Semua Bab พระรามหวงรัก: Bab 1 - Bab 10

บทที่ 1“คู่นอน” กับ “คู่หมั้น”“นี่แกไม่มีปัญญาหาแฟนหรือไงย่ะ ถึงต้องมาแย่งแฟนชาวบ้านเขาแบบนี้น่ะ” หญิงสาวในชุดเดรสกำมะหยี่สีแดงเอ่ยตวาดใส่ร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเสียงดัง นัยน์ตาคมมองจิกร่างบางเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ“ฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งพี่วินไปจากเธอเลยนะ” หญิงสาวที่โดนตวาดใส่ก่อนหน้านี้บอกคนตรงหน้าด้วยใบหน้าเจ็บปวดอย่างน่าสงสาร“ไม่เคยคิด หึ! ตอแหล! ปากบอกว่าไม่เคยคิดแต่ในใจแกคงอยากให้ฉันกับพี่วินเลิกกันเร็วๆใช่ไหมละ” เสียงแหลมตวาดใส่ร่างบางอย่างใส่อารมณ์ ริมฝีปากอวบอิ่มที่ทาด้วยลิปสติกสีแดงเหมือนชุดเหยียดยิ้มออกมาอย่างสมเพชและดูถูกอีกฝ่าย“ฟ้าแกเป็นเพื่อนรักฉันนะ ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นกับแกเด็ดขาดแกก็รู้ ฮื่อๆ” หญิงสาวบอกเพื่อนรักด้วยน้ำตานองหน้าอย่างน่าสงสาร“หึ! เพื่อนรัก? ใช่เมื่อก่อนฉันกับแกอาจจะเป็นเพื่อนรักกัน แต่นับตั้งแต่ที่ฉันรู้ว่าแกแย่งแฟนฉัน แกก็ไม่ใช่เพื่อนรักฉันอีกต่อไป” พูดจบหญิงสาวชุดแดงก็เดินกระแทกไหล่บางของคนที่เคยเป็นเพื่อนรักกันออกไปทันที“ฟ้าไม่นะฟ้า แกฟังฉันก่อนสิฟ้า ฮื่อๆ” หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งอย่างไม่อายใครก่อนจะร้องให้ออกมาอย่างเจ็บปวด“คัท! ดีมากครับน

-ต่อ-“ขอบคุณพี่กุ๊กไก่มากนะคะที่มาส่ง พรุ่งนี้เจอกันบ่ายโมงคะ” อลิสาบอกกับสุภิชญาผู้จัดการสาวเสียงหวานพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณอีกฝ่ายเหมือนเช่นทุกครั้งที่สุภิชญามาส่งทำให้สุภิชญายกมือรับไหว้แทบไม่ทัน ถึงอีกฝ่ายจะขอบคุณเธอบ่อยมากก็เถอะแต่สุภิชญาก็ยังไม่รู้สึกชินเสียที“จ้า นอนหลับฝันดีนะจ้ะน้องสาวคนสวยของพี่กุ๊กไก่ เจอนายฟิล์มก็ฝากความคิดถึงไปให้ด้วยนะแล้วก็บอกมันว่าอย่าทำงานหนักจนเกินไปละเดี๋ยวหน้ามันจะแก่ก่อนมีเมียไม่รู้ด้วยนะ อิอิ” พูดจบสุภิชญาก็เอามือปิดปากหัวเราะออกมาอย่างขบขันกับความคิดของตัวเองในประโยคท้าย ทำให้อลิสาอดหัวเราะตามออกมาไม่ได้“ค่า ถ้าเฟรชเจอพี่ฟิล์มเฟรชจะรีบบอกให้ทันทีเลยนะคะ ฝันดีคะพี่กุ๊กไก่” อลิสาปิดประตูรถเมื่อพูดจบ ก่อนจะโบกมือลาเมื่อรถเคลื่อนตัวออกไปอลิสาหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้านหรือคฤหาสน์ที่ผู้คนในละแวกนี้ต่างใช้เรียกกันเพราะบ้านหลังนี้ที่เธออาศัยออยู่กับพี่ชายนั้นหลังใหญ่ที่สุดแล้วครืดดด ครืดดดเครื่องมือสื่อสารเครื่องหรูส่งเสียงสั่นเมื่อมีคนโทรเข้ามาแต่เจ้าของมันกลับไม่มีทีท่าว่าจะรับสายเลยแม้แต่น้อย จนในที่สุดมันก็หยุดส่งเสียงสั่นแล้วขึ้นเป็นข้อควา

-ต่อ-“กรี๊ด! อีกแล้วค่า สุดหล่อของลูกหมีเป็นข่าวอีกแล้วค่า ลูกหมีสุดสวยรับไม่ได้!” เสียงห้าวดัดจนเป็นเสียงแหลมเล็กดังขึ้นมาแต่ไกลก่อนที่เจ้าตัวจะมาเสียอีก ทำให้อลิสาที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเล่นอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนหันมาสนใจเสียงของเพื่อนสนิททันที“ใครเป็นข่าวหรอลูกหมีเสียงดังมาแต่ไกลเชียว” อลิสาเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่นั่งข้างเธอเรียบร้อยแล้วก่อนจะหันมาสนใจหนังสือของตัวเองต่อ“โอ๊ย! ยัยเฟรชชี่ก็จะใครซะอีกล่ะก็สุดหล่อของฉันยังไงล่ะ” 'อาทิตย์' หรือลูกหมีที่อลิสาใช่เรียกเขาก่อนหน้านี้คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันก่อนจะหันมาถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอพร้อมกับถามเพื่อนชายแต่ใจหญิงเหมือนสนใจเสียเต็มประดาทั้งๆที่ความจริงแล้วอลิสานั้นไม่คิดที่จะสนใจเลยก็แค่อยากจะรู้ว่าสุดหล่อของเพื่อนเธอนั้นจะเป็นใครกัน“เฟรชรู้แล้วว่าลูกหมีหมายถึงสุดหล่อของลูกหมี แต่เฟรชอยากรู้ว่าเขาเป็นใครกันทำไมถึงได้ทำให้ลูกหมีของเฟรชร้องเสียงดังเหมือนจะเป็นจะตายแบบนี้”“ก็คุณรามน่ะสิควงดาราอย่างยัยบัวบงกชพี่สาวยัยบัวชมพูเข้าคอนโด มันหน้าเจ็บใจมากเลยอะแก ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ยัยบัวบงกชนะ ฉันจะไม่กรี๊ดดังถึงขนาดนี้เลย” อาทิตย์เอ่ยออกม

บทที่ 3“เพื่อนรัก” กับ “คู่หมั้น”ทางด้านของคนขี้หวงตอนนี้กำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตของตัวเองอย่างร้อนรน แต่พระรามก็ไม่คิดจะแสดงตัวให้อีกฝ่ายรู้ นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองบ้านหลังใหญ่สไตล์ยุโรปข้างหน้า ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้เคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ถ้ามีคนเดินผ่านไปมาแล้วเห็นหน้าชายหนุ่มตอนนี้คงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เป็นแน่แท้มือหนาหยิบบุหรี่กับไฟแช็คออกมาจากลิ้นชัก ก่อนชายหนุ่มจะทำการจุดไปปลายมวนบุหรี่ด้วยท่าทางนิ่งๆ สายตาก็จับจ้องที่บ้านหลังใหญ่ไม่วางตา ริมฝีปากหยักลึกพ่นกลุ่มควันสีขาวออกมาจากปากและจมูกโด่งเป็นสัน หลังจากที่เลื่อนกระจกลงแล้วเรียบร้อย“อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอกับไอ้หมอนั่นเป็นมากกว่าเพื่อน ฉันฆ่าเธอสองคนแน่!” พระรามเอ่ยกับตัวเองขณะที่พ่นควันออกจากเสียงรอดไรฟัน นัยน์ตาคมก็มองภาพผ่านแว่นสีชาของตัวเองไปด้วย มือก็ทำหน้าที่ส่งบุหรี่เข้าปาก จนชายหนุ่มเริ่มผ่อนคลายลงนั้นและถึงขยี้บุหรี่ลงกับจานบุหรี่ข้างเกียร์มือ ซึ่งมันก็เหลือไม่มากเมื่อเวลาผ่านไปสักพักจนตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าๆแล้ว คนที่ชายหนุ่มรอก็ไม่มีทีท่าจะมาเสียทีพระรามก็เริ่มหงุดหงิดอารมณ์เสียเมื่อคนที่เขาอยากเจอไม่เดินทางกล

“คุณพูดแบบนี้หมายาความว่าไงคะ อื้อ!” เสียงหวานเอ่ยถามกลับไปด้วยความสงสัย ใบหน้าหวานหันกลับไปในขณะที่พูดแต่ก็ต้องตกใจจนเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากหยักลึกของผู้ชายคนนั้นกระแทกลงมาบนริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอแบบไม่ทันตั้งตัวมือบางพยายามผลักบ่าของอีกฝ่ายออกไป แต่อีกฝ่ายก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด กลับกันร่างสูงขยับเบียดกายเข้ามาก่อนจะกอดรัดเธอเอาไว้เหมือนงูที่รัดเหยื่อของมันไม่มีผิดพระรามขบกัดริมฝีปากของคนตัวเล็กเพื่อที่เขาจะได้เข้าไปชิมความหวานของอีกฝ่าย แต่คนตัวเล็กก็ไม่ให้ความรวมมือเลยสักนิดเอาแต่ผลักเขา ใบหน้าหวานก็พยายามหลบเลี่ยงจนเขาต้องตามติดอีกฝ่ายไปแล้วจับท้ายทอยของอีกฝ่ายไว้แต่ในที่สุดชายหนุ่มก็สามารถสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของอลิสาได้สำเร็จ ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่พยายามหลบเลี่ยงเขาแต่ก็หนีไม่พ้น สาวน้อยไม่มีทางเลือกจนต้องยอมให้อีกฝ่ายจูบเธอและเผลอตอบสนองคนตัวสูงออกไปอย่างเงอะๆงะๆ"อื้ม~"แต่แค่นั้นมันก็มากพอที่จะทำให้พระรามรู้สึกคลั่งได้แล้ว ชายหนุ่มส่งเสียงในลำคอออกมาด้วยความพอใจ ก่อนจะค่อยถอนริมฝีปากออกมา นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าเรียวสวยของคนตัวเล็กด้วยสายตาเย็นชาแต่ลึกๆ