Home / รักโบราณ / ท่านโหวพ่ายรัก / ตอนที่1 งานแต่งเชื่อมสัมพันธ์

Share

ท่านโหวพ่ายรัก
ท่านโหวพ่ายรัก
Author: เด็กน้อยคว้าฝัน

ตอนที่1 งานแต่งเชื่อมสัมพันธ์

last update Last Updated: 2025-06-20 07:47:32

ณ ประตูเมืองอันหยาง มณฑลเหยี่ยนโจว

“เจ้าว่าเช่นไร พูดให้ข้าฟังอีกทีซิ” หลัวหยางน้ำเสียงแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดจากปากทหารที่มารายงาน

“หลัวฮูหยิน ตอบตกลงทูตจากเมืองหลิวผิงเรื่องงานแต่งเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับบุตรสาวตระกูลหลิวแล้วขอรับ”

หลัวหยางออกจากเมืองอันหยางไปเมืองฟางตงเพื่อปราบโจรกบฏที่มาปล้นชาวบ้านไม่ถึงเดือน เมื่อเขากลับมาถึงประตูเมืองอันหยาง ทหารคนสนิทที่คอยเฝ้าดูความปลอดภัยของมารดาก็รีบส่งคนมารายงานข่าวการมาของทูตจากเมืองหลิวผิงทันที

เจ้าเมืองหลัวหยางที่ยังไม่ทันได้พักหลังจากเดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อย เพียงทราบข่าวก็รีบควบม้าไปยังจวนสกุลหลัวอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ทันไปได้ไกลก็ต้องหยุดความเร็วของม้าลงและเปลี่ยนเป็นควบม้าให้เดินย่องเข้าไปยังเมืองอย่างช้าๆ เพราะประชาชนชาวเมืองต่างมาร่วมต้อนรับการกลับมาของท่านโหวจนเต็มทั้งสองข้างทาง ถึงเขาจะร้อนใจมากเพียงใดแต่ความปลอดภัยของชาวบ้านต้องมาก่อน เขาจึงทำได้เพียงปรับลมหายใจเพื่อควบคุมอารมณ์ของตนเองเอาไว้เท่านั้น

ณ เมืองหลิวผิง มณฑลโยวโจน

ท่านทูตที่เดินทางไปเมืองอันหยาง เดินทางมาถึงเมืองหลิวผิงก็รีบนำข่าวดีมาแจ้งแก่ท่านเจ้าเมืองหลิวผิงทันที ข่าวการแต่งงานนี้แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงวันประชาชนชาวเมืองต่างรู้ข่าวมงคลนี้กันทั่วทั้งเมือง

หลิวตงเจ้าเมืองหลิวผิงเมื่อรู้เรื่องการตอบรับของงานมงคลครั้งนี้กลับไม่รู้สึกยินดีปรีดาสักเท่าใดนัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เพราะการแต่งงานของบุตรสาวครั้งนี้ตนไม่ได้ต้องการให้เกิดขึ้น แต่เขาก็ไร้ความสามารถ ไม่อาจเอาชีวิตของชาวเมืองไปเสี่ยงทำศึกกับหลัวหยางโหวได้

เมื่อเขาเสร็จจากประชุมขุนนางก็มาหาบุตรสาวเพื่อจะบอกเรื่องงานมงคลนี้แก่นาง หลิวตงยืนอยู่หน้าประตูห้องของบุตรสาวอยู่นาน ก่อนจะสูดลมหายใจยาว ๆ หนึ่งครั้งแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องของบุตรสาว

“ท่านพ่อ” เสียงหวานกังวานของบุตรสาวทำให้สีหน้าเขาซีดลงกว่าเดิม

“ลี่เอ๋อร์...” หลิวตงเอ่ยเรียกบุตรสาวแต่มิกล้าเอ่ยกล่าวสิ่งใดต่อ

“ท่านพ่อ มาหาลูกด้วยเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ?” หลิวหลิงลี่เอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

หลิวตงถอนหายใจก่อนมองใบหน้าที่ขาวราวหิมะ ริมฝีปากอมชมพู ดวงตากลมโต ที่ส่งรอยยิ้มหวานมายังเขา หลิวตงยกมือขึ้นลูบผมบุตรสาวอันเป็นที่รักอย่างเบามือ แต่กลับไร้เสียงใด ๆ ตอบกลับบุตรสาว

“ท่านพ่อนั่งก่อนลูกจะรินน้ำชาให้เจ้าค่ะ”

หลิงลี่มองหน้าบิดาก็ทราบดีว่าเป็นเรื่องใด แต่ในเมื่อบิดายังไม่กล่าวไหนเลยนางจะกล้าเอ่ยได้ ที่จริงนางทราบเรื่องนี้จากน้องชายของนางแล้วว่า ท่านพ่อได้ส่งทูตไปเจรจาแต่งงานผูกสัมพันธ์ไมตรีที่เมืองอันหยาง เพราะเหล่าขุนนางเกรงกลัวหลัวหยางโหวจะกลับมาแก้แค้นเรื่องเก่าก่อน อีกทั้งการทหารของเมืองหลิวผิงเดี๋ยวนี้ก็อ่อนกำลังลงมาก แตกต่างจากตอนที่ท่านปู่และท่านลุงยังมีชีวิตอยู่ บวกกับทางหลัวหยางโหวที่ตอนนี้ชำนาญการศึกนำทัพไปตีเมืองต่าง ๆ ที่เคยล้อมโจมตีเขาเมื่อเยาว์วัยจนแตกพ่าย บัดนี้รวบรวมเมืองและกำลังพลได้มหาศาล ไหนเลยเมืองหลิวผิงจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

แต่ด้วยน้องชายของนางมิเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ จึงมาเล่าให้หลิวหลิงลี่ฟัง เพื่อให้นางโน้มน้าวบิดาให้เปลี่ยนใจ แต่นางก็ไม่ได้กระทำอย่างที่น้องชายต้องการ หลิวหลิงลี่ได้แต่บอกหลิวเลี่ยงลี่ว่าอย่าได้บอกบิดาว่านางรู้เรื่องนี้แล้ว และไม่แน่ว่าหลัวหยางโหวจะตอบรับงานมงคลในครั้งนี้ แต่ครั้นตอบรับนางก็จะถือเสียว่าเป็นโชคชะตาของนางเอง

หลิวหลิงลี่รู้ว่าท่านทูตได้กลับมาจากเมืองอันหยางแล้ว แต่คำตอบที่หลัวหยางโหวตอบกลับมานั้นนางยังไม่รู้ชัดว่าเป็นเช่นใด จนกระทั่งได้เห็นสีหน้าของผู้เป็นบิดา นางจึงรู้คำตอบนั้นดี แต่ทว่านางก็ยังคงยิ้มต้อนรับผู้เป็นบิดาอย่างที่เคยทำ

เมื่อหลิวตงยกชาที่บุตรสาวรินให้ดื่มจนหมดจอก จึงตัดสินใจบอกกับบุตรสาว

“ลี่เอ๋อร์ เจ้าก็เลยวัยปักปิ่นมาหลายปีแล้ว บุตรสาวผู้อื่นออกเรือนไปจนกระทั่งมีหลานให้พ่อแม่ได้อุ้ม แต่ข้ายังตัดใจมิอาจให้เจ้าออกเรือนไปได้ แต่บัดนี้พ่อคิดว่าหากยังรั้งเจ้าไว้ คงทำผิดกับเจ้าแล้ว”

หลิวตงยื่นมือไปจับมือบุตรสาวและกำไว้แน่น เขาไม่กล้าพูดต่อถึงงานมงคลในครั้งนี้ และยิ่งไม่กล้าพอที่จะมองหน้าบุตรสาวอันเป็นที่รัก เพราะตั้งแต่ที่ภรรยาของเขาจากไป เขาก็เฝ้าเลี้ยงดูบุตรสาวมาอย่างทะนุถนอมราวเป็นของล้ำค่าที่หายากยิ่ง จึงทำใจไม่ได้ที่จะปล่อยบุตรสาวออกเรือนไป แต่บัดนี้กลับต้องให้บุตรีเพียงคนเดียวแต่งออกเรือนไปกับคนสกุลหลัว ซึ่งเป็นอริกันมาตั้งแต่รุ่นก่อน เขาเลยยิ่งกังวลถึงอนาคตของบุตรสาว

หลิงลี่ที่นั่งมองผู้เป็นบิดา และเข้าใจความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ดี และรู้ว่าครั้งนี้บิดาของนางคงไม่อาจหาทางออกได้แล้วจริง ๆ มิเช่นนั้นคงไม่มีทางให้นางแต่งออกไปอย่างแน่นอน เพราะนางเองก็ถือว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามจนเลื่องชื่อลือนาม หลายปีมานี้มีหลายตระกูลมาพูดคุยทาบทามสู่ขอ แต่ที่ผ่านมาบิดาจะไถ่ถามนางเสมอ ในเมื่อนางไม่ยินดีออกเรือนบิดาก็ไม่บังคับฝืนใจให้นางแต่งออกไป

“ท่านพ่อ ลูกเข้าใจท่านพ่อเจ้าค่ะ ก่อนหน้านี้ที่ลูกปฏิเสธไม่ยอมออกเรือนไป เพราะลูกเป็นห่วงท่านพ่อที่สุขภาพไม่แข็งแรง และอาลี่ที่ยังไม่สามารถพึ่งพาให้ดูแลท่านพ่อได้ แต่บัดนี้อาลี่โตแล้ว สามารถปกป้องท่านพ่อได้แล้ว ลูกก็สามารถออกเรือนไปได้อย่างสบายใจแล้วเจ้าค่ะ”

หลิวตงกำมือลูกสาวแน่นขึ้นแต่ยังมิอาจเงยหน้ามองบุตรสาวได้ คำพูดของบุตรสาวยิ่งทำให้เขาละอายใจเพิ่มมากขึ้น

“ท่านพ่อ ไม่ว่าท่านจะเลือกใครให้มาเป็นคู่ครองของลูก ลูกก็ล้วนยินดีทั้งสิ้น ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม ลูกยินยอมแต่งออกเรือนไป ลูกเพียงหวังว่าการแต่งงานของลูกจะมีประโยชน์ต่อสกุลหลิว หรือไม่ก็เมืองหลิวผิงไม่มากก็น้อย ลูกเป็นบุตรสาวเมื่อแต่งออกเรือนไปจะกลับมาหาหรือคอยดูแลท่านก็ยากแล้ว บุญคุณที่ท่านพ่อเลี้ยงดูมา หากใช้การแต่งงานนี้ตอบแทนได้ลูกย่อมยินดี”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ท่านโหวพ่ายรัก   ตอนที่28 สตรีที่เคยหมั้นหมาย

    “ฉินหลัน คารวะท่านป้าเจ้าค่ะ”หลิวหลิงลี่มองดูสตรีตรงหน้าก็ทำให้นางเข้าใจแล้วว่าเหตุใดที่ผ่านมาหลัวหยางโหวจึงไม่มีท่าทีสนใจนางเหมือนบุรุษคนอื่น ๆ ‘ที่แท้ท่านโหวก็เป็นบุรุษที่เจอดอกไม้งามสะพรั่งมามากนี่เอง ถึงได้หมางเมินข้าได้เช่นนี้ แล้วต่อไปข้าจะใช้กลยุทธ์หญิงงามได้อย่างไร’ หลิวหลิงลี่คิดแล้วก็เหนื่อยใจมากกว่าเก่า‘ไป๋ฉินหลัน’ คือบุตรสาวของเจ้าเมืองอันป๋อ รูปร่างบอบบางผิวขาวราวหยกเนื้อละเอียด ใบหน้าเล็กมนได้รูป จมูกโด่ง ริมฝีปากอวบอิ่ม ดูอ่อนหวานอ่อนโยนน่าทะนุถนอมหญิงสาวตระกูลหลิวก้มหน้าลงต่ำ เพราะยามนี้นางทำได้เพียงเรียกคะแนนความสงสารจากหลัวฮูหยินเท่านั้น เนื่องจากหญิงสาวดูจากสีหน้าของสตรีวัยกลางคนแล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจที่บุตรชายพาสตรีผู้นี้มาอยู่ไม่น้อย ดังนั้นหญิงสาวจึงแสร้งทำเป็นน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกหลัวหยางโหวพาสตรีกลับมาหยามหน้ากันเช่นนี้สตรีวัยกลางคนหันมองลูกสะใภ้ โดยไม่สนใจจะตอบรับการทักทายของไป๋ฉินหลัน ครั้นเห็นสีหน้าเศร้าหมองของหลิวหลิงลี่ เฉินอี้เหรินจึงหันมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“เหตุใดเจ้าจึงมากับอาหยางได้” เมื่อกล่าวกับไป๋ฉินหลันจบ เฉินอี้เหรินก็จ้องมองบุตรชายด้วยส

  • ท่านโหวพ่ายรัก   ตอนที่27 ท่านโหวพาสตรีกลับเมือง

    เมื่อการเจรจากับเยี่ยนป๋อหวายสำเร็จลุล่วง หลิวหลิงลี่ก็ไม่รอช้าที่จะเขียนจดหมายส่งไปให้ครอบครัวที่เมืองหลิวผิง หญิงสาวเขียนจดหมายขึ้นสองฉบับโดยฉบับแรกนั้นเขียนถามสารทุกข์สุกดิบทางบ้าน และเล่าเรื่องความเป็นอยู่ของตนเองในแง่ดีให้กับน้องชายและบิดาฟัง จดหมายฉบับนี้หญิงสาวมอบหมายให้ฟางเซียวเป็นผู้จัดหาคนส่งให้ส่วนจดหมายอีกฉบับหลิวหลิงลี่เขียนเตือนน้องชายในการตอบจดหมายที่จะส่งให้นางโดยการผ่านมาทางม้าเร็ว ว่าให้ระมัดระวังข้อความที่เขียนมา และหากมีเรื่องอันใดสำคัญที่เป็นความลับ ก็ให้น้องชายกับบิดาของนางส่งมาทางสำนักคุ้มกันสินค้าเยี่ยนได้ทุกเมื่อ2วันต่อมามีม้าเร็วจากกองทัพของหลัวหยางโหววิ่งมาแจ้งข่าว เพียงชาวเมืองเห็นม้าเร็วถือธงประจำกองทัพเข้าเมืองมาก็ต่างพากันหัวใจเต้นระทึก เพราะมีอยู่เพียงเหตุผลเดียวที่ม้าเร็วของกองทัพหลัวหยางโหวจะมา นั่นก็คือมาแจ้งผลการรบให้ชาวเมืองและหลัวฮูหยินได้ทราบถึงสามสี่ปีที่ผ่านมาม้าเร็วจากกองทัพของหลัวหยางโหวจะนำแต่ข่าวดีมาให้ ทว่าทุกครั้งที่มาชาวเมืองทุกคนก็อดที่จะรู้สึกหวั่นใจไม่ได้“ท่านโหวชนะศึกแล้ว บัดนี้เมืองฟางตงแตกแล้ว เสร็จศึกครั้งนี้ท่านโหวจะปลดเกราะให

  • ท่านโหวพ่ายรัก   ตอนที่26 ท่าทีที่คุ้นเคย

    หลังจากหลิวหลิงลี่เข้ามาอยู่ในจวนหลัวโหวได้10วัน หญิงสาวก็เริ่มคุ้นชินกับเฉินอี้เหรินมากยิ่งขึ้น อาจเป็นเพราะนางเสียมารดาไปตั้งแต่ยังเด็ก บวกกับสตรีคุมจวนหลัวโหวมิมีบุตรสาว ทั้งสองจึงเติมเต็มซึ่งกันและกันได้อย่างดี จนกลายเป็นความรักความเอ็นดูเกิดขึ้นภายในระยะเวลาสั้น ๆเฉินอี้เหรินที่อยู่ดูแลจวนหลัวโหวมานาน ตอนนี้นางเพิ่งรู้สึกว่าภายในจวนมิได้เงียบเหงาน่าเบื่อเหมือนดังแต่ก่อน เพราะที่ผ่านมาถึงนางจะมีบุตรชาย แต่ทว่าบุตรชายของนางคิดแต่จะออกรบทำศึกเพื่อแก้แค้น ทุกวันบุตรของนางจึงได้แต่อยู่ในค่ายทหารเพื่อฝึกฝนฝีมือตนเอง บางครั้งวันทั้งวันหญิงวัยกลางคนมิได้เห็นใบหน้าของบุตรชายเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นมิต้องพูดถึงว่าจะได้ยินเสียงของบุตรชายบ้างหรือไม่แต่ยามนี้เช้าจรดค่ำมีคนคอยเอาอกเอาใจพูดคุยกับนาง และที่สำคัญเฉินอี้เหรินมิต้องทานข้าวเพียงลำพังอีกแล้ว ดังนั้นมีหรือนางจะไม่รู้สึกชอบลูกสะใภ้คนนี้เช้าวันนี้หลังจากหลิวหลิงลี่ทานอาหารกับเฉินอี้เหรินเสร็จแล้ว หญิงสาวจึงชวนแม่สามีของตนออกไปเดินเล่นในเมืองอันหยาง หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่คิดปิดบังว่านางนั้นอยากไปหาซื้อของพร้อมกระดาษเขียน

  • ท่านโหวพ่ายรัก   ตอนที่25 ชดเชยให้ลูกสะใภ้

    ความจริงเรื่องที่ขบวนรถม้าของเฉินอี้เหรินมาถึงเมืองอันหยางพร้อมกับขบวนรถม้าของหลิวหลิงลี่นั้นหาใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเพราะหลัวฮูหยินตั้งใจจะให้ขบวนของนางมาถึงพร้อมกับขบวนรถม้าของลูกสะใภ้เมื่อรถม้าของหลัวฮูหยินผ่านกำแพงเมืองอันหยางเข้ามา ก็พบกับเหล่าขุนนางของเมืองอันหยางมายืนรออยู่ อีกทั้งสองข้างทางยังเต็มไปด้วยชาวเมืองอันหยางอีกด้วยเฉินอี้เหรินเดินนำหน้าหลิวหลิงลี่ลงมาจากรถม้า เพียงสตรีทั้งสองคนยืนบนพื้นอย่างมั่นคง เหล่าขุนนางและเหล่าชาวเมืองก็พากันโค้งตัวลงพลางเอ่ยพร้อมกัน“คารวะหลัวฮูหยิน ยินดีต้อนรับฮูหยินกลับเมืองขอรับ/เจ้าค่ะ”“คารวะนายหญิง ยินดีต้อนรับนายหญิงสู่เมืองอันหยางขอรับ/เจ้าค่ะ”การที่ขุนนางและชาวเมืองอันหยางออกมาต้อนรับหลัวฮูหยินนั้นอาจเป็นเรื่องปกติ แต่ทว่าการที่ผู้คนของเมืองอันหยางเอ่ยคำยินดีต้อนรับหลิวหลิงลี่นั้นหาใช่เรื่องปกติไม่แต่ที่ทุกคนทำเช่นนี้เป็นเพราะก่อนหน้านี้สองวัน เฉินอี้เหรินได้ส่งจดหมายมายังผู้ดูแลเมืองอันหยางว่าให้ติดประกาศคำพูดของนางให้ทั่วเมือง‘เดิมทีเมืองหลิว

  • ท่านโหวพ่ายรัก   ตอนที่24 การเจอกันของแม่สามีกับลูกสะใภ้

    วันต่อมาข้าวของที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เมื่อวาน ถูกเหล่าทหารนำขึ้นเกวียนรถม้าบรรทุกของแต่เช้า ยามนี้รอเพียงหลิวหลิงลี่มาก็สามารถออกเดินทางได้ทันทีเวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งเค่อ [1] หลิวหลิงลี่กับหญิงรับใช้ทั้งสองก็เดินออกมาหน้าประตูจวน เพียงหญิงสาวก้าวเท้าออกมาก็ต้องตกใจ เพราะไม่เพียงแค่ฟางเซียวกับเหล่าทหารที่ยืนรออยู่ ทว่ารองแม่ทัพที่หลัวหยางโหวทิ้งไว้ กับเหล่าขุนนางของเมืองหนานเหลียนก็ต่างมายืนรอส่งนางหลิวหลิงลี่ยอบกายลงเล็กน้อยเพื่อให้เกียรติผู้อาวุโสกว่า ทว่าเมื่อเหล่าคนที่มายืนรออยู่เห็นก็รีบโค้งตัวรับอย่างรวดเร็วด้วยความเกร็งใจ ทุกคนที่มาไม่คิดจะพูดอันใดกับหลิวหลิงลี่ให้มากความ พวกเขาแค่อวยพรไม่กี่คำเท่านั้น เพราะหากจะไม่มาเลยก็กลัวว่าหลัวหยางโหวรู้เข้า จะหาว่าไม่ให้เกียรติฮูหยินของเขา ดังนั้นจึงมาส่งพอเป็นพิธีส่วนแม่ทัพอีกสองคนที่หลัวหยางโหวให้อยู่ประจำการที่เมืองหนานเหลียน ตั้งใจมาส่งหลิวหลิงลี่จากใจ เพราะในเมื่อหลัวหยางโหวมีท่าทีเปลี่ยนไปกับสตรีตระกูลหลิวแล้ว พวกเขาก็ต้องให้เกียรตินางในฐานะนายหญิงให้ดีเมื่อหญิงสาวขึ้นรถม้าจนก

  • ท่านโหวพ่ายรัก   ตอนที่23 บุรุษชุดขาว

    เดิมทีฟางเซียวจะให้ทหารกลับไปเอารถม้ามารับหลิวหลิงลี่ แต่ทว่าหญิงสาวกลับอยากเดินย่อยอาหารที่ทานไปเมื่อครู่จึงได้เอ่ยปฏิเสธ ส่วนจงเอ่าก็ไม่คิดขัดเพราะอย่างไรนายหญิงของนางก็สวมชุดคลุมหนาอยู่แล้ว ดังนั้นเดินย่อยเสียหน่อยก็ถือเป็นเรื่องดีในขณะที่กำลังเดินกลับไปยังจวนเจ้าเมือง หลิวหลิงลี่ได้พบเด็กน้อยสองคนหน้าตามอมแมมเสื้อผ้าเปรอะเปื้อน แบ่งหมั่นโถวกันกินด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม จึงรู้สึกเอ็นดูในความไร้เดียงสา นางจึงเดินเข้าไปนำขนมที่ซื้อมายื่นให้ เด็กน้อยทั้งสองมองหน้ากันไปมา ก่อนจะรับขนมไว้แล้วโค้งตัวขอบคุณพลางยิ้มกว้าง‘เป็นเด็กนี่ช่างดีเสียจริง เพียงขนมเล็กน้อยก็ทำให้ยิ้มได้’ หลิวหลิงลี่คิดในใจครั้นเดินจากเด็กน้อยทั้งสองมาได้ไม่ไกลนัก หญิงสาวเห็นบุรุษชุดขาวกำลังแจกจ่ายหมั่นโถวให้กับคนยากไร้ จึงนึกถึงหมั่นโถวในมือของเด็กน้อยเมื่อครู่ขึ้นมาได้ นางจึงคิดอยากจะช่วยสมทบทุนให้บุรุษชุดขาว หลิวหลิงลี่จึงได้ให้จงเอ่านำตั๋วเงินไปมอบให้บุรุษที่แจกจ่ายหมั่นโถวอยู่“คุณชาย นายหญิงของข้าพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแล้ว จึงไม่สะดวกทำของมาแจกจ่ายให้ชาวบ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status