Novels by กระดาษสีเลือด

บทพิเศษวันนี้ที่รอคอยร่างเล็กในชุดนอนผ้าซาตินสายเดี่ยวยืนมองบรรยากาศอยู่ที่ระเบียงห้องอย่างเงียบสงบ ก่อนเธอจะสะดุ้งตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลัง"..คิดอะไรอยู่"เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับที่แรงกอดรัดจากคนตัวสูงที่ตอนนี้กำลังทอดมองผ่านความมืดมิดตรงหน้าด้วยความสงบนิ่งไม่ต่างจากเธอ"เปล่าค่ะ แล้วเฮียอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ" อลิสาถามขึ้น ถึงแม้ในใจจะรู้สึกกลัวเล็กน้อยก็ตามเพราะตั้งแต่วันที่เธอรู้ความจริงว่าโรคจิตที่คอยตามรังควานเธอทางโทรศัพท์เป็นพระราม ความรู้สึกเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ความหวาดกลัวนั้นเจือจางไปมากแล้ว เมื่อเทียบกับวันแรกที่รู้ เพราะตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบจะสองเดือนแล้วและอีกไม่ถึงห้าวันข้างหน้านี้ก็ถึงวันแต่งงานที่เธอจัดเตรียมไว้เมื่อหลายเดือนก่อนงานแต่ที่เธอตั้งใจจัดขึ้นมา.."อืม แล้วนี่เรากำลังคิดอะไรอยู่ทำไมไม่เข้าไปนอน" พระรามเอ่ยถามภรรยาตัวเล็กในอ้อมกอดเขาด้วยอ่อนโยนชายหนุ่มรู้ว่าคนตัวเล็กมความเปลี่ยนแปลงไปทันทีที่รู้ว่าเขาคือใคร แต่เขาไม่สนใจหรอกนะว่าเธอจะคิดยังไงจะรักเขาน้อยลงไหมหรือหมดรักเขาไปแล้วเพราะเรื่องเดียวที่พระรามสนใจก็คือ เขาต้องได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นภรรยา

บทที่ 24ด้วยรักและความผูกพัน แชะ!เสียงกดชัดเตอร์กล้องดังขึ้นแผ่วเบา ก่อนที่มือกล้องหนุ่มจะผละใบหน้าห่างออกมา ริมฝีปากสีคล้ำแสยะยิ้มออกมาเมื่อได้ภาพเพียงพอสำหรับวันนี้แล้ว"..คุณผมได้ภาพเธอมาแล้วนะ อยากให้จัดการทำเลยไหม?" เสียงห้าวถามปลายสายตอนนี้เขากำลังยืนหลบมุมหลังเสาต้นใหญ่ในลานจอดรถคุยโทรศัพท์กับนายจ้างอยู่ด้วย พร้อมกับในมือกดปุ่มเลื่อนรูปภาพดาราสาวชื่อดังไปด้วยความคึกคะนอง"อือ ถ้าแกทำสำเร็จฉันจะโอนเงินไปให้อีกก้อน" เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาตามสายบ้างก่อนจะวางสายไปในทันทีเพราะไม่อยากเสวนากับพวกระดับต่ำสักเท่าไหร่หึ!"..ทำเรื่องเลวขนาดนี้ไม่กลัวผัวเขาสั่งสอนเลยหรือไงกัน" มือกล้องหนุ่มบ่นพึมพำคนเดียวก่อนจะเลื่อนกดโทร.หาใครอีกคนในเวลาต่อมาอย่างไม่ให้เสียงเวลา และรอสายไม่นานปลายสายก็รับ"..ว่าไง""ที่คุณรามให้ผมเฝ้าตามดูเธอ ตอนนี้เธอสั่งให้ผมทำแล้วนะครับ" เสียงห้าวรายงานเจ้านายหนุ่มตัวจริงของเขาด้วยความจริงจัง "จะให้ผมจัดการเธอเลยไหมครับ?""อืม.. ฝากนายด้วยแล้วกัน ในเมื่อฉันเคยเตือนไปแล้วแต่เธอไม่ยอมฟังนายก็จัดการเลยแล้วกัน วันแต่งงานฉันไม่อยากให้มีเรื่องอะไเกิดขึ้น""ครับ"หลังจากน

และหลังจากที่อลิสาฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาลวันนั้น จนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วสองสัปดาห์ และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่นักแสดงสาวสอบไฟนอล"..วันนี้สอบเสร็จแล้ว เราไปกินหมูกะทะที่ร้านประจำกันไหม" เสียงอาทิตย์ดังขึ้นมาหลังจากนั่งเงียบกันไปพักใหญ่"เอาสิ เราก็อยากกินเหมือนกันเครียดเรื่องข้อสอบมาหลายวันแล้ว" อลิสาตอบรับเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้มก่อนเธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทร.หาพระรามอย่างที่ทำเป็นประจำ "..แต่เดี๋ยวเราบอกเฮียรามก่อนนะ""โอเค งั้นฉันพาแฟนฉันไปด้วยนะ เฟรชชี่ก็พาหลัวไปด้วยสิ ถือเป็นการเปิดหูเปิดตาและก็เปิดตัว คิคิๆ" พูดจบอาทิตย์ก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี"อะไรของแกน่ะลูกหมี" คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน แต่ก็ไม่ได้รอคำตอบ อลิสาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูตรู๊ด.. ตรู๊ด..(ว่าไงตัวเล็ก) รอสายไม่นานปลายสายก็รับพร้อมกับเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังจากอีกฝ่าย"วันนี้หนูสอบเสร็จแล้ว หนูขอไปกินหมูฯกับลูกหมีนะคะ"(กินหมูกะทะหรอ? ร้านไหนล่ะ) เสียงทุ้มนุ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีที่เธอขอออกไปข้างนอกมากกว่าจะกลับบ้านและไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพระรามตอนนี้คงตีหน้านิ่วคิ้วขมวดไปแล้วอย่างแน่นอน"ก็.. ร้านเดิมที่หนู

"..คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะคะอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเธอก็ฝืนจากยาสลบแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะคะ" เสียงแพทย์หญิงในชุดเสื้อกาวน์สีขาวเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนส่งไปให้ญาติ ก่อนเธอจะเดินเลี่ยงออกไปหลังจากเห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับรู้พระรามพยักหน้าให้คุณหมอสาวโดยไม่ได้หันไปมองหรือสนใจอีกฝ่ายเลยสักนิด สายตาคมตอนนี้เอาแต่เฝ้ามองคนตัวเล็กที่นอนหลับไหลบนเตียงตรงหน้าเท่านั้นตึก ตึก.."คุณราม ยัยเฟรชเป็นไงบ้างครับ" เสียงอาทิตย์เอ่ยถามคนตัวสูงที่กำลังเฝ้าอลิสาอยู่ดังขึ้นมาหลังจากที่เขาเพิ่งกลับมาจากกรอกข้อมูลตามที่พยาบาลบอกและด้านหลังอาทิตย์นั้นก็มีแฟนหนุ่มของเขาอยู่ด้วยข้างหลัง"ไม่เป็นอะไรแล้ว พวกเธอสองคนจะกลับกรุงเทพฯก่อนเลยก็ได้นะ เดี๋ยวอลิสาฉันจะเฝ้าเธอเองอ้อแล้วก็..." พระรามหันกลับไปมองอาทิตย์กับแฟนหนุ่มอีกฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจังอีกครั้ง "..เรื่องที่โฟร์ทำวันนี้อย่าเพิ่งบอกอะไรยัยนี่ทั้งนั้น ฉันไม่อยากให้ยัยนี่รู้สึกไม่ดี""แบบนั้นก็ดีเหมือนกันครับ ผมก็ไม่อยากเล่าให้ยัยเฟรชรู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน" "อืม แต่ไม่ใช่ผมจะปิดเรื่องนี้ไปตลอดหรอกนะ รอให้เธอฟื้นสักเดือนสองเดือนหรื

บทที่ 23คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด!บรรยากาศเงียบสงบปกคลุมไปทั่วโกดังร้าง ที่ตอนนี้อรอุมาและคนของเธออีกสองสามคนกำลังหิ้วปีกหญิงสาวในชุดนักศึกษามาไว้ในห้องหนึ่งที่เตรียมการณ์กันไว้พรึ่บ!ร่างเล็กในชุดนักศึกษาของอลิสาถูกผลักให้นอนกับฟูกแข็งอย่างไม่ไยดีแต่ก็ไม่ทำให้ตื่นขึ้นมาเลยสักนิด กลับกันนักแสดงสาวยังนอนหลับไม่รู้เรื่องแบบเดิม นั้นจึงทำให้อรอุมาที่ยืนอยู่ตรงกรอบประตูแสนเก่ามองภาพนั้นด้วยสายตาไร้ความสำนึก และผิดชอบชั่วดีอย่างเปิดเผย"นี่เงินอีกครึ่งเสร็จแล้วอย่าลืมส่งคลิปมันมาให้ฉันด้วยล่ะ แล้วหลังจากนั้นพวกแกก็ไปหาที่หลบภัยจนกว่าเรื่องจะเงียบเข้าใจที่ฉันบอกใช้ไหม?" อรอุมาสั่งเสียงแข็งในขณะที่โยนเงินปึกนึงไว้บนโต๊ะ"เออ รู้แล้วน่า.. ใครจะอยู่ให้พวกมันตามตัวได้วะ ว่าแต่ไอ้พระรามอะไรนั้นมันจะไม่ทำอะไรแน่นะ ไม่ใช่มันรักยัยนี่มาดถึงขนาดตามจองล้างจองผลาญพวกกูกูไม่เอาด้วยนะเว้ย!" เสียงผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มชายฉกรรจ์สามคนเอ่ยขึ้นมาสีหน้าแตกตื่นเมื่อพูดถึงคู่หมั้นของอลิสา"ไม่หรอกน่า เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง.. แล้งพวกแกก็รีบจัดการมันซะก่อนที่มันจะตื่นมาร้องแหกปาก" อรอุมาเอ่ยแค่นั้นก็หันหลังใ

หลังจากคุยกันนานหลายชั่วโมง ร่างเล็กในชุดนักศึกษาก็เดินออกจากร้านเบเกอรี่ตามหลังอรอุมาไปติดๆก่อนจะดูดน้ำในแก้วที่ถือไว้ครั้งสุดท้ายแล้วเอาไปทิ้งลงถังขยะใกล้ๆกับรถที่พี่สาวของเธอจอดอยู่ ก่อนเธอจะเดินไปเปิดประตูนั่งข้างคนขับ"..ถ้างั้นเราไปของขวัญที่เตรียมไว้ให้เราก่อนนะแล้วค่อยกลับ เดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บ้านรามเอง" อรอุมาเอ่ยขึ้นในตอนที่สตาร์ทรถแล้ว ก่อนจะหันหน้าไปมองร่างเล็กข้างเธอ"ได้ค่ะ" อลิสาก็ยิ้มส่งไปให้อีกฝ่ายก่อนเธอจะปิดปากหาวเมื่อรู้สึกโดนแอร์เย็นๆในรถ "..แต่ถ้าเฟรชของีบสักหน่อยพี่โฟร์คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ""ตามสบายเลยจ้ะ เดี๋ยวถึงแล้วพี่ปลุกเอง" เสียงหวานบอกน้องสาวในขณะที่ถอยรถออกจากจุดจอดรถก่อนจะขับออกไปทางถนนใหญ่"โอเคค่า~ งั้นเฟรชรบกวนด้วยน้า.." บอกแค่นั้นอลิสาก็หลับตาลงแล้วหลับไปทันทีเลย"หึ! เด็กน้อย~" อรอุมากระตุกยิ้มร้ายกาจออกมาทันทีที่ไม่ต้องทนเห็นสายตาใสซื่อน่าสมเพชนั้น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทร.ออกไปหาคนเดิมที่เธอเคยติดต่อไปก่อนหน้านี้"..แกเตรียมตัวเลยแล้วฉันได้ตัวมันมาแล้ว" เอ่ยแค่นั้นอรอุมาก็ตัดสายทิ้งก่อนจะตั้งใจขับรถต่อไปเพื่อไปยังสถานที่ที่เธอนัดหมายคนขอ

- Special - The complete wedding...วันแต่งงานเวลา 16.45 น. @บ้านเมธาพิภัทรภายในห้องนอนสวยหวาน ที่ถูกตกแต่งอย่างประณีต มีผู้หญิงสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่บนเตียงอย่างสนุกสนาน เธอทั้งสองยิ้มหัวเราะให้กับวันแห่งความสุขนี้ด้วยความจริงใจ..."..จริงเหรอคะ ทำไมเรื่องนี้เค้กไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยล่ะ พี่โซ่ไม่เคยเล่าให้เค้กฟังมาก่อนเลย...""จริงสิ พี่จะโกหกเราทำไม"เจนนิเฟอร์ตอบกลับน้องสะใภ้ของเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกไปถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อนของอคิน ที่เป็นทั้งเพื่อนและญาติในเวลาเดียวกัน"...แบบนี้เค้กต้องหาโอกาสถามพี่โซ่ซะหน่อยแล้วค่ะ""แน่นอน น้องเค้กไม่ต้องไปกลัวมันนะไอ้พี่โซ่น่ะ อย่าให้มันข่มเค้กได้" เจนนิเฟอร์พูดกับคนตรงหน้าด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะส่งยิ้มออกมาอีกครั้งหลังจากได้ฟังคำตอบของสาวน้อยหน้าหวาน"พี่เจนนีไม่รู้อะไร ตอนพี่โซ่โมโหน่ะน่ากลัวแค่ไหน เค้กนี่แทบอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้นเลยค่ะ"นันทิญาที่สวมชุดเดรสน่ารักสีขาวตัวบาง บอกกับเจนนิเฟอร์ด้วยใบหน้าหวั่นกลัว เมื่อนึกไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของอคินและเธอ"...เอ่อ นั่นสิเนอะพี่ก็ลืมไปว่าสามีเราน่ะเวลาโกรธน่ากลัวแค่ไหน ยิ่งเว

Episode 32 End."..."ฉันเม้มริมฝีปากของตัวเองไว้ด้วยความรู้สึกประหม่าและตื่นเต้น ก่อนจะรู้สึกถึงน้ำตาที่ไหลคลอออกมา เมื่อเห็นภาพตรงหน้านี้..."แต่งงานกับพี่นะครับ" ฉันมองกระดาษที่เขียนประโยคเดียวกันกับน้ำเสียงห้าวที่พูดออกมา อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกอยากจะร้องไห้..."พี่โซ่คะ..แต่เค้กยังเรียนไม่จบเลยนะจะแต่งงานได้ไง" หลังจากที่พยายามเปล่งเสียงออกไป ฉันก็ได้ยินชัดเจนเลยว่าน้ำเสียงของตัวเองนั้นสั่นเครือแค่ไหน ไหนจะความรู้สึกที่ร้อนผ่าวตรงขอบตานั้นอีก อย่าบอกนะฉันดีใจจนร้องไห้ออกมานะ!"เอาไว้หนูเรียนจบเมื่อไหร่เราค่อยแต่งงานกันแบบนี้...ดีไหม?"ร่างสูงที่นั่งคี่กระดาษให้ฉันอ่านพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม พูดตามตรงเลยนะพี่โซ่เป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยมาก แล้วฉันก็รู้สึกว่าตัวเอง 'กำลัง' หลงรอยยิ้มนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วล่ะ...ฉันนั่งมองแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองด้วยความรู้สึกที่หลาดหลาย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงหวานใสของผู้หญิงที่ฉันรู้จัดและคุ้นเคยเป็นอย่างดี"..นี่อันนี้ดีนะ น้องเค้กต้องทานเยอะๆเดี๋ยววันแต่งงานจะใส่ชุดแต่งงานไม่สวย ดูสิเนี้ยหุ่นผอมแห้งหมดแล้ว"พี่เจนนี่เพื่อนสนิทสมั

EPISODE 31เวลา 15.50 น."...ตกลงพี่โซ่จะพาเค้กไปไหนกันแน่คะ?" ฉันหันไปถามคนขับที่มองทางไม่สนใจฉันเลยสักนิด เพราะอยากรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องทำตัวมีความลับด้วย ฉันจึงลองถามเขาออกไปแต่ก็อย่างที่คิดไม่มีคคำตอบหลุดออกจากปากเขา นอกจากสายตาคมและรอยยิ้มมุมปากที่ส่งมาให้แต่เขาจะรู้ไหมว่าแค่สองอย่างนั้นม มันไม่เพียงพอหรอกนะคำตอบสำหรับฉัน เพราะฉันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าพี่โซ่คิดที่จะทำอะไรอยู่ตอนนี้"...โอเคคะ ไม่บอกก็ไม่บอก" ฉันหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างรถ เพื่อมองวิวนอกรถ...ไม่อยากมองหน้าคนที่มีความลัยเยอะอย่างคนข้างตัวให้หงุดหงิด"เดี๋ยวพอเค้กไปถึงก็จะรู้เองแหละ" เสียงห้าวเอ่ยพูดออกมาก่อนที่ฉันจะรู้สึกถึงการจับกุมที่มือบางของตัวเอง และนั้นจึงทำให้ฉันก้มลงไปมองบนตักก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองเสี้ยวหน้าหล่อเหล่าที่ตั้งใจขับรถ แต่เมื่อกี้ฉันเห็นนะ ...ว่าเขามีอมยิ้มออกมาด้วยนะ เอาเป็นว่าฉันไม่ถามเขาตอนนี้ก็ได้เพราะเดี๋ยวก็คงจะได้คำตอบเองอย่างที่เขาบอกนั้นแหละ"แล้วที่พี่โซ่จะพาเค้กไปอยู่ไกลหรือเปล่าคะ" และเพื่อไม่ให้ในรถเงียบเหงาจนเกินไป ฉันจึงหาเรื่องชวนเขาคุยไปพลางๆก่อน"ไม่ไกลเท่าไหร่แ

EPISODE 30เช้าวันต่อมา..."...นี่เราจะไม่พูดกับพี่จริงๆใช่มั้ย?"เสียงพี่โซ่ดังขึ้นมาและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถามคำถามนี้กับฉัน แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ตอบอะไรนอกจากเดินเลี่ยงเขา และกำลังจะออกไปจากห้องแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง"เป็นอะไรทำไมไม่พูด โกรธอะไรพี่ครับ..." คนในอ้อมกอดเอ่ยถามฉันก่อนจะก้มลงมาจูบข้างขมับฉันอย่างอ่อนโยนเหมือนเช่นทุกครั้ง...พี่โซ่แสดงออกทุกอย่างเหมือนเดิมราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ที่ไม่เหมือนเดินคือฉัน...ฉันไม่สามารถทนเป็นผู้หญิงโง่เง้าให้เขาหลอกอีกต่อไปได้จริงๆ"..เมื่อวานพี่โซ่อยู่ที่ไหนคะ" ฉันถามเขาออกไปเสียงนิ่ง แต่ก็ยืนให้เขากอดไม่ได้ผลักไสทั้งที่ในใจฉันอยากทำใจแทบขาดแต่เป็นเพราะฉันพยายามคุมอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง และยังคงอยากอยากฟังคำอธิบายจากพี่โซ่อยู่..เลยเลือกที่จะนิ่งมากกว่าโวยวาย"อ๋อ...โกรธที่พี่กลับดึกไม่ได้กลับเย็นอย่างที่บอกเราไว้ใช่ไหม เค้กอย่าโกรธเลยนะเมื่อคืนพี่อยู่กับเพื่อนทั้งคืนเลย" พี่โซ่ตอบฉันมาน้ำเสียงกลั้วหัวเราะก่อนจะกอดฉันแน่นขึ้นไปอีก"...เพื่อนที่พี่โซ่พูดถึงนี่มีผู้หญิงด้วยใช่ไหมคะ" ในขณะที่ถามเขาออกไปฉันพยาย

EPISODE 29หลายวันต่อมา...เวลา 15.35 น. @ห้างสรรพสินค้า G"อะไรกันเค้ก! เธอจะมานั่งจ้องหน้าเราแบบนี้ไม่นะเว้ย!" เสียงห้าวของผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉันเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับยื่นนิ้วชี้มาจิ้มหน้าผากฉัน และเธคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนสาวคนสนิทของฉันเอง...เธอมีชื่อว่า 'ควีน' เป็นเพื่อนสมัยมัธยมที่สนิทกันมากและเวลานี้ก็ยังสนิทกันอยู่ ตอนนี้เธอคนนี้เรียนคณะวิศวะฯ แต่สาขาอะไรนั้นฉันก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยชอบเรื่องอะไรแบบนี้เท่าไหร่ และถึงจะรู้ว่าควียเรียนสาขาไหนฉันก็จำไม่ได้อยู่ดี แฮร่ๆเอาเป็นว่ารู้แค่นี้ก็พอแล้วกัน เพราะที่ฉันอยากจะเล่าก็คือตอนนี้ควีนได้กลับมาจากต่างประเทศแล้ว หลังจากธุระกับครอบครัวหลายวัน"..งื้อ~ ก็ฉันคิดถึงแกนี่...แล้วเป็นไงบ้างธุระที่นั่นเรียบร้อยดีไหม?" ฉันถามเพื่อนสาวก่อนจะใช้ตะเกียบคีบเนื้อย่างเข้าปากในเวลาต่อมา ในระหว่างที่กำลังลิ้มรสชาติเนื้อย่างเกาหลีอยู่นั้นก็รอฟังจากคนตรงหน้าไปด้วย..."อืม...มันก็เรียบร้อยดีแหละ ทางฉันกับทางฝั่งโน้นตกลงกันแล้วว่าจะจัด 'งานแต่ง' หลังฉันเรียบจบน่ะ ระหว่างนี้ฉันกับเขาเลยเป็นคู่หมั้นกันไปก่อน"ควีนที่

EPISODE 28เวลา 04.25 น."อ๊ะ! อื้อออ~" ร่างกายฉันยังคงขยับตามแรงกระแทกของคนตัวสูงบนตัว ทั้งที่เปลือกตาของฉันกำลังหนักอึ้งไปทุกทีแต่ฉันกลับหลับไม่ลง เพราะรู้สึกเสียวที่ช่วงล่างแทบขาดใจ"อ่าห์~ ซี๊ดดด~ ยิ่งเอายิ่งมัน...""อื้อ~ พะ พอแล้ว ดะ..ได้ไหม อ๊ะๆๆๆ" ฉันพยายามร้องบอกขอให้พี่โซ่หยุด แต่ก็เหมือนเดิมนอกจากเขาจะไม่ยอมหยุดตามคำร้องขอแล้ว เขายังขยับเร่งจังหวะขึ้นไปอีก และฉันที่ทำอะไรไม่ได้เลยก็ได้แต่หลุดเสียงครางออกมา"อื้อ~ อ๊ะ...อ่าห์"เสียงครางหลุดออกมาจากปาก ทั้งที่ฉันพยายามกลั้นเสียงน่าอายนี้แล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะพี่โซ่เขารู้ว่าทำยังไงฉันถึงจะหลุดเสียงออกมา"อื้อ~ ยะ อย่ากัดนะ!" ฉันร้องบอกด้วยความตกใจ เมื่อรู้สึกเจ็บที่หยอดอกพอเหลือบตาไปมองก็เห็นว่าพี่โซ่กำลังใช้ฟันขบกัดเอาไว้อยู่ แต่พอฉันบอกเขาก็เลื่อนสายตามองหน้าฉันแล้วค่อยๆกระตุกอย่างชอบใจอะไรกันนะ! แค่ฉันร้องห้ามเขาทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยล่ะ?"ยิ้มอะ...อื้อ!"ฉันที่กำลังจะถามออกไปว่า 'ยิ้มอะไร' ก็ต้องหยุดคำพูดไว้แค่นั้นเมื่อถูกฉกริมฝีปากจากพคนบนตัวที่ปล่อยการกัดหน้าอกขึ้นมาจูบฉันอย่างกระหายแทน"อื้อ~""..พี่รักเค้กนะ จุ๊บ"

《Full》-ตอนพิเศษ-🎉นางร้ายแสนสวยกับผู้ชายหน้าหนวด🎉ภายในงานเลี้ยงแต่งงานของแพรพรรณและยามาดะ เคนนั้นมีเหล่าผู้ใหญ่และคนดังในวงการมากมายได้มาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองคน และหนึ่งในนั้นก็ร่วมไปถึงเพื่อนสนิททั้งในและนอกวงการอย่าง 'เจนนิเฟอร์ ฟอกซ์' ด้วยร่างบอบบางแต่สูงเพียวในชุดเดรสเปิดไหล่สีแดงสดกำลังเดินทอดน่องลงบนรองเท้าส้นสูงมากกว่าสามนิ้วด้วยท่าทางมั่นใจสายตากลมโตสีน้ำตาลกวาดมองไปทั่วงานอย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้เธอกำลังใช้สายตามองหาเพื่อนชายหัวใจหญิงอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่เพราะในงานนี้มีผู้คนมากกว่าร้อยชีวิตกำลังเดินขวั่กไขว่ไปมาจนน่าเวียนหัว จึงทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมานิดๆ...แล้วอีกอย่างในงานตอนนี้นั้นก็จัดขึ้นในเวลากลางคืน โดยจัดขึ้นที่โรงแรมในเครือ KM Group โรงแรมที่สามีเพื่อนสนิทของเธอมีหุ้นส่วนอยู่ด้วย"โอ๊ย! อีนังยอดชายด์อยู่ไหน...บอกว่าให้รออยู่ที่ซุ้มอาหาร มั่วแต่ไปแรดหาผัวคนที่ร้อยอยู่นั่นแหละ!"เจนนิเฟอร์เอ่ยออกมาด้วยความหงุดหงิดและงุนง่านในเวลาเดียวกัน เพราะก่อนหน้านี้สิบนาทีเธอเพิ่งจะเดินทางมาถึงงาน เนื่องจากทำงานเพิ่งเสร็จและอีกอย่างเมื่อเช้าในพิธีหมั้นของเพื่อนส

《Full》ตอนพิเศษนายสามีเย็นชากับคุณภรรยาแสนห้าว!เวลา 21.28 น.ตึก! ตึก! ตึก...เกศชมพูในชุดเดรสเกาะอกสีหวานกำลังเดินตามแรงจูงของสามี เท้าเล็กในรองเท้าส้นสูงสามนิ้วก้าวตามคนตัวสูงข้างหน้า ใบหน้าสวยตอนนี้ฉายแววหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะก่อนหน้านี้คนที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอนั้นได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่ต่างประเทศ เขาเดินออกไปคุยแค่ไม่ถึงห้านาทีก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมก่อนจะมาลากเธออกจางานแต่งเพื่อนสนิทในเวลาต่อมา...ใช่! ตอนนี้เธออยู่ในงานแต่งของเพื่อนสนิทอย่าง ‘แพรพรรณ’ สาวน้อยที่มีบุคลิกราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบและคุณหนู ตอนนี้เธอได้สะละโสดเป็นคนที่สองในกลุ่มเพื่อนที่เธอสนิทมากที่สุด โดยเจ้าบ่าวในงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ ‘พี่ชายบุญธรรม’ ของแพรพรรณเกศชมพูเคยแอบคิดเล่นว่าสองคนนี่ต้องมีซัมติงกันอย่างแน่นอน แต่แล้วความคิดเล่นๆนั้นของเธอกลับเป็นความจริงขึ้นมาซะอย่างงั้น แต่ช่างเรื่องสองคนนั้นก่อน ตอนนี้เธอต้องการคุยกับคุณสามีเธอที่เอาแต่ลากเธออกจากงาน และตั้งแต่ลากเธออกมาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย จนตอนนี้เธอชักหงุดหงิดในความเงียบขรึมของเขาซะแล้วสิ-Kedchompoo’s talk-

《Full》Special 3❤ KEN × PAEPUN ❤-Ken's talk-จุ๊บ!"อื้อ~" เสียงของคนตัวเล็กในอ้อมกอดร้องออกมาด้วยความขัดใจ เมื่อผมแกล้งจุ๊บริมฝีปากบางเล่น ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆแล้ว เพราะเมื่อคืนกว่าผมและคนในอ้อมกอดจะได้นอนก็ล่วงเลยมาเกือบเช้า...ก็ช่วยไม่ได้นี่เนอะ เมียผมออกจะน่ากินขนาดนี้ ให้กินทั้งวันก็ยังไหวเลย เมื่อคิดได้แบบนั้นผมจึงก้มลงไปหอมแก้มเนียนเพื่อก่อกวนเวลานอนของเล่นอีกครั้งเฮ้อ! ยิ่งอยู่ใกล้ร่างบางผมรู้สึกว่าผมก็ยิ่งหลงเธอ เมื่อก่อนจำได้ว่าไม่ได้เป็นถึงขนาดนี้นะ แต่พอได้แต่งงานอยู่ด้วยกันแค่นั้นแหละ...รู้เรื่องเลยครับ!อาการคนติดเมียขาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว เป็นยังไงเมื่อก่อนไม่เคยสนใจ ออกจะคิดว่ามันความโอเวอร์ ไม่มีใครเป็นอะไรขนาดนั้นหรอกแต่พอผมได้สัมผัสมัน...อื้ม! ไม่มีคำว่า 'โอเวอร์' ไปสำหรับคนรักเมียหลงเมีย พูดไปอาจะยังไม่ค่อยเข้าถึงความรู้สึกที่ผมสื่อออกมา...งั้นผมจะบอกอาการของผมว่ามันหนักขั้นไหน ที่จริงผมว่ามันก็ไม่ค่อยหนักมากเท่าไหร่ นั้นคือความคิดในตอนแรก...วันหนึ่งผมต้องได้เห็นหน้าเมียไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ต้องได้กอด ได้หอมและได้จูบเธอทุกครั้งที่ออกจากบ้าน พอตกเย็น

《Full》Special 2❤ KEN × PAEPUN ❤หลังจากที่ฉันแต่งงานกับพี่เคนตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วหลายเดือน พี่เคนดีกับฉันมาก เขาดูแลใส่ใจฉันดีทุกอย่าง ถึงแม้บางวันเขาจะต้องออกไปทำงาน แต่พอเขากลับมาบ้านทุกครั้ง ก็จะเห็นฉันทำอาหารไว้รอเขา...ซึ่งหลังจากที่ฉันแต่งงานฉันก็เริ่มเรียนทำอาหารแบบจริงจัง ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมามันก็โอเคนะ ถึงรสชาติจะได้อร่อยเหมือนร้านอาหารดังๆ แต่มันก็ทานได้แล้วไม่เป็นอะไร แฮร่ๆตอนนี้ฉันมาพักผ่อนที่ประเทศบ้านเกิดพี่เคน พูดง่ายๆก็คือตอนนี้ฉันอยู่ที่ญี่ปุ่น เพราะอยากมีเวลาอยู่กับพี่เคนบ้างเพราะตอนนี้ฉันก็ยังมีอาชีพเป็นนักแสดงเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือฉันไม่ค่อยรับงานละครแล้ว รับแต่พวกโฆษณาเหตุผลที่ฉันไม่ได้รับงานละครนั้น ก็ไม่ใช่อะไรหรอก...พี่เคนเขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะ ก็อยากรู้ๆกันว่าเขานั้นไม่อยากให้ฉันเป็นนักแสดงแต่แต่แรกอยู่แล้ว ...แต่เป็นฉันเองที่ดื้อดึงอยากจะเป็นให้ได้"...วันนี้คุณจะทำอาหารไทยหรือค่ะ?" เสียงคนในชุดเมดที่กำลังช่วยฉันหั่นผักอยู่เอ่ยขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เราจะคุยและถามเกี่ยวกับอาหาร"ใช่! เมื่อวานพี่เคนบอกว่าอยากกินอาหารไทย แล้วอีก

Special 1 ❤ KEN × PAEPUN ❤ เวลา 19.46 น. ณ. โรงแรม KM Group กึก! เสียงรองเท้าหนังมันปราบกระทบพื้นคอนกรีดจนเกิดเสียง ร่างสูงในชุดสูทสากลยืนข้างรถหรูราคาแพง ก่อนจะหันกลับไปเรียกหาคนในรถที่นั่งเคียงข้างกันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "หนูอีฟ..." 'อำพล' มองไปข้างในรถหรูนั้น นัยน์ตาคมไหววูบทุกครั้งที่มองใบหน้าหวานของคนที่อยู่ในรถ ยิ่งมองผู้หญิงคนนี้เขาก็รู้สึกว่าเธอก็ยิ่งสวย สวยไปหมด... ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา รูปร่างหรือแม้แต่จิตใจของเธอ "...คะ?" เสียงหวานของ 'อันนา' ขานรับอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ว่าเขาเรียกเธอทำไมก่อนที่ในเวลาต่อมา เธอจะก้าวลงจากรถโดยมีมือเรียวของเขาช่วยจับเอาไว้ "ไปกันเถอะ ป่านนี้คู่บ่าวสาวคงมารอต้อนรับแล้ว" อำพลพูดหลังจากปิดประตูรถ และหลังจากนั้นเขาก็จับมือเรียวเล็กของคนข้างกายมาคล้องแขน ก่อนทั้งสองจะพากันเดินเข้าไปในงาน หลังจากที่ประตูลิฟต์เปิดออกมายังชั้นห้องบอลลูนขนาดใหญ่ ที่ตอนนี้มีผู้คนต่างเดินไปมากันอย่างครึกครื้น ทุกคนต่างแต่งกายด้วยความสุภาพและเป็นทางการกันหมด ผู้หญิงต่างแต่งชุดราตรีหรือไม่ก็ชุดเดรสสีหวานกันเสียส่วนใหญ่ ส่วนชุดของผู้ชายนั้นเป็นชุดสูทสากลแทบ

Episode 81 End.หลังจากที่ฉันฟังคำพูดนั้นที่หลุดออกมาจากปากพี่เคนนั้น ฉันก็ได้แต่ยืนขมวดคิ้วด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย ฉันเข้าใจในสิ่งที่เขาเอ่ยออกมานะ แต่ฉันกลับไปกล้าคิดไปเองนะสิ!"พี่เคนหมายความไงค่ะ?" ฉันถามเข้าออกไปตรงๆ ก่อนจะสบตากับเขาเพื่อรอคำตอบ แต่หลังจากที่ฉันถามเขาออกไปไม่นาน ฉันก็ต้องชะงักและตกใจเมื่อเห็นกระทำของเขาที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน"...แต่งงานกับพี่นะหนูแพร"พี่เคนเอ่ยในพูดประโยคนี้ หลังจากคุกเข่าขอฉันแต่งงาน และการกระทำเขาในตอนนี้นั้นก็ทำเอาสาวๆและใครหลายคนแอบกรีดและคุยกันเสียงกับภาพตรงที่เขาแสดงออกมา ก่อนที่ฉันจะหันไปมองทางด้านหลังจากได้ยินเสียงบทสนนาที่ดังมาแว่วๆ"เอ้ย! ฉันว่าผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...""อ้าวแกกกก! จะไม่คุ้นได้ไงก็เนี่ยมันพี่ชายบุญธรรมของแพรพรรณเลยนะ!""...เฮ้ย! ถ้าคนนี้พี่ชายบุญธรรมแพรพรรณแล้วผู้หญิงคนนี้ใครล่ะ แต่ท่าทางคุ้นๆเหมือนแพรพรรณนางเอกดังเลย ใช่ป่ะแก..."เสียงผู้คนยังดังไม่หยุด จนฉันต้องละสายตาจากคนพวกนั้นและหันมาโฟกัสที่คนร่างสูงตรงหน้าที่กำลังนั่งคุกเข่ามองมายังฉัน"..." ฉันมองสบตากับพี่เคนผ่านแว่นตาดำนิ่งๆ ในใจ