Share

บทที่ 1/1

last update Last Updated: 2025-05-25 22:24:03

บทที่ 1

“คู่นอน” กับ “คู่หมั้น”

“นี่แกไม่มีปัญญาหาแฟนหรือไงย่ะ ถึงต้องมาแย่งแฟนชาวบ้านเขาแบบนี้น่ะ” หญิงสาวในชุดเดรสกำมะหยี่สีแดงเอ่ยตวาดใส่ร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเสียงดัง นัยน์ตาคมมองจิกร่างบางเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

“ฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งพี่วินไปจากเธอเลยนะ” หญิงสาวที่โดนตวาดใส่ก่อนหน้านี้บอกคนตรงหน้าด้วยใบหน้าเจ็บปวดอย่างน่าสงสาร

“ไม่เคยคิด หึ! ตอแหล! ปากบอกว่าไม่เคยคิดแต่ในใจแกคงอยากให้ฉันกับพี่วินเลิกกันเร็วๆใช่ไหมละ” เสียงแหลมตวาดใส่ร่างบางอย่างใส่อารมณ์ ริมฝีปากอวบอิ่มที่ทาด้วยลิปสติกสีแดงเหมือนชุดเหยียดยิ้มออกมาอย่างสมเพชและดูถูกอีกฝ่าย

“ฟ้าแกเป็นเพื่อนรักฉันนะ ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นกับแกเด็ดขาดแกก็รู้ ฮื่อๆ” หญิงสาวบอกเพื่อนรักด้วยน้ำตานองหน้าอย่างน่าสงสาร

“หึ! เพื่อนรัก? ใช่เมื่อก่อนฉันกับแกอาจจะเป็นเพื่อนรักกัน แต่นับตั้งแต่ที่ฉันรู้ว่าแกแย่งแฟนฉัน แกก็ไม่ใช่เพื่อนรักฉันอีกต่อไป” พูดจบหญิงสาวชุดแดงก็เดินกระแทกไหล่บางของคนที่เคยเป็นเพื่อนรักกันออกไปทันที

“ฟ้าไม่นะฟ้า แกฟังฉันก่อนสิฟ้า ฮื่อๆ” หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งอย่างไม่อายใครก่อนจะร้องให้ออกมาอย่างเจ็บปวด

“คัท! ดีมากครับน้องเฟรช น้องกรีน ใส่อารมณ์ได้ดีมาก เดี๋ยววันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะครับ” เสียงทุ้มของชายวัยร่างท้วมบอกกับหญิงสาวทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เพราะนี่เป็นฉากสุดท้ายของวันนี้แล้วที่พวกเธอสองคนแสดงกันในเรื่อง 'เพลิงรักริษยา'

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวในชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้ไหว้บอกขอบคุณทีมงาน ผู้กำกับและเพื่อนนักแสดงทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส ไม่เหมือนที่รับบทก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย

'อลิสา สุทธิรักษ์' แต่ทุกคนต่างเรียกเรียกเธอในชื่อเล่นมากกว่าชื่อจริงเพื่อความสนิทสนมอย่าง 'เฟรช' ส่วนหนึ่งเพราะหญิงสาวเป็นคนน่ารัก และเฟลนลี่มากๆ ทุกคนต่างพากันต่างฉายาให้เธอว่านางเอกนอกจอและในจอใครได้ยินฉายานี้ก็จะรู้ได้ในทันทีเลยว่าหมายถึงดาราสาวหน้าหวานอลิสา

อลิสาเดินออกมาจากฉากละครที่พวกพี่ทีมงานจัดไว้ด้วยใบหน้าเหนื่อยล้านิดหน่อย แต่ถึงเธอจะเหนื่อยล้ายังไงนี่มันก็งานที่เธอชอบเธอจึงไม่คิดที่จะบ่นออกมาสักคำเพราะเธอเลือกแล้วที่จะทำงานนี้

ร่างบอบบางแต่ว่าสมส่วนทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ในห้องแต่งหน้าแต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ทำอะไรก็ได้ยินเสียงผู้จัดการส่วนตัวของเธอเรียกซะก่อนที่ตัวจะมาถึงเธอซะอีกจึงทำให้เธอต้องอมยิ้มขำๆกับความรับร้อนของผู้จัดการที่กลัวว่าจะไม่ได้พูดกับเธอ

“เป็นยังไงบ้างคะน้องเฟรช เหนื่อยหรือเปล่าเอ่ยนี่คะน้ำโกโก้เย็นๆที่น้องเฟรชชอบ” สาวประเภทสองที่แปลงโฉมมาแล้วเรียบร้อยบอกกับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยความห่วงใยก่อนจะส่งเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายชอบไปให้ “มาคะ เดี๋ยวพี่กุ๊กไก่เช็ดหน้าให้”

“ไม่เป็นไรคะพี่กุ๊กไก่เดี๋ยวเฟรชเช็ดเองดีกว่าคะ” อลิสาบอกกับผู้จัการของเธอหลังจากที่ดูดน้ำในแก้วที่อีกฝ่ายส่งมาให้เธออึกใหญ่ด้วยความหิวแต่ก็เกรงใจอีกฝ่ายอยู่ดีที่ต้องคอยดูแลเธอแบบนี้

“เฮ้อ~ น้องเฟรชคะทำไมถึงได้แสนดีแบบนี้พี่จะทำอะไรให้ทีไรเราก็ปฏิเสธพี่ทุกทีสิน่า แบบนี้ถ้านายฟิล์มรู้ ไม่ว่าพี่เอาหรือคะที่มาพาน้องเขาลำบากแบบนี้อะ” เสียงห้าวที่ดัดจนเป็นเสียงแหลมบอกกับคนตัวเล็กใบหน้าเซ็งเมื่อพูดถึงเพื่อนสมัยเรียนอย่าง อนุชา หรือพี่ฟิล์มของน้องเฟรชนั้นเอง

“ไม่หรอกค่ะพี่กุ๊กไก่ พี่ฟิล์มไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลสักหน่อยแล้วอีกอย่างนะคะพี่ฟิล์มเคยสอนน้องเฟรชว่าสิ่งไหนที่เราพอจะทำได้เราควรจะทำเองมากกว่าจะให้คนอื่นมาทำให้นะคะ มันเหมือนคนดูแลตัวเองไม่เป็นคะ และเราก็จะเคยตัวจนไม่อยากทำเอง” อลิสาบอกกับคนตรงหน้าด้วยใบหน้าใสซื่อก่อนจะยิ้มส่งท้ายไปให้คนตรงหน้าที่วางกระเป๋าเอาไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งและหย่อนสะโพกลงนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าเธอ

“ค่า~ พี่เข้าใจแล้วค่ะ” หญิงสาวไม่แท้บอกกับคนตรงหน้าเสียงอ่อนโยนก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ “เออ! เห็นหน้าน้องเฟรชหลายครั้งแล้วแต่ลืมถามทุกทีเลย”

“พี่กุ๊กไก่จะถามอะไรน้องเฟรชหรือคะ” อลิสาถามคนตรงหน้า มือบางก็ทำหน้าที่ขนน้ำโกโก้ในแก้วไปด้วยก่อนจะดูดน้ำเมื่อเห็นมันเริ่มมีน้ำเยอะขึ้นกว่าก่อนหน้านี้แล้ว

“ก็จะเรื่องอะไรซะอีกคะเรื่องเดิมนั้นแหละ แล้วนี่นายฟิล์มรู้หรือยังคะว่าน้องเฟรชโดนพวกโรคจิตามติดน่ะ” ผู้จัดการส่วนตัวหันมาถามคนตัวเล็กใบหน้าและน้ำเสียงจริงจังและเครียดอย่างเห็นได้ชัด

“ยังคะ น้องเฟรชไม่ได้บอกพี่ฟิล์มกลัวเขาจะเครียดแค่เรื่องธุรกิจเขาก็ยุ่งพอแล้วน้องเฟรชไม่อยากให้พี่ฟิล์มเป็นห่วง”

“โถ่! น้องเฟรชของพี่กุ๊กไก่ แล้วมันได้ส่งข้อความมาหาน้องเฟรชอีกหรือเปล่าคะ” สุภิชญาเอ่ยถามคนตัวเล็กน้ำเสียงเบาเหมือนกระซิบกลัวว่าจะมีใครมาได้ยินเข้าแล้วจะเป็นข่าว

“ไม่นะคะครั้งสุดท้ายก็...เมื่อเจ็ดเดือนที่แล้วคะ พี่กุ๊กไก่ถามทำไมหรอคะ” อลิสาขมวดคิ้วครุ่นคิดก่อนตอบผู้จัดการสาวไป

“ไม่มีอะไรหรอกคะ พี่แค่เป็นห่วงน้องเฟรชมากก็แค่นั้น แต่ยังก็ต้องระวังตัวให้มากๆนะคะ เพราะถ้าเกิดอะไรผิดพลาดมามันจะไม่คุ้มเอานะคะ อุ้ยตาย! นี่จะสามทุ่มแล้ว พี่กุ๊กไก่ว่าน้องเฟรชรีบไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ เดี๋ยววันนี้พี่จะพาไปหาอะไรกินแถวเซเว่นเห็นน้องเฟรชบ่นมาหลายวันแล้วว่าอยากทานไม่ใช่หรอคะ” สุภิชญาพูดกับคนตัวเล็กยิ้มๆ

“ค่ะ” อลิสาพูดได้แค่นั้นก่อนจะลุกจากที่นั่งและเดินหายไปในห้องแต่งตัว

นัยน์ตาคมเข้มมองตามร่างบางไปจนอีกฝ่ายหายเข้าไปในห้องแต่งตัว ในใจก็คิดว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับอีกฝ่ายหรือเปล่านะ เพราะเธอรู้สึกใจคอไม่ดีเลยสงสัยต้องพาอลิสาไปทำบุญทำทานที่วัดสักหน่อยแล้วสาวประเภทสองคิดในใจก่อนจะส่ายศีรษะไปมาเมื่อนึกถึงคนตัวเล็ก

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พระรามหวงรัก   บทพิเศษ

    บทพิเศษวันนี้ที่รอคอยร่างเล็กในชุดนอนผ้าซาตินสายเดี่ยวยืนมองบรรยากาศอยู่ที่ระเบียงห้องอย่างเงียบสงบ ก่อนเธอจะสะดุ้งตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลัง"..คิดอะไรอยู่"เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับที่แรงกอดรัดจากคนตัวสูงที่ตอนนี้กำลังทอดมองผ่านความมืดมิดตรงหน้าด้วยความสงบนิ่งไม่ต่างจากเธอ"เปล่าค่ะ แล้วเฮียอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ" อลิสาถามขึ้น ถึงแม้ในใจจะรู้สึกกลัวเล็กน้อยก็ตามเพราะตั้งแต่วันที่เธอรู้ความจริงว่าโรคจิตที่คอยตามรังควานเธอทางโทรศัพท์เป็นพระราม ความรู้สึกเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ความหวาดกลัวนั้นเจือจางไปมากแล้ว เมื่อเทียบกับวันแรกที่รู้ เพราะตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบจะสองเดือนแล้วและอีกไม่ถึงห้าวันข้างหน้านี้ก็ถึงวันแต่งงานที่เธอจัดเตรียมไว้เมื่อหลายเดือนก่อนงานแต่ที่เธอตั้งใจจัดขึ้นมา.."อืม แล้วนี่เรากำลังคิดอะไรอยู่ทำไมไม่เข้าไปนอน" พระรามเอ่ยถามภรรยาตัวเล็กในอ้อมกอดเขาด้วยอ่อนโยนชายหนุ่มรู้ว่าคนตัวเล็กมความเปลี่ยนแปลงไปทันทีที่รู้ว่าเขาคือใคร แต่เขาไม่สนใจหรอกนะว่าเธอจะคิดยังไงจะรักเขาน้อยลงไหมหรือหมดรักเขาไปแล้วเพราะเรื่องเดียวที่พระรามสนใจก็คือ เขาต้องได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นภรรยา

  • พระรามหวงรัก   บทที่ 24 (ตอนจบ)

    บทที่ 24ด้วยรักและความผูกพัน แชะ!เสียงกดชัดเตอร์กล้องดังขึ้นแผ่วเบา ก่อนที่มือกล้องหนุ่มจะผละใบหน้าห่างออกมา ริมฝีปากสีคล้ำแสยะยิ้มออกมาเมื่อได้ภาพเพียงพอสำหรับวันนี้แล้ว"..คุณผมได้ภาพเธอมาแล้วนะ อยากให้จัดการทำเลยไหม?" เสียงห้าวถามปลายสายตอนนี้เขากำลังยืนหลบมุมหลังเสาต้นใหญ่ในลานจอดรถคุยโทรศัพท์กับนายจ้างอยู่ด้วย พร้อมกับในมือกดปุ่มเลื่อนรูปภาพดาราสาวชื่อดังไปด้วยความคึกคะนอง"อือ ถ้าแกทำสำเร็จฉันจะโอนเงินไปให้อีกก้อน" เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาตามสายบ้างก่อนจะวางสายไปในทันทีเพราะไม่อยากเสวนากับพวกระดับต่ำสักเท่าไหร่หึ!"..ทำเรื่องเลวขนาดนี้ไม่กลัวผัวเขาสั่งสอนเลยหรือไงกัน" มือกล้องหนุ่มบ่นพึมพำคนเดียวก่อนจะเลื่อนกดโทร.หาใครอีกคนในเวลาต่อมาอย่างไม่ให้เสียงเวลา และรอสายไม่นานปลายสายก็รับ"..ว่าไง""ที่คุณรามให้ผมเฝ้าตามดูเธอ ตอนนี้เธอสั่งให้ผมทำแล้วนะครับ" เสียงห้าวรายงานเจ้านายหนุ่มตัวจริงของเขาด้วยความจริงจัง "จะให้ผมจัดการเธอเลยไหมครับ?""อืม.. ฝากนายด้วยแล้วกัน ในเมื่อฉันเคยเตือนไปแล้วแต่เธอไม่ยอมฟังนายก็จัดการเลยแล้วกัน วันแต่งงานฉันไม่อยากให้มีเรื่องอะไเกิดขึ้น""ครับ"หลังจากน

  • พระรามหวงรัก   บทที่ 23/3

    และหลังจากที่อลิสาฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาลวันนั้น จนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วสองสัปดาห์ และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่นักแสดงสาวสอบไฟนอล"..วันนี้สอบเสร็จแล้ว เราไปกินหมูกะทะที่ร้านประจำกันไหม" เสียงอาทิตย์ดังขึ้นมาหลังจากนั่งเงียบกันไปพักใหญ่"เอาสิ เราก็อยากกินเหมือนกันเครียดเรื่องข้อสอบมาหลายวันแล้ว" อลิสาตอบรับเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้มก่อนเธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทร.หาพระรามอย่างที่ทำเป็นประจำ "..แต่เดี๋ยวเราบอกเฮียรามก่อนนะ""โอเค งั้นฉันพาแฟนฉันไปด้วยนะ เฟรชชี่ก็พาหลัวไปด้วยสิ ถือเป็นการเปิดหูเปิดตาและก็เปิดตัว คิคิๆ" พูดจบอาทิตย์ก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี"อะไรของแกน่ะลูกหมี" คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน แต่ก็ไม่ได้รอคำตอบ อลิสาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูตรู๊ด.. ตรู๊ด..(ว่าไงตัวเล็ก) รอสายไม่นานปลายสายก็รับพร้อมกับเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังจากอีกฝ่าย"วันนี้หนูสอบเสร็จแล้ว หนูขอไปกินหมูฯกับลูกหมีนะคะ"(กินหมูกะทะหรอ? ร้านไหนล่ะ) เสียงทุ้มนุ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีที่เธอขอออกไปข้างนอกมากกว่าจะกลับบ้านและไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพระรามตอนนี้คงตีหน้านิ่วคิ้วขมวดไปแล้วอย่างแน่นอน"ก็.. ร้านเดิมที่หนู

  • พระรามหวงรัก   บทที่ 23/2

    "..คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะคะอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเธอก็ฝืนจากยาสลบแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะคะ" เสียงแพทย์หญิงในชุดเสื้อกาวน์สีขาวเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนส่งไปให้ญาติ ก่อนเธอจะเดินเลี่ยงออกไปหลังจากเห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับรู้พระรามพยักหน้าให้คุณหมอสาวโดยไม่ได้หันไปมองหรือสนใจอีกฝ่ายเลยสักนิด สายตาคมตอนนี้เอาแต่เฝ้ามองคนตัวเล็กที่นอนหลับไหลบนเตียงตรงหน้าเท่านั้นตึก ตึก.."คุณราม ยัยเฟรชเป็นไงบ้างครับ" เสียงอาทิตย์เอ่ยถามคนตัวสูงที่กำลังเฝ้าอลิสาอยู่ดังขึ้นมาหลังจากที่เขาเพิ่งกลับมาจากกรอกข้อมูลตามที่พยาบาลบอกและด้านหลังอาทิตย์นั้นก็มีแฟนหนุ่มของเขาอยู่ด้วยข้างหลัง"ไม่เป็นอะไรแล้ว พวกเธอสองคนจะกลับกรุงเทพฯก่อนเลยก็ได้นะ เดี๋ยวอลิสาฉันจะเฝ้าเธอเองอ้อแล้วก็..." พระรามหันกลับไปมองอาทิตย์กับแฟนหนุ่มอีกฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจังอีกครั้ง "..เรื่องที่โฟร์ทำวันนี้อย่าเพิ่งบอกอะไรยัยนี่ทั้งนั้น ฉันไม่อยากให้ยัยนี่รู้สึกไม่ดี""แบบนั้นก็ดีเหมือนกันครับ ผมก็ไม่อยากเล่าให้ยัยเฟรชรู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน" "อืม แต่ไม่ใช่ผมจะปิดเรื่องนี้ไปตลอดหรอกนะ รอให้เธอฟื้นสักเดือนสองเดือนหรื

  • พระรามหวงรัก   บทที่ 23/1

    บทที่ 23คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด!บรรยากาศเงียบสงบปกคลุมไปทั่วโกดังร้าง ที่ตอนนี้อรอุมาและคนของเธออีกสองสามคนกำลังหิ้วปีกหญิงสาวในชุดนักศึกษามาไว้ในห้องหนึ่งที่เตรียมการณ์กันไว้พรึ่บ!ร่างเล็กในชุดนักศึกษาของอลิสาถูกผลักให้นอนกับฟูกแข็งอย่างไม่ไยดีแต่ก็ไม่ทำให้ตื่นขึ้นมาเลยสักนิด กลับกันนักแสดงสาวยังนอนหลับไม่รู้เรื่องแบบเดิม นั้นจึงทำให้อรอุมาที่ยืนอยู่ตรงกรอบประตูแสนเก่ามองภาพนั้นด้วยสายตาไร้ความสำนึก และผิดชอบชั่วดีอย่างเปิดเผย"นี่เงินอีกครึ่งเสร็จแล้วอย่าลืมส่งคลิปมันมาให้ฉันด้วยล่ะ แล้วหลังจากนั้นพวกแกก็ไปหาที่หลบภัยจนกว่าเรื่องจะเงียบเข้าใจที่ฉันบอกใช้ไหม?" อรอุมาสั่งเสียงแข็งในขณะที่โยนเงินปึกนึงไว้บนโต๊ะ"เออ รู้แล้วน่า.. ใครจะอยู่ให้พวกมันตามตัวได้วะ ว่าแต่ไอ้พระรามอะไรนั้นมันจะไม่ทำอะไรแน่นะ ไม่ใช่มันรักยัยนี่มาดถึงขนาดตามจองล้างจองผลาญพวกกูกูไม่เอาด้วยนะเว้ย!" เสียงผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มชายฉกรรจ์สามคนเอ่ยขึ้นมาสีหน้าแตกตื่นเมื่อพูดถึงคู่หมั้นของอลิสา"ไม่หรอกน่า เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง.. แล้งพวกแกก็รีบจัดการมันซะก่อนที่มันจะตื่นมาร้องแหกปาก" อรอุมาเอ่ยแค่นั้นก็หันหลังใ

  • พระรามหวงรัก   บทที่ 22/3

    หลังจากคุยกันนานหลายชั่วโมง ร่างเล็กในชุดนักศึกษาก็เดินออกจากร้านเบเกอรี่ตามหลังอรอุมาไปติดๆก่อนจะดูดน้ำในแก้วที่ถือไว้ครั้งสุดท้ายแล้วเอาไปทิ้งลงถังขยะใกล้ๆกับรถที่พี่สาวของเธอจอดอยู่ ก่อนเธอจะเดินไปเปิดประตูนั่งข้างคนขับ"..ถ้างั้นเราไปของขวัญที่เตรียมไว้ให้เราก่อนนะแล้วค่อยกลับ เดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บ้านรามเอง" อรอุมาเอ่ยขึ้นในตอนที่สตาร์ทรถแล้ว ก่อนจะหันหน้าไปมองร่างเล็กข้างเธอ"ได้ค่ะ" อลิสาก็ยิ้มส่งไปให้อีกฝ่ายก่อนเธอจะปิดปากหาวเมื่อรู้สึกโดนแอร์เย็นๆในรถ "..แต่ถ้าเฟรชของีบสักหน่อยพี่โฟร์คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ""ตามสบายเลยจ้ะ เดี๋ยวถึงแล้วพี่ปลุกเอง" เสียงหวานบอกน้องสาวในขณะที่ถอยรถออกจากจุดจอดรถก่อนจะขับออกไปทางถนนใหญ่"โอเคค่า~ งั้นเฟรชรบกวนด้วยน้า.." บอกแค่นั้นอลิสาก็หลับตาลงแล้วหลับไปทันทีเลย"หึ! เด็กน้อย~" อรอุมากระตุกยิ้มร้ายกาจออกมาทันทีที่ไม่ต้องทนเห็นสายตาใสซื่อน่าสมเพชนั้น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทร.ออกไปหาคนเดิมที่เธอเคยติดต่อไปก่อนหน้านี้"..แกเตรียมตัวเลยแล้วฉันได้ตัวมันมาแล้ว" เอ่ยแค่นั้นอรอุมาก็ตัดสายทิ้งก่อนจะตั้งใจขับรถต่อไปเพื่อไปยังสถานที่ที่เธอนัดหมายคนขอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status