로그인공유
ตอนที่13 อย่าแม้แต่จะคิด
최신 업데이트:
2025-05-18 21:24:59“อย่าแม้แต่จะคิด”
“อีหยัง ห้ามหมู่เฮาเฮ็ดหยัง ” คำแพงถามอย่างไม่พอใจนัก
“อยากไปเจออีกฝูงหรือไง” ดิสมัสตอบ และทำให้เสือดำหายไป ยังไม่ทันไรชาวบ้านกลุ่มใหญ่นำโดย หมอฆ้องก็มาถึง เขาป็นชายร่างผอมสักทั้งตัว มีหนวดเคราเหมือนกับทองแดง
“หมู่เฮา บักปอบด่อนที่ทิดลือปะเข้า จับโตนมันเลย” หมอฆ้องสั่ง ชาวบ้านมองดิสมิสอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“บ่แม่น เขาเพิ่งจะซอยชีวิตหมู่เฮาเอาไว้เด้” คำแพงพูด ทุกคนถึงกับชะงักไป
“แม่น เจ้าดูซากศพก่อนสิ บักอั้นนี่ต่างหากที่เป็นผีร้าย” พวกชาวบ้านดูซากของพวกก็อปลิน แล้วก็ตกใจ เจ้าหมอฆ้องมองไปที่ร่างพวกนั้นและมองที่ดิสมัสแล้วพูดว่า
“เบ่ง หูมัน ยื่น ๆ คือกัน ชัดแล้ว ไอ้นี่ต้องนายของบักผีห่านี่แน่”
ไม่น่าเชื่อว่าชาวบ้านจะเชื่อคนง่ายขนาดนี้ คราวนี้พวกเขาเข้ามาหมายจะจับตัว ดิสมัสไม่อยากลงมือฆ่าใครเลย ใช้สันดาบฟันชาวบ้านล้มลงไปตัวงอหลายคน ฆ้องเอาเชือกออกมาเสกคาถาใส่และขว้างออกไป เชือกกลายเป็นงูมามัดร่างของดิสมัสเขายิ่งดิ้น เชือกก็ยิ่งมัดแน่น
“ข่อยสิเอาเจ้า มาเป็นทาสของข่อย”
“ใครจะยอมวะไอ้หนวดทองแดง” ยังไม่ทันไรดิสมัสก็ร่ายมนตร์เรียก อรอลโต้ออกมา มันใช้เล็บตัดเชือกขาด ฆ้องเสกเชือกมาอีกครั้งนี้ดิสมัสใช้ดาบฟันขาดและยังไม่ทันไร คนของนายฮ้อยคำแหงก็มาดิสมัสเห็นท่าไม่ดีแล้ว เขาวางอาวุธ ฆ้องกำลังจับเขาอีก แต่นายฮ้อยคำแหงรีบห้าม
“เจ้าสิเฮ็ดอีหยังอีก มันวางอาวุธแล้วดิ”
“กูสิสะกดมัน มึงเสือกหยัง บักคำแหง”
“ข่อยบ่ฮู้นะ ว่าบักกะนี่เป็นตัวอีหยัง แต่บ่แม่นผีบ่แม่นสางซื่อ ๆ มันวางอาวุธแล้ว ก็เอาโตนมันไปขัง และให้หลวงท่านมาเอาโตนมันไปดีกว่า ”
“อีพ่อ แต่เขาเพิ่งซอยลูกไว้เด้อ” คำแพงพูด
“อีคำแพง เจ้าบ่ต้องเว้าอีหยังอีก เจ้านะแอบแลนเข้ามาในป่านี้ พ่อจะต้องชำระความ เอาโตนมันไป”
นายฮ้อยคำแหงสั่ง ดิสมัสถูกพาตัวไปทันที
พอไปถึงหมู่บ้านดิสมัสถูกขังไว้ในเรือนเพิงหมาแหง ซึ่งดูแล้วเหมือนเล้าไก่มากกว่าบ้านคน ซึ่งชาวบ้านยังให้เขาเสื่อมาปูนอนพร้อมหมอนกับผ้าห่ม ก็จัดว่าไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่หรอก เนื่องจากมันอยู่แถว ๆ บ้านของนายฮ้อยคำแหง ทำให้เขาได้ยินเสียง นายฮ้อยคำแหงกำลังสั่งสอนลูก ซึ่งเขาก็ฟังออกบ้าง ฟังไม่ออกบ้างนั่นล่ะ แต่หลังจากดุไปชุดใหญ่ เขาก็ได้ยินนายฮ้อยคำแหงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“พวกสูเนี่ย เป็นแก้วตาดวงใจของพ่อ หากพวกสูเป็นอีหยังไป พ่อสิอยู่ได้จังได๋ มื้ออื่นอย่าเฮ็ดอีหยังแนวนี้อีกเด้อ”
“ค่ะ/ครับ อีพ่อ” สองพี่น้องรับคำ
ดิสมันได้ยินก็นึกถึงวันที่เขาเกือบโดนโทรลฆ่าตาย เทียรี่พ่อก็ดุเขากับพี่ชายทั้งสองแบบนี้เหมือนกัน ถึงจะคนละภาษาก็ตามทีเถอะ แล้วหลังจากนั้นก็ปลอบเขาแบบนี้ล่ะ
“เป็นไงบ้างดิสมัส” เสียงของเบต้าดังขึ้นมา
“สบายดี ได้ที่พักชั้นหนึ่ง เห็นแล้วยังมาถามอีก” ดิสมัสพูดประชด
“แหม ไอ้เราก็ห่วงนึกว่าบาดเจ็บตรงไหน แล้วจะหนีมั้ยล่ะ อย่างเจ้าน่ะหนีได้ง่าย ๆ เลยนะ” เบต้าพูด ดิสมันส่ายหน้าแทนคำตอบ และ ทิ้งตัวลงนอนเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงไม่หนี อาจเพราะหนีไปก็ไม่รู้จะไปไหนมั้ง
คืนแรกของการคุมขังดิสมัส เอาแต่ฝันร้าย ถึงเหตุการณ์ที่เขาเสียทุกอย่างไป ภาพทุกคนที่เขารักถูกฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้นั้นมันทำเขาเจ็บป่วยเป็นที่สุดไม่ใช่ทางกาย แต่มันเป็นทางใจ ทำให้ตกใจตื่นขึ้นมา เหงื่อทั่วทั้งตัวราวกับอาบน้ำ เขาหันไปเห็นคำแพงเอาอาหารมาให้ เขามองอาหารที่หน้าตาแปลก ๆ ข้าวสีขาวแต่ปั้นเป็นก้อนได้ และไก่ที่ถูกย่าง
“ข้าวเหนียวปิ้งไก่ เจ้ากินได้บ่ อีพ่ออีแม่ให้ข่อยเอามาให้เจ้า” คำแพงพูด ดิสมัสไม่ตอบเขาเดินไปหยิบมันมากิน รสชาตอาจไม่ค่อยคุ้นเคยแต่เขาก็กินมันได้
“เจ้าชื่ออีหยัง” คำแพงถาม ดิสมัสไม่ตอบ
“ขั่นบ่บอก ข่อยสิเอิ้นเจ้าว่าอ้ายด่อน กะแล้วกันเนอะ” แม้ไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไรแต่เขารู้สึกไม่ชอบเลยที่จะมีใครเรียกเขาแบบนี้
“ดิสมัส” เขาตอบสั้น ๆ คำแพงทำหน้างงและออกเสียงชื่อว่า
“ดินมัด” ดิสมัสทำคอย่นหลับตาปี๋แล้วพูดต่อไป
“ดิสมัส”
“ดินมึง”
“ดิสมัส คนบ้าอะไรชื่อดินมึง” ดิสมัสพูดเขาเริ่มหัวเสียแล้ว
“โอยชื่อเจ้าแปลกอีหลี เอิ้นกะยาก ๆ เอาจั๋งซี้ ข่อยสิเอิ้นเจ้าว่า อ้ายมัดกะแล้วกัน”
“ตามใจสิยังไงข้าก็เป็นนักโทษอยู่แล้วจะเรียกอะไรก็ได้ทั้งนั้นล่ะ” ดิสมัสพูดตัดบทไป เพราะคิดว่าขืนนางพยายามพูดต่อไป ชื่อเขาได้เพี้ยนยิ่งกว่านี้แน่
“ข่อยชื่อ คำแพง แล้วขอโทษหลาย ๆ อ้ายน่ะเป็นอมนุษย์พันธุ์อีหยัง อีพ่อเว้าว่า บ่เคยพบพ้อกับอมนุษย์แบบเจ้าเลย ทั้งที่อีพ่อเที่ยวไปหลายแห่งแล้ว พ้ออมนุษย์มามากมายหลาย ๆ แต่บ่เคยพ้นตัวอีหยังแบบเจ้ามาก่อนเลย” คำแพงพูดเสียงแจ๋ว ๆ ด้วยความอยากรู้ ดิสมัสแอบยิ้มเพราะใบหน้านี้ช่างดูไร้เดียงสาซะเหลือเกิน
“ข้าเป็นเอลฟ์ อธิบายไม่ถูกหรอกนะ ว่าจะเทียบกับตัวอะไรที่นี่” ดิสมัสตอบ
“แล้วแม่นพันธุ์เดียวกับไอ้พวกตัวแดง ๆ นั่นบ่ หมอฆ้องเว้าไปทั่วแล้ว เจ้าน่ะพันธุ์เดียวกับไอ้ตัว แดง ๆ เพราะกินคนไปมาก เลยกลายร่าง” คำแพงถามอีก ดิสมัสกัดฟันกร่อยและพูดเสียงดังจนเหมือนกับคำราม
“แหกดูตาดูหน่อยเถอะ ! ข้าจะไปเหมือนพวกก็อปลินได้ไงวะนั่น นี่สำหรับเอลฟ์พวกเจ้ากำลังหยามข้าเลยนะเนี่ย แล้วก็ถ้าข้าเป็นพวกมันจริง จะฆ่ามันทำซากอะไร และอีกอย่างนะ ถ้าข้าเป็นพวกมันจริงป่านนี้พวกมันมาช่วยข้าออกไปแล้วโวย !”
คำแพงหน้าเสียเธอรีบพูดว่า
“ข่อยขอโทษ” ดิสมัสเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิด แล้วก็โกรธไม่ลง เลยถอยไป คำแพงเอาสลิงออกมาส่งให้
“ข่อยคืนให้เจ้า ดาบของเจ้าอีพ่อเมี่ยนเอาไว้ให้ เจ้าบ่ต้องย่าน มันบ่หายไปไหนดอก” ดิสมัสมองสลิงแล้วพูดว่า
“ไม่ต้องเอามาคืนหรอก จะทิ้งไปเลยก็ได้มันไม่ใช่ของที่ทำได้ยากอะไร”
“งั้นเจ้าสิ สอนข่อยเฮ็ดมันได้บ่ ข่อยว่ามันสะดวกกว่าหน้าไม้เด้”
최신 챕터
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่89 จบ
“ข้าช่วยเจ้าได้แค่นี้แล้วนะ ต่อไปดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ”ดิสมัสถึงกับโกรธจัดสำหรับเขา เบต้านั้นเหมือนกับญาติคนหนึ่ง ที่โตมากับเขา เมื่อเสียเบต้า ดิสมัสก็เรียกพลังจากความแค้นและความตายให้มารวมในร่างของเขา โจมตีอย่างบ้าคลั่ง โอดินพยายามรับมือแต่ก็ยิ่งลนลาน และในที่สุด เขาก็ฟันโดนโอดินเข้าที่หน้า ทำให้ผ้าปิดตาของโอดินเป็นรอยโดนฟัน โอดินต้องถอยและขว้างหอกไป ดิสมัสหลบและฟันหอกให้มันตกพื้นและหยิบมันขว้างใส่โอดิน หอกลอยไปเสียบร่างของโอดิน แต่กลับไม่มีการระเบิดโอดินกระชากออกมาแล้วพูดว่า “หอกนี่ไม่ฆ่านายมันหรอกนะ เจ้าทำให้ต้องใช้พลังนี้ เตรียมตัวเถอะ”ร่างของโอดินเปล่งแสงออกมา และเข้าโจมตีอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้มันรวดเร็วและรุนแรงมาก ดิสมัสรับมือไม่ได้ เขาพลาดโดนแทงทะลุกระอักเลือดล้มลงไป โอดินถีบร่างของเขากระเด็น ออกจากหอก ขณะที่อยู่ระหว่างความเป็นความตาย นั้นดิสมัสได้เห็น เทียรี่ยืนข้าง ๆ โลกิในร่างแม่ของเขา เฮล นายฮ้อยคำแหง แก่น จ้อย มิ่ง แม่เฒ่าคำ แม้แต่ห้าวอยู่ตรงหน้า เบต้า บากีร่า ชาล็อต นี่เขากำลังจะตายสินะ ถึงได้เห็นภาพคนเหล่านี้ “บักมัดเอ๋ย ! เจ้าบ่ถึ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่88 ข้าคือเทพ
“ข้าจะแก้แค้นให้เอง เจ้าอย่าออกไปจะได้มั้ย ให้ข้าตายก่อน ที่เจ้าค่อยไปสู้เถอะ เพราะข้าไม่อยากเห็นเจ้าเจ็บตัว” ดิสมัสพูดคำแพงพูดอะไรไม่ออกแล้ว นางตัดสินกอดเขาเอาไว้แน่นแล้วพูดว่า “อ้ายต้องกลับมานะ” “ข้ากลับมาแน่” ทั้งสามออกไปพร้อมกัน โอดินยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้ท่าทางของคนหวาดกลัวหรือยอมแพ้เลยสักนิด กลับมีท่าทางที่เข้มแข็ง ราวกับว่าตัวเองไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย เอาหอกชี้หน้าของเอลฟ์ทั้งสาม “เลือกเอาจะตายหรือยอมจำนน” “ทำเป็นพูดดีเจ้าเหลือแค่คนเดียวแล้วนะ ยังคิดจะต่อสู้อีกเหรอ” ดาเมี่ยงพูดเย้ย “คนที่เสียไปข้าหามาคืนได้ เสมอนั่นล่ะ เพราะอะไรรู้มั้ย” โอดินพูดจนก็สร้างลูกพลังแสงสีดำออกและยิงออกไป ทั้งสามหลบแทบไม่ทัน “เพราะข้าคือ เทพ !”โอดินเข้าโจมตีโดยเป้าหมายของเขาคือดิสมัส แต่ว่า ดิสมัสกับดิดิเย่ร์เสกโกเล็มขึ้นมาพร้อมกัน “EMETH”แต่โกเล็มแตกละเอียดในพริบตา แต่ก็ช่วยให้ดิสมัสตั้งตัวและยิงกะโหลกเพลิงใส่โอดิน แต่โอดินใชหอกทำลายได้ทั้งหมด และเข้ากระหน่ำ ดิสมัสเอาดาบปัดป้องการโจมตีของโอดิน ดาเมี่
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่87 รุนแรงมาก
ธอร์เข้าต่อสู้ทันที การโจมตีของมังกรกระดูกนั้นรุนแรงมาก แต่ธอร์ก็รีบมือได้ และยิงสายฟ้าสวนไป เมื่อมังกรกระดูกโดนโจมตี ความเจ็บปวดจะส่งผ่านมายังร่างกายของดิดิเย่ร์ด้วย แต่เขากัดฟันใช้มังกรกระดูก ต่อสู้ ดิสมัสเห็นดังนั้นเขาเรียกเจ้านกแสกออกมา ให้มันพาบินขึ้นไปฟ้าไป และเขาก็กระโดดลงไปตรงหัวของมังกรกระดูก และส่งพลังเพิ่มให้ “คิดจะทำอะไร” ดิดิเย่ร์ถาม ดิสมัสตอบว่า “ขืนให้ท่าน ควบคุมมันคนเดียว ท่านได้เป็นศพแน่”ดิดิเย่ร์ไม่มีเวลาจะมาเถียงกับดิสมัสแล้ว เมื่อทั้งสองเสริมพลังให้เจ้ามังกรกะโหลก มันเขาโจมตีอีก ธอร์หลบได้ ธอร์ใช้ค้อนทุบเข้าที่ร่างของมังกรกระดูก แม้มันจะมีรอยร้าว แต่ด้วยพลังของเอลฟ์ทั้งสอง ช่วยซ่อมร่างของมังกรกระดูก ทำให้ไม่ได้เสียหายมากมายอะไร “ดิดิเย่ร์ ร่ายมนตร์กัดกินใส่มังกรนี่” ดิสมัสร้องบอก ดิดิเย่ร์ไม่ถามอะไรเขาทำตาม เวทย์กัดกิน ปกติจะใช้ทำลายคู่ต่อสู้แต่เมื่อร่างใส่โครงกระดูกมังกร มันกลับทำให้ มังกรมีเนื้อหนัง ขึ้นมัน และดูดพลังสายฟ้าที่ธอร์ยิงออกมาเข้ามาในร่างได้ ทำให้มันมังกรสามารถพ่นสายฟ้ากลับไปหาธอร์ได้ แต่ธอร์ใช้ค้อนรีบเอาไว้ จึงเกิ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่86 เล่นงาน
เจ้านกแสกปล่อยนายของมันลงไป ดิสมัสฟาดดาบหมายจะเล่นงานหัวของธอร์แต่ว่า อีกฝ่ายยกค้อนขึ้นมารับคมดาบเอาไว้เต็ม ๆ และเหวี่ยงร่างของดิสมัสกระเด็น เจ้านกแสกอรอลโต้ รีบไปโฉบนายของมันไม่งั้นเขากระแทกพื้นแน่ ดิสมัสจำต้องลงพื้นเพื่อตั้งหลัก และเหล่ามนุษย์หนูก็วิ่งมาสมทบกับเขา “คิดจะทำบ้าอะไรวะเนี่ย” ดิดิเย่ร์พูดขึ้นมาและส่งสัญญาณให้พวกโดวาฟเอาอาวุธออกมา มันคือเครื่องเหวี่ยงหิน ! หินจำนวนมากถูกเหวี่ยงลอยไป แต่ถูกธอร์ทำลายได้เกือบทั้งหมด แถมหินเหล่านี้ก็ตกลงมากลายเป็นเหมือนฝนมรณะ ที่สังหารคนไปจำนวนมาก ทำให้การใช้เครื่องเหวี่ยงหินไม่ใช่ความคิดที่ดีแล้ว เหล่าพานรมฤค นำโดนพนารีบมาอาสาทันที “เหวี่ยงพวกเราขึ้นไป” “เฮ้ย ! พวกแกว่าไงนะ” ดิดิเย่ร์แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลย “ยิงพวกข้าขึ้นไป พวกข้าจะไปทำรถศึกนั้นร่วงลงมาแล้ว พวกเจ้าค่อยหาทางจัดการพวกมัน”พนาพูด ดิดิเย่ร์ทำหน้าไม่ถูกเขาเลยพูดว่า “ไอ้โรคเสียสติมันเป็นโรคติดต่อแน่ ๆ”พวกพานรนฤคถูกยิงขึ้นฟ้าไปจำนวนมาก พวกมันหลายตัวโดนสายฟ้าบาดเจ็บ ล้มตาย แต่ก็มีหลายตัวเหมือนกันที่มารุมเกาะรถศึกของธอร์
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่85 บากีร่าจงออกมา
“เบต้ารักษาเขาเร็ว” ดิสมัสสั่ง แม้เบต้าจะไม่ชอบดาเมี่ยงแต่นางก็รักษาเขาเต็มที่ ดิดิเย่ร์หันมามองดิสมัสแล้วพูดว่า “สงสัยข้าต้องร่วมมือกับแกแล้ว ข้าไม่ใช่สายต่อสู้ตรง ๆ แบบนี้ ข้าเสียเปรียบแน่”โกเล็มสองตัวถูกทำลายอย่างง่ายดาย แต่ดิดิเย่ร์เสกขึ้นมาอีก ส่วนดิสมัสตัดสินใจเรียกเจ้าเสือดำออกมา “บากีร่าจงออกมา”เจ้าเสือดำเข้าไปโจมตีทันที แต่ไทร์หลบการโจมตีได้ แต่นั่นเป็นการเปิดช่องว่างให้ดิสมัสโจมตี แต่ไทร์เอาดาบรับดาบของดิสมัสเอาไว้ทัน แต่กลายเป็นจังหวะให้บากีร่า โจมตี แต่ไทร์เอาแขนข้างที่มือกุดไปรับคมเขี้ยวของบากีร่าเต็ม ๆ คมเขี้ยวกัดจมลงไปจนเลือดอาบ เป็นจังหวะให้ดิดิเย่ร์ ยิงกะโหลกเพลิงใส่ไม่หยุด แต่ไทร์รู้ทันเลยเหวี่ยงร่างของบากีร่ากระเด็น มารับกะโหลกไฟของดิดิเย่ร์ก่อน เจ้าบากีร่าถึงกับบาดเจ็บหนัก ดิสมัสเองก็ต้านกำลังของไทร์ไม่ได้แล้ว เขาต้องถอยออกมาไม่งั้นขาดสองท่อนแน่ “คิดว่าลูกไม้แบบนี้จะหยุดข้าได้งั้นเหรอ !”ทั้งดิดิเย่ร์และดิสมัสตัดสินใจยิงกะโหลกเพลิงใส่ไม่หยุด แต่มันกลับไม่สะดุ้งสะเทื้อนเลยแถมยังเข้ามาเหวี่ยงดาบใส่ดิดิเย่ร์ยังดีที่ดิสมัสเอาดาบมาร
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่84 เพลงสงคราม
“กระชากวิญญาณ” เจอคาถานี้ในระยะเผาขนแบบนี้ วิญญาณของยุรนันท์ถูกทำลาย เขาตายคาที่ทันที ดิสมัสหอบด้วยความเหนื่อย แต่ยังไม่ทันไร พลธนูบนป้อมก็เล็งธนูมาทางเขาแล้ว มาตาฮารี สั่งให้ธนูยิงธนูใส่เขา แต่ว่า “EMETH”ดิดิเย่ร์เสกโกเล็มมากันลูกธนะเอาไว้ก่อน ไม่งั้นดิสมัสกลายเป็นศพแน่ “ไม่ต้องไปกลัวฆ่าพวกมัน ตอนนี้จงฟังข้าแทนท่านยุรนันท์” มาตาฮารีสั่งอลิซซ่าได้ยินก็ตะโกนเสียงดังว่า “พวกเจ้าจะฟังนางจิ้งจอกยั่วสวาทนี่เหรอ พวกเจ้าเป็นนรสิงฆ์นะ” เหล่านรสิงฆ์เริ่มลังเล และยังไม่ทันไรเสียงกลองศึกก็ดังขึ้นมา ชูเท็นโดจิ กับอรุณนภานำทัพมาด้วยตัวเอง อรุณนภาประกาศเสียงดังลั่น “หากใครที่ทรยศยอมจำนน ข้าจะไม่เอาความเลย หากยังคิดจะต่อสู้อีก โทษเดียวที่จะได้รับคือประหาร” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่านรสิงฆ์ก็รีบยอมจำนนทันที ส่วนมาฮารีนั้นเห็นถ้าไม่ดีแล้ว นางจึงรีบหายตัวหนีไปทันที เหล่าเอลฟ์ยังคงเป็นเจ้าของเมืองตรงนี้ ส่วนทัพนรสิงฆ์นั้นถอนทัพกลับไปที่บ้านเมืองตัวเอง พวกพานรนฤค ได้รับการปล่อยตัว แต่น่าเสียดายมนุษย์หนูตายไปหลายตนจนเหลือน้อยแค่หลักสิบเท่านั้น
다른 추천
She’s manaic | หมาบ้าของท่านประธาน
Zicx246 조회수80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook)
primพริมโรส2.3K 조회수5/B สุสานมรณะ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก111 조회수สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง
เซเรีย563 조회수DEVIL'S CURSE ต้องคำสาป
-Something567 조회수แค้นรักนายอสรพิษ
เหมือนแพ630 조회수5/B ปราสาทต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก110 조회수สวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา
rasita_suin583 조회수
