司のスマホに気づいた。彼はスマホを忘れた。

スマホを手に取り、不意に画面を弄ったら、未読のショートメールが目に入った。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
30 Chapters
บทที่ 1 ลูกสะใภ้ปะทะแม่ผัว
ภายในอพาร์ทเม้นท์มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่ ข้างๆ มีเด็กน้อยวัยสามขวบครึ่งกำลังเขย่าแขนเรียวของแม่เพื่อปลุกให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมา"แม่คะ อิงอิงหิว" หลี่อิงอิงเป็นลูกสาวของโจวลี่อินกับหลี่เหว่ยซึ่งตอนนี้ชายหนุ่มไปเป็นทหารอยู่ที่ค่าย นานๆ ถึงจะได้กลับมาเยี่ยมบ้านที"นี่แกจะเรียกฉันทำไมนักหนาหะ! หิวก็ไปหาอะไรกินเองสิ ฉันจะนอน อย่ามากวน" โจวลี่อินตื่นขึ้นมาก่อนจะตะคอกเสียงใส่หลี่อิงอิงลูกสาวของตนเอง ก่อนจะนอนต่ออย่างไม่สนใจอะไรหลี่อิงอิงได้ยินแม่เสียงดังใส่ก็เบะปากก่อนจะส่งเสียงร้องออกมาทำเอาโจวลี่อินเกิดความรำคาญลุกขึ้นมาแล้วฟาดฝ่ามือที่ไปที่ร่างเล็กอย่างแรง"แกจะร้องทำไม ฉันจะตีแกให้ตายเลย" โจวลี่อินตะคอกเสียงใส่ลูกสาวพร้อมกับฟาดมือใส่ร่างเล็กไม่ยั้งด้วยความโมโห"แม่คะ อิงอิงเจ็บ ฮือๆ" หลี่อิงอิงร้องบอกแม่เมื่อรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว ไม่คิดว่าแม่จะใจร้ายถึงขนาดลงไม้ลงมือกับตนเองได้"ฉันก็ตีให้แกเจ็บไง จะได้จำว่าอย่ามากวนใจฉันอีก" โจวลี่อินเอ่ยบอกเมื่อตีลูกสาวจนพอใจแล้วก็ลากร่างเล็กเดินตรงไปที่ประตูห้องก่อนจะเปิดประตูแล้วผลักเด็กน้อยออกไปแล้วปิดประตูก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เตียงทำไมชีวิ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 2 ทะลุมิติมายุค 70
ร่างบางบนเตียงขยับตัวไปมาก่อนจะลืมตาขึ้น หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบห้องก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ นี่มันไม่ใช่ห้องของเธอนี่ ที่นี่คือที่ไหนกันโจวลี่อินทำงานเป็นพยาบาล ดูแลผู้ป่วยที่ติดเชื้อโควิด จนตนเองมีอาการป่วยจึงได้หยุดงานรักษาตัวอยู่ที่ห้อง ก่อนหน้านี้เธอจำได้ว่ากินยาแล้วก็นอนพักผ่อน ทำไมจู่ๆ ถึงได้โผล่มาที่นี่ได้หญิงสาวลุกขึ้นนั่งบนเตียงรู้สึกปวดที่ศีรษะจนต้องยกมือขึ้นไปคล้ำดูถึงได้สัมผัสกับรอยนูนเหมือนโดนอะไรมากระแทก ขณะที่หญิงสาวจะลุกขึ้นก็ต้องทิ้งตัวลงนั่งเหมือนเดิมเมื่อรู้สึกปวดหัวจนต้องยกมือขึ้นมากุม แล้วความทรงจำมากมายก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวสมองของโจวลี่อินหญิงสาวรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าตนเองจะทะลุมิติมาโผล่ที่ยุค 70 มาเข้าร่างหญิงสาวที่มีชื่อแซ่เดียวกับเธอ แถมยังมีแม่สามีใจร้ายที่ผู้หญิงคนนี้ได้แต่งงานกับหลี่เหว่ยก็เพราะว่าวางแผนจับชายหนุ่มทำสามีเพราะเห็นว่าเป็นทหาร หญิงสาวจึงอยากเป็นคุณนายทหารมีเงินใช้สบายไม่ต้องไปทำงาน แต่ที่ไหนได้ก็ต้องกลับมาเจอแม่สามีร้ายกาจไม่เคยให้เงินที่สามีส่งมาให้เธอสักหยวนเดียว"ว้าย...ผะ...ผีหลอก" เยว่ซื่อเข้ามาในห้องเห็นโจวลี่อินนั่ง
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 3 มาพร้อมมิติ
โจวลี่อินยืนนิ่งคิดอยู่นานเพราะไม่รู้ว่าจะเอาอะไรให้ลูกสาวกิน ตอนนี้เธอก็ไม่มีเงินที่จะไปซื้ออาหารเพราะก่อนหน้านี้เธอนำเงินเดือนที่ได้จากทำงานไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวจนไม่เหลือเงินติดตัวสักหยวนเดียวถ้าหากว่าเธอทะลุมาแล้วมีมิติเหมือนนิยายที่เคยอ่านก็ดีน่ะสิ ทว่าเพียงแค่คิดถึงมิติเท่านั้นภาพเบื้องหน้าของหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจากห้องครัวที่ทรุดโทรมได้กลายเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่ไร้ผู้คน ในห้างสรรพสินค้าเต็มไปด้วยอาหารสดอาหารแห้งและยารักษาโรค ทำให้โจวลี่อินดีใจเป็นอย่างมาก หญิงสาวจึงรีบหยิบข้าวกับเนื้อและของที่จะใช้สำหรับทำข้าวผัดออกมาเมื่อกวาดตามองไปรอบห้องก็ยังไม่มีคนออกมาจากห้องหญิงสาวจึงไม่เป็นกังวลว่าจะมีใครมาเห็น จึงรีบหุงข้าวจุดไฟทำข้าวผัดให้กับลูกสาวข้าวผัดส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งห้องหญิงสาวตักใส่จานก่อนจะนำไปให้ลูกสาวในห้องหลี่อิงอิงที่นอนอยู่พอได้กลิ่นหอมของข้าวผัดก็ลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับกลืนน้ำลายด้วยความหิว แม่ทำข้าวผัดมาให้เธอจริงๆ ด้วย ตอนแรกเธอก็พูดไปอย่างนั้นว่าอยากกินข้าวผัดเพราะไม่คิดว่าแม่จะทำให้เธอกิน เพราะทุกครั้งแม่ก็ไม่สนใจว่าเธอจะได้กินข้าวหรือไม่"อิงอิงแม
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 4 ใครเสแสร้งเก่งกว่ากัน
ภายในห้องน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก ร่างบางของโจวลี่อินกำลังถูสบู่ขัดเหงื่อไคลออกจากร่างกายแต่แล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำเอาหญิงสาวหยุดชะงักมือขัดตัว ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยความหงุดหงิดที่โดนรบกวนระหว่างอาบน้ำ เพราะตอนอาบน้ำเป็นช่วงเวลาที่เธอผ่อนคลายเป็นที่สุดปังๆๆ"ใครกัน""เมื่อไรจะเสร็จสักที ฉันก็อยากอาบน้ำเหมือนกันนะ" หนิงเหมยที่เพิ่งตื่นเดินออกมาจากห้องนอน จะไปเข้าห้องน้ำพอเห็นว่าประตูปิดอยู่ก็ยกมือขึ้นเคาะประตูอย่างแรงราวกับไม่กลัวว่ามันจะพัง ยิ่งได้ยินเสียงว่าคนข้างในคือโจวลี่อินก็พูดออกมาอย่างไม่เกรงใจ หนิงเหมยเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านจึงรู้สึกว่าตนเองอยู่เหนือกว่าโจวลี่อินที่เป็นสะใภ้เล็ก อีกอย่างโจวลี่อินก็ได้แต่งเข้ามาในสกุลเพราะใช้วิธีต่ำช้าจับน้องสามีของเธอ จึงทำให้หนิงเหมยยิ่งดูแคลนหญิงสาวเป็นอย่างมาก"ตอนนี้ฉันยังอาบน้ำไม่เสร็จ มาทีหลังก็ต้องรอสิ ไม่ใช่มาเคาะเร่งอย่างคนไม่มีมารยาทอย่างนี้" โจวลี่อินเอ่ยต่อว่าออกมาเสียงดังก่อนจะอาบน้ำต่อไม่สนใจหนิงเหมยอีกต่อไปผ่านไปซักพักโจวลี่อินอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เปิดประตูออกมา เห็นหนิงเหมยยืนอยู่หน้าห้องน้ำด้วยสีหน้าบึ้งตึง หญิงสาวไ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 5 ความลำเอียงของแม่สามี
หลังจากที่ทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่นานหลี่กุ้ยสามีของเยว่ซื่อก็กลับมาก่อน ชายวัยกลางคนรูปร่างไม่สูงมากนัก ผิดกับลูกชายทั้งสองคนที่มีรูปร่างสูงใหญ่ หลี่กุ้ยเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ทุกคนกำลังนั่งกันอยู่ เยว่ซื่อรีบลุกขึ้นไปหาสามีด้วยรอยยิ้ม"ทำงานเหนื่อยไหมคะสามี" โจวลี่อินเห็นแล้วอยากจะหัวเราะลั่น ช่างทำตัวเป็นผู้หญิงมารยาซะจริงๆ เลือกปฏิบัติกับคนอย่างเห็นได้ชัด กับคนที่ไม่ชอบเยว่ซื่อเอาแต่ขึ้นเสียงใส่ด้วยใบหน้าบึ้งตึงราวกับนางมารร้าย แต่กลับสามีของตนเองนั้นแม่สามีของเธอก็แสดงท่าทางราวกับผู้หญิงนิสัยแสนดี ช่างเหมือนกับสะใภ้ใหญ่เสียจริงๆ เธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทั้งสองคนถึงเข้ากันได้ดี"วันนี้ก็เหนื่อยนิดหน่อย แล้วนี่อาหยวนกับหลานยังๆ ไม่กลับมากันหรือ" หลี่กุ้ยเอ่ยบอกก่อนจะถามหาลูกชายคนโตกับหลานทั้งสองคน"น่าจะใกล้กลับมาแล้ว สามีไปอาบน้ำเตรียมตัวมากินข้าวเถอะ" เยว่ซื่อเอ่ยขึ้น หลี่กุ้ยนั่นก็เหมือนกับเยว่ซื่อที่รักหลานลำเอียง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทั้งสองคนถึงได้ไม่ชอบหลี่อิงอิง อาจจะเป็นเพราะไม่ชอบแม่ของเด็กก็เลยพาลให้เกลียดหลานคนเล็กไปด้วย บางวันหลี่กุ้ยจะมีขนมติดไม้ติดมือมาฝา
last updateLast Updated : 2025-03-08
Read more
บทที่ 6 แม่สามีที่ร้ายกาจ
เมื่อถึงเวลาของอาหารเย็นทุกคนจึงนั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะกินข้าว วันนี้บนโต๊ะอาหารมีหมั่นโถวกับน้ำแกงกระดูกหมู กลิ่นของน้ำแกงหอมไปทั้งห้อง ทำเอาหลายคนพากันกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหิว ทุกคนลงมือทานอาหารโดยการหยิบหมั่นโถวมาคนละลูกก่อนจะกัดกินกับน้ำแกง"กินเยอะๆ นะอาหลินอาชิง ย่าตั้งใจซื้อกระดูกหมูมาให้หลานๆ เลยนะ" เยว่ซื่อเอ่ยบอกพร้อมกับตักกระดูกหมูใส่ถ้วยให้หลี่หลินกับหลี่ชิง หลี่อิงอิงได้แต่มองตามด้วยดวงตาละห้อย ทำไมคุณย่าถึงไม่ตักกระดูกหมูให้เธอบ้าง เธอก็อยากให้คุณย่าเอาใจเหมือนกันนะ"หลินหลินชอบกินกระดูกหมู คุณย่าใจดีที่สุดเลยค่ะ" หลี่หลินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะหยิบกระดูกหมูขึ้นมากิน คุณย่าใจดีกับเธอและพี่ชายของเธอมาก ก็อย่างที่แม่เคยบอกว่าถ้าอยากให้คุณย่ารักมากๆ ต้องรู้จักทำตัวน่ารักพูดชื่นชมคุณย่าให้มาก แล้วพวกเธอกับพี่จะได้แต่ของดีๆ ไม่เหมือนกับอิงอิงที่ไม่มีใครรัก แม่บอกว่าอิงอิงมีแม่เป็นผู้หญิงไม่ดี แถมพ่อก็ไม่รัก ทางที่ดีอย่าไปเล่นกับอิงอิงจะดีกว่า"อิงอิง เดี๋ยวแม่ตักกระดูกหมูให้นะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกกับลูกสาวพร้อมกับยื่นมือจะไปตักกระดูกหมูในถ้วยแต่แล้วก็โดนหนิงเหมยตัดหน้าโดยการตั
last updateLast Updated : 2025-03-09
Read more
บทที่ 7 ความวุ่นวายของบ้าน
โจวลี่อินพาลูกสาวเข้ามาในห้อง ก่อนจะเข้านอนก็เอ่ยบอกให้หลี่อิงอิงไปล้างหน้าแปรงฟัน เด็กน้อยก็ว่าง่ายเตรียมแปรงสีฟันแล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำทันทีหลังจากหลี่อิงอิงแปรงฟันเสร็จก็เดินเข้ามาในห้อง โจวลี่อินจึงออกไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะกลับเข้าห้องมาเห็นลูกสาวกำลังนอนอยู่บนเตียง ก่อนจะแอบมองมาที่เธอบ่อยๆ ทำเอาโจวลี่อินรู้สึกแปลกใจ"อิงอิงป็นอะไรไปหรือ""อิงอิงอยากให้แม่เล่านิทานให้ฟังค่ะ" ก่อนหน้านี้หลี่อิงอิงเคยขอให้แม่เล่านิทานให้ฟัง โจวลี่อินก็ตะคอกเสียงใส่ไม่ยอมเล่าให้ฟังแถมยังหยิกเธอเสียจนเนื้อเขียว หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยขอให้แม่เล่าให้ฟังอีกเลยเพราะกลัวว่าจะโดนทำร้ายอีก แต่ว่าตอนนี้แม่ของเธอใจดีแล้ว ขอให้เล่านิทานให้ฟังคงจะไม่เป็นไร"เอาไว้แม่ซื้อหนังสือนิทานมาแล้วจะเล่าให้ฟังนะจ๊ะ" โจวลี่อินเล่านิทานเป็นเสียที่ไหนกันละ เอาไว้วันหน้าเธอจะไปซื้อหนังสือนิทานมาให้ลูกสาวก็แล้วกัน"ได้ค่ะ" หลี่อิงอิงรับคำอย่างว่าง่าย ถึงแม้เด็กน้อยจะอายุเพียงแค่สามขวบครึ่งแต่ก็เป็นเด็กที่รู้ความเป็นอย่างมาก ช่างเป็นเด็กที่น่ารักเสียจริงๆ ทำไมคนบ้านนี้ถึงจิตใจมืดบอด รังแกได้แม้กระทั่งหลานของตนเองได้ลงคอ ถึ
last updateLast Updated : 2025-03-09
Read more
บทที่ 8 เตรียมตัวไปทำงาน
ช่วงเช้าของวันใหม่แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องทำให้เกิดความสว่างขึ้นมาเล็กน้อย โจวลี่อินลุกขึ้นก่อนจะเตรียมผ้าไปอาบน้ำ ร่างบางยื่นมือไปเปิดประตูแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ โจวลี่อินต้องรีบตื่นก่อนใครเพราะกลัวว่าตื่นสายแล้วจะต้องมาแย่งเข้าห้องน้ำกับคนอื่นหญิงสาวใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เปิดประตูออกมา ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ทางห้องครัว คงจะเป็นเยว่ซื่อที่ตื่นลุกขึ้นมาทำอาหารโจวลี่อินเดินเข้าไปในครัวเพราะอยากจะทำอาหารให้กับลูกสาว พอเข้าไปก็เห็นแม่สามีกำลังต้มโจ๊กอยู่ หญิงสาวจึงเดินเข้าไปที่ตู้กับข้าว หวังจะหยิบไข่มาทำข้าวผัดให้กับหลี่อิงอิง แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตวาดของเยว่ซื่อดังลั่นห้องครัว"นั่นแกจะทำอะไร" เยว่ซื่อเห็นสะใภ้คนเล็กเข้ามาในห้องครัวแล้วแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ พอเห็นว่าอีกฝ่ายเดินไปที่ตู้แถมยังจะเปิดตู้ที่เก็บพวกอาหารเอาไว้ก็ทำให้เกิดความโมโหขึ้นมาทันที"ฉันจะเอาไข่มาทำข้าวผัดให้กับเด็กๆ ค่ะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกอย่างใจเย็น เธอไม่ใช่คนที่โกรธผู้ใหญ่แล้วจะไปลงกับเด็ก ถึงแม้จะไม่ชอบหนิงเหมยกับเยว่ซื่อแค่ไหนแต่ก็จะทำข้าวผัดเผื่อหลานๆ ทั้งสองคนด้วย"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำให้
last updateLast Updated : 2025-03-09
Read more
บทที่ 9 หาเรื่องชวนทะเลาะ
เมื่อมาถึงโรงงานโจวลี่อินก็เดินเข้าไปที่แผนกเย็บรองเท้า ภายในห้องมีจักรตั้งอยู่หลายโต๊ะ ตอนนี้มีพนักงานนั่งอยู่ประจำตำแหน่งไม่กี่คนเพราะยังไม่ถึงเวลาเข้างาน โจวลี่อินเดินไปนั่งที่โต๊ะของตนเอง ไม่นานก็มีหญิงสาวรูปร่างอวบเดินเข้ามาหาเธอที่โต๊ะ เท่าที่จำได้ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่าจางซิน จางซินเป็นหญิงสาวที่มีนิสัยโผงผาง โจวลี่คิดคนเก่าแกล้งทำดีด้วยเพราะอยากคบหญิงสาวเอาไว้เป็นเพื่อน เพราะจางซินคอยทำหน้าที่เป็นลูกน้องของโจวลี่อินมาตลอด ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรกับใครจางซินก็พร้อมที่จะออกหน้าให้กับโจวลี่อินเสมอ"ลี่อินทำไมวันนี้ถึงได้มาทำงานเช้าขนาดนี้ล่ะ" จางซินเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีวันไหนเลยที่โจวลี่อินจะมาเช้า ถ้าหากไม่มาสายก็มาตอนได้เวลาเข้างานแล้วทำเอาหัวหน้าเรียกไปตักเตือนอยู่หลายครั้งจนเกือบจะโดนไล่ออกจากงาน"ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากลองมาทำงานเช้าดูบ้างก็เท่านั้นเอง" โจวลี่อินตอบพร้อมกับหยิบรองเท้าเตรียมจะเอามาเย็บแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของหนิงเหมยดังขึ้น"ถ้าหากว่ามาสายอีกครั้งเดียวก็คงได้โดนไล่ออกน่ะสิ ถึงต้องรีบมาเช้าขนาดนี้" หลายคนที่อยู่ในห้องต่างพากันหั
last updateLast Updated : 2025-03-09
Read more
บทที่ 10 ลูกคือดวงใจ
ช่วงเย็นโจวลี่อินกลับมาบ้าน หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นเด็กน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่บนโต๊ะ พอหันมาเห็นเธอเท่านั้นแหละก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที"แม่กลับมาแล้ว" หลี่อิงอิงกอดโจวลี่อินเอาไว้แน่น รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่แม่กลับมา"หนูได้กินข้าวกลางวันไหมจ๊ะ" โจวลี่อินเอ่ยถามลูกสาวขึ้น"กินค่ะ อิงอิงกินโจ๊ก" หลี่อิงอิงกินโจ๊กที่เหลือเมื่อเข้านี้เป็นอาหารกลางวัน โจวลี่อินรู้สึกโล่งใจที่เด็กน้อยได้กินข้าว เป็นเพราะความประมาทของเธอเองที่ไม่ได้เอานมกับขนมในมิติออกมาไว้ให้ลูกกิน"อิงอิงเด็กดี แม่มีไก่ทอดมาให้ลูกด้วยนะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกพร้อมกับหยิบห่อข้าวกับไก่ทอดในกระเป๋าออกมา เดิมเธอไม่รู้ว่าสามารถนำอาหารกลางวันกลับมากินที่บ้านได้ ยังดีที่ได้รู้จากเพื่อนร่วมงาน พรุ่งนี้เธอคงจะเอาอาหารกลับมากินกับลูก"จริงเหรอคะ" หลี่อิงอิงได้ยินที่แม่บอกก็เอ่ยถามออกมาด้วยความตื่นเต้น ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นแต่พี่หลินกับพี่ชิงได้กิน ไม่คิดมาก่อนเลยว่าตนเองจะมีโอกาสได้กินบ้าง แม่ช่างดีกับเธอจริงๆ"จริงสิ แม่ไม่โกหกหรอกจ้ะ รีบมากินเร็ว" โจวลี่อินเอ่ยบอกพร้อมกับเดินเอาห่อข้าวไปวางที่โต๊ะแล้วแกะห่อข้าวออกเผยให้เ
last updateLast Updated : 2025-03-09
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status