บทที่ 9

Latest chapter

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 784

  เสียงแม้จะเบา แต่เฉียวเนี่ยนก็ยังได้ยินไม่ให้นางไป หมายความว่าวันนี้ไม่เพียงแค่เมิ่งอิ้งจือออกไปไม่ได้ แม้แต่นางก็อย่าหวังจะก้าวออกจากประตูตระกูลวั่น!เฉียวเนี่ยนไม่คาดคิดว่า ฮูหยินตระกูลวั่นจะสามารถตัดสินใจเช่นนี้เพื่อบุตรชายของตนได้ในขณะนั้นนางก็หรี่ตาลงเล็กน้อยส่วนฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นเมื่อเห็นสีหน้าของฮูหยินกูลวั่น ก็เห็นได้ชัดว่าเข้าใจอะไรบางอย่างเช่นกันบนร่างของเมิ่งอิ้งจือต้องมีหลักฐาน และจะไม่เป็นผลดีต่อวั่นเจ๋อเยว่ ดังนั้นฮูหยินวั่นถึงได้มีสีหน้าร้อนรนเช่นนี้!แต่เห็นได้ชัดว่าในตอนนี้จะไม่ปล่อยพวกนางออกไปไม่ได้ตระกูลวั่นไม่อาจจะทำร้ายเฉียวเนี่ยนในเวลากลางวันแสกๆ ได้!บางทีอีกไม่นานก็จะมีคนมาอัครมหาเสนาบดีก็เป็นได้!นางจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร?แต่ว่า...ฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นมองไปยังหลานชายสายตรงคนโตที่ตนรักที่สุด ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารนางรู้ดีว่า หากปล่อยเฉียวเนี่ยนไป ก็เท่ากับผลักวั่นเจ๋อเยว่ให้ตกในอันตราย!ชั่วขณะนั้น ฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นก็ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตัดสินใจไม่ลงเมื่อเห็นเช่นนั้น ฮูหยินวั่นก็เขย่าแขนฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลว

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 783

  ขณะนี้หากไม่ยอมให้นางพาคนออกไป นางต้องเข้าเฝ้าไปฟ้องแน่ได้ยินมาว่า ทุกวันนี้นางมิใช่แค่คอยปรับสมดุลร่างกายให้พวกพระสนมในวังเท่านั้น แม้แต่ฮ่องเต้ยังดื่มยาของนาง เช่นนั้นหากนางเข้าเฝ้าฮ่องเต้ไปฟ้องเรื่องนี้จะทำอย่างไร?หากเป็นผู้อื่นก็คงไม่เป็นไร แต่นี่กลับเป็นท่านหญิงเฉียวที่เป็นถึงบุตรสาวสายตรงของจวนโหว เป็นน้องสาวบุญธรรมของท่านอ๋องผิงหยาง แถมยังมีความเกี่ยวพันคลุมเครือกับพี่น้องตระกูลเซียวอีกด้วย!หากแตะต้องนาง ตระกูลวั่นจะต้องเป็นศัตรูกับคนมากมายเกินไป!ฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นจ้องมองวั่นเจ๋อเยว่ด้วยแววตาเคร่งเครียดแลเห็นว่าวั่นเจ๋อเยว่เจ็บปวดจนเส้นเลือดที่หน้าผากปูดโปน ฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นก็อดสงสารไม่ได้ในใจย่อมอดไม่ได้ที่จะคิดเข้าข้างตัวเองอยู่บ้างหากเป็นเพียงการพูดเกินจริงของแม่นางเฉียวเล่า?หากเป็นแค่แผลเล็กน้อย แต่กลับถูกนางใส่ร้ายว่าเป็นการทารุณเล่า?อาการของเมิ่งอิ้งจือแย่มาหลายปีแล้ว ไม่ใช่เพิ่งมาแย่เอาตอนนี้!หากถูกทารุณจริง เมิ่งอิ้งจือจะไม่กลับบ้านไปฟ้องเองตั้งนานแล้วหรือ?ใช่แล้ว!ต้องเป็นเฉียวเนี่ยนที่พูดพล่อยๆ แน่!แววตาของฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นฉ

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 782

  ได้ยินพระนามขององค์หญิง ตระกูลวั่นต่างพากันสีหน้าเคร่งเครียด มีเพียงฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นเท่านั้นที่สีหน้าไม่เปลี่ยน “เจ้าถึงจะได้รับพระบัญชาขององค์หญิงให้เข้าจวนอัครมหาเสนาบดีเพื่อรักษาโรคและช่วยชีวิตผู้อื่น แต่ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ลงมือทำร้ายผู้คน! อย่าเอะอะก็ยกองค์หญิงขึ้นมาข่มขู่ข้า! ต่อให้เป็นองค์หญิง ก็ต้องเคารพกฎหมายบ้านเมือง!”“พูดได้ดีนี่เจ้าคะ!” เฉียวเนี่ยนปรบมือชมเชยทันทีฮูหยินเฒ่าแห่งตระกูลวั่นนึกว่าในที่สุดเฉียวเนี่ยนก็รู้ว่าตนสู้ไม่ได้ รีบเอาใจนางเสียอีก!ใครจะรู้ว่า เฉียวเนี่ยนกลับยิ้มที่มุมปากมากยิ่งขึ้น แววตายิ่งเปื้อนแววเย้ยหยัน “องค์หญิงต้องเคารพกฎหมายบ้านเมือง ตระกูลวั่นของพวกท่านก็ยิ่งต้องเคารพมากกว่า!”“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ตระกูลวั่นของพวกเราไม่เคยละเมิดกฎหมายบ้านเมืองเลยสักครั้ง!”“หรือว่าคุณหนูเฉียวรู้ว่าตนผิด ก็เลยจะโยนความผิดใส่ตระกูลวั่นของเราแทน?”คนตระกูลวั่นพากันลุกขึ้นพูดจาอย่างองอาจราวกับเพียงเอ่ยกันไปคนละคำสองคำ ก็จะสามารถโค่นเฉียวเนี่ยนลงได้เฉียวเนี่ยนก็เพียงยืนอยู่กับที่เงียบๆ รอให้ทุกคนพูดจบเห็นได้ชัดว่านางไม่เพียงไม่หวาดหวั่นเลยแม้แ

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 781

  นางพยายามมาหลายวัน กว่าที่อาการของเมิ่งอิ้งจือจะดีขึ้นมาบ้าง ผลคือวั่นเจ๋อเยว่กลับมาทำแบบนี้ ทำให้ความเหนื่อยยากของนางในหลายวันที่ผ่านมาพังไม่เป็นท่า!เมิ่งอิ้งจือไม่ได้สติกลับคืนมา แล้วนางจะไปหายาถอนพิษให้ท่านพี่เซียวได้อย่างไร?ไม่ได้!เมิ่งอิ้งจือจะอยู่ในจวนอัครมหาเสนาบดีอีกต่อไปไม่ได้!คิดถึงตรงนี้ เฉียวเนี่ยนก็หันไปมองสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ “เจ้าไปแจ้งคนในตระกูลวั่น ว่าข้าจะพาเมิ่งอิ้งจือออกไป”ได้ยินดังนั้น สาวใช้ก็ตกใจนางเองก็รู้ดีว่าการให้ท่านนายหญิงน้อยใหญ่ออกไปเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่เหตุใดต้องแจ้งคนในตระกูลวั่นด้วย?“ท่าน ท่านหญิงเฉียวพานายหญิงน้อยใหญ่ไปอย่างลับๆ ไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะ? บ่าว... บ่าวช่วยท่านดูต้นทางได้!”“เจ้าช่วยข้าดู แล้วอย่างไรต่อ? หากคนในตระกูลวั่นรู้ว่าเจ้าทำตัวไม่ภักดี ในฐานะบ่าวในบ้าน ถูกตบตีก็อาจถึงตายได้!” เฉียวเนี่ยนกล่าวอย่างเย็นชา “รีบไปแจ้งคนในตระกูลวั่น ไม่ว่าเป็นเจ้านายจากเรือนไหนก็เรียกมาให้หมด ข้ารู้ดีว่าควรทำเช่นไร”สาวใช้จึงตอบเสียงสั่น “เจ้าค่ะ”พูดจบ นางก็รีบวิ่งออกไปไม่นาน เรือนหน้าห้องของเมิ่งอิ้งจือก็พลันมีเสียงคนมากมายขึ้นมา

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 780

  วันรุ่งขึ้นเฉียวเนี่ยนเข้าไปในจวนอัครมหาเสนาบดีอีกครั้ง เพื่อไปเยี่ยมเมิ่งอิ้งจืออาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ถูกองค์หญิงซูหยวนตำหนิไปหนึ่งรอบ หลังจากนั้นเฉียวเนี่ยนก็ไม่เคยพบวั่นเจ๋อเยว่เลยแม้แต่ครั้งเดียวในจวนอัครมหาเสนาบดีแต่วันนี้ ยังไม่ทันที่นางจะผลักประตูเข้าไป ก็เห็นวั่นเจ๋อเยว่เดินออกมาจากห้องของเมิ่งอิ้งจือเฉียวเนี่ยนเผลอแสดงสีหน้าหม่นลงโดยไม่รู้ตัว ถึงขั้นลืมคำนับไปวั่นเจ๋อเยว่เห็นเฉียวเนี่ยนเป็นเช่นนั้น แววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลนยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ “ท่านหญิงเฉียว ตอนนี้พอติดตามองค์หญิงแล้ว ก็ช่างถือดีนัก พบขุนนางผู้นี้แล้วไม่คิดจะคำนับเสียด้วยซ้ำงั้นหรือ?”เฉียวเนี่ยนจึงยกมือคำนับ “คารวะใต้เท้าวั่น”พอเห็นดังนั้น วั่นเจ๋อเยว่ก็เพียงแค่ฮึดฮัดเบาๆ แล้วก้าวจากไปทันทีทันทีที่วั่นเจ๋อเยว่สาวเท้าออกไป เฉียวเนี่ยนก็รีบร้อนเดินเข้าไปในห้องความกังวลในใจกลายเป็นความจริงเห็นเมิ่งอิ้งจือกำลังขดตัวอยู่ที่มุมปลายเตียง สองมือกอดไหล่ตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อยแววตาทั้งสองข้างว่างเปล่าโดยสิ้นเชิงเสื้อผ้ายับยู่ยี่อย่างมากเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว ไม่กล้าเข้าไปใกล้ในทันที

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 779

  เฉียวเนี่ยนยังคงยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรอีกเข็มไม่ทิ่มอยู่บนผิวตัวเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหน ทุกคนต่างก็สามารถหัวเราะให้กับความทุกข์ของผู้อื่นได้ทั้งนั้น“แต่เจ้าก็ยังห่วงหลินเย่ว์อยู่ใช่ไหม?” เซียวชิงหน่วนเอ่ยขึ้นอย่างกะทันหัน “ไม่อย่างนั้น ก็คงไม่คุยกับหมอประจำจวนของจวนโหวมาจนถึงตอนนี้หรอก”เฉียวเนี่ยนยังคงไม่พูด เพียงฟังเซียวชิงหน่วนกล่าวต่อ “อย่างไรก็ตาม ท่านพี่หลินก็ยังใส่ใจเจ้ามาก เขาเพิ่งดื่มยาแล้วก็หลับไป แต่ตอนละเมอกลับยังเรียกชื่อเจ้า พวกเจ้าเป็นพี่น้องกันเคยสนิทกันมาก กลับต้องมาทะเลาะกันจนถึงขั้นนี้ มันไม่ควรเลยจริงๆ ท่านพี่หลินก็ผิดจริง แต่ในเมื่อพวกเจ้าเกี่ยวดองทางสายเลือด เหตุใดจึงไม่อาจ...”“คุณหนูเซียว”ในที่สุดเฉียวเนี่ยนก็อดไม่ไหว ขัดจังหวะคำพูดของเซียวชิงหน่วนอาจเพราะเสียงดังกว่าปกติเล็กน้อย จึงฟังดูเหมือนดุอยู่บ้างเซียวชิงหน่วนชะงักไปเล็กน้อย เม้มริมฝีปากน้อยๆ แล้วก็เงียบไปเฉียวเนี่ยนถอนหายใจอย่างจนใจ แล้วจึงหยิบสร้อยข้อมือลูกประคำออกมาจากเอว“นี่คือของแม่ทัพเซียว” เฉียวเนี่ยนเอ่ยอย่างช้าๆ “ขอรบกวนเจ้าช่วยเอาไปคืนแม่ทัพเซียวให้ข้าด้วย”สร้อยข้อมือลูก