นางบำเรอคนโปรด

นางบำเรอคนโปรด

last updateLast Updated : 2025-02-25
By:  ลภัสลัลOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
22Chapters
789views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

พ่อบังเกิดเกล้าสร้างหนี้ไว้ก้อนใหญ่ ทว่าคนที่ต้องชดใช้กลับกลายเป็นลูกสาวแบบเธอ "มันถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้หนี้ที่พ่อสร้างไว้แล้วเด็กน้อย" "ชดใช้ยังไงคะ" "ใช้ร่างกายเธอชดใช้หนี้ยังไงล่ะ" "หมายความว่างานที่คุณบอกว่าจะให้หนูทำตอนอายุครบยี่สิบ คือ เอาร่างกายขัดดอกรึคะ" "ใช่" สาวน้อยผู้แสนใสซื่อในวัยยี่สิบถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเพราะหลงเข้าใจผิดมาตลอดว่าที่มาเฟียผู้แสนใจดีเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดีตลอดเวลาสามปีเพราะเขารัก และเอ็นดูเธอ แต่ที่ไหนได้กลับเห็นเป็นแค่ลูกหนี้

View More

Chapter 1

บทที่ 1

I still remember the first time I saw them. At the time, I had no idea how significant it would be in changing the direction of my life, but within a matter of weeks from that day, it became quite clear that a turning point had occurred. I probably should’ve recognized the importance when it happened. It’s not as if it was an ordinary event, after all, but at the time, I chalked it up to something strange, something unexpected, and went on about my day. Until the next afternoon when everything began to change, and my life spiraled out of control.

It was a Sunday morning. Like usual, my stepdad, Max, was making breakfast for the family. The scent of bacon coated my lungs as I entered the kitchen, my mouth already watering. No one makes bacon and eggs like Max. I remember, my mom, Helena, and my younger sister, Grayson, were seated at the table, chatting about an assignment my sister needed to complete for her history class the next day. The school year was almost over; it was May, and we only had three weeks left. I remember distinctly that it was May 14, the day before my seventeenth birthday.

“Come have a seat, Harlow,” my mother said to me as I sauntered in, my eyes slitted as I concentrated on the savory smell of the cooking meat. I would have gone directly over to the cozy dining area in the corner of the kitchen, like normal, if something out the window hadn’t caught my attention. We lived in California at the time, just outside of Sacramento, a populace place. While our house was small and our yard was anything but big, it backed up to a green belt of sorts--not that much of anything was green there. Large rocks and a few scraggly trees were visible from the kitchen window. Nearer the house, there was a thin strip of brownish grass and our old swing set, which Grayson and I hadn’t used for about a decade. At first, I assumed the movement I caught out of the corner of my eye was just a swing blowing in the breeze, but when I turned my head, I realized that wasn’t it at all.

I only saw one of them at first. He was a dark gray, large, so large, in fact, that his shoulders towered above the swings, which were rocking back and forth but not due to the wind. Rather, he had bumped them as he made his way through. I froze, taking a few steps closer to the window, which was directly across the room from where Mom and Grayson sat, their backs to the scene that had caught my attention. I was drawn to the window, but not out of fear, more out of curiosity.

I remember standing there with my hand pressed to the glass, as if I thought he might be about to say something to me, not that it seemed like a possibility at the time. He sat down, resting back on his haunches, his blue eyes penetrating through the window and into my soul. I stared back, trying to comprehend what I was seeing. It wasn’t as if it was an alley cat or a stray dog sitting in our back yard, staring at me. It was a wolf--a large one. A menacing wolf, with sharp canines protruding from his mouth, his fur dark, the mane around his mammoth head shaggy in a way that made him seem even more dangerous, the tufts coming to points at the end. His snout was mostly white, which contrasted with the red from his mouth and his saliva covered tongue that darted out between those sharp, white teeth every few seconds.

“What are you looking at?” The sound of my mother’s voice, full of alarm, should’ve jarred me out of my stupor, made me realize that what I was looking at was unnatural, especially where we lived. Perhaps this sort of thing might’ve been more common in the woods or near a mountain range, but even then, looking back now, I should’ve realized how strange the situation was.

But I didn’t. I didn’t even answer my mother. I just stared out the back glass for a few more moments until I realized there was a second wolf. This one was standing on the ridge above our yard, on the other side of the fence. I’m not sure how I knew that the smaller, brownish red wolf was a female and the other a male. It might’ve been their size, but there was just something about her that exuded female. When she made a high pitched yipping sound, as if she was calling him to come on, he didn’t move at first, his eyes still trained on my face. It wasn’t until the second, more urgent yelp that he began to move. Even then, he paused before he climbed up the hill to turn and look at me. He’d taken the fence in one easy leap, stopping atop the rocks behind the house to look me in the eye once more, lick his lips with that long red tongue, and then follow the female out of sight.

Once they were both gone, I found myself staring at nothing, blinking, trying to gain enough control over my mouth to answer the questions coming from all three of my family members. Max’s voice broke through my delirium. “Harlow? What are you staring at?”

“Oh,” I’d said, shaking my head to clear it. “Nothing. I mean… something.” It was then that it dawned on me that it was all so unusual. “Wolves,” I said, trying to keep my tone nonchalant. I turned then, expecting them to tell me I was crazy. 

It was only my sister who said, “What? Wolves?” My parents exchanged a look that said more than I realized at the time and then went on about our day as if nothing had happened.

“Come sit down,” Mom said again, pulling a chair out for me. Her smile was forced, but I didn’t notice because I was still thinking about the wolves, the way the male seemed to be staring at me, as if he were a person, as if he had something he wanted to say to me, something he wanted me to know.

Again, I tried to shake it off and go on about my day. Within an hour or two, it had slipped my mind, and I was able to have a normal Sunday, spending time with my family, talking to my friends online. Nothing else unusual happened that day. It wasn’t until the next day that the world began to fall apart in a way I never would’ve thought possible.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
22 Chapters
บทที่ 1
สายลมเอื่อย ๆ พัดพาดอกการ์ดิเนียร่วงลงจากต้น และปลิวล่องลอยไปตามสายลม กลิ่นหอมของมันลอยมาแตะจมูกหญิงสาวเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มพราวที่กำลังนั่งชมทิวทัศน์ของแม่น้ำหลังคฤหาสน์หลังใหญ่โตกลิ่นแสนหอมหวานทำให้เธอรู้สึกสดชื่นไม่น้อยจนต้องหลับตาเชิดหน้าขึ้นสูดอากาศที่อบอวลด้วยกลิ่นดอกไม้เข้าปอดพรืดใหญ่ ก่อนจะปรือตาขึ้นมองทิวทัศน์ด้านหน้าต่อแม้เวลานี้จะมีแสงแดดสีเงินสอดส่องผ่านทะลุใบไม้มาตกกระทบลงบนผิวกายขาวเนียน เธอก็ไม่รู้สึกร้อนเลยแม้แต่น้อย แถมเธอยังนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงนี้ไม่ขยับเขยื้อนไปไหนมานานแล้วเพราะเธอต้องการมองใครบางคนที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่ในแม่น้ำสีเขียวมรกตชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลีอายุเข้าเลขสามแล้ว ทว่าหน้าตาของเขายังอ่อนเยาว์ราวกับเด็กหนุ่มยี่สิบกลาง ๆ ที่เธอนั่งมองมานานก็ค่อย ๆ ว่ายน้ำมาทางเธอ ก่อนจะขึ้นจากน้ำ และเดินตรงดิ่งมาหาที่โต๊ะริมแม่น้ำเธอรู้หน้าที่ตัวเองดีจึงหยิบผ้าเช็ดตัวที่เตรียมไว้ส่งให้ทันทีที่เขาเดินมาถึง "ผ้าค่ะ"“นั่งให้แดดส่องแบบนี้ เธอไม่ร้อนหรือไง” เจ้าของเสียงทุ้มกล่าวถามจบก็เอื้อมมือไปรับผ้าขนหนูผืนสีขาวที่เธอยื่นให้มาซับหน้า"ไม่ค่ะ" ยาหยีส่ายหน้าเบา
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more
บทที่ 2
เหมือนกับว่าถ้อยคำที่พ่อของเธอพูดออกไปทำให้ชายคนนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก พ่อของเธอถูกต่อยเข้าที่มุมปากหนึ่งทีจนเลือดกลบปาก"อย่าทำพ่อหนูนะ" ซึ่งเธอทนดูไม่ได้จริง ๆ จึงวิ่งเข้าไปกอดท่านไว้ แต่เธอกลับถูกชายอีกคนจับแขนแล้วลากออกไปยืนห่าง ๆ"ปล่อยหนูนะ พวกคุณอย่าทำอะไรพ่อหนูนะ" เธอพยายามจะสะบัดแขนออกจากการจับกุมของมือหนาแต่ก็ไม่เป็นผลสุดท้ายเธอก็ทำได้แค่พูดออกไป "กูให้มึงเลือกระหว่างหาเงินมาจ่ายตอนนี้กับตายไปทั้งพ่อทั้งลูก มึงจะเลือกอะไร?"ชายคนที่ต่อยพ่อเธอตวัดสายตามองเธอแวบหนึ่ง แล้วตวัดสายตากลับไปมองหน้าพ่อเธอต่อ น้ำเสียงและสายตาของชายคนนั้นดูน่ากลัวมาก ๆ"ฉันไม่มีเงิน แต่ใช่ว่าฉันจะไม่มีอย่างอื่น.." พ่อของเธอเอ่ยขึ้น เธอได้ยินพ่อตัวเองพูดมาแบบนั้นก็อดทำหน้าสงสัยไม่ได้ นัยน์ตาดำขลับจับจ้องหน้าคนเป็นพ่ออย่างไม่เข้าใจ "มึงหมายความว่าไงไอ้แก่" "ลูกสาว.." พ่อของเธอพูดมาแค่นั้นก็หยุดชะงักไป ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้งหลังถูกตะคอกใส่พร้อมกับชี้นิ้วมาทางเธอ "ลูกสาวของฉันนั่นไง" เธอเด็กเกินกว่าจะเข้าใจคำพูดของพ่อว่าหมายถึงอะไรเลยเอ่ยถามไป "หมายความว่าอะไรคะพ่อ" "ไหนดูหน้าลูกแกหน่อยสิ" เธอยังไม
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more
บทที่ 3
วันต่อมา..วันนี้เป็นเกิดตัวเองยาหยีเลยตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพื่อทำบุญใส่บาตร ครั้นใส่เสร็จก็เดินทางไปเรียนที่มหาวิทยาลัยตามปกติ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ปีหนึ่งเท่านั้นถึงแม้อายุจะยี่สิบแล้วก็ตามเป็นเพราะเธอหยุดเรียนไปสองปีเพราะตอนนั้นลำบากมากแค่ทนส่งตัวเองให้จบมัธยมปีที่สามก็เลือดตาแทบกระเด็น เธอเพิ่งได้มาเรียต่อมัธยมปีที่สี่ก็ตอนอยู่กับเควิลนี่แหละซึ่งอายุสิบเจ็ดปีเลยต้องขอบคุณเควิลเป็นที่สุดที่ทำให้เธอเหมือนได้ชีวิตใหม่หลังจากที่ต้องทุกข์ทนมานานดังนั้นเธอจึงปฏิญาณตนไว้แน่วแน่ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณเขาให้สมกับที่เขามอบชีวิตใหม่ให้เธอ"สุขสันต์วันเกิดนะยาหยีคนสวย""สุขสันต์วันเกิดนะหยี"ระหว่างที่เธอกำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเสียงใครบางคนก็ดังทบโสตประสาททำให้เธอหลุดจากภวังค์ เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นฟิลม์กับดรีมเพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง โดยในมือของฟิลม์ถือเค้กก้อนเล็กที่มีเทียนปักอยู่ด้วย"ขอบคุณมาก ๆ เลยนะฟิลม์ ดรีม" เธอระบายยิ้มมองหน้าเพื่อน ๆ ทั้งสองอย่างซาบซึ้ง จากนั้นก็ยกมือขึ้นประสานกันพร้อมหลับตาลงเพื่อขอพร ก่อนจะลืมตาขึ้นเป่าเทียน"เราสองคนมีของขวัญมาให้ด้วยนะ" ดรี
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more
บทที่ 4
รถลีโรลด์รอยด์คันหรูเคลื่อนตัวไปตามถนนด้วยความเร็ว บรรยากาศภายในรถเงียบเชียบตลอดทางกระทั่งรถเคลื่อนตัวมาจอดยังบ้านพักตากอากาศติดทะเลแห่งหนึ่ง"ทะเล" ยาหยีตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นทะเลเป็นครั้งแรก รีบเปิดประตูลงจากรถวิ่งตรงไปยังชายหาดสีขาว ยืนหลับตา อ้าแขนรับลมอย่างมีความสุขเธอระบายยิ้มออกมาบาง ๆ ที่แท้ชายหนุ่มก็พาเธอมาทะเลนี่เองหากเธอไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปเขาคงพาเธอมาเที่ยวเนื่องในวันเกิด เขาช่างแสนดีกับเธอเสมอตั้งแต่ปีแรกที่เธอมาอยู่กับเขาจนถึงปีนี้เขาก็ไม่เคยลืมวันเกิดของเธอเลยวันเกิดทุก ๆ ปีเขาจะพาเธอเที่ยว และมีของขวัญให้ตลอดแล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอตกหลุมรักเขาได้อย่างไรกันแม้พยายามหักห้ามใจแล้วก็ตาม"ยาหยีเข้าบ้าน" เสียงร้องเรียกดังขึ้นทำให้ยาหยีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เธอสูดกลิ่นอายทะเลเข้าปอดพรืดใหญ่ ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปหาชายหนุ่มที่ยืนเรียกเธออยู่หน้าบ้าน"มาแล้วค่า" ใบหน้าเรียวส่งยิ้มแป้นให้คนตัวโตที่ยืนหน้าตึงอยู่ มือเรียวยื่นไปเกาะท่อนแขนแกร่งไว้พลางส่งสายตาเว้าวอนสุดฤทธิ์ "หายโกรธหนูได้แล้วค่ะ"เควิลไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ เขาเพียงก้มมองใบหน้าเรียวที่อยู่ระดับอกเพียงเล็ก
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more
บทที่ 5
"3 ทุ่มใส่ชุดคอสเพลย์กระต่ายมาหาฉันที่ห้องนั่งเล่นเข้าใจไหม"แค่ก ๆ!ยาหยีที่กำลังก้มหน้าทานข้าวถึงกับสำลักกับประโยคบอกกล่าวจากร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้าม รีบเอื้อมไปหยิบน้ำมาดื่ม ครั้นรู้สึกดีขึ้นจึงเอ่ยถามไป"ทำไมต้องให้หนูใส่ด้วยค่ะ เห็นเมื่อก่อนคุณไม่ชอบให้หนูแต่งตัวโป๊""เดี๋ยวคืนนี้เธอก็รู้เอง"จบตรงที่คำว่ารู้เองคราวนี้ยาหยีได้แต่คิดหาคำตอบเอาเองว่าเขาให้เธอใส่ชุดเซ็กซี่แบบนั้นเพราะอะไรเธอไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วที่จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรหรืองานที่เขาบอกว่าจะให้เธอทำตอนอายุครบยี่สิบคือการใช้ร่างกายขัดดอกเหมือนที่เคยได้ยินมาถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ จะทำยังไงดีเธอยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้เลย แต่ก็นั่นแหละเธอปฏิเสธอะไรไม่ได้เพราะรู้ฐานะตัวเองดีทำได้แค่ขานรับไปเบา ๆ"ค่ะ"จากนั้นก็ก้มหน้าทานข้าวต่อ"กินข้าวเสร็จมานวดไหล่ให้ฉันหน่อย" เควิลเอ่ยขึ้นหลังจากทานข้าวเสร็จ"ได้ค่ะ แต่หนูขอเก็บจานไปล้างก่อนนะคะ""อืม.." เอ่ยจบเควิลก็ลุกเดินออกจากห้องอาหารไปนั่งรอในห้องนั่งเล่นทันที นั่งรอประมาณสิบห้านาทีเด็กสาวก็มายาหยีเดินอ้อมไปหยุดยืนด้านหลังชายหนุ่ม ก่อนจะวางมือลงบนบ่าแกร่งทั้งสองข้าง แล้วบีบนวดเ
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
บทที่ 6
"อ๊ะ!"ยาหยีถึงกับสะดุ้งเฮือกเผลอหุบขาอัตโนมัติเมื่อคนตัวโตใช้นิ้วกรีดกรายลงบนรอยแยกกลางกายสาวถึงแม้มันจะมีถุงน่องตาข่ายกับแพนตี้ปกปิดอยู่ แต่ก็ทำเธอเสียวไม่น้อย"อ้าขาออก!" เควิลกดเสียงสั่งอย่างนึกหงุดหงิดเมื่อคนตัวเล็กเริ่มแสดงทาทีต่อต้าน สายตาช้อนขึ้นมองใบหน้าเรียวเชิงตำหนิทำเอาคนถูกตำหนิทางสายตาต้องค่อย ๆ แยกขาออกทั้งที่ในใจอับอายจนแทบอยากมุดดินหนี ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าตัวเองต้องมานอนแหกขาต่อหน้าผู้ชายแต่ก็นั่นแหละต่อให้เธอไม่อยากทำก็มิอาจปฏิเสธได้..แคว่ก!ทันทีที่ขาเรียวแยกออกเควิลก็ฉีกทึ้งถุงน่องตาข่ายตรงเนินอวบอูมจนแหกเป็นวงกว้าง ก่อนจะใช้นิ้วแหวกแพนตี้ไปไว้ด้านข้างเผยให้เห็นเนินสาวอวบอูมที่มีขนออกปกคลุมบาง ๆ กลีบดอกไม้งามสีอมชมพูปิดสนิทบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนมุมปากหยักยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ความสวยงามนี้ช่างคุ้มค่ากับที่เขารอคอยมาถึงสามปีเสียจริง สายตาคมกริบจ้องมองดอกไม้งามอย่างหื่นกระหายระคนชื่นชมทำเจ้าของต้องยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความอับอายสุดขีดเธออยากจะหุบขาเข้า หรือถอยหนีสายตาหื่นกระหายนั้น แต่ก็ทำได้แค่คิด"อึก.." ร่างกายของเธอพลันสะท้านวาบเมื่อนิ
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
บทที่ 7
“ฉันอยากจนทนไม่ไหวแล้วยาหยี”เควิลเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับจับท่อนลำแข็งแรงขืนเกลี่ยริมฝีปากล่างที่อ้าเผยจนน้ำเหนียวที่เคลือบปลายหัวบานเลอะติดตามขอบปาก กลิ่นความเป็นชายที่ลอยแตะจมูกทำเอายาหยีอยากจะอาเจียน แต่เธอก็ต้องกลั้นเอาไว้"แต่หนูทำไม่เป็นนะคะ" เธอบอกกล่าวไปก่อนที่อีกคนจะใส่ท่อนเอ็นเข้าปาก เธอกลัวว่าจะทำฟันโดนเนื้อของเขา"อม ๆ เลีย ๆ เหมือนเวลาเธอกินไอติมมันไม่ยากเลย เอามันเข้าปากสิ"ยาหยีกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อนจะยกมือขึ้นจับท่อนเอ็นใหญ่ ค่อย ๆ โน้มปากไปครอบครองปลายหัวบานอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“ชื้ด..” เควิลถึงกับซูดปากเมื่อท่อนลำสัมผัสกับกระพุ้งแก้มอ่อนนุ่ม ความเสียวแล่นปลาบไปทั่วร่างกาย และมันคงรู้สึกดีกว่านี้หากได้เข้าไปในโพรงปากลึก ๆไม่ใช่แค่คิดแต่เขายังใช้มือทั้งสองประคองใบหน้าเรียวไว้ ก่อนจะขยับท่อนลำเข้าไปในโพรงปากฉ่ำจนมันทิ่มคอหญิงสาว"อึก.." ยาหยีถึงกับน้ำหูน้ำตาไหลแทบจะอาเจียนออกมา อยากจะบอกเข้าไปว่าเธอไม่ไหวแต่ติดตรงที่ท่อนเอ็นคับปากอยู่จึงใช้มือดันต้นขาแกร่งแทนหวังผลักให้คนตัวโตออกไปทว่าไม่เป็นผลเพราะหน้าของเธอถูกเขาจับไว้เควิลรับรู้ แต่ไม่สนใจเริ่มขยับท่อนลำ
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
บทที่ 8
สิ้นคำว่าเธอได้เจ็บกว่านี้อีกเควิลก็ดึงนิ้วออกจากร่องสาว แล้วจับท่อนลำใหญ่ถูไถร่องหลืบชื้นแฉะ "หนูกลัว ไม่ทำได้ไหมคะ" ยาหยีกลัวจับใจพยายามส่งสายตาเว้าวอนคนตัวโตสุดฤทธิ์ ขณะนั้นก็พยายามกระถดกายหนีสัมผัสจากเขาไปด้วย แต่ก็มิวายถูกมือหนาจับเอวคอดทั้งสองไว้เควิลไม่คิดจะอ่อนโยนกับเด็กดื้อรั้นอีกต่อไป ใช้มือข้างหนึ่งจับท่อนลำใหญ่สอดใส่เข้าไปในร่องสาวบริสุทธิ์"อึก จะ..เจ็บหนูเจ็บ" แม้มันจะเข้ามาแค่ส่วนหัวแต่ก็สร้างความเจ็บให้ยาหยีเป็นอย่างมากเธอร้องบอกปากคอสั่นพร้อมกับน้ำสีใสที่ไหลออกทางหางตา สองมือน้อย ๆ ก็ยื่นไปดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ "มะ..มันเข้ามาไม่ได้หรอก ของคุณใหญ่เกินไป""ฉันบอกว่าเข้าได้มันก็ต้องเข้าได้" เควิลไม่สนใจความเจ็บปวดของร่างบาง ว่าจบก็เดินหน้าฝากฝังตัวตนเข้าสู่ร่องสาวคับแน่นต่อแม้จะรู้สึกปวดหนึบจากแรงบีบรัดมากก็ตาม มือก็จับสองมือน้อย ๆ ที่พยายามผลักเขาออกไปกดตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว ขณะที่อีกมือจับเอวคอดไว้มั่นใจ สายตาจับจ้องท่อนลำใหญ่ที่ค่อย ๆ จมหายเข้าไปในร่องสาวคับแน่น"หนูไม่ไหวมันเจ็บมาก ฮึก" ยาหยีน้ำตาไหลพราก ใบหน้าบิดเบ้สั่นส่ายไปมาด้วยความเจ็บปวด ยิ
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
บทที่ 9
ยาหยีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสาย ๆ ของวันใหม่ด้วยความรู้สึกที่ปวดเมื่อยไปทั้งร่างกายโดยเฉพาะกลางกายสาวที่มันเจ็บเป็นพิเศษก็เพราะเมื่อคืนกว่าชายหนุ่มจะปล่อยให้เธอได้พักผ่อนก็ปาเข้าไปตีสามแล้ว เขาเล่นรังแกเธอนับครั้งไม่ถ้วน ขณะที่คนกระทำกลับนั่งจิบกาแฟในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจเพราะเมื่อคืนได้กินเนื้อแสนหวานจนอิ่มเอมหลังจากที่ต้องจำศีลมาถึงสามปีวันนี้เขารู้ว่าหญิงสาวต้องลุกขึ้นมาทำอาหารไม่ไหวแน่นอนจึงโทรเรียกแม่บ้านมาทำให้ เขาเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือเมื่อเห็นว่าเกือบจะเที่ยงแล้วจึงลุกเดินขึ้นห้องนอนไปเพื่อดูคนตัวเล็กแกร็ก!ยาหยีที่ยืนนุ้งผ้าเช็ดตัวกระโจมอกเลือกเสื้อผ้าในถุงถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงเปิดประตูดังขึ้น รีบหันไปมองด้วยความเร็ว "คุณเควิล" ใบหน้าเรียวพลันขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเพราะเพียงเห็นหน้าเขาเรื่องเมื่อคืนก็ฉายขึ้นในสมองอีกครั้ง แต่กระนั้นเธอก็พยายามเก็บซ่อนอาการเอาไว้ หัวใจดวงน้อย ๆ อดสั่นไหวไม่ได้เมื่อคนตัวโตก้าวมายืนตรงหน้าระยะห่างกันเพียงนิด มือน้อย ๆ ยกขึ้นกุมปมผ้าเช็ดตัวแน่น"เจ็บตรงนั้นมากไหม" เควิลถามไถ่พลางเลื่อนสายตาลงมองกลางกายสาวที่มีผ้าเช็ดตัวปก
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
บทที่ 10
"มานี่สิ" เควิลตบตักตัวเองเรียกให้หญิงสาวมานั่ง และแน่นอนว่ายาหยีปฏิเสธไม่ได้ เดินเข้าไปนั่งบนตักแกร่งอย่างว่าง่าย"เธอเหมาะกับชุดแบบนี้มากนะ เห็นแล้วยั่วช่วงล่างดี แต่เธอใส่ได้เฉพาะเวลาอยู่กับฉันคนเดียวเท่านั้น" "พูดอะไรคะ" คำพูดส่อสิบแปดบวกของชายหนุ่มทำยาหยีหน้าร้อนผะผ่าว แก้มของเธอมันคงจะแดงมากแน่ ๆ และมันก็แดงจริง ๆ จนอีกคนอดแซวไม่ได้"อายเหรอ อายทำไมมันเป็นเรื่องปกติ" ไม่ใช่แค่แซวเฉย ๆ แต่กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาวทำให้เขาต้องโน้มจมูกลงคลอเคลียไหล่มนสูดดมกลิ่นหอมเข้าปอด ขณะที่มือก็เริ่มอยู่ไม่นิ่งลูบไล้เรียวขาสวยที่โผล่จากรอยผ่า"อย่าค่ะ หนูจะกินข้าว" ยาหยีรู้สึกจักกะจี้จนต้องย่นคอหนีพลางตะปบมือที่กำลังซุกซนไว้"ข้าวไว้กินทีหลัง ตอนนี้ให้ฉันกินเธอก่อนก็แล้วกัน""คุณเควิล!" ยาหยีถึงกับตาโต จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างเหลือจะเชื่อว่าเขาจะมีความต้องการมากขนาดนี้ เมื่อคืนก็เอาเธอไปไม่รู้กี่รอบแล้ว เที่ยงนี้ยังจะเอาอีกทั้งที่รู้ว่าเธอเจ็บตรงนั้นอยู่"แต่หนูยังเจ็บอยู่นะคะ""ฉันจะทำเบา ๆ" ว่าจบเควิลก็พาหญิงสาวไปยังปลายโต๊ะที่ว่างอยู่ ก่อนจะผลักให้เธอนอนราบโดยสะโพกอยู่บริเวณขอบโต๊ะพอดี จา
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status