เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 ละลายพฤติกรรมเด็ก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-03 19:13:35เดชที่ได้รับคำสั่งงานก็จัดการโทรสั่งลูกน้องจัดการทุกอย่างที่บ้านสวน เขาที่ยังอยู่โรงพยาบาลกับนายหัว ก็เห็นน้องสาวตัวแสบอย่างมาหยากินข้าวเสร็จแล้ว น่าจะอยากกินผลไม้พอหันจะกลับเข้าไปปลอกให้เธอ ปรากฏว่านายหัวอัสลานทำเองเรียบร้อย พร้อมกับนั่งมองมาหยากินจนแก้มป่องทั้งสองข้าง เดชเริ่มรู้สึกมีกลิ่นตุ ตุ ซะแล้วนายหัวผู้ที่รักความโสดยิ่งชีพ จะสละโสดเพราะเด็ก 19 หรือเปล่าเนี่ย เขาเห็นก็อดขำไม่ได้
“ส้มอีกไหมดาหวัน เดี๋ยวฉันปลอกแกะให้อีก” เขาถามเด็กในอุปการะด้วยความเป็นห่วงเป็นใย นั่งเฝ้าไม่ห่างเลย “พอแล้วจ้ะ นายหัว นายหัวยังไม่ทานอะไรเลย ให้มาหยาปลอกส้มให้นายหัวเอาไหมจ้ะ” เสียงน่ารักเล็ก ที่พูดอยากจะปลอกส้มให้ผู้มีพระคุณที่มาดูแลเธอด้วยตัวเอง เธออยากจะตอบแทนเขาทุกอย่างที่ทำได้โดยไม่มีข้อแม้เลยสำหรับเธอมีเพียง นายหัวอัสลาน นม และเดชที่เป็นครอบครัวสุดท้ายในชีวิตเหลืออยู่ “เอาซิ ฉันกำลังหิวพอดี” อัสลานยื่นส้มให้กับมาหยาที่เพิ่งถอดสายน้ำเกลือออก จริง ๆ เขาไม่หิวหรอก ปกติก็แทบจะกินข้าวมื้อเดียวอยู่แล้ว แต่เขาอยากให้มาหยาเอาใจเขาบ้างเลยยอมหิวขึ้นมาซะดื้อ ๆ มาหยารับส้มจากนายหัวมา ใช้สองมือเรียวปลอกส้มอย่างง่ายดาย เธอบรรจงเล็มขนส้มออกจนหมดเกลี้ยงสะอาดตา เธอทำเสร็จหันไปยิ้มให้นายหัวอัสลานที่นั่งมองเธอด้วยแววตาแทบไม่กระพริบ “เสร็จแล้วจ้ะนายหัว” “ป้อนฉันหน่อยได้ไหม ฮึ” “ปะ ป้อนเลยหรอจ้ะ” “ทำไมรังเกรียจ ฉันหรอ” เขาถามพลางมองใบหน้าเล็กที่กำลังทำหน้าลังเลสงสัยในคำสั่งที่เขามอบให้ “เปล่านะจ้ะ แค่ตกใจจ้ะ” “ตกใจทำไม ต่อไปเธอจะต้องดูแลฉันนะ” “ดูแลหรอจ้ะ” “ใช่!! ฉันจะย้ายไปอยู่กับเธอที่บ้านสวน อยู่เป็นเพื่อนเธอนับจากนี้ต่อไป เธอจะได้อบอุ่นขึ้นไง ดีไหม มาหยา” ใบหน้าเล็ก ๆ พยักหน้าเหมือนเหม่อลอยกับคำพูดของผู้มีพระคุณตรงหน้า ปกติก็ไม่เคยมาโหมดผู้ให้ความอบอุ่น เธอโตมาด้วยตัวคนเดียวมาตลอด เวลามีปัญหานมคือที่พึ่งของเธอ ส่วนนายหัวอัสลาน เธอมักจะฟังเรื่องราวมากมายจากปากของเดชที่มักชอบเล่าให้เธอฟังบ่อย ๆ ว่านายหัวอัสลานทำอะไร ชอบกินอะไร เธอก็อยากจะทำอะไรตอบแทนนายหัวอัสลานจริง ๆ นั่นและ แค่ตั้งตัวไม่ทันกับโหมดผู้มีพระคุณแสนอบอุ่นก็เท่านั้น “เอ้า!! ป้อนฉันได้หรือยังละส้มนะ บูดก่อนได้กินไหม” อัสลานหยอกมาหยาที่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกใส่เขา เขาแทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ “ขอโทษจ้ะ นายหัว” มือเรียวเล็กยื่นส้มเข้าปากหนาของนายหัวอัสลานอย่างเป็นกันเอง ซะที่ไหน เกร็งจนเมื่อยมือ เดชที่ยืนส่องเหตุการณ์อยู่ด้านนอกถึงกับขำและส่ายหัวไปมากับพฤติกรรมของนายหัว สงสัยตกหลุมกับดักตัวเองเข้าแล้วที่ว่าไม่ชอบความรัก ไม่เชื่อในความรัก แต่ตอนนี้นั่งให้เด็กในอุปการะป้อนส้มให้ตัวเองเป็นเด็กเล็กเลย อัสลานที่กินส้มจากมือเรียวเล็กของเด็กในอุปการะอย่างรู้สึกว่าหัวใจกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก ปกติเขาไม่เคยต้องมานั่งคอยเอาใจใครแบบนี้มาก่อน ปกติก็มีแต่ผู้หญิงวิ่งมาเอาใจแถมยังพร้อมจบที่เตียงกับเขาแบบไม่ต้องเปลื้องแรงแบบนี้ เขากำลังอยากจะเล่นเกมส์กับกระต่ายน้อยแสนน่ารักตรงหน้า เขาอยากจะไล่จับกระต่ายน้อยในสวนของเขาเอง และกระต่ายตัวนี้เขาไม่อยากจะยกให้ใครได้เชยชมความน่ารักของมันซะด้วยซิ “นายหัวอิ่มไหมจ้ะ กินอีกไหมเดี๋ยวมาหยาปลอกให้จ้ะ” มาหยาถามด้วยความไร้เดียงสา “พอแล้วละ ขอบใจมากมาหยา ฉันอิ่มแล้ว” อัสลานยื่นมือหนาใหญ่ลูบลงไปที่หัวของคนตัวเล็กตรงหน้า ด้วยความเอ็นดูอย่างเต็มเปี่ยม เขาไม่เคยให้ความรักเธอเลยซินะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ปล่อยปะละเลยเรื่องความอบอุ่นกับเธอมาตลอด “เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะ” “แต่ชุดนักเรียนของมาหยาเลอะหมดแล้ว ไม่มีชุดเปลี่ยนกลับนะจ้ะ” “ไม่ต้องห่วงฉันสั่งให้เดชไปเอาที่บ้านมาให้แล้ว นมเตรียมให้เธอแล้ว” “ขอบคุณคะนายหัว” อัสลานยื่นถุงกระดาษให้กับมาหยาเพื่อให้เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ มาหยารับถุงกระดาษเดินตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ชุดสีขาวกางเกงขาสั้นสีขาว เสื้อเอวลอยแบบเสื้อคอบจนเห็นสะดื้อสีหวาน พร้อมกับลองเท้าผ้าใบ อัสลานถึงกับตะลึงมองตาไม่กระพริบเด็กอะไรน่ารักขนาดนี้ แต่เขาหวงที่เธอโชว์เอวขาว ๆ คอดกิ๋วนั้น แถวนมก็ยังใหญ่เบียดเสียดจนดูน่าอึดอัด “ทำไมเอวลอยอย่างนั่นละมาหยา” “ปกติมันก็ไม่ลอยหรอกจ้ะ เสื้อตัวนี้มาหยาซื้อมานานแล้วไม่ได้เปลี่ยน ร่างกายมันยืด ๆ ก็เลยลอยลิ้วเลยจ้ะนายหัว ฮ่า ฮ่า” เสียงใสตอบแบบเขินอายนิดหน่อย” อัสลานคิดตามมันจะไม่ลอยได้ไงก็เต้าใหญ่ขนาดนั้นก็รั้งเสื้อลอยขนาดนี้ เขาแทบจะคลั่งอยากจะสัมผัสเธอทั้งตัวจริง ๆ มาหยาเดินไปเปิดกระเป๋านักเรียนหยิบหนังยางผ้าสีชมพูอ่อนขึ้นมาเพื่อรวบผมยาว ๆ ของม้วนเก็บให้เรียบร้อย เธอมวยผมพอหลวมตามแบบฉบับวัยรุ่นวัยใสที่ชอบทำกันแบบโดนัทง่าย ๆ โชว์ขาวงามระหง รับกับใบหน้าสวยอย่างมาก อัสลานรู้สึกคลั่งไปแล้ว เห็นแม่หนูตรงหน้าทำอะไรก็น่ารักไปหมด น่าทะนุทะนอมเสียเหลือเกิน สวยเกินต้าน หัวใจเขานี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลย
บทล่าสุด
มาหยาของนายหัว หนูน้อยแพทรีเซีย
ผ่านมาแล้วสองเดือนยายหนูแพทริเซียขวัญใจคนทั้งบ้าน เป็นหลานคนโปรดของคุณปู่คามิโล ตอนนี้มีคำสั่งเป็นปลูกสร้างมหาวิทยาลัยมูลค่าไม่ต่ำกว่าสองร้อยล้านบาทให้กับหลานสาวอายุสองเดือน"คุณแม่ขาสองพ่อลูกเขาแข่งกันสร้างโรงเรียนให้กับยัยหนูแพทริเซียอย่างนี้ เราห้ามอะไรเลยไม่ได้หรอคะ"มาหยาถึงกับปวดหัวกุมขมับ"อย่าห้ามเลยลูก ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ปล่อยให้เต็มที่ เงินเรามีเป็นถุงเป็นถัง ให้เขาใช้ไปเถอะลูก" คุณนายจันทร์ฉายต้องสอนให้ลูกสะใภ้สุดที่รักรู้จักปลงอัสลานเดินลงมาจากชั้นสอง วันนี้ตั้งใจจะไปดูร้านขนมและไปเยี่ยมนายหัวใหญ่ที่คอยดูแลมาหยาตอนที่เขาโดนลอบทำร้าย"ที่รักวันนี้เราไปหาไอ้ใหญ่ที่ร้านกันเถอะ ผมว่าจะเอาของไปฝากให้มันด้วย"อัสลานถึงแม้ความจำจะไม่เต็มร้อยแต่ก็เริ่มปะติดปะต่ออะไรหลายอย่างได้บ้างแล้ว"ก็ดีสิคะ มาหยาอยากพายัยหนูไปหานายหัวใหญ่ด้วยค่ะ""คุณแม่คะ เย็นนี้มาหยากับนายหัวอาจจะกลับมาเย็นหน่อยนะคะ จะแวะไปดูร้านขนมสักหน่อยค่ะ""ไปเถอะจ๊ะลูก ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ เดี๋ยวแม่ดูแลจัดการเอง""เดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยคุณแม่สามีกับคุณลูกสะใภ้ ผมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้วสินะเนี่ย"
มาหยาของนายหัว หลงหลานสาว
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
มาหยาของนายหัว เมียรำคาญ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
มาหยาของนายหัว เร้าร้อน
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาของนายหัว พลีกายถวายตัว(อัสลาน) NC
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
มาหยาของนายหัว ราชสีห์คืนรัง
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
