พยัคฆ์มาถึงกระท่อมภายในเวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมงด้วยซ้ำจนชัยเองยังตกใจ พร้อมกันนั้นยังมีผู้หญิงข้างกายมาด้วยอีกคน ซึ่งเป็นคุณหมอพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวของนายใหญ่ชื่อหมอเฟิร์น
" เกิดอะไรขึ้นชัย ยัยนั่นสร้างปัญหาอะไรอีก ไม่สบายเป็นอะไร " พยัคฆ์เผลอถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงโดยที่ไม่รู้ตัว จนชัยผู้เป็นลูกน้องลอบมอง " เมื่อเช้านิ่มเอาอาหารมาส่งก็พบว่าเธอตัวร้อนจี๋เลยครับ " " ขอเฟิร์นเข้าไปดูหน่อยได้ไหมคะคุณชัย " คราวนี้เป็นคุณหมอสาวที่ออกตัวด้วยจรรยาบรรณของแพทย์เธอพร้อมจะดูแลคนไข้เสมอไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม ชัยไม่กล้าตอบเนื่องจากเขาตอบคำถามนี้ไม่ได้นอกจากผู้เป็นเจ้านายที่เป็นคนจับตัวผู้หญิงคนนั้นมา " อืม เข้าไปดูสิ แต่เราขออย่าพูดอะไรไปมากกว่าที่หมอต้องพูดกับคนไข้ " พยัคฆ์ขู่กรายๆด้วยไม่อยากให้เพื่อนรู้มากจนเกินไปและกลัวว่าเธอจะใจอ่อนช่วยผู้หญิงใจร้ายคนนั้น เมื่อได้คำตอบหมอเฟิร์นก็รีบเข้าไปในกระท่อมพร้อมกับกระเป๋ายากล่องเล็กๆที่เธอมีติดตัวไว้ตลอดเวลาเผื่อฉุกเฉิน หมอเฟิร์นเดินเข้ามาก็พบกับหญิงสาวสองคน คนหนึ่งคือนิ่มที่เธอรู้จักดีและสาวใช้คนนี้ก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอสักเท่าไหร่และอีกคนหญิงสาวแปลกหน้าเธอไม่รู้จักแต่ตอนนี้นอนซมน่าจะเพราะพิษไข้ " ขอหมอตรวจอาการหน่อยค่ะ " หมอเฟิร์นบอกนิ่มที่นั่งไม่ห่างจากคนไข้ นิ่มเห็นดังนั้นก็ไม่พูดอะไรและถอยห่างแต่โดยดี สาเหตุที่เธอไม่ชอบคุณหมอคนนี้เป็นเพราะว่าเธอเองมีเจ้านายที่ชอบนายใหญ่พยัคฆ์เหมือนกับที่เธอรู้สึกได้ว่าคุณหมอคนนี้ก็ชอบนายใหญ่เหมือนกันและนิ่มเองก็ชอบนายใหญ่อีกคนแต่แสดงออกมาไม่ได้เพราะจนและคุณหนูของเธอคลั่งไคล้เอามากๆ นิ่มจึงถอยออกมาเงียบๆเพื่อรอฟังข่าวแล้วก็จะเอาไปบอกเจ้านายเธอ " หนาว อัญหนาว " อัญชันเพ้อเพราะพิษไข้หมอเฟิร์นจึงรีบเข้ามาวัดไข้ก็พบว่าไข้ขึ้นสูงมาก พร้อมกับเนื้อตัวที่ร้อนระอุไปหมด และหลังจากที่ได้สำรวจตามเนื้อตัวของเธอก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้โดนอะไรมาเพราะตามเนื้อตัวมีแต่รอยรักเต็มไปหมด " นิ่มไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธอซะ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะช็อคได้ไข้เธอสูงมากเลย " หมอเฟิร์นออกคำสั่งแล้วนิ่มก็ทำตามอย่างไม่พอใจ หลังจากสั่งสาวใช้ไปแล้วหมอเฟิร์นก็รีบฉีดยาให้กับคนไข้ของเธอ พร้อมกันงั้นรีบหายาเท่าที่มีเอาไว้ให้เธอได้กิน ดีที่เธอมีติดไม้ติดมือมาส่วนยาอื่นๆที่เธอจำเป็นจะต้องกินเขาจะแวะมาให้อีกครั้ง นิ่มเช็ดตัวให้คนที่ป่วยอยู่นานจนไข้เริ่มลดและเห็นในสิ่งที่บาดตาบาดใจที่อยู่ตามร่างกายของเธอแทบทุกส่วน หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วเลยให้คนป่วยได้พักผ่อนจากนั้นหมอเฟิร์นเดินออกมายังหน้ากระท่อมก็พบกับเพื่อนของเธอที่ดูหน้าไม่จืดเหมือนจะเป็นห่วงคนข้างในแต่ก็ยังไม่ยอมเข้าไป " ยัยนั่นเป็นยังไงบ้างเฟิร์น " ทันทีที่เห็นคุณหมอสาวออกมาจากข้างในกระท่อมเขาก็รีบถามทันที " เสือยังไม่กลับไปทำงานอีกหรอ เฟิร์นดูคนไข้ของเฟิร์นได้ ว่าแต่ก่อนหน้านี้เธอไปทำอะไรมาหรอทำไมถึงได้ไข้ขึ้นสูงจัง " คุณหมอสาวถามเพราะอยากทราบถึงอาการก่อนหน้านี้เธอจะได้นำยามาเพิ่มถูก แต่ถึงเพื่อนของเธอจะไม่ยอมรับสารภาพแต่เธอก็พอรู้ว่าจะต้องเอายาอะไรมาเสริมให้กับหญิงสาวที่อยู่ข้างใน " ฉัน...ก็ให้ทำงานปกติทั่วไป " พยัคฆ์เลือกที่จะโกหกเพราะไม่ได้อยากให้เรื่องที่จับตัวเธอมาทรมานแพร่งพรายออกไป ถ้าหากว่าเธอไม่สบายเขาไม่มีทางให้เพื่อนตรงหน้ารู้ว่ามีเธออยู่ที่นี่เด็ดขาด " งั้นหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพรุ่งนี้เฟิร์นจะเข้ามาอีกจะเอายามาให้เธอน่ะ " " ไม่ได้ " พยัคฆ์ตอบทันควันเพราะไม่อยากให้คุณหมอสาวได้คุยกับเชลยของเขา ความใจอ่อนของเฟิร์นจะทำให้เรื่องทุกอย่างมันยุ่งยากเขาจึงเลือกตัดไฟตั้งแต่ต้นลม " อ่าว แล้วถ้าเฟิร์นไม่เอายามาให้เธอเธอจะหายได้ยังไงไข้เธอขึ้นสูงมากเลยนะเสือแถมยังต้องมีคนคอยดูแลตลอดด้วย เฟิร์นว่าเธอบอบช้ำขนาดนั้นยังต้องกินยาอีกหลายตัวเลยนะกว่าจะหายดี " คุณหมอสาวแย้ง เพราะมีจรรยาบรรณของหมอที่เปี่ยมล้น เมื่อได้รักษาแล้วก็อยากทำให้สุดความสามารถและจนกว่าคนไข้ของเธอจะหายดี " เดี๋ยวเราเอามาให้เอง พรุ่งนี้เดี๋ยวเราเข้าไปหาที่โรงพยาบาล " " เอาอย่างนั้นก็ได้ " คุณหมอสาวเองก็รู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่ได้อยากให้มาที่นี่ กระท่อมหลังเก่าๆไม่ได้มีไว้สำหรับให้คนอยู่แต่ก็ยังมีคนอยู่แสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆแต่เธอไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นในเมื่อเพื่อนไม่อยากบอกเธอก็ไม่จำเป็นต้องถาม " เราขออีกเรื่องได้ไหม " พยัคฆ์ถามแต่ถึงเธอจะไม่ยอมเขาก็จะให้เธอทำตามอยู่ดี แต่ก็เลือกจะถามไปก่อนตามมารยาทเท่านั้น " ว่ามาสิเสือ เธอก็รู้ว่าถ้าเป็นเธอเราไม่เคยปฎิเสธ " หมอเฟิร์นพูดเป็นนัยๆเพื่อให้คนตรงหน้าได้ฉุดคิดว่าเธอเองก็มีหัวใจ " เรื่องวันนี้เราอยากให้เธอลืมมันไปซะ คิดซะว่าไม่เคยมาที่นี่ แล้วก็อย่าพูดเรื่องนี้กับใคร มันจะไม่เป็นผลดีกับใครเลยแม้กระทั่งเธอ " พยัคฆ์เลือกที่จะขู่หากไม่คิดจะทำจริงหรอก แค่ต้องการให้เธอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแม้ว่าเขาจะมีอิทธิพลและใหญ่โตมากในเมืองนี้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนเกลียดเมื่อไหร่ที่เขาพลาดคนที่เกลียดเขาก็พร้อมจะขย้ำทันที " อื้ม...เฟิร์นรับปากว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร แต่ถ้ามีอะไรให้เฟิร์นช่วยบอกได้เลยนะ ยังไงเราก็เป็นคนกันเองและอีกอย่างเฟิร์นก็เป็นห่วงผู้หญิงคนนั้น เฟิร์นเป็นหมอเมื่อรักษาแล้วก็อยากทำให้เต็มที่จนกว่าคนไข้จะหายดี " หมอเฟิร์นกล้ำกลืนบอกออกไปทั้งที่ในใจมันเจ็บปวดไปหมดแล้ว ตลอดเวลาพยัคฆ์ไม่เคยมีผู้หญิงข้างกายแต่อยู่ๆเธอคนนั้นก็โผล่ขึ้นมา คุณหมอสาวจึงคิดว่าการมีศัตรูไว้ข้างกายเธอน่าจะจัดการได้ง่ายที่สุด " ขอบใจนะ " พยัคฆ์เอ่ยขอบคุณคุณหมอสาวพี่เป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขาและเขาก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปไกลมากกว่านั้น แต่กับคุณหมอเฟิร์นเองเธอกลับมีใจให้เพื่อนสนิทคนนี้ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมต้นแล้วและไม่เคยพูดมันออกมา ด้วยความที่เธอเป็นลูกผู้รากมากดีจึงไม่ได้มีทีท่าแสดงออกที่มากเกินไป เรียกง่ายๆว่าเธอแอบรักโดยที่พยัคฆ์เองไม่รู้ตัว ก็คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนายใหญ่ของที่นี่ไม่เคยมีผู้หญิงที่ไหนมาเกาะแกะรอบตัวของเขามีแต่เธอเท่านั้นเธอจึงคิดว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า แต่มาวันนี้ถึงได้รู้ว่ามีผู้หญิงอีกคนซ่อนอยู่ซึ่งไม่รู้ว่าเขาซ่อนเอาไว้นานแค่ไหนแล้ว แล้วที่สำคัญความสัมพันธ์ไปไกลแค่ไหนคุณหมออย่างเธอก็เดาได้ไม่ยากจากสภาพร่างกายของเจ้าหล่อน เธอได้แต่ฝืนยิ้มให้กับผู้ชายที่เธอรักตรงหน้าแม้ในใจมันจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม และคนอย่างหมอเฟิร์นก็ไม่มีทางยอมแพ้ผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด ในเมื่อเธอรอพยัคฆ์มาได้ตั้งนานการรอคอยของเธอจะต้องไม่สูญเปล่า2 ปีผ่านไป ตอนนี้พยัคฆ์ได้กำเนิดทายาทเป็นลูกชายเพียงคนเดียวชื่อ คอปเปอร์ ซึ่งก็มีความหมายเหมือนกับชื่อของเขานั่นแหละ จริงๆเขามีแพลนจะมีลูกผู้หญิงอีกสักหนึ่งคน แต่ตอนนี้อัญชันดูเหมือนจะยังไม่อยากมีสักเท่าไหร่เพราะอยากดูแลเจ้าคอปเปอร์ให้ดีที่สุด ถ้าถามว่าตอนนี้เขาอยู่ในสถานะไหนก็บอกได้เลยว่า“ พ่อบ้านใจกล้า” หลังจากที่ง้อเธอสำเร็จในวันนั้นเขาก็กลายเป็นพ่อบ้านทันที ทำทุกอย่างแทนเธอเหมือนกับที่เคยทำกับเธอเมื่อก่อนหน้านี้นั่นแหละเพียงแต่ว่าตอนนี้เขาทำมันด้วยความรักไม่ได้โดนบังคับแต่อย่างใด อลิสาแทบจะเป็นเจ้าหญิงสำหรับเขา เขาสัญญากับพ่อเธอว่าจะดูแลเธออย่างดีเขาก็ทำมันจริงๆ ตอนนี้แทบไม่เหลือคราบของมาเฟียเลยด้วยซ้ำ มีแต่คำว่าพ่อของลูกและสามีที่ดีของอัญชัน ส่วนทางด้านอลินและสิงหราช 2 ปีที่ผ่านมาสิงหราชเริ่มจะกลับมาเดินได้อาจจะยังไม่ปกติสักเท่าไหร่ เพราะว่ามันไม่ยอมทำกายภาพบำบัดตั้งแต่ทีแรก เลยกลายเป็นเรื่องยากที่จะกลับมาเดินได้ให้เหมือนคนปกติ แต่พอเวลาผ่านไปความตั้งใจของไอ้สิงห์มันก็เกิดผลเมื่อตอนนี้มันกำลังจะกลับมาเดินได้เป็นปกติแล้วเพียงแต่ต้องรอเวลาอีกสักหน่อยเท่านั้น และ
พยัคฆ์ใช้ลิ้นดุนดันช่องทางรักของคนตัวเล็กอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมกันนั้นมือหนาอีกข้างก็ยกขึ้นมาใช้นิ้วถึงสามนิ้วสอดเข้าไปในช่องทางรักของเธอพร้อมกับชักเข้าชักออกตามแรงอารมณ์ดิบเถื่อนที่ทั้งสองคนมีด้วยกัน ความรู้สึกเดียวกันมันก็คุยกันง่ายแจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! เสียงนิ้วมือร้ายที่ชักเข้าชักออกในช่องทางรักของอลิสา ร่างเล็กครางระงม พยัคฆ์ได้ไปปรึกษาหมอมาแล้วว่าในช่วงนี้เขาไม่ควรมีสัมพันธ์ลึกซึ้งเพราะอยู่ในระยะที่ค่อนข้างอันตราย แต่ก็ยังสามารถมีได้เพียงแต่ว่ายังทำแรงไม่ได้นัก เขาจึงพยายามเบามือที่สุด" แรงกว่านี้ได้ไหมเสือขา อัญจะเสร็จแล้ว " พยัคฆ์เร่งมือจนสุดท้ายแล้วก็ส่งเธอไปจนถึงปลายทางสีรุ้ง คนตัวเล็กหลับตาพริ้มด้วยความสุขใจ การทำรักด้วยกันก็เหมือนเป็นการผ่อนคลายชนิดหนึ่งนั่นแหละ เมื่อเธอได้รับความสุขสมมันก็เลยแสดงออกมาทางสีหน้าได้อย่างชัดเจน คนตัวโตจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกันกว้าง จากนั้นตัวเขาก็เข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างขาเธอ พร้อมกับชักแก่นกายออกมาชักรูดเพียงแค่สองสามครั้งแล้วก็ค่อยๆยัดมันเข้าไปจนสุดลำ" อืม...อ่าส์ เสียวชะมัด " พยัคฆ์ครางออกมาอย่างสุขสม ช่องทางรัก
" มึงจะเอาจริงหรอวะ " ลมเหนือถามเขาแค่พูดเล่นๆไม่ได้คิดว่ามันจะเอาจริง ถึงเขาจะทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่นแต่ก็ใช่ว่าอัญชันจะชอบนะ บางทีเธออาจจะเกลียดมันตลอดไปเลยก็ได้" อือ คืนนี้เลย กูใจร้อน " พยัคฆ์พูดอย่างหมายมั่น วิธีนี้แหละดีที่สุดสำหรับเราแล้ว ง้อแบบบ้าๆแบบที่เขาเคยทำบ้าๆกับเธอนั่นแหละ" ไอ้นี่มันบ้าระห่ำดีจริงๆเว้ย.. " คราวนี้เป็นคิมหันต์ที่พูดขึ้นมา แบบนี้สิถึงจะสมเป็นไอ้เสือที่พวกเขารู้จัก กล้าได้กล้าเสียบ้าให้สุด" หึ แล้วแต่มึง " คณินที่ตอนนี้ก็เห็นด้วย ถ้ามัวแต่มาตามง้อกันอยู่แบบนี้ก็คงไม่ไปไหน คงง้อไปถึงชาติหน้าเลย ดูท่าทางอัญชันใจแข็งขนาดนั้น " งั้นพวกมึงก็กลับไปได้แล้ว กูจะอยู่กับเมีย " พยัคฆ์เอ่ยปากไล่เพื่อนในทันที ตอนนี้ไม่ได้สนใจแล้วเขาต้องการแค่ไปหาเมียตัวน้อยของเขาอย่างเดียว " เอ้าไอ้นี่...พวกกูยังไม่ได้เริ่มกินกันเลยนะเว้ย มึงจะไล่แล้วหรอ มึงจะชวนมาก็ชวนนึกจะไล่ก็ไล่มึงนี่มันยังไงกันนะ " คราวนี้เป็นลมเหนือที่พูดขึ้นมา เขาเพิ่งจะมายังไม่ทันได้นั่งด้วยซ้ำมันก็จะไล่เขากลับเสียแล้ว เขาอุตส่าห์แคนเซิลนัดสาวสวยเพื่อมากินเหล้ากับมัน นึกว่ามันจะต
พยัคฆ์หลังจากที่คุยกับเกรียงไกรเสร็จแล้วเขาก็รีบมาหาเธอที่บ้านตากอากาศของไอ้คณินทันทีเพื่อมาง้อเธอ ในตอนนี้เขาทำได้เพียงอย่างเดียวคือทำใจเท่านั้น เพราะคงโดนเธอเกลียดหนักแน่ๆ เมื่อมาถึงหน้าบ้านก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ซื้อไม่ถูกแค่หวย“ นายมาทำไมอีก ” อัญชันถาม เธอไม่อยากเจอหน้าเขาอีกแล้ว ปากพร่ำบอกแบบนั้นแต่ในใจกลับไม่ได้รู้สึกเหมือนที่พูดเลยสักนิด ทำไมถึงได้ดีใจที่เขาให้ความสำคัญมาง้อถึงที่นี่ อาจด้วยเพราะเธอไม่เคยสำคัญกับใครตั้งแต่เกิดมา พอเห็นเขามาง้อเข้าหน่อยใจเจ้ากรรมกลับโอนอ่อนไปกับเขา“ พี่มาง้ออัญ จะให้พี่ทำยังก็ได้เพื่อให้อัญยกโทษให้พี่ พี่ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะครับ ” พยัคฆ์บอกผ่านรั้วหน้าบ้าน เขาอยากเข้าไปแต่เธอมองเขาตาเขียวเลยใครจะกล้า“ไม่มีทางหรอกค่ะ กลับไปเถอะ”“โถ่อัญ อัญครับ....” ไม่ทันที่พยัคฆ์จะได้เอ่ยอะไรออกไปอีก อัญชันก็เดินเข้าบ้านไปเลย พยัคฆ์ถึงกับก้มหน้าอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก แต่เขาไม่สิ้นหวังแค่นี้หรอกนะ ทักข้อความหาเพื่อนทันที“ ให้พวกนั้นช่วยดีกว่ามั๊ง ขืนง้อเธอแบบนี้ง้อจนแก่เธอก็ไม่ให้อภัยหรอก ”Tiger : พวกมึง กูอยากมาปาร์ตี้บ้านไอ้คณิน บ้าน
พยัคฆ์มาหาเกรียงไกรถึงที่บริษัทเครือทัตเทพกาญเพื่อที่จะมาคุยเรื่องของอัญชันให้มันถูกต้อง ตอนนี้เขาเรียกชื่ออัญได้อย่างคล่องปากแล้ว " สวัสดีค่ะคุณพยัคฆ์มาพบท่านประธานหรอคะ " พนักงานต้อนรับพูดจาไพเราะพร้อมกับทำท่าทางยั่วยวนคนตรงหน้า แต่พยัคฆ์ก็ไม่ได้จะสนใจตอนนี้เขาต้องการทำบางอย่างให้เรียบร้อย เพื่อจะได้กลับไปง้อเมียของเขา" ครับ " " ไม่ทราบว่าได้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ พอดีวันนี้ท่านประธานมีประชุมในอีก 2 ชั่วโมงข้างหน้าค่ะ ไม่แน่ใจว่าท่านจะให้เข้าพบหรือเปล่า " พนักงานต้อนรับพูดออกไปด้วยไม่รู้ว่าพยัคฆ์คนนี้มีอิทธิพลมากแค่ไหนกับท่านประธานของเธอ เธอรู้แค่ว่าคนคนนี้เป็นคนกว้างขวางของเมืองนี้ก็แค่นั้น " บอกคุณเกรียงไกรไปว่าพยัคฆ์มาขอพบก็พอ ถ้าเขาไม่ให้เข้าพบฉันก็จะกลับ " พยัคฆ์บอกกับพนักงานออกไปทำให้พนักงานรีบต่อสายไปหาเกรียงไกรแล้วก็ได้รับคำตอบว่าให้รีบพาตัวเขาขึ้นไปหาทันที เมื่อขึ้นมาบนห้องของผู้บริหารแล้วเกรียงไกรต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะหวังว่าจะได้ร่วมงานด้วย เกรียงไกรนั้นหวังเพียงแค่ผลประโยชน์ที่จะได้รับเพียงเท่านั้น เขาเกิดมาเป็นคนเห็นแก่ตัวเขาก็พอรู้ดี แต่นั่น
คณินพาพยัคฆ์มานั่งตรงม้านั่งหน้าบ้าน เขาไม่แม้แต่จะให้มันเข้าไปในตัวบ้านเลยเพราะในนั้นอลิสาคงไม่สะดวกใจที่จะเจอกับมันอีก " กูจะไม่ขอโทษมึงนะที่พาอลิสาออกมาโดยที่ไม่ได้บอก เพราะตอนที่กูเจอเธอ เธอเกือบไม่มีชีวิตรอดกลับมาแล้ว กูเห็นแล้วกูสงสาร ถ้ามึงจะไม่เป็นเพื่อนกับกูเพราะเหตุผลนี้กูก็เข้าใจ " " หมายความว่ายังไง เอาเรื่องมินตราก่อน เรื่องมึงกับกูไม่เคยเปลี่ยนแปลงกูทำเพราะอารมณ์ชั่ววูบ กูขอโทษ " พยัคฆ์ถามเพราะเขารู้ว่ามินตราคือต้นเหตุ แต่เหตุการณ์ที่แน่นอนนั้นยังไม่รู้ดีเพราะมัวแต่ตามหาอลิสาจนไม่ได้สนใจใคร ส่วนคณินเมื่อได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นก็โล่งใจ เขาคิดหนักมาตลอดว่าแก๊งค์มันจะแตกจริงๆหรือ ไอ้คิมหันต์กับลมเหนือก็ไม่รู้จะช่วยยังไง บอกแค่ว่าจะไปคุยกับไอ้เสือให้ พอมาฟังวันนี้ก็รู้เลยว่ามันก็รักเพื่อนมากเหมือนกัน อย่างน้อยๆมันก็ตัดกันกับเขาไม่ขาด ต่อไปนี้เรื่องผู้หญิงจะไม่ทำให้เราทะเลาะกันอีก" มินตราลวงเธอไปฆ่ากลางทะเล หลอกว่าจะพาเธอหนี เธอไม่ได้เชื่อมินตราหรอกนะอัญชันเธอแค่ไม่มีทางเลือก เธอเลือกไปตายเอาดาบหน้ามึงคิดว่าไง กูไปเห็นเข้าพอดีเลยตามไปช่วยได้ทัน กูไม่อยากคิดเลยนะไอ้