Home / แฟนตาซี / ศึกเทพชิงพิภพ / ตอนที่14 อีผีน้อย

Share

ตอนที่14 อีผีน้อย

last update Last Updated: 2025-05-26 23:39:13

ไม่สอน ขอบคุณสำหรับอาหารนะ เจ้าไปได้แล้ว”  ดิสมัสพูดและหันหลังให้นาง คำแพงเดินคอตกไป

            “เจ้านี่ใจร้ายจังนะครอบครัวนี้ดีกับเจ้าจะตาย ทำไมไม่ช่วยเขาสักหน่อยล่ะ” เบต้าที่เพิ่งบินเข้ามาพูด ดิสมัสไม่ได้สนใจ

            แม้จะจับดิสมัสขังแต่สัตว์เลี้ยงของชาวบ้านและผู้หญิงยังโดนฉุดไปอีกหลายคน และมักพบเป็นศพไปแล้วด้วย หมอฆ้องยิ่งปลอยข่าวลือหนักขึ้น ปกติจะไม่ค่อยมีใครสนใจคำพูดของแกเท่าไหร่แต่ว่าพอมีเรื่อง   ร้าย ๆ เกิดขึ้นชาวบ้านก็เริ่มเชื่อแล้ว ทำให้ชาวบ้านมาดูดิสมัสบ่อยขึ้น บางคนไม่มาเปล่า เอาน้ำสาดเขาบ้าง ขว้างหินใส่เขาบ้าง หลายคนเรียกเขาว่า ขี้คุกเล้าไก่ ดีว่าคนที่บ้านของนายฮ้อยคำแหงนั่นดีกับเขาพอสมควร เบต้าขนาดเข้าไปในบ้านของนายฮ้อยคำแหงได้ และกลายเป็นเพื่อนของคำแพงและคำพูนไปแล้วด้วย เบต้ามักจะมาร้องเพลงเต้นรำ ซึ่งบางทีคำพูนก็เอาแคนมาเป่าประกอบให้ด้วย และคำพูนมักจะเรียกเบต้าว่า

“อีผีน้อย”

“ข้ามีชื่อย่ะ ข้าชื่อ เบต้า”

เบต้ายังเล่าเรื่องราวของที่ที่ดิสมัสจากมา แต่เธอไม่เล่าเรื่องราวอะไรของดิสมัสเลย เพราะดิสมัสไม่ให้พูด เธอยังให้ข้อมูลของพวกก็อปลินกับทุกคนอีกด้วยว่า

            “ตัวไหนมีเสื้อผ้าของมนุษย์อยู่บนตัวให้ ฆ่าตัวนั้นก่อนตัวอื่นเลย มันเป็นจ่าฝูงพวกมันน่ะถ้าจ่าฝูงตายจะหนีทันที”

            “หนี อีหยังนี่ พวกมันถึงจะรีบแล่นไปดิ” คำพูนถามอย่างสนใจ

            “โอย เอาจริง ๆ พวกมันน่ะขี้ขลาดจะตายไปน่ะสิ”

หลังถูกขังได้สามวัน นายฮ้อยคำแหงล่าพวกก็อปลินได้จากคำแนะนำของเบต้า เขาเลยจะปล่อยดิสมัส ซึ่งหมอฆ้องได้นำชาวบ้านมาทันที แต่คราวนี้เขามาพร้อมชายหนุ่นคนหนึ่ง หน้าตาเข้ม ผิวคล้ำ สักทั้งตัว เขาคือ ห้าวเป็นหลานชายและศิษย์เอกของหมอฆ้อง มันเป็นอันธพานขาใหญ่ประจำหมู่บ้าน มีลูกน้องหลายคน แม้เจ้าห้าวมันเป็นคนเกเร แต่เป็นคนมีของดีจริง พวกเขาล่าก็อปลินได้แทบทุกวัน หมอฆ้องจะยอมให้ปล่อยดิสมัสไม่ได้เพราะมีดิสมัสนี่ล่ะ ทำให้เขาได้กำไรมากมายจากการขายน้ำมนตร์และเครื่องรางของขลังมากขึ้นจากปกติ

“พวกสูแห่มาเฮ็อหยังนี่” นายฮ้อยคำแหงถาม

“หมู่เฮาฮู้ว่า เจ้าคิดจะปล่อยไอ้ผีด่อนนี่ หมู่เฮาบ่ยอมเด้อ หากปล่อยมันออกมา มันจะต้องเฮ้อร้ายกะหมู่เฮา ซื่อ ๆ” หมอฆ้องพูด คำแหงเห็นผู้ใหญ่ซอมาด้วยจึงถามว่า

“ผู้ใหญ่ก็พลอยเป็นกะเขาด้วยบ่”

“ครั้งนี้หมอฆ้องเว้าถูกเด้อ นายฮ้อย เจ้าเบิ่งตาดูสิ สัตว์เลี้ยงและผู้สาวบ้านเราหายไป พ้ออีกก็เป็นศพแฮ้ว มันต้องเกี่ยวกับบักหูยื่นนี่ซื่อ ๆ”

“บ่แม่นแน่นอน ผู้ใหญ่ ข่อยน่ะ พาพวกเฮาไปล่าไอ้ตัวแดง ๆ มันเอิ้นว่าอีหยังนะ บักมัด” คำแหงหันมาถาม

“ก็อปลิน” ดิสมัสพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อ ๆ หลายคนตกใจเพราะว่าเพิ่งเคยได้ยินดิสมัสพูดเป็น

“นั่นล่ะ นั่นล่ะ ข่อยฆ่าไปหลายโตนแฮ้ว บ่เกี่ยวกับบักมัดซื่อ ๆ”

“เจ้าก็เว้าไปทั่ว หูมันยื่น ๆ คืนกันต้องเป็นพันธุ์เดียวกันคัก ๆ  ข่อยว่ามันต้องเป็นจ่าฝูงดัก ๆ แม่นบ่หมู่เฮ้า” ห้าวพูดขึ้น

“แม่น ห้ามปล่อยมันเด็ดขาด” พวกลูกน้องของห้าวพูดพร้อมกัน เหมือนดิสมัสจะหมดความอดทนแล้วเลยพูดว่า

“ไม่น่าเชื่อเลยวุย ว่าจะพวกที่คิดเรื่องปัญญาอ่อนขนาดนี้ได้ !” ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียว

“เจ้าเว้าอีหยัง” ผู้ใหญ่ซอถาม

“โอย ! ง่ายจะตาย ตั้งแต่ข้าถูกจับเนี่ยยังมีสัตว์ตายอยู่ใช่มั้ย และยังมีคนหายอยู่สินะ” ดิสมัสพูด ทุกคนเริ่มสงสัย

“และถ้าข้าเป็นพวกเดียวกับมัน หรือจ่าฝูงอย่างที่ไอ้เคราทองแดงว่าเนี่ย ป่านนี้ข้าให้ลูกน้องเอาตัวข้าออกไปตั้งนานแล้วจะมานั่งที่เล้าไก่ทำซากอะไรวะ อีกข้อนะ” ดิสมัสลุกขึ้นยืนและทำลายประตูเล้าไก่ เดินออกมาหลายคนตกใจเพราะเพิ่งเคยเห็นดิสมัสตอนที่ยืนตัวตรงเช่นนี้ เลยทำให้ได้รู้ว่า ดิสมัสนั้นตัวสูงกว่าทุกผู้ชายคนในหมู่บ้านซะอีก หมอฆ้องเห็นดังนั้นก็เสกควายธนูออกมา มันมีเขาเป็นเหล็ก หมายจะให้ชนร่างของดิสมัสให้กระเด็น ดิสมัสเอาตุ๊กตาออกมาและโยนลงพื้นดิน

“EMETH”

โกเล็มดินปรากฏตัวขึ้นมา รับแรงชนของควายธนู เขาที่เป็นเหล็กทำให้โกเล็มเริ่มร้าวแล้ว ดิสมัสเลยร่ายมนตร์เรียกบากีร่าออกมา เจ้าเสือดำออกมา มันกระโจนไปเกาะหลังและกัดเข้าที่หลังคอของควายธนู เต็มเขี้ยว ทำให้เจ้าควายธนูพลังเริ่มลดเป็นจังหวะให้โกเล็มชกควายธนูกระเด็นร่างแตก กลายเป็นหุ่นเหมือนเดิม

            “นี่ไงพวกเจ้าเบิ่งกันสิ มันเลี้ยงเสือสมิงด้วย มันต้องเป็นปอบคัก ๆ” หมอฆ้องพูดเสียงดัง

            “ไอ้เคราทองแดงนี่พูดมากจริง !” ดิสมัสตะโกนเสียงดังสวนไป ชาวบ้านบางคนก็ดันเชื่อซะอีก เลยจะมาเล่นงานแต่ บากีร่าคุมเชิงอยู่ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ คนของนายฮ้อยคำแหงกำลังจะไปเข้าร่วมแต่นายฮ้อยคำแหงตะโกนห้าม

            “ถ้าข่อยบ่ได้สั่ง ห้ามเฮ็ดอีหยัง เด็ดขาด ปล่อยเขาไป”

            “เจ้าเว้าหมา ๆ อีหยังแบบนี้ได้จั๋งได๋ จะปล่อยมันจั๋งได๋” หมอฆ้องพูดสวน

            “ถ้ามันอยู่นี่ก็เฮ็ดให้ชาวบ้านเดือดเนื้อฮ้อนใจเปล่า ๆ ก็ให้ไป ๆ ซะเถาะ คำพูนไปเอาดาบของเขามาคืนเขาเด้” นายฮ้อยคำแหงสั่ง คำพูนเอาดาบมาคืน ดิสมัสกำลังจะเดินไป แต่คำแพงตะโกนเรียกเขาก่อน

            “ฮอก่อนเด้”

คำแพงหยิบเอากระติ๊บข้าวเหนียวเนื้อเค็มมาให้เขา

            “เอาไปกินหน่ำ ข่อยซอยเจ้าได้ซ่ำนี้”

ดิสมัสรับมาและไม่พูดอะไร เขาเดินออกไปทันที เบต้าหันมามองสองพี่น้องและพูดว่า

            “ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง”

เบต้าบินตามไป และถามดิสมัสว่า

            “เจ้าจะไปจริง ๆ เหรอ แล้วพวกก็อปลินล่ะ พวกมันยังอยู่นะ”

            “แล้วทำไมข้าต้องช่วยเล่า ไม่ใช่เรื่องของข้า” ดิสมัสตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

           

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่89 จบ

    “ข้าช่วยเจ้าได้แค่นี้แล้วนะ ต่อไปดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ”ดิสมัสถึงกับโกรธจัดสำหรับเขา เบต้านั้นเหมือนกับญาติคนหนึ่ง ที่โตมากับเขา เมื่อเสียเบต้า ดิสมัสก็เรียกพลังจากความแค้นและความตายให้มารวมในร่างของเขา โจมตีอย่างบ้าคลั่ง โอดินพยายามรับมือแต่ก็ยิ่งลนลาน และในที่สุด เขาก็ฟันโดนโอดินเข้าที่หน้า ทำให้ผ้าปิดตาของโอดินเป็นรอยโดนฟัน โอดินต้องถอยและขว้างหอกไป ดิสมัสหลบและฟันหอกให้มันตกพื้นและหยิบมันขว้างใส่โอดิน หอกลอยไปเสียบร่างของโอดิน แต่กลับไม่มีการระเบิดโอดินกระชากออกมาแล้วพูดว่า “หอกนี่ไม่ฆ่านายมันหรอกนะ เจ้าทำให้ต้องใช้พลังนี้ เตรียมตัวเถอะ”ร่างของโอดินเปล่งแสงออกมา และเข้าโจมตีอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้มันรวดเร็วและรุนแรงมาก ดิสมัสรับมือไม่ได้ เขาพลาดโดนแทงทะลุกระอักเลือดล้มลงไป โอดินถีบร่างของเขากระเด็น ออกจากหอก ขณะที่อยู่ระหว่างความเป็นความตาย นั้นดิสมัสได้เห็น เทียรี่ยืนข้าง ๆ โลกิในร่างแม่ของเขา เฮล นายฮ้อยคำแหง แก่น จ้อย มิ่ง แม่เฒ่าคำ แม้แต่ห้าวอยู่ตรงหน้า เบต้า บากีร่า ชาล็อต นี่เขากำลังจะตายสินะ ถึงได้เห็นภาพคนเหล่านี้ “บักมัดเอ๋ย ! เจ้าบ่ถึ

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่88 ข้าคือเทพ

    “ข้าจะแก้แค้นให้เอง เจ้าอย่าออกไปจะได้มั้ย ให้ข้าตายก่อน ที่เจ้าค่อยไปสู้เถอะ เพราะข้าไม่อยากเห็นเจ้าเจ็บตัว” ดิสมัสพูดคำแพงพูดอะไรไม่ออกแล้ว นางตัดสินกอดเขาเอาไว้แน่นแล้วพูดว่า “อ้ายต้องกลับมานะ” “ข้ากลับมาแน่” ทั้งสามออกไปพร้อมกัน โอดินยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้ท่าทางของคนหวาดกลัวหรือยอมแพ้เลยสักนิด กลับมีท่าทางที่เข้มแข็ง ราวกับว่าตัวเองไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย เอาหอกชี้หน้าของเอลฟ์ทั้งสาม “เลือกเอาจะตายหรือยอมจำนน” “ทำเป็นพูดดีเจ้าเหลือแค่คนเดียวแล้วนะ ยังคิดจะต่อสู้อีกเหรอ” ดาเมี่ยงพูดเย้ย “คนที่เสียไปข้าหามาคืนได้ เสมอนั่นล่ะ เพราะอะไรรู้มั้ย” โอดินพูดจนก็สร้างลูกพลังแสงสีดำออกและยิงออกไป ทั้งสามหลบแทบไม่ทัน “เพราะข้าคือ เทพ !”โอดินเข้าโจมตีโดยเป้าหมายของเขาคือดิสมัส แต่ว่า ดิสมัสกับดิดิเย่ร์เสกโกเล็มขึ้นมาพร้อมกัน “EMETH”แต่โกเล็มแตกละเอียดในพริบตา แต่ก็ช่วยให้ดิสมัสตั้งตัวและยิงกะโหลกเพลิงใส่โอดิน แต่โอดินใชหอกทำลายได้ทั้งหมด และเข้ากระหน่ำ ดิสมัสเอาดาบปัดป้องการโจมตีของโอดิน ดาเมี่

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่87 รุนแรงมาก

    ธอร์เข้าต่อสู้ทันที การโจมตีของมังกรกระดูกนั้นรุนแรงมาก แต่ธอร์ก็รีบมือได้ และยิงสายฟ้าสวนไป เมื่อมังกรกระดูกโดนโจมตี ความเจ็บปวดจะส่งผ่านมายังร่างกายของดิดิเย่ร์ด้วย แต่เขากัดฟันใช้มังกรกระดูก ต่อสู้ ดิสมัสเห็นดังนั้นเขาเรียกเจ้านกแสกออกมา ให้มันพาบินขึ้นไปฟ้าไป และเขาก็กระโดดลงไปตรงหัวของมังกรกระดูก และส่งพลังเพิ่มให้ “คิดจะทำอะไร” ดิดิเย่ร์ถาม ดิสมัสตอบว่า “ขืนให้ท่าน ควบคุมมันคนเดียว ท่านได้เป็นศพแน่”ดิดิเย่ร์ไม่มีเวลาจะมาเถียงกับดิสมัสแล้ว เมื่อทั้งสองเสริมพลังให้เจ้ามังกรกะโหลก มันเขาโจมตีอีก ธอร์หลบได้ ธอร์ใช้ค้อนทุบเข้าที่ร่างของมังกรกระดูก แม้มันจะมีรอยร้าว แต่ด้วยพลังของเอลฟ์ทั้งสอง ช่วยซ่อมร่างของมังกรกระดูก ทำให้ไม่ได้เสียหายมากมายอะไร “ดิดิเย่ร์ ร่ายมนตร์กัดกินใส่มังกรนี่” ดิสมัสร้องบอก ดิดิเย่ร์ไม่ถามอะไรเขาทำตาม เวทย์กัดกิน ปกติจะใช้ทำลายคู่ต่อสู้แต่เมื่อร่างใส่โครงกระดูกมังกร มันกลับทำให้ มังกรมีเนื้อหนัง ขึ้นมัน และดูดพลังสายฟ้าที่ธอร์ยิงออกมาเข้ามาในร่างได้ ทำให้มันมังกรสามารถพ่นสายฟ้ากลับไปหาธอร์ได้ แต่ธอร์ใช้ค้อนรีบเอาไว้ จึงเกิ

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่86 เล่นงาน

    เจ้านกแสกปล่อยนายของมันลงไป ดิสมัสฟาดดาบหมายจะเล่นงานหัวของธอร์แต่ว่า อีกฝ่ายยกค้อนขึ้นมารับคมดาบเอาไว้เต็ม ๆ และเหวี่ยงร่างของดิสมัสกระเด็น เจ้านกแสกอรอลโต้ รีบไปโฉบนายของมันไม่งั้นเขากระแทกพื้นแน่ ดิสมัสจำต้องลงพื้นเพื่อตั้งหลัก และเหล่ามนุษย์หนูก็วิ่งมาสมทบกับเขา “คิดจะทำบ้าอะไรวะเนี่ย” ดิดิเย่ร์พูดขึ้นมาและส่งสัญญาณให้พวกโดวาฟเอาอาวุธออกมา มันคือเครื่องเหวี่ยงหิน ! หินจำนวนมากถูกเหวี่ยงลอยไป แต่ถูกธอร์ทำลายได้เกือบทั้งหมด แถมหินเหล่านี้ก็ตกลงมากลายเป็นเหมือนฝนมรณะ ที่สังหารคนไปจำนวนมาก ทำให้การใช้เครื่องเหวี่ยงหินไม่ใช่ความคิดที่ดีแล้ว เหล่าพานรมฤค นำโดนพนารีบมาอาสาทันที “เหวี่ยงพวกเราขึ้นไป” “เฮ้ย ! พวกแกว่าไงนะ” ดิดิเย่ร์แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลย “ยิงพวกข้าขึ้นไป พวกข้าจะไปทำรถศึกนั้นร่วงลงมาแล้ว พวกเจ้าค่อยหาทางจัดการพวกมัน”พนาพูด ดิดิเย่ร์ทำหน้าไม่ถูกเขาเลยพูดว่า “ไอ้โรคเสียสติมันเป็นโรคติดต่อแน่ ๆ”พวกพานรนฤคถูกยิงขึ้นฟ้าไปจำนวนมาก พวกมันหลายตัวโดนสายฟ้าบาดเจ็บ ล้มตาย แต่ก็มีหลายตัวเหมือนกันที่มารุมเกาะรถศึกของธอร์

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่85 บากีร่าจงออกมา

    “เบต้ารักษาเขาเร็ว” ดิสมัสสั่ง แม้เบต้าจะไม่ชอบดาเมี่ยงแต่นางก็รักษาเขาเต็มที่ ดิดิเย่ร์หันมามองดิสมัสแล้วพูดว่า “สงสัยข้าต้องร่วมมือกับแกแล้ว ข้าไม่ใช่สายต่อสู้ตรง ๆ แบบนี้ ข้าเสียเปรียบแน่”โกเล็มสองตัวถูกทำลายอย่างง่ายดาย แต่ดิดิเย่ร์เสกขึ้นมาอีก ส่วนดิสมัสตัดสินใจเรียกเจ้าเสือดำออกมา “บากีร่าจงออกมา”เจ้าเสือดำเข้าไปโจมตีทันที แต่ไทร์หลบการโจมตีได้ แต่นั่นเป็นการเปิดช่องว่างให้ดิสมัสโจมตี แต่ไทร์เอาดาบรับดาบของดิสมัสเอาไว้ทัน แต่กลายเป็นจังหวะให้บากีร่า โจมตี แต่ไทร์เอาแขนข้างที่มือกุดไปรับคมเขี้ยวของบากีร่าเต็ม ๆ คมเขี้ยวกัดจมลงไปจนเลือดอาบ เป็นจังหวะให้ดิดิเย่ร์ ยิงกะโหลกเพลิงใส่ไม่หยุด แต่ไทร์รู้ทันเลยเหวี่ยงร่างของบากีร่ากระเด็น มารับกะโหลกไฟของดิดิเย่ร์ก่อน เจ้าบากีร่าถึงกับบาดเจ็บหนัก ดิสมัสเองก็ต้านกำลังของไทร์ไม่ได้แล้ว เขาต้องถอยออกมาไม่งั้นขาดสองท่อนแน่ “คิดว่าลูกไม้แบบนี้จะหยุดข้าได้งั้นเหรอ !”ทั้งดิดิเย่ร์และดิสมัสตัดสินใจยิงกะโหลกเพลิงใส่ไม่หยุด แต่มันกลับไม่สะดุ้งสะเทื้อนเลยแถมยังเข้ามาเหวี่ยงดาบใส่ดิดิเย่ร์ยังดีที่ดิสมัสเอาดาบมาร

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่84 เพลงสงคราม

    “กระชากวิญญาณ” เจอคาถานี้ในระยะเผาขนแบบนี้ วิญญาณของยุรนันท์ถูกทำลาย เขาตายคาที่ทันที ดิสมัสหอบด้วยความเหนื่อย แต่ยังไม่ทันไร พลธนูบนป้อมก็เล็งธนูมาทางเขาแล้ว มาตาฮารี สั่งให้ธนูยิงธนูใส่เขา แต่ว่า “EMETH”ดิดิเย่ร์เสกโกเล็มมากันลูกธนะเอาไว้ก่อน ไม่งั้นดิสมัสกลายเป็นศพแน่ “ไม่ต้องไปกลัวฆ่าพวกมัน ตอนนี้จงฟังข้าแทนท่านยุรนันท์” มาตาฮารีสั่งอลิซซ่าได้ยินก็ตะโกนเสียงดังว่า “พวกเจ้าจะฟังนางจิ้งจอกยั่วสวาทนี่เหรอ พวกเจ้าเป็นนรสิงฆ์นะ” เหล่านรสิงฆ์เริ่มลังเล และยังไม่ทันไรเสียงกลองศึกก็ดังขึ้นมา ชูเท็นโดจิ กับอรุณนภานำทัพมาด้วยตัวเอง อรุณนภาประกาศเสียงดังลั่น “หากใครที่ทรยศยอมจำนน ข้าจะไม่เอาความเลย หากยังคิดจะต่อสู้อีก โทษเดียวที่จะได้รับคือประหาร” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่านรสิงฆ์ก็รีบยอมจำนนทันที ส่วนมาฮารีนั้นเห็นถ้าไม่ดีแล้ว นางจึงรีบหายตัวหนีไปทันที เหล่าเอลฟ์ยังคงเป็นเจ้าของเมืองตรงนี้ ส่วนทัพนรสิงฆ์นั้นถอนทัพกลับไปที่บ้านเมืองตัวเอง พวกพานรนฤค ได้รับการปล่อยตัว แต่น่าเสียดายมนุษย์หนูตายไปหลายตนจนเหลือน้อยแค่หลักสิบเท่านั้น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status