LOGINShare
38 ระดับที่ 2 อีกคน [3/5]
Last Updated:
2025-04-13 15:15:03
Related chapters
วันสิ้นโลกของผม 38 ระดับที่ 2 อีกคน [4/5]
ทีโอใช้เวลา 2 วันจึงสามารถหลอมโลหะเหล่านั้นให้กลับคืนสู่สภาพเดิมได้ ยังไม่ทันพักหายใจหายคอก็ถูกพาเดินทางระยะไกลไปหากลุ่มผู้ฝึกตนบนยอดเขาต่อ และนั่นทำให้พวกเขาได้ค้นพบบางสิ่งบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่“เหมือนพลังถูกเติมเต็ม” นิโคลัสยืนมองกิ่งก้านสาขาและรากอากาศที่แกว่งไกวไปตามสายลม เฉินเฟิงบอกต้นไม้ต้นนี้เรียกว่า ‘ต้นไทร’“จริงด้วย” ทีโอหลับตาซึมซับบรรยากาศ สองวันที่ผ่านมาเขาง่วนอยู่กับการใช้พลังคืนรูปของใช้ในบ้าน แม้จะไม่ได้เหน็ดเหนื่อยแต่ก็รู้สึกว่าพลังในร่างกายลดน้อยลงไป การได้มายืนอยู่ตรงนี้ทำให้ความรู้สึกนั้นหายไป พร้อมกับรู้สึกว่ากำลังถูกเติมเต็มเข้ามาแทนที่“หรือนี่จะเป็น… ต้นไม้กลายพันธุ์” เจ้ากระต่ายมองต้นไทรใหญ่ประจำหมู่บ้าน เป็นต้นไม้ที่เห็นกันมาหลายชั่วอายุคน เคยได้ยินมารดาเล่าว่าน่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่า 300 ปี“ไม่มีจิตมุ่งร้าย” หงส์ว่า หรือแม้แต่ลางสังหรณ์อันแม่นยำของเธอก็ไม่เตือนเลยสักนิดเป็นต้นไม้กลายพันธุ์ที่ให้ความรู้สึกเป็นมิตร เหมือนกับมังคุดสัตว์เลี้ยงของเฉินเฟิง“น่าอัศจรรย์จริง ๆ “ โจเซฟไม่ใช่ผู้มีพลังพิเศษ เขาไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกถูกเติมเต็มที่สมาชิกในกลุ่มของเขาพ
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 38 ระดับที่ 2 อีกคน [5/5]
“ใช้พลังงานเยอะไหม” คนเป็นหัวหน้าหันไปถามครูฝึกของเด็กทั้ง 3 คน“เอาเรื่องเลยล่ะ” กินหัวมันหรือเผือกได้ 4-5 หัวต่อมื้อเลย ระบบเผาผลาญทำงานเร็วมาก จากที่เคยเป็นเด็กค่อนไปทางอวบตอนนี้ก็เริ่มผอมเพรียวและมีกล้ามเนื้อเป็นบางจุดจากการฝึกฝนอย่างหนัก“พี่ชาย สวัสดีค่ะ / ครับ” เด็กหญิงพลอยใสและเด็กชายปอนด์เดินออกมาจากห้องใต้ดินเช่นกัน พวกเขากำลังช่วยดาริณีทำงานอยู่ วันนี้เป็นวันหยุดที่ตุ่นให้ไว้ พวกเขาสามารถนอนเล่นหรือทำอะไรก็ได้ที่ไม่เป็นอันตราย เห็นบรรดาแม่ ๆ อยากขยายห้องใต้ดินก็เลยขออาสาช่วยทำด้วย“เป็นไงบ้างครับ” เฉินเฟิงนั่งลงคุยกับเด็กทั้งสอง สำรวจบาดแผลที่เคยมีจากการถูกทารุณกรรม มาวันนี้เหลือแค่รอยแผลเป็นไว้บางแห่ง“พวกเราสบายดีครับ” ปอนด์อ้อมแอ้มตอบ ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงก่ำเพราะดีใจมากเกินไป“พี่เฟิง เมื่อเดือนที่แล้วมีซอมบี้มาเต็มเลย” เด็กชายดลรีบเล่าด้วยความตื่นเต้น เรื่องนี้ถ้าไม่พูดออกไปเขาต้องอกแตกตายแน่ เพราะนี่นับเป็นผลงานชิ้นเอกอีกหนึ่งชิ้นของเพื่อนเขาคนทั้งกลุ่มรีบหันไปมองตุ่น“นิมิตของน้องปอนด์น่ะครับ บอกเตือนก่อน 1 วัน” ตุ่นผละจากภรรยาสาวมาอธิบายให้ฟัง“ใช่ค่ะ ปอนด์บอกว่าจะมี
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 39 ยอมรับความเสี่ยง [1/5]
“แม่!!” เด็กหญิงพลอยใสร้องเสียงดังเด็กหญิงยังจำช่วงเวลาที่ร่างกายเหมือนถูกแผดเผาได้ดี มันทั้งเจ็บและทรมานราวกับร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ“ไม่เอานะแม่ มันเจ็บมากเลย” เด็กหญิงเขย่าแขนมารดาน้ำตาคลอ คิดไปสะระตะว่าแม่จะต้องเจ็บปวดจากการปลุกพลังมากแค่ไหน “มันเจ็บจริง ๆ นะคะคุณแม่”“แม่รู้จ้ะ” แค่เห็นลูกนอนร้องไห้เพราะไข้ขึ้นสูง คนเป็นแม่ก็ใจจะขาดหลายวันที่ผ่านมาเธอเฝ้าดูเด็กทั้ง 3 คนต้องออกกำลังกายและฝึกฝนร่วมกับตุ่น เธอยิ่งรู้สึกว่าตัวเองควรทำประโยชน์ได้มากกว่านี้เธอเป็นแม่ของพลอยใสนะ!ในอนาคตหากมีอันตราย เธอจะให้ลูกสาวปกป้องตนเองหรือ?เวลาที่เธอมองไปที่คนกลุ่มนี้ ทุกคนล้วนมีความสามารถ มีพลังพิเศษหรือไม่ก็เป็นมนุษย์กลายพันธุ์ มีเพียงแค่เธอคนเดียวที่เป็นคนธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่นเลยสักอย่าง ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินที่ต้องรักษาชีวิตตนเองไว้ก่อนเป็นอันดับแรก เธอคงไม่ต่างจากภาระชิ้นใหญ่“ผมอยากให้คุณลองคิดดูดี ๆ ก่อน” โจเซฟรู้ว่าตนไม่มีสิทธิ์ที่จะไปห้ามปรามการตัดสินใจของใคร แต่เขาอยากให้อีกฝ่ายลองไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน อย่าใช้อารมณ์เพียงชั่ววูบไม่อย่างนั้นอาจเสียใจไปชั่วชีวิต“อย่างที่ผมบอกไป อ
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 39 ยอมรับความเสี่ยง [2/5]
ในตอนที่ลงไปจัดการซอมบี้กับตุ่นและให้พิมพาอยู่กับเด็กทั้ง 3 คนภายในห้องใต้ดินสำหรับเก็บอาหาร ใบหน้าของพี่สาวยิ่งเครียดขึงราวกับกำลังกล่าวโทษตนเองอยู่ในใจ“...” เมื่อเห็นว่าพิมพาแสดงท่าทีลังเล โจเซฟก็ไม่ได้กดดันให้ต้องเลือก แค่ย้ำไปว่าให้คิดดูดี ๆ ก่อน พวกเขามีคริสตัลสำหรับปลุกพลังเยอะ ไม่ต้องกดดันตัวเองมากจนเกินไปแล้วบทสนทนาจึงถูกเบี่ยงไปยังเรื่องอื่นโดยมีเฉินเฟิงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เจ้ากระต่ายเองก็คิดว่าการปลุกพลังนั้นค่อนข้างเสี่ยง แทบจะเรียกว่าพึ่งพาโชคเพียงอย่างเดียว ขนาดทหารที่มีร่างกายแข็งแรงจาก 100 คน ยังได้ผู้มีพลังพิเศษเพียง 10 คนถ้าไม่เรียกว่าโชคแล้วให้เรียกว่าอะไร?“พวกเราไปเจอรถบรรทุกจอดอยู่บนถนนสายนอก บางคันก็มีอาหาร แต่บางคันก็ไม่มีอะไรเลย เราโชคดีที่เจอคันที่มีอาหารแห้งถูกบรรทุกจนเต็ม ผมแบ่งมาครึ่งหนึ่งอีกครึ่งไว้เป็นเสบียงอาหารสำรองของหมู่บ้าน”“ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ” ดาริณีไม่รู้จะขอบคุณกลุ่มทหารรับจ้างตรงหน้าอย่างไรดี นอกจากช่วยหมู่บ้านของพวกเขาให้พ้นจากวิกฤตแล้ว ยังช่วยฝึกสอนจนสามารถดูแลตนเองได้ แม้จะยังต้องใช้เวลาในการปรับตัวมากหน่อยก็ตามคราวนี้ยังส่งมอบอา
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 39 ยอมรับความเสี่ยง [3/5]
“อาเฟิงอยากรับภารกิจของหน่วยวิทยาศาสตร์” โจเซฟพูดแค่นั้น ตุ่นก็รู้ว่าคือภารกิจใด“ไหวเหรอ” วรนุช 500 ตัวเลยนะ“แต่ก่อนไม่ไหว แต่ตอนนี้ไม่แน่” โจเซฟลูบคางประเมินความเสี่ยง ความสำเร็จน่าจะอยู่ประมาณ 80% หากมันไม่เพิ่มจำนวนไปมากกว่านี้“ผมกับพี่นิคเลื่อนขึ้นเป็นระดับที่ 2 แล้ว” ทีโอเอ่ย พร้อมทั้งอธิบายเรื่องที่ตนหมอสติไป 1 เดือน ซึ่งนิโคลัสเองก็เล่าให้ฟังเช่นกัน“เสี่ยงเอาเรื่องอยู่นะการเลื่อนระดับเนี่ย” ชายหนุ่มพูดพลางมองไปที่คนรัก หงส์กับเฉินเฟิงนั้นมีอาการคล้ายกัน คือมีไข้และกลายพันธุ์ รวมถึงได้รับพลังพิเศษมาในตอนนั้นเลย จัดได้ว่าเป็นกลุ่มคนที่โชคดีมาก ๆอย่างตุ่นแม้จะกลายพันธุ์มีหูสุนัขและความสามารถเพิ่มขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้มีพลังพิเศษเป็นเพียงปุถุชนคนธรรมดา ดีที่มีพลังกายเพิ่มมากขึ้นเพราะสุนัขเองก็เป็นสัตว์ที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในตัว บวกกับร่างกายที่ผ่านการฝึกฝนมาหลายปี ตุ่นจึงไม่เคยคิดว่าตนเป็นตัวถ่วงของทีมหรือต้องอับอายที่มีพลังน้อยกว่าภรรยา“เหมือนแล้วแต่โชคชะตาเลยอะ” ใครกันล่ะจะอยากถูกซอมบี้แพร่เชื้อใส่“เว้นแต่ว่าเราจะเลือกเอง”“หมายความว่ายังไงอาเฟิง” หงส์หันไปมองคนพูด ชายหนุ่มดู
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 39 ยอมรับความเสี่ยง [4/5]
‘รู้งี้ฝากเอาแต้มของเขาไปแลกเครื่องดื่มชูกำลังมาด้วยก็ดี’ ใบหูสามเหลี่ยมแบบสุนัขสายพันธุ์ต่างประเทศลู่ลงดูน่าสงสารทีโอปรายตามองหมอประจำทีมอย่างรู้ทันแต่แค่ไม่พูดหวงแหละดูออก ไม่อยากให้ใครเห็นร่างเปลือยของแฟนละสิเขารู้... เขาดูออก~โจเซฟเองก็ดูออกแต่เลือกที่จะไม่พูด ใครสบายใจแบบไหนก็ทำตามที่ตนเองสะดวก เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาอะไร สี่หนุ่มอาบน้ำโดยใช้เวลาไม่นาน พอถึงบ้านก็แยกย้ายกันไป เหลือเพียงนิโคลัสที่ยืนรอเฉินเฟิงออกมาจากตัวบ้าน“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะมืดค่ำก่อน” ตะวันเริ่มลับขอบฟ้าแล้วด้วย“คุณอาบแล้วนี่ครับ เข้าไปพักผ่อนก่อนเลยผมจัดที่นอนไว้ให้แล้ว อาจจะไม่นิ่มเท่าฟูกที่บ้านแต่ก็พอให้นอนไม่ปวดหลังแน่ครับ”“เดี๋ยวค่อยเข้าไปดูพร้อมอาเฟิง” นิโคลัสยิ้มมุมปาก แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจว่ากำลังโดนบอกให้อยู่ที่บ้านทางอ้อม“ตามใจ…” เจ้ากระต่ายทำริมฝีปากมุบมิบ รู้ดีว่าตนกำลังถูกแกล้งเข้าให้แล้วพอไปถึงน้ำตกนะ เขาจะรีบจุ่มตัวในน้ำ แล้วว่ายน้ำพาตัวเองออกห่างจากฝั่งอยู่ไกลขนาดนี้แล้วจะมีอะไรให้ดูอีก... หึเฉินเฟิงหมายมั่นในใจว่าคุณหมอหมีจะไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น ถึงน้ำตกก็ทำอย่างที่ตนตั้งใ
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 39 ยอมรับความเสี่ยง [5/5]
พิมพากดหัวคิ้วลงเมื่อโสตประสาทคล้ายได้ยินเสียงลูกสาวคนโตกรีดร้องอยู่ในมโนสำนึก เป็นเพราะเธออ่อนแอไร้พลัง ลูกสาวที่เฝ้าทะนุถนอมถึงได้ถูกพาตัวไปอย่างง่ายดาย เมื่อได้พบหน้ากันอีกครั้ง... ไพลินก็จากเธอไปตลอดกาล“...” พิมพาเม้มปากแน่น เธอไม่อยากเห็นภาพเหตุการณ์นั้นอีก ไม่อยากทำได้เพียงขอร้องอ้อนวอน แต่อยากห้ำหั่นอะไรก็ตามที่บังอาจมาแตะต้องแก้วตาดวงใจของเธอ นี่ต่างหากที่เป็นแรงผลักดันให้เธออยากปลุกพลังพิมพาเหลือลูกสาวเพียงคนเดียว ถึงแม้พลอยใสจะเป็นผู้มีพลังพิเศษ สักวันหนึ่งคงโผบินออกจากอ้อมอก ไปผจญกับอันตราย แต่ในตอนนี้ยังเป็นเพียงเด็กน้อยอายุ 9 ขวบเท่านั้น อีกหลายปีกว่าจะโตพอที่จะไปเผชิญโลกกว้างโดยที่เธอไม่ต้องห่วงกังวลแต่ในช่วงเวลาอีกหลายปีต่อจากนี้ จนกว่าลูกสาวจะโตพอที่จะปกป้องตนเองได้ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาพรากคนสำคัญไปจากเธออีก“แม่รักหนูนะ” พิมพาดึงลูกสาวเข้ามากอดแนบอก น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้ม“แม่ไม่กินมันได้ไหม” พลอยใสขอร้องเสียงเครือ กลัวเหลือเกินว่าแม่จะต้องพบกับความเจ็บปวดและกลายเป็นคนอื่นที่ไม่สามารถกอดเธอแบบนี้ได้อีก“แม่ขอโทษลูก แต่แม่ตัดสินใจแล้ว”“พี่พิม…” ดาริณีตกใจกับการตัดสิน
Last Updated : 2025-04-13วันสิ้นโลกของผม 40 ความสงบ [1/5]
พิมพาค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมา ก่อนจะปิดลงไปอีกครั้งเพราะมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ชัดเจนนัก อีกทั้งยังถูกแสงแยงตาจนรู้สึกเวียนหัวไปหมดแรงกดทับที่หน้าอกทำให้หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นเกิดอะไรขึ้น“พี่….” เสียงใคร“พี่… พี่… พี่พิม” เสียงใครกำลังเรียกเธอ“อึก!” พิมพานิ่วหน้าหนักขึ้นเมื่อตนเองพยายามปรับสายตาให้สู้กับแสง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะทำได้เลยในระยะเวลาอันสั้น สุดท้ายก็ถอดใจนอนหลับตาลงไปอีกครั้ง“อย่าเพิ่งรีบครับ ค่อย ๆ กำหนดลมหายใจเข้าออก” นิโคลัสทำสัญญาณมือให้คนอื่นอย่าไปมุงดูผู้ใช้พลังพิเศษคนใหม่ของกลุ่ม รวมถึงให้เด็กหญิงพลอยใสไม่นำตัวเองไปทับบนอกแม่เดี๋ยวอีกฝ่ายจะหายใจไม่ออกพิมพาหลับตาลงไปอีกครั้งและพยายามทำตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด ไม่นานอาการวิงเวียนก็จางหายไป แต่มีอาการอ่อนเพลียเข้ามาแทนที่“พี่ดื่มน้ำอุ่นสักหน่อยนะครับ” เฉินเฟิงแนะนำ ช่วงเวลาที่หมดสติ พิมพาได้รับสารอาหารน้อยเหลือเกิน ไม่ว่าจะป้อนอะไรไปก็ถูกคายออกมาเกือบหมดเวลานี้ร่างกายคงกำลังประท้วงอย่างรุนแรงหญิงสาวอ้าปากรับน้ำอุ่น คนป้อนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เด็กหญิงป้อนไปน้ำตาก็ไหลเป็นสายดีใจเหลือเกินที่มารดาฟื้นขึ้นมาเฉินเฟิงถือฟ
Last Updated : 2025-04-14
Latest chapter
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [5/5]
“ดูเหมือนจะมีการแจกจ่ายงานด้วย” เด็กสาวยิ้มยินดี จะให้ล้างจานหรือกวาดถนนก็ทำได้ทั้งนั้น ขอแค่สามารถมีชีวิตต่อไปในแต่ละวันก็พอกลุ่มผู้รอดชีวิตบางคนก็มีชีวิตที่ดีขึ้นหลังได้ออกมาอยู่รวมกันในค่าย ไม่ต้องคอยหวาดระแวงในเวลากลางคืน ขอแค่ขยันอดทนก็ทำงานแลกข้าวกินได้ 3 มื้อ ไม่ต้องอดอยาก แต่บางคนที่หลงเข้าไปในค่ายที่มีการจัดการที่ค่อนข้างแย่ อีกทั้งยังผูกขาดอาหารและน้ำไว้ที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ใครที่เผลอหลงเข้าไปต่อให้อยากหนีก็มีแต่ต้องทิ้งชีวิตแล้วไปเกิดใหม่อย่างที่โจเซฟและกลุ่มจะได้เจอหลังจากนี้...“จะเข้าไปที่ห้างเหรอ เสียใจด้วยนะ ถิ่นนี้พี่จอง” ก่อนถึงห้างสรรพสินค้า ตุ่นและหงส์รับรู้ได้ว่ามีคนจับจองที่แห่งนั้นเป็นฐานที่มั่นแล้ว เพราะมีทั้งเสียงผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา และมีเสียงการฆ่าซอมบี้ด้วยเช่นกัน โจเซฟตัดสินใจจะแสดงเป็นกลุ่มผู้รอดชีวิตที่มาหาที่พึ่งเพื่อดูว่าค่ายขนาดเล็กนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร ถ้าหากเจรจากันได้ก็จะลองพูดคุยดู แต่สีหน้าและท่าทางของหงส์ก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจ“เปล่า พวกเราแค่ผ่านมา” โจเซฟมองชายที่สักลายไว้ทั่วตัว หมอนั่นถือขวานขนาดใหญ่ไว้ ตามร่างกายมีเกล็ดขึ้นประปราย คล้ายกั
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [4/5]
กลุ่มค้นหาสิ่งของจำเป็นทำแบบนี้อยู่หลายวัน บางสถานที่ก็เก็บกวาดมาได้เยอะ และบางทีก็เรียกได้ว่ามาเสียเที่ยว จนกระทั่ง 2 สัปดาห์ต่อมาพวกเขาก็ได้พบกับกลุ่มผู้รอดชีวิตกลุ่มใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง“พวกคุณก็จะเข้าตัวเมืองเหมือนกันเหรอ” ชายชราคนหนึ่งถาม เขาถูกลูกหลานคะยั้นคะยอให้ออกจากบ้านหลังเก่าที่ใช้ซุกหัวนอนมาหลายชั่วอายุคน เหตุผลเพราะละแวกที่อยู่อาศัยไม่สามารถหาอาหารได้อีกแล้ว ประจวบเหมาะกับมีคนออกมาทำภารกิจและบอกว่าในตัวเมืองมีค่ายพิเศษที่นักการเมืองในท้องถิ่นเป็นคนจัดตั้งขึ้น พวกเขาจึงหมายมั่นปั้นมือว่าจะไปเข้าร่วมด้วยเดิมทีพวกเขาเป็นครอบครัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ในโฉนดที่ดินเดียวกัน เพราะเป็นญาติพี่น้องที่บรรพบุรุษแบ่งสันปันส่วนที่ทางให้แต่ละคนปลูกบ้านและทำมาหากินร่วมกัน เมื่อถึงเวลาฉุกเฉินจึงรวมตัวกันช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้อย่างรวดเร็ว พวกเขามีตั้งแต่คนแก่อายุ 60 ปีขึ้นไป และเด็กน้อยไม่ประสาลืมตาดูโลกไม่ถึงหนึ่งขวบปีดี เมื่อนับรวมกันแล้วก็มีมากกว่า 10 ชีวิตพวกเขาสามารถประคับประคองจนผ่านพ้นวิกฤตต่าง ๆ มาได้ แม้กระทั่งฝนตกและมีผู้ติดเชื้อจำนวนมหาศาลมาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านก็ไม่หวั่
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [3/5]
…ภายนอกอาคารนั้นเงียบสงัดไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวเลย นั่นหมายความว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีใครอยู่อีกแล้ว มีเพียงตัวอาคารที่ถูกธรรมชาติค่อย ๆ คืบคลานเข้ามากลืนกินรอบนอกอาคารเต็มไปด้วยวัชพืชหลากหลายพันธุ์ พวกมันงอกแทรกขึ้นมาตามร่องอิฐตัวหนอนที่ถูกนำมาปูเป็นทางเดิน โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน หากเปลี่ยนเป็นตอนกลางคืนคงให้ความรู้สึกเหมือนกำลังออกไปล่าท้าสิ่งลี้ลับจนตุ่นขวัญผวาเกาะคนรักไม่ปล่อยแน่ ๆครืด…เสียงประตูฝืดเฝื่อนถูกเลื่อนออกด้วยสองมือของโจเซฟ ด้านบนมีกล่องเซนเซอร์ที่ในอดีตเคยจับการเคลื่อนไหวและเปิดประตูบานนี้อัตโนมัติ เพียงแต่ในเวลานี้ไม่มีกระแสไฟฟ้าที่เป็นแหล่งพลังงานให้มันอีกแล้ว ดังนั้นใครที่ต้องการเข้ามาภายในสำนักงานก็จำเป็นต้องลงแรงเปิดด้วยตัวเอง“สวมหน้ากากกันแก๊สไว้ก่อน” โจเซฟเห็นฝุ่นด้านในฟุ้งตลบก็ออกคำสั่งต่อทันทีดาริณีกับพิมพาได้รับหน้ากากนี้มาตั้งแต่วันที่ออกเดินทางวันแรก พวกเธอหยิบมันขึ้นมาสวมใส่อย่างว่าง่าย นอกจากฝุ่นที่ยังลอยเอื่อยอยู่ในอากาศ สภาพภายในอาคารก็บ่งบอกถึงการได้รับความเสียหายเช่นกัน ไม่ว่าจะโต๊ะ เก้าอี้ หรือชั้นวางเอกสารต่างถูกตั้งวางไว้ตามมุมหน้าต่าง
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [2/5]
พอถึงระยะที่กำหนด ทุกคนก็ลงจากจักรยานแล้วใช้วิธีการเดินเท้าไปจนถึงจุดที่มีซอมบี้ระดับหนึ่งเดินโขยกเขยกอยู่กลางถนน พวกมันเดินจับกลุ่มกัน ลักษณะการแต่งกายคล้ายคลึงกับเจ้าหน้าที่รัฐจากสำนักงานที่ไหนสักแห่งเพราะอยู่ในชุดสีกรมท่าเหมือนกันทั้งหมด ตามตัวมีรอยแผลเหวอะหวะจากการกัดฉีก“ไม่มีซอมบี้วิวัฒนาการ” หงส์กะจากสายตาบวกกับลางสังหรณ์ของตน “มีแต่ระดับหนึ่งก็จริง แต่จะประมาทไม่ได้นะคะ” พร้อมกับเอ่ยเตือน“รับทราบค่ะ” พิมพามองซอมบี้ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางตนก็กลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เรียกขวัญและกำลังใจให้ตนเองก่อนลงมือ“งั้นลุยเลยนะคะ” ดาริณีทุบกำปั้นปะทะฝ่ามือของตนเอง เกิดเสียงแน่นหนักชวนให้รู้สึกว่าต้องเจ็บตัวแน่หากโดนหญิงสาวเหวี่ยงหมัดใส่สักครั้ง“ลุยเลยครับ” สิ้นเสียงโจเซฟ พิมพาก็วิ่งขึ้นหน้า เหวี่ยงมีดยาวฟันเข้าที่แขนของซอมบี้ที่ตรงมายังเธอก่อนเป็นตัวแรก จากนั้นก็มุดลงต่ำ ให้ดาริณีที่วิ่งมาจากด้านหลังเหวี่ยงขวานใส่ลำคอของมันทันทีตุบการประสานงานของทั้งคู่เป็นไปอย่างไหลลื่น ความดีความชอบนี้ต้องยกให้กับครูฝึกสุดเข้มงวดอย่างโจเซฟที่พยายามให้หญิงสาวทั้งสองฝึกการต่อสู้มาก่อนจากบนภูเขา ทำให้ร่างกา
วันสิ้นโลกของผม 61 ออกตามหาของใช้ [1/5]
คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเด็กน้อยทั้งสามจนกระทั่งผล็อยหลับไป ตอนเช้าหลังจากกินอาหารที่กักตุนในถ้ำเรียบร้อยก็ตรงดิ่งไปหาทีโอพร้อมกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ“ทำไมพี่หงส์ถึงมีเขาบนหัวล่ะครับ” เด็กชายดลถาม พวกเขาปรึกษากันก่อนออกจากฐานทัพลับแล้ว เนื่องจากดลอยู่กับกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มนี้มานานกว่าพลอยใสและปอนด์ เด็กชายจึงต้องรับหน้าที่ในการถามคำถามที่แสนละเอียดอ่อนนี้ ซึ่งดลเองก็ไม่ได้มองว่าเพื่อนโบ้ยงานมาให้ตนแต่อย่างใด เดินหน้าถามทันทีที่เห็นพี่ชายผู้ใช้พลังโลหะ“ไปอ่านเจอมาจากที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มเอ็นดู“พวกเราเจอในหนังสือสารคดีครับ” ปอนด์หยิบหนังสือดังกล่าวออกมาโดยจงใจเปิดหน้าที่มีภาพประกอบของกวางเพศผู้และกวางเพศเมียที่อ่านเจอเมื่อคืนให้คนอายุมากกว่าดู“อ๋อ สารานุกรมสัตว์โลก” ทีโอพยักหน้าเข้าใจ เห็นเด็ก ๆ ตั้งใจอ่านหนังสือที่เต็มไปด้วยสาระความรู้ก็เผลอเปรียบเทียบกับตัวเองเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่มักออกไปร้านเกมคาเฟ่หรือไม่ก็เล่นเกมการ์ดกับเพื่อน คิดไม่ออกเลยว่าอีกหลายสิบปีต่อจากนี้จะมีเด็กฉลาดอย่างสามคนนี้เกิดขึ้นมาอีกมากแค่ไหน…พอหมดซอมบี้ โลกต้องพัฒนาอย่างก้าวกระโดดแน่“หรือเพราะพี่หงส
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [5/5]
หนึ่งชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ไปรวมกันที่มินิมาร์ตอีกครั้ง หงส์กลับมาพร้อมกับคริสตัลซอมบี้สีใสจำนวน 12 เม็ด พวกมันถูกล้างทำความสะอาดมาเป็นอย่างดีแล้ว“แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมาเลยเหรอเนี่ย” การที่มีคริสตัลเกิดขึ้นในสมองของซอมบี้ได้นั้น หมายความว่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่ซอมบี้ที่เพิ่งเกิดในเร็ว ๆ นี้“คนน่าจะไปกระจุกตัวอยู่ในเมืองกันหมดแล้วล่ะค่ะ” หงส์ให้ความเห็นอาหารเย็นวันนี้เป็นปลากระป๋องกับแครกเกอร์ที่เฉินเฟิงใช้มันฝรั่งบดผสมรวมกับแป้งแล้วนำไปอบ ใช้เป็นอาหารฉุกเฉินยามออกเดินทางเพราะมีน้ำหนักน้อยและไม่ต้องยุ่งยากกับการประกอบอาหารนอกบ้านสำหรับทหารที่ผ่านความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน พวกเขากินกันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ มีเพียงดาริณีและพิมพาที่ต้องพยายามกินให้มากหน่อย แม้รสชาติจะแปลกแปร่งเพราะไม่เคยกินแครกเกอร์กับปลากระป๋องมาก่อน ก็ต้องฝืนกินเข้าไปอีกหลายคำ วันนี้ใช้พลังไปเยอะต้องชดเชยสภาพความเป็นอยู่หลังออกจากเซฟโซนนั้นต้องรัดกุมทุกด้าน พวกเธอขอติดตามมาด้วยจะต้องอดทนและเรียนรู้ที่จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ในสักวันหนึ่ง“กินน้ำให้พอดีนะคะ” หงส์แนะนำ “เกิดปวดห้องน้ำตอนกลางคืนจะลำบาก”“ถ้
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [4/5]
“ใจร้อนอะไรครับเนี่ย” เฉินเฟิงตำหนิ“ใครใช้ให้เลียเจ้านี่ล่ะ” เขาไม่ของขึ้นจนลากคนรักไปทำกิจกรรมบนเตียงให้ถึงที่สุดก็นับว่าอดทนมากแล้ว มีอย่างที่ไหนยกมือข้างที่เลอะน้ำกามของเขาขึ้นดม หรี่ตาสีแดงลงคล้ายครุ่นคิดแล้วใช้ลิ้นสีแดงสดเลียเบา ๆ เป็นใครจะไปทนไหวเล่นเอาสติขาดผึงเลยทีเดียวซึ่งเจ้ากระต่ายน่าตีก้นก็ไม่ได้สำนึก ยกมือข้างที่ว่าขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตา เพราะเมื่อกี้เผลอใช้มือข้างนี้ผลักอกคนรัก จึงมีบางส่วนที่ถูกเช็ดออกไปแล้ว“ก็ผมสงสัยนี่…” เฉินเฟิงคิดถึงการกระทำของตนเองเมื่อครู่ก็หน้าร้อนผ่าว แค่จินตนาการก็รู้สึกว่ามันต้องอีโรติกมากแน่ แต่จะให้ถอยก็ดูไม่เป็นตัวเขาสักเท่าไร “เลยอยากลองชิมว่ารสชาติเป็นยังไง” ช้อนดวงตากลมโตสีทับทิมเป็นประกายออดอ้อนคุณหมอหมีตัวโตที่ยังคงคร่อมอยู่ด้านบน“...” นี่กำลังพยายามแก้ตัวหรือยั่วเขาอยู่กันแน่ หือ “ที่รักทำแบบนี้พี่ของขึ้นอีกแล้วเห็นไหม” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนก้มมองกลางกายของตนที่กลับมาแข็งตัวอีกครั้ง“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติอยู่แล้ว” เฉินเฟิงยิ้มตอบพร้อมกับกระถดตัวลงไปอยู่ในระดับเดียวกับอาวุธของคุณหมอ“...”“เดี๋ยวผมปลอบให้มั
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [3/5]
เฉินเฟิงนอนโรงพยาบาลเป็นคืนที่ห้าแล้วหลังจากฟื้นขึ้นมา เขายังคงกินนอนอยู่ที่นี่เพราะต้องทำกายภาพบำบัดให้ร่างกายกลับมาใช้งานได้ดังเดิมเมื่อเห็นว่าเจ้ากระต่ายปลอดภัยหายห่วง คนอื่น ๆ จึงเริ่มออกไปทำภารกิจกันถี่ขึ้น แม้แต่ทีโอเองก็ไม่ได้มานอนเฝ้าที่ห้องอีกแล้ว ภายในห้องจึงเหลือแค่ชายหนุ่มผมขาวและคนรักผู้มีใบหูหมีสีน้ำตาล กับคุณสิงหาที่จะแวะเวียนมาตรวจอาการทุกเช้าวันนี้ก็เช่นกัน หลังจากทำกายภาพในตอนเช้าเสร็จ แพทย์เจ้าของคนไข้ดันบอกว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นมาแล้ว หากจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนรักก็ไม่มีปัญหามีสิครับหมอ!!เพราะเขากับนิโคลัสไม่เคยเกินเลยถึงขั้นนั้น ที่ผ่านมาก็มีแค่กอดกับจูบ ส่วนเรื่องเมคเลิฟอะไรนั่นตัดไปได้เลย ถ้าไม่ใช่นิโคลัสนอนเป็นผัก ก็มีภารกิจโหดหินรออยู่ พอรอดตายมาได้ก็กลายเป็นเขาที่นอนติดเตียงต่อ จะเอาเวลาไหนไปจู๋จี๋กันถามหน่อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิด แต่สถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้คิดต่างหาก แม้จะไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคนรักจะดำเนินขั้นสุดท้ายของการเมคเลิฟแล้วจะเป็นยังไง แต่ถ้าค่อยเป็นค่อยไปโดยเริ่มจากบทรักสุดเบสิกได้ละก็… บอกเลยเขาสู้ตาย‘พี่นิค’ เจ้ากระต่ายมองค
วันสิ้นโลกของผม 60 ความลับของหงส์ [2/5]
ขนาดที่ค่ายพันธมิตรยังมีคนที่มีหูสัตว์เกลื่อนกลาด เรียกได้ว่ามีประชากรที่เป็นทั้งมนุษย์ธรรมดาและมนุษย์กลายพันธุ์อย่างละครึ่งเลยล่ะ ส่วนผู้มีพลังพิเศษไม่ว่าที่ไหนก็ยังมีจำนวนน้อยนิดเหมือนกันหมด“งั้นผมขอไปกักตัวที่บ้านก่อนนะ” การกักตัวกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ออกไปด้านนอกจะต้องกักตัวเป็นเวลา 3 วัน ป้องกันไม่ให้นำเชื้อที่ติดตัวมาไปแพร่ใส่คนอื่นทั้งทางตรงและทางอ้อม“ครับผม” กลุ่มหน้าประตูสองคนเดินไปส่งเฉินเฟิงและนิโคลัสที่บ้าน ถ้าเกิดชายหนุ่มกลายเป็นซอมบี้ระหว่างทางก่อนถึงบ้านขึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่ปังหลังประตูรั้วบ้านและประตูหน้าบ้านถูกปิด เฉินเฟิงก็มองสภาพบ้านที่ยังคงสะอาดสะอ้านไม่มีร่องรอยของคราบฝุ่นเป็นไปได้ยังไง?หรือว่าในตอนที่พวกเขาไม่อยู่มีคนเข้ามาอาศัย?“อ้อ พวกผมลืมบอกไป กลุ่มแม่บ้านเขาช่วยกันผลัดเปลี่ยนมาทำความสะอาดบ้านให้นะครับ พวกป้า ๆ เขาอยากตอบแทนเรื่องเสบียงสำรองที่ให้มา” เป็นกรที่ตะโกนมาจากนอกบ้านช่วยไขข้อข้องใจให้เจ้ากระต่ายพอดิบพอดี เกือบได้ระเบิดโทสะแล้วไหมล่ะ“ฝากขอบคุณด้วยนะ” เฉินเฟิงตะโกนกลับไป“ครับผม!” และได้รับการตะโกน
