38 ระดับที่ 2 อีกคน [4/5]

Latest chapter

• วันสิ้นโลกของผม   115 พักผ่อนกันสักหน่อย [5/5]

  ค่ายพันธมิตร“คุณยังอยู่อีกเหรอครับ” สิงหากอดชาล็อตเป็นเกราะป้องกันตัว คืนแรกยังพอเข้าใจได้ว่าเป็นเพราะเขายังอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงโดนลักพาตัวได้ตลอดเวลาแต่นี่มันผ่านมาเกือบเดือนแล้วนะ แถมลูกน้องของอีกฝ่ายส่วนหนึ่งก็นำกำลังคนไปเริ่มก่อสร้างทางรถไฟแล้วด้วยคนเป็นหัวหน้าไม่ต้องเข้าไปคุมงานหรอกหรือ ทำไมถึงอยู่เที่ยวเล่นที่นี่ได้ทุกวัน พอตกเย็นก็ไขกุญแจเข้ามาอยู่ในบ้านของเขาประหนึ่งบ้านตัวเอง พอถามว่าไปเอากุญแจมาจากไหนก็ทำเป็นบ่ายเบี่ยงจนเด็กหนุ่มได้แต่ปลงแล้วกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง ยังดีที่บ้านหลังนี้มีห้องสำหรับแขกอีกสองห้อง ทำความสะอาดนิดหน่อยอีกคนก็อยู่ได้สบายมาก แถมตัวเขาเองก็อยู่ที่ห้องทดลองมากกว่า“พูดจาไม่น่ารักเลยนะ” ยามาโมโตะเอื้อมมือไปดีดหน้าผากนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ ดีดเสร็จก็ต้องรีบเก็บมือหลบฟันกระต่ายที่งับลงมาอย่างฉิวเฉียด‘เจ้าที่แรงจริงวุ้ย…’“ผมขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตผมไว้ ผมซาบซึ้งใจในเรื่องนี้มาก แต่ผมไม่ได้บอกสักคำว่าให้อยู่บ้านผมได้เหมือนบ้านตัวเองแบบนี้” จากบ้านโล่ง ๆ แค่พอซุกหัวนอน ทันทีที่คนตัวสูงเข้ามาร่วมชายคา เฟอร์นิเจอร์มากมายก็ถูกขนเข้ามาชนิดที่ว่าสิงหาเก

• วันสิ้นโลกของผม   115 พักผ่อนกันสักหน่อย [4/5]

  “คือว่าที่กูพูดไปเมื่อกี้…” เลวี่ก้มหน้าข่มความเขินอาย ตัดสินใจที่จะไม่รอให้ทีโอสารภาพรักหรือขอเป็นแฟนก่อน จะใครพูดก่อนก็ให้ผลลัพธ์ที่เหมือนกันอยู่ดี“คือว่า…” คำพูดว่าชอบติดอยู่ที่ปลายลิ้น แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอกับทีโอที่กำลังยืนนิ่งน้ำตาไหลเป็นสาย“เฮ้ย! มึงร้องไห้ทำไมเนี่ย”เลวี่กระวีกระวาดหยิบผ้าเช็ดหน้ามาช่วยซับน้ำตา แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ได้รู้ตัวเลยว่าใบหน้ากำลังเปียกปอน“ฮึก กู… กูร้องไห้เหรอ” ทีโอได้สติ แต่ก็ยังมีอาการเศร้าซึม จึงไม่ได้ปฏิเสธการเช็ดหน้าของเพื่อนสนิทฮือ ๆ ๆ ตอนนี้เป็นได้แค่เพื่อนสนิทแล้ว แม่งเอ๊ย!!“อืม น้ำตานองหน้าเลย” เข้าใจผิดไปถึงขั้นไหนกันนะตาบ้านี่“กู คือ กูอาจจะแค่ดีใจที่มึงมีคนที่ชอบแล้วล่ะมั้ง ฟืด!” ทีโอสูดน้ำมูกกลบเกลื่อนความเศร้า ตอนที่อดีตรูมเมตบอกว่ามีคนที่ชอบ โลกภายในจิตใจเขาราวกับพังครืนลงมา ความรักหวานชื่นที่เคยจินตนาการหายวับไปกับตาใครกันนะที่หมอนี่ชอบ หรือจะเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนป.โท ไม่สิ อาจจะเป็นคนในหมู่บ้านสักคนไม่ว่าจะเป็นใคร… เขาก็ยังไม่ใช่คนที่เลวี่เลือกอยู่ดี โฮ ๆ“...” ทำไมสีหน้าหดหู่หนักกว่าเดิมอีกล่ะ“แล้วมึงไม่อยากรู้เหรอว่ากูช

• วันสิ้นโลกของผม   115 พักผ่อนกันสักหน่อย [3/5]

  “คุณดาพูดจริงเหรอครับ” โจเซฟลุกขึ้นนั่งจนหญิงสาวหวีดร้องรีบร้อนยกผ้าห่มขึ้นมาปิดกาย“ว้าย! พี่โจ!” นอกจากจะตกใจผ้าห่มที่ร่นไปถึงกลางเอวเผยทรวงอกขาวแล้ว เธอยังต้องคว้าทั้งผ้าห่มและยกมือปิดตาเมื่ออีกฝ่ายก็อวดร่างกายกำยำและบาดแผลจากสงครามที่ช่วยส่งเสริมให้ชายหนุ่มดูดิบเถื่อนมีเสน่ห์ดึงดูดภาพชายหนุ่มเปลือยท่อนบนทำให้เธอขัดเขินเกินไป เมื่อคืนมันมืดเลยเห็นไม่ชัด แถมยังมีกิจกรรมเข้าจังหวะที่ทำให้หลงลืมว่าควรเขินอายไปเสียสนิทอีก มาตอนเช้าได้เห็นเต็มตาแบบนี้ใจเธอก็รับไม่ไหวน่ะสิฮือ... แฟนใหม่คุณแม่หุ่นแซ่บมากค่ะลูกชายยามเช้าของคู่รักทั้งสองจึงผ่านพ้นไปอย่างทุลักทุเล แม้จะเป็นอย่างนั้นบรรยากาศโดยรวมก็ยังอบอวลไปด้วยความหอมหวานของรสสัมผัสที่เพิ่งลิ้มลองกันและกันเป็นครั้งแรก“พวกเรากลับไปนอนในบ้านได้แล้วมั้งครับ” เฉินเฟิงนอนมองหลังคาเต็นท์ เมื่อคืนเขากับคนรักเกือบหลับไปแล้วแท้ ๆ แต่หลังจากหัวหน้ากลับมาก็ได้ยินเสียงบางอย่างเข้า จึงต้องอัปเปหิตัวเองมากางเต็นท์นอนอยู่ในป่า ให้เสียงหรีดหริ่งเรไรช่วยขับกล่อมไปจนหลับอย่างสงบได้อีกครั้ง“รอให้หัวหน้ากับพี่ดาตื่นก่อนดีกว่า สักเที่ยงค่อยไปก็ได้” นิโคลัส

• วันสิ้นโลกของผม   115 พักผ่อนกันสักหน่อย [2/5]

  เธอจำได้ว่าตนเองพาลูกชายกลับมานอนก่อนงานเลี้ยงจบ เพราะเธอก็ดื่มไปพอสมควร จึงขอกลับมาที่บ้านพักก่อนนอนกับลูกชายไปไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะมีเสียงโครมครามที่ประตูหน้าบ้าน พอชะโงกหน้าออกไปดูก็เจอโจเซฟที่ค่อนข้างเมามาย ด้วยพลังพิเศษสายพลังกาย เธอจึงอุ้มชายหนุ่มขึ้นมาจากพื้นอย่างง่ายดาย“อึก คุณดา” คนเมาปรือตาขึ้นมามอง พอเห็นว่าเป็นใครก็ร้องเรียก“ทำไมดื่มจนเมาขนาดนี้คะเนี่ย” ไหนใครบอกว่าจะขวดเดียวทั้งคืนให้เธอวางใจหายห่วง“คุณดาค้าบ~” ชายหนุ่มเรียกคนรักเสียงหวาน ทำเอาคนอยากโกรธใจอ่อนยวบ ยอมออกไปหยิบกะละมังมาเช็ดตัวให้จะได้นอนสบายเช็ดตัวเกือบเสร็จ คนเมาก็คล้ายจะสร่างขึ้นมาบ้าง“ขอบคุณนะครับ” โจเซฟที่ค่อนข้างมีสติกว่าเมื่อครู่เอ่ยขอบคุณคนรัก“ไม่เป็นไรค่ะ คราวหน้าคราวหลังอย่าเมาจนไม่มีสติแบบนี้อีกนะคะ” ดาริณีไม่ได้อยากตำหนิ แต่พวกเขายังอยู่ในอันตราย ควรระมัดระวังตัวไว้ตลอดเวลา“ครับ ผมเชื่อคุณ”“...” หญิงสาวเม้มปากขัดเขิน แค่ได้ยินคำว่า ‘ผมเชื่อคุณ’ ทำไมใจมันเหลวเป็นน้ำขนาดนี้นะ!ชายหนุ่มจับมือที่กำลังเช็ดตัวมาไว้แนบอก คุณแม่ลูกหนึ่งชะงักเงยหน้าสบตา“ขอบคุณนะครับที่เลือกผม” โจเซฟในยามปก

• วันสิ้นโลกของผม   115 พักผ่อนกันสักหน่อย [1/5]

  “ร่างกายรู้สึกยังไงบ้างคะ” ดาริณีนั่งลงข้างเตียง ก่อนยกฝ่ามือทาบหน้าผากและลำคอของคนรัก “ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” หลับไปตั้งสามวันสามคืน“แค่เพลีย ๆ นิดหน่อย น่าจะเป็นเพราะผมเพิ่งตื่นมากกว่า ไม่มีเจ็บมีปวดตรงไหนเลยครับ” โจเซฟมองหญิงสาวตาเชื่อม ในอกฟูฟ่องไปด้วยสายไหมสีชมพู ถึงจะตื่นมาแล้วไม่เจออีกฝ่ายทันทีที่ลืมตา แต่แค่ได้เห็นความห่วงใยที่มีให้กันก็หวานละมุนไปทั้งใจ“พวกเราออกไปนั่งรอด้านนอกกันดีไหมครับ” เฉินเฟิงเริ่มรู้สึกเค็มที่ปลายลิ้นตงิด ๆ อาจเพราะเขาเองก็มีคู่จึงไม่ได้กินอาหารสุนัขอย่างเต็มปากเต็มคำนัก ถ้าเปลี่ยนเป็นทีโอมายืนแทนที่เขา ชายหนุ่มคงมีสีหน้าปูเลี่ยนรับไม่ได้ หรือไม่ก็มีน้ำตาแห่งความอิจฉาคลอเบ้า“ก็ดีเหมือนกัน” นิโคลัสพยักหน้าเห็นด้วย เห็นคนอื่นหวานกันแล้วก็คันไม้คันมืออยากดึงคนรักมากกอดให้จมอกหมีกระต่ายปล่อยให้ทั้งสามคนถามไถ่กันเป็นครอบครัวสุขสันต์ ส่วนพวกเขาก็ออกไปบอกหัวหน้าหมู่บ้านอย่างเจนเรื่องที่โจเซฟปลอดภัย ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ยังคงเป็นหัวหน้าคนเดิมไม่ได้เป็นซอมบี้แต่อย่างใดหลังจากนั้นไม่นานคนทั้งหมู่บ้านก็ได้รู้ว่าผู้มีพระคุณของพวกเขาสามารถปลุกพลังพิเศษได้สำเ

• วันสิ้นโลกของผม   114 หัวหน้ามีพลังแล้ว [5/5]

  “เหมือนท่านมีเรื่องอยากจะพูดนะครับ” คนถูกปิดปากส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ ดวงตาจดจ้องนักวิทยาศาสตร์ที่เคยมีสีหน้าอึกอักทุกครั้งเมื่อต้องประชุมกับเหล่าผู้นำ ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่อีกฝ่ายให้พวกเขาเห็นมาตลอดหลายปีจะเป็นเพียงหน้ากากที่เจ้าตัวสวมใส่ชายวัยกลางคนที่เคยมีผู้คนนับหน้าถือตา เพราะเป็นถึงผู้นำประเทศมหาอำนาจ มาวันนี้ต้องถูกมัดติดเก้าอี้ไม่สามารถกระดุกกระดิกตัวได้แม้แต่นิ้ว เหลือบมองไปทางไหนก็เจอแต่พรรคพวกที่หมดสติคอพับคออ่อน ไม่มีใครเลยสักคนที่ตนจะร้องขอความช่วยเหลือได้“อื้อ ๆ ๆ” อดีตผู้นำผงกศีรษะขึ้นลงรัวเร็ว หากนัยน์ตาส่งเสียงได้คงร้องขอให้คนตรงหน้าไว้ชีวิตตน จะให้ทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น“แต่เสียใจด้วย ผมฟังคุณพูดมาหลายปีแล้ว” ตั้งแต่ก่อนเขาจะริเริ่มทำองค์กรนี้ขึ้นมาด้วยซ้ำอ่า… น่าจะตั้งแต่สมัยที่เขายังเป็นเพียงนักวิทยาศาสตร์ตัวเล็ก ๆ ที่ตระเวนยื่นผลการวิจัยขอร้องให้พวกประเทศมหาอำนาจหยุดใช้ทรัพยากรธรรมชาติเกินจำเป็น เขาฟังคำพูดปฏิเสธที่กล่าวหาว่างานวิจัยฉบับนี้เป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันมานานจนแทบท้อแท้… เขาฟังมาพอแล้วจริง ๆ“หลับสักหน่อยนะครับ ตื่นมาอีกครั้งคุณก็ไม่ใช่คุณคนเดิมอีกต่อไปแล้ว เ