เจ้านายหนุ่มหรี่ตา “ก่อนนี้คุณขยันมากไม่เคยลา จู่ๆ ลาสี่วันภายในระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน ลาทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละวัน วันที่ลาจะต้องไปก่อกวนสองคนนั้นทุกครั้ง”
ริตากลอกตา รู้สึกงงเล็กน้อย พนักงานมีเป็นร้อย คุณเจ้านายจะรู้เรื่องเธอละเอียดแบบนี้ไม่ได้นะคะ
เหมือนฟ้าเมตตาเทวดาช่วยชีวิตเมื่อเขมิกากลับมา
ริตารีบขอตัว ลุกขึ้นไปช่วยเพื่อนเทอาหารใส่จาน
ไม่นาน บนโต๊ะริมโซฟาหน้าทีวีก็มีของกินวางจนเต็ม มีเหล้าและกับแกล้มหลายอย่าง
“จะได้หลับสบาย” เขมิกาบอกริตา
“ขอบใจแก” อยู่กับเพื่อนกินเหล้าได้
“มาค่ะ กินๆ” เขมิกาบอกตอนทุกคนนั่งล้อมวงพร้อมดื่มกิน “ไม่เมาไม่เลิกรา” หล่อนชอบดูซีรีย์จีน
เพราะเป็นโต๊ะเตี้ยกลมทรงตัวเล็กกะทัดรัด ทุกคนจึงนั่งล้อมวงบนพื้นห้อง รวมถึงก้องกวิน เจ้านายของริตา เขาเลือกนั่งข้างเธอคอยแผ่ซ่านกลิ่นอายจอมมารตลอดเวลา
แรงกดดันอันเข้มข้นมหาศาลจากดวงตาคู่คมที่ดำจัดจนดูลึกลับซึ่งมองมาอย่างเย็นชาตลอดเวลาของบอสหนุ่ม ทำริตาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างสงบเสงี่ยมมาก อยากร้องไห้โวยวายเหมือนเคยกลับไม่กล้า
ฝ่ายเขมิกากับภากรนั่งฝั่งตรงข้าม กินไปจู๋จี๋กันไป น่าอิจฉามาก
ริตาถอนหายใจ ยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก จากนั้นก็กินกับแกล้มเงียบๆ นั่งพับเพียบด้วยนะ
“เพิ่งเคยเห็นเพื่อนนั่งดื่มเหล้าเรียบร้อยแบบนี้” เขมิกาแซว
“ช่วยมองดีๆ หน่อยเพื่อน” ริตากัดฟันเหลือกตาบอกเป็นนัยๆ ว่าใครคือต้นเหตุแห่งความเรียบร้อยนี้
เหมือนเขาจะรู้ตัวจึงเอ่ย “คุณต้าทำตัวปกติได้เลย วันนี้ผมมาในฐานะเพื่อนของกร”
ริตาร้องฮึในใจ เพื่อน? เมื่อกี้บ่นซะเยอะเลยค่ะ
พอเหล้าเข้าปากจนแอลกอฮอร์ออกฤทธิ์ถ้วนหน้า ภากรผู้นั่งฟังแฟนสาวพร่ำบ่นเมื่อคืนวานจนหูแฉะเรื่องของแฟนเพื่อนที่นอกใจแอบมีอะไรกับน้องสาวก็เริ่มพูดมาก
“ผมขอพูดในฐานะที่เป็นแฟนของเขมคนสวย ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของน้องต้า แล้วก็ขอพูดในฐานะที่เรียนจิตวิทยามานะครับ”
อารัมภบทยาวมากค่ะ
ริตากับเขมิการอฟังนานล่ะ
ภากรดื่มเหล้าหมดแก้วค่อยๆ พูดต่อเสียงเนิบ “พี่ว่าน้องต้าควรลางานไปเที่ยวบ้าง เพื่อเปลี่ยนสถานที่ เปลี่ยนบรรยากาศ เจอคนใหม่ๆ ทำใจได้เมื่อไรค่อยกลับมา ดีกว่าตามตื้อตามตอแยสองคนนั้น มันเสียสุขภาพจิตครับ”
เขมิกาตบบ่าวกว้างของแฟนพูดแทรกว่า “ไม่ได้ค่ะ เปลืองเงิน! ต้องตามไปจัดการให้พวกมันอยู่ไม่สุขถูกแล้วค่ะ เนอะ...” ท้ายประโยคหันมาเออออกับเพื่อนจนปากยื่น
ริตาพยักหน้าที่แดงก่ำ พูดต่ออย่างช้ำใจว่า “หมดเงินกับเที่ยวเท่าไรก็ไม่ช่วยหรอก ต้าทุกข์ใจขนาดนี้ พวกมันจะสุขไม่ได้เด็ดขาดค่ะคุณพี่”
“ใช่ สุขภาพจิตอะไร มันต้องเสียให้ครบทุกคนค๊า” เขมิกาเสียงสูงปรี๊ด “เพื่อนเขมจิตเสียคนเดียวไม่ด๊าย”
“ต้าจะเป็นตัวร้ายแบบในนิยาย คอยตามรังควานตามทำลายชีวิตคู่พวกมันตลอดไป”
“จัดไปจ้าเพื่อนรัก ฉันเอาด้วย ต้องทำให้พวกมันนอนหลับไม่สนิทเลยสักคืน”
ภากรเคยเถียงชนะเสียที่ไหน เขายกแก้วเหล้าขึ้น “เอาๆ ได้เลย เสียจิตกันให้หมดเนี่ยแหละ ดื่มครับ”
“ดื่มๆ” เขมิกายกแก้วเหล้ามาชนกับแก้วของเพื่อน
ริตาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว วางลงอย่างอ่อนแรง อยากร้องไห้จัง ร้องไห้ได้ยัง เหลือบตามองคนดุแวบหนึ่ง เห็นเขาเอาแต่มองมาตลอด เธอก็เลยฮึบไว้ ไม่ร้องก็ได้
ก้องกวินเห็นริตากลั้นน้ำตาจนเอ่อคลอแบบนั้นจึงพูดปลอบใจด้วยเสียงที่เคร่งขรึมเจ้าระเบียบว่า “นางร้ายแบบเธอสมควรยอมแพ้เสียทีนะ กลับมาตั้งใจทำงาน แล้วห้ามลากิจไปทำแบบนั้นอีก!”
เท่านั้นแหละ โฮเลยจ้า
ริตารู้แล้วว่าไม่ควรดื่มกับเจ้านายตอนอกหัก!
เธอไม่เคยปล่อยให้สามีจอมหื่นขาดแคลนเลยกระทั่งพ่อบ้านใจกล้าของเธอต้องเลี้ยงลูกถึงสี่คนชายสองหญิงสองไปเลยแน่ล่ะ เขาขอไว้เร่าๆ อยากให้พวกเรามีลูกเยอะๆ เขาจึงขยันทำการบ้านแทบทุกคืนจนเธอท้องแล้วท้องอีก“เลี้ยงไหวแน่นะพี่วิน”ริตาถามอย่างห่วงใย เธอมีหน้าที่แค่ท้องให้เขาไงก้องกวินไม่ตอบ เพียงยกยิ้มบางตรงมุมปาก อันเป็นสัญญาณว่า จัดไป...ทุกวัน ตอนริตากำลังทำงานที่บริษัทจึงมักจะเห็นผู้ชายตัวโตอุ้มเด็กอ่อนไว้ที่กล้ามแขนแน่นๆ ทั้งสองข้าง ข้างละคน ยังมีเด็กวัยน่ารักเดินดุกดิกติดตามอีกสองคน พวกเขาเดินทางมาหาเธอ มาถามว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านเป็นภาพพ่อบ้านใจกล้าที่เท่ห์สุดๆทั้งยังมีบอดี้การ์ดรูปร่างน่ากลัวคอยตามเป็นพรวน ช่วยถือถุงนมถุงผ้าอ้อมและตะกร้าขนมอีกด้วยนะน่าแปลกที่ยังคงมีความน่าเกรงขามอยู่มากลูกๆ ของเธอเหมือนเด็กมาเฟียในซีรีย์เลยแหละ น่ารักน่าชังสุดๆยกขบวนมากดดันถึงที่ขนาดนี้ ริตาก็ต้องรีบเคลียร์รีบเลิกงานสิคะจะรออะไรไม่มีใครสำคัญกับเธอเท่าสามีกับลูกๆ หรอกนอกจากเป็นสามีและพ่อที่ดี ทุกเทศกาลพิเศษของปีก้องกวินยังชอบมีเซอร์ไพรให้ริตาด้วยนะทั้งดอกไม้ทั้งดินเนอร์สุดหรู ทำเอาใจฟูไม่หยุด
ระหว่างคบหา ริตาขอบคุณก้องกวินตลอดเวลา ขอบคุณในความอดทนขั้นสุดของเขาเห็นทรงแบดดูโหดห่ามแบบนี้แต่มันก็แค่ภายนอก เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก...มากจริงๆถามว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนั้น ก็เพราะว่าหลังแต่ง ริตาเพิ่งรู้ว่าเทพบุตรในร่างจอมมารของเธอที่เพิ่งได้เป็นสามี เนื่องจากหลังแต่งงานกัน ก้องกวินก็แปลงร่างเป็นเสือร้ายหิวกระหายทันทีมีท่าใหม่ทุกคืนด้วยนะ เก็บกดมานานแหละหากถามว่าริตาไหวมั้ย ต้องบอกไหวค่ะ สู้สุดใจ“ถึงต้าจะมุ่งทำงาน แต่ได้ทุกท่านะบอกก่อน” เธอบอกเขาพร้อมรอยยิ้มหวาน ยั่วยวนเต็มขั้น“ชอบล่ะสิ” ก้องกวินถามยิ้มๆ ก้มมองภรรยาใต้ร่างด้วยดวงตาคู่คมที่ร้องแรงยิ่งกว่าเปลวไฟ“ถามได้” ริตาปรือตาฉ่ำน้ำ โน้มหน้าเขาให้ลงมา บดจูบครู่หนึ่ง “ชอบไม่ชอบก็สั่งโซฟาตัวใหม่มาแล้วนะ ตามสโลแกนโฆษณา เพราะความรักดีๆ ไม่ได้อยู่แค่บนเตียง ต้าจะเป็นนางฟ้า พาพี่วินขึ้นสวรรค์ทุกวัน ดีมั้ยล่ะ”ชายหนุ่มจูบหญิงสาวหนักๆ ไปหลายที “ดี...เมียพี่สุดยอดมากครับ”“สุดยอดแล้วรักป่ะ”“รักที่สุด รักคนเดียว...”“อื้อ...”คำพูดผู้ชายใครเชื่อก็โง่แล้วค่ะ เพราะหลังจากนั้นแค่สามปีเศษ สามีที่ชื่อก้องกวินก็เปลี่ยนไ
ริตาไม่แค้นเคืองอะไรแล้ว เธอได้แต่ขอบคุณคนเก่าที่ทำให้เจอคนใหม่ที่ดีมากๆ ให้เกียรติ รักและดูแลเธอสุดๆ ไม่เคยทำให้เสียใจเลยสักครั้งเธอรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่มาเจอคนใหม่ที่ดีกว่าเก่าหลายร้อยพันเท่า ดีเหลือเกินที่ธนากับณิชาทำให้เธอมีวันนี้แต่คนที่ริตาต้องขอบคุณยิ่งกว่าใครก็คือก้องกวิน พ่อเทพบุตรสุดที่รัก ดีเลิศประเสริฐศรีที่สุดในสามโลกธุรกิจของริตาดำเนินไปได้สวย ผลตอบรับนับดีตั้งแต่เปิดตัว เรียกได้ว่าหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งคนที่ปากบอกว่าอยากให้เธอทำงานเก็บเงินไปสู่ขอ ที่แท้ก็เป็นนายทุนใหญ่ให้เธอนั่นเอง แต่เธอก็ทุ่มเทแรงกายแรงใจบริหารงานจนได้กำไรเป็นกอบเป็นกำเลยนะ ไม่ยอมขาดทุนแน่นอน เพื่ออะไรน่ะเหรอ ก็เพื่อขอผู้ชายแต่งงานริตาจึงเป็นผู้หญิงที่ต้องหอบเงินไปสู่ขอก้องกวินค่ะ“แมนป่ะล่ะ” เธอยักคิ้วหลิ่วตายิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าว วันนี้เขาพาเธอมาลองชุดเจ้าสาวตั้งแต่เช้าและอยู่โยงทั้งวัน กลัวไม่ได้แต่งว่างั้น“แมนมากครับคุณผู้หญิง” ก้องกวินว่าพลางหันไปสั่งให้คนยกกล่องเครื่องเพชรเข้ามาวางตรงหน้าทั้งหมดเป็นพี่วีนาแอบไปออกแบบให้เมื่อไรก็ไม่รู้ ปลื้มสุดๆ “ขอบคุณค่ะ” ริตายิ้มหวาน มีน้ำตาปริ่มๆ อย่
นอกจากได้ฝึกงานตามสายที่ชอบ ริตายังถูกก้องกวินส่งไปเรียนถึงเมืองนอกด้านการตลาดและการบริหารธุรกิจอุตสาหกรรมแฟชั่นอีกสองปีช่วงนั้นก้องกวินทั้งส่งเสริมสนับสนุนและมอบอิสระให้ริตาเต็มที่ เป็นแดดดี้สายเปย์แบบสุดๆทั้งเรียนทั้งทำงานและบริหารเวลาให้แฟนไปด้วย เรียกว่าเหนื่อยสายตัวแทบขาดแต่ก็คุ้มค่ามากๆ และในที่สุด ริตาก็สามารถเปิดบริษัทกับพี่วีนาได้ซะทีวันที่ริตาตัดริบบิ้นกับพี่วีนามีดารามาร่วมงานเพียบ ทั้งดาราไทยและดาราต่างประเทศเลยด้วยโจวไปคนขนทัพศิลปินมาด้วยตัวเองเชียวล่ะ พวกเขามาเพื่อใส่เสื้อผ้ากับเครื่องประดับที่เธอออกแบบ ทั้งยังเดินแฟชั่นโชว์ให้ตั้งหลายชั่วโมงเรียกได้ว่าบริษัทของเธอมีงานเปิดตัวได้ยิ่งใหญ่อลังการมากเลยนะ น่าปลื้มใจสุดๆพรพรรณกับณิชาย่อมต้องมาร่วมงานด้วยอยู่แล้ว รวมถึงธนาและครอบครัว พวกเขายิ้มไม่หุบจนแก้มแทบปริ เนื่องจากได้มาในฐานะญาติเจ้าของบริษัทนั่นเองจริงแล้วเป็นเพราะริตาเลิกทำตัวร้ายกาจใส่แล้วไง เธออโหสิกรรมให้ทุกคนแล้วนะ ใจบุญมั้ยล่ะ ทุกวันนี้ก็เลยทำตัวได้ปกติมาก ไม่มีผีร้ายเข้าสิงเวลาเจอหน้าพวกเขา ธนาเองก็ทำตัวดีขึ้น ไม่พยายามเข้าหาเพื่อง้อขอคืนดีอะไ
ผิดกับณิชาที่ไม่ค่อยเก็บอาการเท่าไหร่ เธอยินดีเปิดรับทุกคนด้วยรอยยิ้มและคำพูดสื่อนัยที่ชัดเจนว่าโสด กระทั่งตอนนี้มีผู้ชายได้ข้อมูลติดต่อเธอหลายคน“อย่าลืม DM มานะคะ ชาช่าจะรอค่ะ”ณิชาบอกผู้ชายคนหนึ่ง แถมเปลี่ยนชื่อใหม่ซะน่ารักเก๋ไก๋ไปเลย ในขณะที่ริตายังไม่รู้เรื่องของน้องสาว เธอยังคงสนใจแค่การดูงาน พูดคุยแลกเปลี่ยนกับโจวด้วยท่าทีสุภาพแต่จริงจังตามวิสัยครั้นได้พักเบรก และโจวแยกไปคุยกับหัวหน้าแผนก ณิชาก็รีบเข้ามาสะกิดยิกๆ กระซิบใส่หูพี่สาวเสียงเบา “พี่ต้า นิดอยากได้เบอร์พี่โจวอ่ะ ขอให้หน่อยดิ”ริตาค้อนขวับ “แกมีผัวแล้วนะ”ณิชาถอนหายใจเบื่อ “ไม่อยากทำให้ก็บอกมาเหอะ นิดหาโอกาสเข้าไปขอเองก็ได้”“ยัยนิด!” ริตารู้สึกปวดหัว “ทำอะไรคิดให้ดี”“นิดคิดดีแล้ว คิดอยู่ทุกวันด้วย ถ้าหาผัวใหม่ได้ นิดจะหย่ากับพี่ทัน”ริตากระซิบเสียงดุ “แกควรหย่าก่อนค่อยหาผัวใหม่”แต่ณิชาไม่สนใจ “นิดจะหาผัวใหม่แสตนบายไว้ก่อน ทีพี่ทันยังมีเมียน้อยได้เลย ตอนนี้เผลอๆ กำลังคั่วสาวที่ไหนอยู่ก็ไม่รู้ นิดจะทำบ้าง”พูดจบก็แยกตัวออกไปจากพี่สาวทันที เจอของดีแบบนี้จะช้าอยู่ไยณิชามาเที่ยวครั้งนี้ได้เปิดโลกเบิกเนตรจริงๆ
“พวกเราไปดูงานกันแค่สองคนก็พอ ส่วนคนอื่นปล่อยเที่ยวให้หนำใจเถอะ”ก้องกวินบอกริตาแบบนั้นแล้วโอบไหล่เธอแยกตัวออกมาจากณิชาที่ยืนยิ้มหน้าระรื่นอยู่กลางกลุ่มคนของแจ็คตอนแรกริตาก็ยังงุนงงกับเขา ทว่าสุดท้ายก็เข้าใจ เพราะณิชาก็โทรมาหาเธอพร้อมเสียงร้องห่มร้องไห้‘พี่ต้า นิดอยากกลับบ้านแล้ว ไหนว่ากลุ่มบอดี้การ์ดคอยดูแลความปลอดภัยไง มาควบคุมความประพฤติชัดๆ แต่ละคนน่ากลัวอ่ะ ไม่เอาแล้วนะ ส่งนิดกลับบ้านเหอะ’ไม่รู้ไอ้แจ็คไปทำอีท่าไหน ไอ้นี่ร้ายที่สุดในกลุ่มด้วย คงได้ไฟเขียวจากก้องกวินแหละ ทั้งเจ้านายลูกน้องพอกัน!ริตากลอกเสียงใส่โทรศัพท์มือถือ “กลับไม่ได้หรอก ไม่อยากเที่ยวก็ให้แจ็คพามาส่งที่บริษัทXXX พี่ดูงานอยู่ที่นี่ น่าจะใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงอยู่ ทนเอาล่ะกัน”พูดจบก็ตัดสายไปเลย ไม่จำเป็นต้องต่อความยาวสาวความยืดหรือตามใจอะไร ร้องตามมาเองต้องทำใจค่ะก่อนไปดูงานตามตั้งใจ ริตาต้องถูกก้องกวินจองตัว พาไปทักทายแนะนำตัวกับกลุ่มเพื่อนๆ ของเขาก่อนหลายที่ที่นี่เพื่อนของก้องกวินเยอะมาก หลากหลายเชื้อชาติ ยังดีที่ริตาพูดภาษาอังกฤษคล่องมากจึงไม่ลำบากเท่าไรทุกคนดูตื่นเต้นที่ก้องกวินพาเธอมาแนะนำเหมือนเคย