หลักจากคุยรายละเอียดกับเเคทเธอรีนอยู่สักพัก เธอจึงได้รู้ว่าอาทิตย์หน้าเธอต้องไปมัลดีฟส์ สถานที่ในฝันของใครหลายๆคน น้ำทะเลสีฟ้าครามและท้องฟ้าสีเข้ากัน ไหนจะบรรยากาศและทัศนัียภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจไปด้วยน้ำทะเลและทรายสีขาวสะอาดตา ใครจะไม่อยากไปท่องเที่ยวที่แห่งนี้กันบ้างละ
รดาขอตัววางสายจากแคทเธอรีนก่อน เพราะเธอต้องเร่งทำเค้กให้เสร็จก่อนเวลานัด เผื่อลูกค้าของเธอจะเข้ามารับก่อนเวลาที่นัดกันไว้
แคทเธอรีนชวนรดาไปวันเกิดซึ่งแน่นอนว่าพี่ชายของแคทเธอรีนก็ต้องไปด้วยอย่างแน่นอน เธอจะทำตัวยังไงดีถ้าหากเจอหน้าเขา รดาครุ่นคิดอยู่ในใจ แต่ในเวลาต่อมาเธอก็ต้องสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนี้ออกไปแล้วหันมาสนใจเค้กตรงหน้าต่อ
17:45
กริ่งง
"สวัสดีค้าบบน้าดา" เสียงกริ่งหน้าประตูร้านดังขึ้นพร้อมเสียงทักทายเจื้อยแจ้วของเด็กชายตัวน้อยวัยเจ็ดขวบ เด็กชายเปิดประตูร้านเข้ามาด้วยท่าทางสดใส เดินเข้ามาในร้านของรดาพร้อมกับคนข้างๆที่เป็นพ่อ จับมือเดินกันมาอย่างคุ้นชินกับที่นี้
"สวัสดีจ้ะภาคิน สวัสดีค่ะพี่กวิน" รดาเอ่ยทักทายเด็กชายตัวน้อยกับพ่อของเด็กชาย
กวิน เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่เกี่ยวกับอาหารและเครื่องดื่มและยังเป็นลูกค้าประจำร้านของเธออีกหนึ่งคน เธอไม่ค่อยรู้เรื่องราวของกวินมากมายนัก ตั้งแต่เธอเปิดร้านมา เธอก็เห็นกวินมากับลูกชายสุดที่รักแค่สองคน ไม่เคยเห็นแม่ของภาคิน กวินจะมาอาทิตย์ละครั้งสองครั้งเพื่อซื้อขนมไปให้ลูกชายตลอด ส่วนภาคินลูกชายตัวน้อยของกวินก็เป็นเด็กที่น่ารักสดใส พูดเก่ง
"พี่ขอโทษนะดา ที่มาก่อนเวลา เจ้าแสบนะสิเร่งจะมาหาน้ารดาให้ได้" กวินเอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะพี่กวิน ดาทำเสร็จสักพักแล้วค่ะ รู้ว่าน้องคินต้องรบเร้าพ่อให้มาก่อนเวลาแน่ๆเลยค่ะ" รดาหันไปยิ้มสดใสให้สองพ่อลูกและพูดขึ้นมาอย่างรู้ทันเด็กน้อยจอมซน
"พี่กวินพาน้องคินไปนั่งรอตรงโซฟาก่อนนะคะ เดี๋ยวดาเอาเค้กใส่กล่องให้เเปปนึงนะคะ"
"ครับ"
กวินตอบกลับรดาแล้วเดินพาลูกชายของตนไปนั่งรอที่โซฟา พลางเหลือบตาไปมองร่างบางที่อยู่หลังเคาน์เตอร์กำลังเอาเค้กสีฟ้าน่ารักใส่กล่องให้เขาและลูกชายอย่างเบามือ เขายอมรับว่าเขาแอบชอบรดา เพราะเจ้าหล่อนมีเสน่ห์ น่ารัก และวางตัวดี เวลารดายิ้มให้ตน กวินรู้สึกว่าโลกนี้มันช่างสดใสเหลือเกิน แต่เพราะเขามีลูกติด เขาจึงไม่กล้าที่จะจีบรดาตรงๆ ชายหนุ่มกลัวว่าหญิงสาวจะไม่เหมือนเดิมกับเขาหากเขาบอกความรู้สึกของตนเองที่มีกับหญิงสาวตรงหน้าออกไป ชายหนุ่มกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไป
"เสร็จแล้วค่ะพี่กวิน นี่ค่ะ" รดายื่นเค้กที่ใส่ถุงเรียบร้อยแล้วให้กวิน กวินวางไว้ที่โต๊ะก่อน
"ส่วนนี่ ของขวัญจ้ะน้องคิน" รดายื่นของขวัญให้เด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆพ่อ แล้วเดินไปนั่งข้างเด็กชายตัวน้อย
"ขอบคุณค้าบบบน้ารดา" ภาคินยกมือไหว้แล้วสวมกอดรดา หญิงสาวยกมือขึ้นกอดตอบเด็กน้อย แล้วลูบหัวเด็กน้อยอย่างแผ่วเบา รดาเอ็นดูเด็กน้อยคนนี้ยิ่งนัก
"เป็นเด็กดีนะจ้ะน้องคิน ตั้งใจเรียนนะ"
"ค้าบบบผม" ภาคินตอบกลับคุณน้าคนสวยด้วยน้ำเสียงสดใสน่ารักสมวัย
กวินนั่งยิ้มอย่างมีความสุข มองลูกชายกับหญิงสาว เขามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ภาพครอบครัวเล็กๆแต่อบอุ่นนี่แหละที่เขาต้องการ
“พี่กวินคะ อาทิตย์หน้าดาน่าจะไม่ได้อยู่ร้านหลายวันเลยนะคะ แต่ร้านไม่ปิดนะคะ ดาจ้างแก้วมาเฝ้าร้านให้ พี่กวินจะแวะมาก็มาได้เลยนะคะ” รดาเอ่ยขึ้นทันทีที่เธอนึกถึงมาได้
“อ้าวหรอครับ..ว่าแต่ ไปไหนหรอดา” กวินเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ไปวันเกิดเพื่อนรักดาค่ะ”
"ครับ งั้นพี่กลับแล้วนะดา พี่ต้องไปจัดงานที่บ้านต่อ" กวินเอ่ยขึ้นมาหลังจากยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา
"ค่ะ กลับกันดีๆนะคะ" รดาคลายกอดจากเด็กน้อย
"ถ้าว่างก็เข้าไปที่บ้านพี่ได้นะ"
"คือ ดาไม่ค่อยสะดวกค่ะพี่ อีกอย่างดาเกรงใจด้วยค่ะ"
รดารู้ว่ากวินคิดกับเธอยังไง แต่เธอขอทำเป็นไม่รู้จะดีกว่า เพราะเธอไม่ได้รู้สึกกับกวินแบบนั้น
"แต่พี่อยากให้ไปนะ" กวินจ้องมองรดาตาไม่กระพริบ
"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ดาต้องเก็บของเก็บร้านก่อนด้วยค่ะ" รดาตอบกลับอย่างเกรงอกเกรงใจ
"ครับๆ งั้นพี่ไม่กวนแล้วนะ ปะ..คินกลับบ้านกันครับ"
กวินลุกขึ้นยืนจากโซฟา ไม่ลืมหยิบเค้กและของขวัญที่หญิงสาวให้ลูกชายของตน มืออีกข้างก็จับมือเล็กของลูกชายไว้ เตรียมจะเดินออกไปจากร้านพร้อมกัน
"กลับกันดีๆนะคะ" รดากล่าวร่ำลากวินและลูกชาย
"บายๆค้าบบ" ภาคินเอ่ยเสียงใส ยกมือขึ้นมาโบกมือลาคุณน้ารดา
"บายๆจ้า" กวินเอ่ยลารดา
"พี่กลับแล้วนะครับ เที่ยวให้สนุกนะ"
"ค่ะ^^" รดายิ้มสดใสให้สองพ่อลูกพลางโบกมือลาสองพ่อลูกอีกด้วย
ทั้งสามคนโบกมือล่ำลากัน จนสองพ่อลูกเดินไปขึ้นรถคันหรูของกวิน รดาเดินมาส่งหน้าประตู ยืนรอส่งสองพ่อลูกจนรถคันหรูเคลื่อนตัวออกไป ร่างบางก็กลับเข้ามาในร้านแล้วล็อคประตู หญิงสาวเก็บอุปกรณ์ทำเค้กล้างจนเสร็จเรียบร้อย รดาก็เดินขึ้นชั้นสองไปเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อน
"มึงไปสืบมาสิว่าไอ้หน้าอ่อนนั้นมันเป็นใคร แล้วสืบเรื่องเพื่อนสนิทของยัยเคทกูมาให้อย่างละเอียดด้วย"
เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่จอดรถแอบดูรดาอยู่เอ่ยกับบอดี้การ์ดคนสนิทด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ทุกอากัปกิริยาของทั้งสองพ่อลูกและของหญิงสาว เขาเห็นทุกอย่างและเขามองสายตาผู้ชายด้วยกันออก พ่อของเด็กน้อยคนนั้นมีใจให้หญิงสาวแน่นอน เขามองออก เขาเดาว่าชายคนนั้นคงไม่ใช่สามีเธอแน่นอน หากเป็นสามีของหล่อนเขาคงไม่ปล่อยให้ภรรยามาเปิดร้านเล็กๆอย่างนี้ เพราะดูจากการแต่งตัวและรถคันหรูที่ชายหนุ่มคนนั้นขับก็ดูไม่ใช่คนจนหรือฐานะปานกลางแน่นอน
"ครับนาย" เดฟตอบเจ้านายเสียงเข้ม พร้อมขับรถคันหรูที่จอดแอบอยู่มุ่งตรงไปที่เพนท์เฮ้าส์ของเจ้านาย ปกติเจ้านายเขาไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องผู้หญิงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้สงสัยเจ้านายเขาจะรู้พิเศษอยู่ไม่น้อย
หนึ่งปีผ่านไป..ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ยรดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้นกนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอเนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาหันไปพูดกับเพื่อนสองสามประโยคแล้วก็เดินมาหารดาทันที“ดา เมื่อยไหมครับ ให้พี่อุ้ม เคแลน ให้ไหม” ควินตันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยภรรยาคนสวยเคแลน แคสเซียส เด็กชายวัยสี่เดือน เด็กน้อยผู้ที่มีใบหน้าเหมือนถอด
สองวันผ่านไป..ควินตันพารดากลับมายังเพนท์เฮ้าส์หรูของเขา จากปกติมาเฟียหนุ่มดูแลเธอดีอยู่แล้วแต่หลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอ่อน เขาก็ยิ่งดูแลหญิงสาวดีเป็นพิเศษ“ดาครับ รดา ตื่นได้แล้วที่รัก”ควินตันปลุกรดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มือหนาเกลี่ยเส้นผมเจ้าหล่อนที่ลงมาปิดหน้าอยู่แล้วเลื่อนมาจับอังแก้มเนียนไว้ เขาไม่อยากรบกวนการนอนของเธอเลยแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปทำธุระสำคัญ ควินตันคิดว่ามันถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรให้มันชัดเจนมากกว่านี้แล้ว“อื้ออ”ชายหนุ่มประจบจูบลงบนริมฝีปากบาง หญิงสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรบกวนการนอน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“จะทำอะไรดาคะ” รดาเอ่ยถามเสียงสั่น เมื่อคืนเขาก็รังแกเธอตั้งหลายรอบแล้ว ขนาดเขาพูดว่าจะเบาๆกับเธอแต่สุดท้ายคนตัวโตก็ข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไม่ได้อยู่ดี“ตื่นแล้วหรอครับ คิดว่าต้องจับปล้ำก่อนถึงจะตื่น” ควินตันยกยิ้มอย่างชอบใจ“ตื่นแล้วค่ะ ถอยไปเลย” รดาเอ่ยพลางดันอกแกร่งเบาๆ“ไปอาบน้ำคครับ วันนี้เรามีธุระนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลูกหน้าท้องแบนราบของรดาอย่างแผ่วเบา“ไปไหนคะ” รดาถามออกไปอย่างสงสัย“เดี๋ยวก็รู้”ฟอดด ควินตันตอบอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหอมแก้มเนียนนุ่มฟอ
มาเฟียหนุ่มมาดนิ่งน่าเกรงขามในชุดสูทสีเทาเข้ากับนัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น ก้าวเดินเข้ามาในคฤหาสน์แคสเซียสพร้อมสาวสวยหน้าหวานในชุดมินิเดรสสั้นสีชมพูเรียบหรูควินตันหันไปมองรดาที่มีอาการประหม่ามาตลอดทางระหว่างมาคฤหาสน์ ชายหนุ่มยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่น“ตื่นเต้นหรอครับ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถาม“เอิ่ม..ค่ะ” รดาตอบเสียงตะกุกตะกัก“ตื่นเต้นทำไมละครับ ดาเคยเจอครอบครัวพี่ก่อนเจอพี่อีกนะ”“มันก็ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ในสถานะนี้นิค่ะ”“สถานะเมียพี่นะหรอ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมยกยิ้มมุมปาก“คนบ้า พูดอะไรไม่อายเลยนะคะ”“อายทำไมครับ เมียสวยขนาดนี้”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาและรดาก็เดินมาจนถึงห้องอาหารสุดหรูหราใหญ่โตพอดี ควินตันจับกระชับมือเล็กแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนอีกมือก็เปิดประตูเข้าไปให้ห้องอาหารอย่างช้าๆ“หนูดา” คุณนายมุกธิดาเอ่ยทักทายรดาด้วยความดีใจ เธอไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ที่รดามากับควินตัน เพราะชายหนุ่มได้โทรมาบอกเธอและสามีให้ทราบก่อนแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา บวกกับที่แคทเธอรีนเล่าเรื่องราวของรดาและควินตันให้เธอฟังแล้วด้วยมุกธิดาและเควินที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกระตือรือล้นให้กับผู้มาเ
“นายครับ คุณรดาหายไปครับ” รอนเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางรีบร้อน เขาเดินตามรดาไป แต่หญิงสาวเดินไวจึงทำให้คลาดกัน รอนให้คนออกตามหารดาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้ว หาทั้งห้องน้ำชั้นล่างชั้นบนตึกซ้ายขวาก็ไม่พบร่องรอยของเธอ“ว่าไงนะ!!“ ควินตันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไฟโทสะเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ“รอนมึงพาคนไปดูกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ ส่วนเดฟมึงมากับกู” ควินตันสั่งลูกน้องเสียงเข้มหลังจากนั้นไม่นาน ภาพจากกล้องวงจรปิดก็เผยให้เห็นรดาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำโดนบุคคลปริศราฉุกกระชากอยู่ ชั่วพริบตาก็โดนผ้าสีขาวปิดจมูก จนทำให้เธอสลบไป หนุ่มปริศราอุ้มรดาตรงไปยังลานจอดรถ พาเธอขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นป้ายทะเบียนรถคันนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งออกไปตามทันที และให้คนประสานงานกับตำรวจเพื่อสกัดจับ มาเฟียหนุ่มกำหมัดแน่นข่มอารณ์ที่เดือดดาลเอาไว้ เขาทั้งโมโหไอ้ชั่วนั้นและทั้งเป็นห่วงคนตัวเล็กที่สุดครึ่งชั่วโมงผ่านไปเขาก็พบว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในคาสิโนของเขา ควินตันให้ลูกน้องออกตามหาคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ทันที มันคงวางแผนกันเพื่อให้คนของไอ้เสี่ยสุชาติเข้ามาจับตัว
เช้าวันใหม่..มาเฟียหนุ่มพารดากลับมาที่เพนท์เฮาส์ช่วงบ่ายของวัน กนกรดาขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้าหญิงสาวสลบไปก่อนชายหนุ่ม แต่คนตัวใหญ่ก็ยังไม่หยุดการกระทำ เขาจับเธอทำบทรักจนเธอลืมตัวตื่นมาอีกรอบชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สุดท้ายเธอก็ได้นอนเกือบเช้า ส่วนจุดสงวนของเธอตอนนี้ก็ทั้งเจ็บและแสบไปหมด"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" รอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของควินตันด้วยท่าทางรีบร้อน"มีอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มเลิกสนใจงานตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง เอ่ยถามเสียงราบเรียบ"คือ ไฟไหม้คาสิโนหลักของเราครับนาย แต่คนของเราช่วยกันยับยั้งไฟไว้ทัน จึงไม่ได้เสียหายมากนัก และไม่มีคนบาดเจ็บครับนาย"สิ้นเสียงของบอดี้การ์ด ควินตันก็กัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร กูขอเร็วที่สุด กูอยากรู้ว่าใช่คนที่กูคิดไว้ไหม" ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม ความคับแค้นใจมันกำลังสุมอยู่ในใจเขามาเฟียหนุ่มคาดว่าอาจจะเป็น 'เสี่ยสุชาติ' มันคือคนที่น่าสงสัยที่สุดเนื่องจากเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานาน เสี่ยสุชาติจึงหาทางกลั่นแกล้งพวกเขามาตลอด แต่เรื่อ
กนกรดาช่วยแก้วกับน้ำที่เป็นพนักงานใหม่ของเธอเก็บร้านปิดร้านจนเสร็จ รดาก็ขึ้นมายังชั้นสองของร้าน ตรงไปที่ห้องนอนทันทีหญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า สมองยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าเธอมั่นใจในควินตันพอสมควรแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงต้องโกหกและปิดบังเรื่องนี้รดาสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสน รดานอนพลิกไปมาเพราะนอนไม่หลับ ปกติหญิงสาวนอนกอดควินตันทุกวัน พอวันนี้ต้องนอนคนเดียว เธอก็รู้สึกหน่วงแปลกๆเหมือนกันเวลาผ่านไปจนเกือบตีสอง ในหัวของรดายังคงสับสนวุ่นวายตีกันไปหมด ทั้งน้อยเนื้อต่ำใจและคิดถึงชายหนุ่มมาก รดาตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำเปล่ามาดื่มหลังจากดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว รดากำลังจะก้าวขึ้นเตียงแต่ก็ต้องตื่นตกใจเพราะมีร่างกำยำมากอดเธอไว้จากข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน“กรี้ดดดดด” รดาตื่นตกใจร้องตะโกนเสียงดังลั่นห้อง“รดา พี่เอง”เสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายประจำตัวของเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์ ควินตั