คาเทียร์สะบัดหน้าใส่ผู้ชายตรงหน้า เธอรู้หรอกว่าเขาแกล้งถามออกมาให้เธออายเล่น ๆ ที่ถูกเพื่อนทิ้งแบบนี้ แต่เขาคงลืมไปว่าตัวเองก็ไม่มีแฟนเหมือนกับเธอ
“รอให้พี่หาแฟนได้ก่อนนะ ฉันถึงจะมีแฟน” “แล้วผู้ชายที่ต่อแถวรอถึงหน้ามหาลัย เธอเอาไปไว้ที่ไหน” ตะวันเลิกคิ้วถามด้วยท่าทางกวนอวัยวะเบื้องล่าง ทำให้คาเทียร์หมั่นไส้เขาอย่างหนัก“แล้วพี่เกี่ยวอะไรด้วย” “แล้วถ้าฉันไปต่อแถวล่ะ ถึงคิวฉันเธอจะสนใจฉันหรือเปล่า” “สองครั้งแล้วนะ” “สองครั้งอะไร?” “พี่พูดแบบนี้กับฉันสองครั้งแล้วนะ ตอนแรกก็คิดว่าพี่พูดเล่น แต่ตอนนี้ฉันเริ่มเชื่อจริงแล้วนะ” เมื่อวานเขาก็พูดทำนองนี้กับเธอ แต่พอเธอถามเขาก็บอกว่าเธอหลงตัวเอง แล้ววันนี้เขาก็พูดแบบนี้อีก จะไม่ให้เธอคิดได้ยังไงว่าเขาหลงเสน่ห์เธอจริง ๆ “ตอบคำถามฉันมาก่อน” “พี่ก็รู้ว่าพี่ไม่ใช่ผู้ชายในสเปกฉัน อีกอย่างเราสองคนไม่เหมาะสมกันหรอก ตัวเองยังเคยบอกว่าฉันเป็นคุณหนูเท้าเหยียบไม่ถึงพื้น มาวันนี้พูดแบบนี้ คิดว่าจะหลอกฉันได้หรือไง” “ฮ่า! ฮ่า!”ตะวันขำท่าทางของเธอ ที่ทำปากขมุบขมิบด่าเขา อันที่จริงเขาเริ่มสังเกตุมานานแล้วว่าเธอไม่ได้เหมือนภาพลักษณ์ที่ทุกคนบอก ที่เขาได้ยินผู้ชายส่วนใหญ่พูดกันคือเธอเป็นผู้หญิงที่เข้าถึงยาก ถ้าไม่หล่อไม่รวยจริง ๆ เธอจะไม่พูดด้วย “พี่ขำอะไร หรือฉันพูดตรงใจพี่ใช่ไหมล่ะ” “เธอเป็นคนแปลก ๆ ดีนะ เอาล่ะขึ้นรถมาได้แล้ว มัวแต่พูดจนจะสายอยู่แล้วนะ” คาเทียร์มองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วทำตาเหลือกลนลาน เธออุตส่าห์เผื่อเวลาเข้าเรียนแล้วแท้ ๆ แต่กลับมาสายเพราะต้องมายืนพูดกับผู้ชายคนนี้ ตะวันบิดรถอย่างเร็วเพื่อให้เธอทันเวลาเข้าเรียน ทำเอาคาเทียร์ต้องกอดเอวเขาแน่นเหมือนเมื่อวานอีกครั้ง ตะวันจอดรถตรงหน้าคณะบริหาร เขาขัดขืนคำสั่งของเธอที่บอกให้เขาจอดที่ลานจอดรถของคณะวิศวะ เธอคงไม่อยากให้ใครเห็นว่าเขาเป็นคนมาส่ง แต่ทว่าเขาแค่อยากแกล้งให้เธอหัวร้อนเล่น ๆ เพราะเวลาเธอโมโหไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขามองว่าเธอน่ารัก “ฉันบอกให้พี่ส่งฉันที่ลานจอดรถคณะพี่ ทำไมไม่ทำ” เสียงหวานแหวออกมาทันทีที่ถอดหมวกกันน็อคส่งคืนให้เขา แววตาเธอล่อกแล่กเหมือนกลัวใครเห็น เขายิ่งสนุกที่เธอมีอาการแบบนั้น “แฟนก็ไม่มี เธอกลัวใครเห็น หรือว่ากลัวเรตติ้งจะตก” คาเทียร์สะบัดหน้าหนีเขา เธอไม่ตอบแต่รีบเดินหนีเขาทันที ผู้ชายอะไรกวนประสาทเป็นบ้า ถ้าไม่ติดว่าอยู่ตรงหน้าคณะของเธอ จะด่าให้เจ็บเลย “มึงอารมณ์ดีอะไรว่ะ ไอ้ตะวัน” สกายตะโกนถามเพื่อนสนิท ที่เดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามา นิ้วเรียวหมุนควงกุญแจในมือ เดินไปนั่งตรงที่โต๊ะประจำของกลุ่มที่มีเพื่อนนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา “สงสัยพ่อมันยกมรดกที่ดินพันกว่าไร่ให้แล้ว ฮ่า! ฮ่า!” เพื่อนทุกคนรู้ว่าที่บ้านของตะวันที่ต่างจังหวัด เป็นอาณาจักรไร่องุ่นพันกว่าไร่ เรียนจบไปก็ต้องกลับไปเป็นชาวไร่ที่นู่น แต่ที่เลือกมาเรียนวิศวะเพราะความชอบส่วนตัวล้วน ๆ ถึงรู้ว่าจบไปคงจะไม่ได้ทำงานด้านนี้ก็เถอะ “กูเจอเรื่องสนุก ๆ” “เรื่องสนุกอะไรของมึงว่ะ บอกกูบ้างดิ กูอยากสนุกบ้าง“คีรินเดินเข้ากอดคอเพื่อนรักของเขา ในบรรดาเพื่อนทุกคนเขาจะสนิทกับตะวันที่สุด อีกทั้งตอนนี้ยีนส์เพื่อนสนิทอีกคนก็ติดเมียอย่างหนัก ไม่ค่อยมาสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเท่าไหร่ จะเจอแค่ตอนมาเรียนเท่านั้น เวลาอื่นคือยกให้เมียหมด “คืนนี้ออกไหมว่ะ ไม่ได้ออกนานแล้วนะ กูเสี้ยน”โซลเอ่ยออกมา ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมา แล้วเดินออกไปสูบตรงหลังตึกทันที โดยเพื่อนคนอื่นก็เดินตามไปเหมือนกัน “ระวังเอดส์บ้างก็ดี เสี้ยนบ่อย ๆ” “สัดยีนส์!!! พอมีเมียแล้วปากมากว่ะ เดี๋ยวกูฟ้องมิลลิว่ามึงปากหมาใส่พี่ชายเขา”สกายพูดออกมาเสียงดัง ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมาใส่หน้าตะวันที่ยืนอมยิ้มอยู่ “กูว่ามึงแปลก ๆ นะ เรื่องสนุกที่ว่าคือเรื่องอะไร”คาเตอร์หรี่ตาจับผิดตะวันที่ยังคงเอาแต่ยืนอมยิ้มอยู่แบบนั้น จนคีรินยกมือขึ้นตบหัวเพื่อเรียกสติ “มึงเป็นอะไร? ทำตัวเหม่อลอยเหมือนคนมีความรัก” “ความรักอะไรของพวกมึง กูแค่ยิ้มที่ได้อยู่กับพวกมึงไงว่ะ”ตะวันรีบตอบออกไปทันทีเมื่อคาเตอร์ถาม เรื่องที่เขากำลังยิ้มเมื่อกี้เขาอาจโกหก แต่เรื่องที่เขาดีใจที่ได้อยู่กับเพื่อนนั่นคือเรื่องจริง เขาเป็นคนหนึ่งที่รักเพื่อนมาก ตอนนี้มีเวลาอยู่กับเพื่อนอีกไม่ถึงปี เขาก็ต้องกลับต่างจังหวัดไปทำหน้าที่ของตัวเอง “งั้นคืนนี้ต้องออกแล้วไหมว่ะ” 12.30น. คาเทียร์กับเพื่อนสองคนเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนตรงหน้าคณะ วันนี้อากาศร้อนมาก พัดลมขนาดพกพาที่เธอใช้เป็นประจำก็เอาไม่อยู่ “ร้อนจะตายอยู่แล้ว เหงื่อกูไหลจนเครื่องสำอางเยิ้มหมดแล้ว”เป็นเรื่องปกติของเธอที่จะบ่นแบบนี้ เธอเป็นคนที่ต้องทำให้ตัวเองดูดีอยู่ตลอดเวลา “น้องชื่อคาเทียร์หรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มหน้าตาดี แต่งตัวสะอาดสะอ้าน เดินอาด ๆ เข้ามาหาเธอที่นั่งอยู่ แต่คาเทียร์ไม่ได้ตกใจ เธอชินเสียแล้วที่จะมีผู้ชายเข้ามาทำความรู้จักแบบนี้ “ใช่ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ” “พี่อยากทำความรู้จักกับเราได้หรือเปล่า พี่ชื่อวิคเตอร์ เรียนอยู่ปีสี่คณะนิเทศศาสตร์ครับ” คาเทียร์จำได้ว่าเคยเห็นพี่คนนี้บนโปสเตอร์ละครเวทีของคณะนิเทศฯ ตอนนั้นก็ยังพูดกับเพื่อนสองคนว่าหน้าตาดีมาก ไม่คิดว่าเขาจะอยากมาทำความรู้จักเธอ “ค่ะ…พี่ก็รู้จักเทียร์แล้วนี่คะ” “แต่พี่อยากรู้จักมากกว่านี้ได้หรือเปล่าครับ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้น ไม่เข้าใจที่เขาบอก ก็ในเมื่อเขาอยากรู้จักเธอ เขาก็รู้ชื่อเธอแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่พอใจ “หมายถึงขอคอนเทคติดต่อกันนะครับ” “ไอจี เฟสบุ๊คของเทียร์เป็นสาธารณะค่ะ ถ้าพี่อยากได้ก็ติดต่อมาทางนั้นแล้วกันนะคะ” วิคเตอร์เดินคอตกกลับไป เรื่องที่เขาได้ยินมาว่าเธอหยิ่งคงจะเป็นเรื่องจริง ทั้งที่เพื่อนของเขาก็เตือนแล้วว่าอย่าหน้าด้านเข้ามาหาเธอเลย แต่เขาก็ไม่ฟัง แต่สิ่งที่วิคเตอร์คิดนั้นตรงข้ามกับคาเทียร์โดยสิ้นเชิง เพราะเมื่อวิคเตอร์เดินออกไป คาเทียร์ก็ฟุบหน้าลงส่งเสียงกรี๊ดออกมาทันที เธอดีใจที่เขาสนใจเธอ นับว่าเป็นผู้ชายคนแรกเลยก็ว่าได้ที่เธออยากทำความรู้จักมาตั้งนานแล้ว ทั้งมิลลิและปลายฝนมองการกระทำของเพื่อนอย่างขำ ๆ ทั้งสองคนรู้ว่าคาเทียร์ปลื้มรุ่นพี่คนนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่ชวนพวกเธอสองคนไปดูละครเวทีของคณะนิเทศฯ เป็นเพื่อน ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะชอบเพื่อนเธอด้วย “มึงชอบพี่เขาแล้วมึงไปนิ่งใส่ทำไมว่ะ” “ก็กูตื่นเต้น มึงดูมือกูสิ” ยกมือเล็กอันสั่นเทาขึ้นให้เพื่อนดู ภายในใจเธอเต้นระรัว ที่แท้เธอก็รอผู้ชายคนนี้อยู่นี่เอง ริมฝีปากอวบอิ่มยิ้มออกมา นับว่าเป็นการรอที่รู้สึกว่าคุ้มค่ามากที่สุด“ซี้ด แน่นมากเลยเมียจ๋า พี่เสียวมากเลยเมีย อ๊าสส” คาเทียร์นอนหลับตาพริ้ม ซึมซับความเสียวซ่านที่กำลังแผ่ขยายไปทั่ว ร่างกายแดงเถือกจากความเสียวซ่าน เสียงความชื้นแฉะตรงที่กำลังเสียดสีกันรุนแรงปลุกอารมณ์เธอได้อย่างดี ขาเรียวอ้าออกกว้าง ยกขึ้นเกี่ยวเอวสอบของเขาเอาไว้ มือเล็กจิกเกร็งตรงแผ่นหลังแน่นของคนเป็นสามี หัวสมองเริ่มขาวโพลนเมื่อความกระสันพุ่งสูงจนถึงขีดสุด คนตัวสูงยังคงกระแทกเข้าออกอยู่แบบนั้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มือหนายกขึ้นบีบเค้นอกอวบที่กวัดแกว่งตามแรงกระแทกไปมา ตั้งแต่มีลูกเต้าอวบของคาเทียร์ก็เหมือนจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมาก บีบเต็มไม้เต็มมือไปหมด “อ๊าส เทียร์ไม่ไหวแล้ว”คนเป็นเมียร้องออกมาก่อนที่จะกระตุกตัวเกร็งปลดปล่อยออกมาเพราะทนความเสียวซ่านไม่ไหว ร่องรักเธอบีบรัดเอ็นร้อนของเขาแทบขาด "ซี้ด~ ตอดพี่แรงมากเลยเมีย"คนตัวสูงส่งเสียงครางกระเส่ารีบเร่งสาวสะโพกรัวเร็วไม่กี่นาทีก็ตามเธอขึ้นสวรรค์ไปติด ๆ “อึก อ๊าสส”น้ำรักขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจากลำรัก ก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงกอดก่ายกับเมียโดยไม่ได้ถอนแก่นกายออก คาเทียร์นอนหายใจรวยรินเหมือนคนขาดอากาศหายใจ“พี่กระแทกเองแท้ ๆ แต
นิ้วเรียวยาวของสามีหนุ่มสะกิดเมียรักยิก ๆ เมื่อเห็นว่าลูกสาวคนเล็กหลับไปแล้ว“เดี๋ยวพี่อุ้มลูกไปนอนอีกห้อง” ตะวันบอกเสียงเบา พร้อมกับยกลูกสาวคนเล็กเข้าสู่อ้อมกอด นึกภาวนาในใจขอให้คืนนี้ตังเมนอนหลับสนิทจนถึงเช้าด้วยเถิด ท่าทางของคนตัวสูงสร้างความขบขันให้กับคาเทียร์ยิ่งนัก เพราะเขาทำทุกอย่างด้วยความเบามือ คงจะกลัวลูกสาวจะตื่นขึ้นมาร้องไห้งอแงเสียก่อน “ดูพี่จะมุ่งมั่นมากเลยนะคะ”หญิงสาวว่ากระแหนะกระแหนเขา “พี่อยากได้ตังค์หนึ่งพัน”คาเทียร์หลุดขำพรืดออกมาทันที ไม่คิดว่าที่เขาจริงจังเพราะอยากได้เงินหนึ่งพันเหมือนปากว่า คงเพราะอดยากปากแห้งมานานมากกว่า แต่ทว่าเธอต้องคิดผิดเมื่อทิ้งตัวลงนอน ตะวันก็ขึ้นมาทาบทับร่างเล็กของเธอทันที ก่อนจะจ้องหน้าเธอจริงจัง “ตกลงราคากันก่อนนะเมีย ถ้าพี่ทำให้เมียประทับใจต้องทิปพี่หนัก ๆ นะ” “นี่พี่ร้อนเงินหรือไง?” “ตอนนี้เมียพี่รวยกว่าพี่แล้ว แค่หมื่นสองหมื่นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”เขาแกล้งว่าเย้า พร้อมกับมือหนาที่สัมผัสเรือนร่างแสนสวยของคนเป็นภรรยา ขนาดว่ามีลูกสองคนแล้ว แต่รูปร่างของเมียเขายังสมบูรณ์แบบเหมือนเดิมทุกอย่าง อีกทั้งยังรู้สึกอวบอิ่ม มีน้ำมีนวลกว่าเดิมด
เป็นการขับรถมาเที่ยวทั้งครอบครัวเป็นครั้งแรก ยอมรับว่าไม่ค่อยได้พาคาเทียร์ไปเที่ยวที่ไหนหลังจากแต่งงานกัน เพราะพอแต่งงานได้ไม่กี่เดือนเธอก็ท้องไต้ฝุ่นและแพ้ท้องอย่างหนัก พอแพ้ไปได้ประมาณสี่เดือนคาเทียร์ก็หายแพ้ แล้วกลายเป็นเขาแทนที่แพ้ต่อจากเธอ ทำให้ช่วงนั้นต้องให้คนเป็นพ่อเข้าไปทำงานแทนเขาทุกวัน กว่าเขาจะอาการดีขึ้น ก็ตอนที่คาเทียร์เกือบคลอดแล้ว “พี่จองที่พักแล้วเหรอคะ” “จองแล้ว ลองเปิดดูในโทรศัพท์สิ ว่าชอบหรือเปล่า” คาเทียร์หยิบโทรศัพท์เขาขึ้นมาเปิดดู ดวงตาคู่สวยก็เบิกโพลงทันที เพราะเป็นที่พักที่เธอเคยให้เขาดูว่าอยากไปพักที่นี่ แล้วเขาก็ไม่เคยลืมเลย เธอเลยต้องให้รางวัลเขาด้วยการหอมแก้มเอาใจเขาสักหน่อย ส่วนลูกลิงสองตัวที่ไม่ได้เห็นฉากสวีทของพ่อกับแม่เพราะกำลังหลับอยู่คาร์ซีทด้านหลังทั้งสองคน แต่ถึงลูกจะอยู่เธอก็ชอบแสดงความรักกับตะวันอยู่แล้ว เพราะอยากให้ลูกรู้ว่าพ่อกับแม่รักกันแค่ไหน “เทียร์รักพี่”นั่นไง...เมียเขาถ้าทำอะไรถูกใจ คำบอกรักแบบนี้ วันนี้ทั้งวันเขาจะได้ยินจนเอียนไปเลย “เมื่อเช้ายังโกรธพี่อยู่เลย พอมาเที่ยวเท่านั้นแหละ มีความสำคัญเฉย” “ไม่จริงค่ะ พี่มีความสำคัญกับเท
“พี่ตะวัน พี่ตะวัน”เสียงเรียกของคาเทียร์ดังออกมาจากในครัว ตอนนี้เธอกำลังเตรียมอาหารเช้าให้กับลูกทั้งสองคนก่อนไปโรงเรียนและคนเป็นสามีที่จะเข้าไปในไร่หลังจากไปส่งลูกที่โรงเรียน “อะไรคาเทียร์” “พี่มัวทำอะไรอยู่ ไปช่วยลูกแต่งตัวหน่อยสิ วันนี้เทียร์ตื่นสายทำไม่ทันเลยค่ะ” “แม่ช่วยอยู่ เดี๋ยวพี่ช่วยเทียร์ดีกว่า”แม่ที่ตะวันเรียกก็คือแม่สามีของเธอ ตอนนี้เธอและตะวันแต่งงานกันมาหกปีแล้ว มีลูกด้วยกันสองคน เป็นลูกชายคนโตชื่อไต้ฝุ่นอายุห้าขวบ ส่วนลูกสาวคนเล็กชื่อตังเมอายุสามขวบ และใช่เธอทำหมันทันทีหลังคลอดตังเม เพราะตะวันเป็นคนบอกหมอให้ทำ ถึงจะเป็นการผ่าคลอดแต่เธอก็เจ็บแผลมาก หลังออกจากโรงพยาบาลเธอแทบจะกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงเพราะขยับตัวไม่ได้ นอนร้องไห้หาแม่ทุกวัน ตะวันต้องโทรให้แม่ของเธอมาอยู่เป็นเพื่อนจนแผลเธอดีขึ้น เป็นแบบนี้ทั้งสองท้อง จนตะวันต้องบอกหมอว่าให้ทำหมันเธอทันที เพราะเขาสงสารแม่ยายที่ต้องมาเฝ้าลูกสาวจนไม่ได้ทำอะไร “วันนี้พี่ต้องเข้าไปในเมืองนะ น่าจะกลับเย็น ๆ” “เมื่อวานพี่ก็เพิ่งไป ยังไม่เสร็จอีกเหรอคะ”คาเทียร์เริ่มมีอาการที่ทุกคนรู้กันคืออาการหึงหวงผัวจนเกินเหตุ ทุกวันนี้ตะวั
งานหมั้นระหว่างตะวันกับคาเทียร์ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีเพียงญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายและเพื่อนสนิทของทั้งคู่เท่านั้นที่มาร่วมงาน โดยคิณและขวัญตาบอกว่าเอาไว้ค่อยจัดงานแต่งงานให้ยิ่งใหญ่ทีเดียว ตอนนี้พิธีการก็ถึงตอนที่ทั้งคู่สวมแหวนให้กัน โดยตะวันสวมแหวนให้เจ้าสาวเสร็จแล้ว คาเทียร์ก็ก้มลงกราบบนตักตะวันทันที เป็นภาพที่ทำให้เพื่อนฝั่งฝ่ายชายส่งเสียงโห่ร้องออกมา “สวมแหวนให้พี่เขาสิลูก”ขวัญตานั่งคอยกำกับพิธีการทุกอย่างให้ทั้งตะวันและคาเทียร์รู้ เมื่อขวัญตาสวมแหวนให้ตะวันเสร็จแล้ว ชายหนุ่มก็ทำท่าจะก้มกราบลงบนตักคาเทียร์ จนขวัญตาต้องห้ามเอาไว้ “ผู้ชายไม่ต้องกราบ”ขวัญตากลั้นขำแทบไม่อยู่ อีกทั้งเพื่อนทั้งสองฝ่ายก็พากันหัวเราะออกมาทันทีอย่างชอบใจ รวมถึงตัวคาเทียร์ด้วย เมื่อสวมแหวนกันเสร็จ ทั้งคู่ก็คลานเข่าเข้าไปขอพรผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย โดยเริ่มจากฝ่ายตะวันก่อน “นี่แค่เริ่มต้นนะ แม่อยากให้ลูกทั้งสองคนประคับประคองความรักกันไปนาน ๆ นะ จนถึงวันที่ได้แต่งงานกัน”จินตนาอวยพรทั้งคู่น้ำตาก็ผุดซึมออกมา ไม่คิดว่าลูกชายของเธอจะโตขนาดนี้แล้ว “พ่อยินดีต้อนรับหนูนะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ”วิบูลย์พ่อของตะวันอ
คาเทียร์กลับคอนโดทันทีหลังจากจัดการเรื่องพลอยเสร็จ เธอโทรบอกพี่ชายให้จัดการทุกอย่างให้และคิดว่าตอนนี้ตะวันก็น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน เธอคิดว่าตัวเองไม่ได้ใจร้ายแต่ต้องทำเพื่อรักษาศักดิ์ศรีและความปลอดภัยของตัวเอง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะกลับมาคิดว่าเธอเป็นต้นเหตุของเรื่องพวกนี้หรือเปล่า... “อยู่คนเดียวมืด ๆ ทำไมไม่เปิดไฟ” ตะวันหลังจากรู้เรื่องนี้ ก็รีบกลับมาทันที เขารู้ว่าแม้ภายนอกคาเทียร์จะดูเหมือนเข้มแข็ง แต่ที่จริงแล้วเธออ่อนแอมาก และก็คิดไม่ผิด เมื่อกลับมาถึงแล้วเห็นหญิงสาวนอนร้องไห้อยู่ในห้องนอน “ไม่ต้องร้องนะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” “ฮึก ฮึก เทียร์ทำผิดอะไร ทำไมเพื่อนต้องทำแบบนั้นกับเทียร์ด้วย”มือหนาของตะวันลูบหัวปลอบใจเธออย่างเอ็นดู เขาเข้าใจเธอทุกอย่าง และเข้าใจสิ่งที่เธอเป็นมาตลอด คาเทียร์ไม่ได้ผิด เขาไม่เคยเห็นเธอให้ความหวังใคร อันที่จริงเธอไม่สมควรเจอเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ “เทียร์ไม่ผิด คนทำต่างหากที่ผิด ไม่ต้องโทษตัวเองนะ” “ฮึก ฮึก ฮือ พะ พี่เคยเกลียดเทียร์หรือเปล่า”ชายหนุ่มยกตัวเธอขึ้นมา เอานิ้วเรียวปาดน้ำตาที่ไหลไม่หยุดตรงดวงตาคู่สวย เขาไม่ชอบเวลาเห็นเธอร้องไห้เลย มันทำให้