บทที่ 577

최신 챕터

• องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 840

  ฉินซูเอ่ย “เจ้าทำตามที่ข้าสั่งก็พอ เมื่อขุดเสร็จแล้ว ให้ปูด้วยกระดาษน้ำมัน จากนั้นก็เทน้ำมันไฟลงไป!”เจี่ยเซิ่งลังเลเล็กน้อย แล้วโบกมือ “พวกเจ้า รีบลงไปขุดหลุม!”“น้อมรับบัญชา!”จากนั้นพวกเขาหลายสิบคนก็แบกจอบมุ่งหน้าลงจากเขาฉินซูหันไปหาเจี่ยเซิ่งอีกครั้ง “แม่ทัพเจี่ย เห็นที่สูงตรงนั้นหรือไม่?”“ที่สูง?”เจี่ยเซิ่งมองตามทิศทางที่ฉินซูชี้ ท้ายที่สุดสายตาของเขาก็หยุดลงที่หุบเขาฝั่งตรงข้าม“เห็นแล้วขอรับ บุตรแห่งนักปราชญ์ต้องการให้ข้าน้อยทำกระไรหรือ?”“จงนำทหารหนึ่งพันนายไปกระจายกำลังซุ่มอยู่ที่นั่น รอให้ที่นี่เริ่มยิงธนู เจ้าก็ให้พวกเขาโบกธงส่งเสียงโห่ร้องที่นั่น สร้างบรรยากาศกองทัพหมื่นนายขึ้นมา!”เจี่ยเซิ่งพลันเข้าใจเจตนาของฉินซูแต่ก็ยังคงกังวลเล็กน้อย “แต่หากพวกเขามิหลงกลแล้วเสี่ยงดวงโจมตีขึ้นมาเล่าขอรับ?”“เช่นนั้นก็ดีมิใช่หรือ การต่อสู้จากที่สูงลงสู่ที่ต่ำเป็นอย่างไร คงมิต้องให้ข้าสั่งสอนกระมัง?”เจี่ยเซิ่งดวงตาเป็นประกาย แล้วพยักหน้าถี่ ๆ “เข้าใจแล้วขอรับ ข้าน้อยจะนำคนไปทันที!”ครู่ต่อมา เขาก็พาพลธนูหนึ่งพันนายมุ่งหน้าไปยังภูเขาฝั่งตรงข้ามฉินซูสั่งการกับรองแม่ทัพคนหนึ

• องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 839

  “หนึ่งวัน... เช่นนี้พวกเราก็มีเวลามิพอน่ะสิ” ฉินซูขมวดคิ้วมู่หรงอวิ๋นเจิงอดรนทนมิได้จนต้องเอ่ยถาม “ฉินซู ท่านอย่าพูดอ้อมค้อม รีบบอกความคิดของท่านมาเร็วเข้าเถิด”ฉินซูมิได้สนใจนาง แต่หันไปถามลู่อวี้ “หากจะปิดกั้นลำน้ำสายนี้ ท่านต้องใช้เวลาเท่าไร?”ลู่อวี้ชะงักไปเล็กน้อย คิดว่าตนเองได้ยินผิดไป “ท่านหมายความว่า... ท่านจะปิดกั้นแม่น้ำสายนี้หรือ?”“ใช่แล้ว ท่านนำคนไปจัดการเอง ต้องการเวลาเท่าไร?”“สองวัน อย่างน้อยสองวัน!”ฉินซูพยักหน้าเล็กน้อย “ดี เช่นนั้นพวกเราจะถ่วงเวลาให้ท่านสองวัน สองวันให้หลัง เมื่อเห็นทัพหน้าของแคว้นฉีข้ามแม่น้ำมา ก็จงเปิดช่องที่กั้นน้ำไว้ทันที!”เมื่อได้ยินดังนี้ มู่หรงอวิ๋นเจิงก็เข้าใจในทันที!“ฉินซู ท่านคิดจะผันน้ำให้ท่วมกองหน้าแคว้นฉีหรือ?!”“ถูกต้อง ท่านแม่ทัพใหญ่คิดว่าแผนนี้เป็นอย่างไร?” ฉินซูถามอย่างสุขุมลู่อวี้ดวงตาเป็นประกายผาดหนึ่ง แล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่น “แผนนี้ใช้ได้! ทหารม้าหุ้มเกราะล้านนายของแคว้นฉี ทัพหน้ามีทหารอย่างน้อยห้าหมื่นคน หากสามารถทำลายทหารห้าหมื่นคนนี้ได้ในคราวเดียว ก็จะลดความฮึกเหิมของอ๋องเซียงหยางลงได้ ทว่า...”เมื่อพูดถึงตรงนี

• องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 838

  เช้าวันรุ่งขึ้นณ ค่ายทัพหลวงชายแดนเป่ยเยี่ยนลู่อวี้กำลังอ่านแผนที่บนผนังด้วยสีหน้าเคร่งขรึมทันใดนั้น มู่หรงอวิ๋นเจิงก็เดินเข้ามาเห็นลู่อวี้มีสีหน้าอ่อนล้า ดวงตาแดงก่ำไปด้วยเส้นเลือดฝอย มู่หรงอวิ๋นเจิงก็เอ่ยถามด้วยความสงสารเล็กน้อย “ท่านอา เมื่อคืนท่านมิได้นอนหลับเลยหรือ?”ลู่อวี้เผยรอยยิ้มขมขื่น “ศัตรูอยู่เบื้องหน้า กระหม่อมจะนอนหลับลงได้อย่างไร น่าเสียดายที่ดูแผนที่ตลอดทั้งคืน ก็ยังคิดหากลยุทธ์ดี ๆ รับมือศัตรูมิออกเลย”“อ๋องเซียงหยางนำทหารม้าหุ้มเกราะล้านนายยกทัพมาโจมตี เมื่อเผชิญหน้ากับแสนยานุภาพอันเหนือชั้นเช่นนี้ แผนการดีเพียงใดก็ไร้ประโยชน์”“ใช่แล้ว ยามนี้ข้าเพียงหวังว่าจะมีสายฟ้าฟาดลงมาสังหารอ๋องเซียงหยางเสีย จะได้คลี่คลายวิกฤตของเป่ยเยี่ยนของเราได้สักที”มู่หรงอวิ๋นเจิงส่ายหน้า “หากอ๋องเซียงหยางตายในเวลานี้ เกรงว่าจักรพรรดิแคว้นฉีจะระดมกำลังทหารทั้งหมด บุกทำลายเป่ยเยี่ยนของเราในคราวเดียว”“เฮ้อ พูดก็พูดเถอะ ตอนนั้นฉินซูมิน่าสังหารคุณชายหยวนเลย” ลู่อวี้ถอนหายใจพลางบ่นออกมายามนี้เหล่าทหารที่แนวหน้ากำลังขวัญฝ่อ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่ายังมิทันได้เริ่มสู้รบ ก็จะมี

• องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 837

  ขณะที่เอ่ย นางยังนึกกังวลอยู่บ้างฉินซูกลับมาถึงห้องพัก ก็เข้าสู่สภาวะฝึกตนทันทีตลอดครึ่งวันต่อมา มู่หรงโม่และมู่หรงหัวก็มาหาฉินซูตามลำดับ แต่ก็ถูกซ่างกวนอวิ๋นซีไล่กลับไปทั้งคู่หลังจากนั้น มู่หรงอวิ๋นเจิงก็มาหาอีกคนนางก้าวเท้าเข้าหอดารารักษ์ก็ถามซ่างกวนอวิ๋นซีทันที “ท่านเจ้าสำนัก ฉินซูอยู่ที่ใด? สถานการณ์การรบฉุกเฉิน ถึงเวลาที่พวกเราต้องออกเดินทางกันแล้ว”“เราหรือ?” ซ่างกวนอวิ๋นซีมองมู่หรงอวิ๋นเจิงด้วยความประหลาดใจ “องค์หญิงทรงหมายความว่า ท่านก็จะไปด้วยหรือ?”“อืม เสด็จพ่อทรงพระราชทานพระราชานุญาตแล้ว เขาอยู่ที่ใด?”ซ่างกวนอวิ๋นซีมองนางด้วยสายตาล้ำลึก “ฉินซูต้องเข้ากักตนบำเพ็ญเพียรสองวัน หากองค์หญิงต้องประสงค์เสด็จไปแนวหน้า ขอเชิญเสด็จล่วงหน้ากับท่านแม่ทัพใหญ่ก่อนเถิด”“ว่ากระไรนะ? กักตนบำเพ็ญเพียร?”มู่หรงอวิ๋นเจิงพลันพูดมิออก นี่มันยามใดแล้ว ยังจะมีกะใจกักตนบำเพ็ญเพียรอีกหรือ?“ท่านเจ้าสำนัก ทหารม้าหุ้มเกราะล้านนายของแคว้นฉีจะประชิดชายแดนในอีกสามวัน หากฉินซูยังกักตนบำเพ็ญเพียรอยู่ เช่นนั้นพวกเราจะทันการณ์หรือ?”“ถึงเวลานั้น หม่อมฉันจะนำเขาเร่งรุดไปให้ทันท่วงที เรื่องนี้

• องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 836

  มู่หรงอวิ๋นเจิงกล่าวจบ ก็มององค์จักรพรรดิบนบัลลังก์มังกรด้วยความคาดหวังองค์จักรพรรดิครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพยักหน้ากล่าว “ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล เอาเถิด เช่นนั้นตัวข้าจะ...”ยังมิทันกล่าวจบ มู่หรงโม่ก็เอ่ยปาก “เสด็จพ่อ มิได้เด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ! การเดินทัพทำศึกยากลำบากแสนสาหัส แนวหน้าอันตรายยิ่ง อวิ๋นเจิงตามไป มีแต่จะพบกับความยากลำบากยากเข็ญมิใช่น้อย หรือไม่ก็อาจถึงแก่ชีวิตได้!หากเสด็จพ่อต้องการให้คนจับตาดูบุตรแห่งนักปราชญ์ ลูกยินดีอาสาไปแทนอวิ๋นเจิงพ่ะย่ะค่ะ!”มู่หรงอวิ๋นเจิงขมวดคิ้วเรียว กำลังจะออกปากปฏิเสธแต่ทันใดนั้น มู่หรงหัวก็กลับชิงกล่าวขึ้นก่อน “เสด็จพ่อ เสด็จพี่รัชทายาทคือผู้สืบทอดบัลลังก์แผ่นดิน มิควรบุ่มบ่ามออกไป ให้ลูกไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ ลูกเคยฝึกยิงธนูบนหลังม้ามาสองปี เรื่องการป้องกันตนเองมิใช่ปัญหา ขอเสด็จพ่อโปรดพระราชทานพระราชานุญาตด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”มู่หรงเซี่ยวเทียนเกิดความลังเลขึ้นมามู่หรงอวิ๋นเจิงรีบกล่าว “เสด็จพี่รัชทายาท เสด็จพี่สาม ความหวังดีของพวกท่าน อวิ๋นเจิงซาบซึ้งใจยิ่งนัก เพียงแต่การที่หม่อมฉันอาสาในครั้งนี้ อีกหนึ่งวัตถุประสงค์ก็คือเพื่อทำความเข้าใจตัวฉินซูใ

• องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 835

  “หากเป็นเช่นนี้ ฝ่าบาทจะทรงอนุญาตให้กระหม่อมร่วมเดินทางไปชายแดนด้วยได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงเซี่ยวเทียนนึกว่าตัวเองฟังผิดไป จึงเอ่ยถามว่า “บุตรแห่งนักปราชญ์ว่ากระไรนะ? เจ้าจะไปที่ชายแดนกระนั้นรึ? ชายแดนใด? เจ้าจะกลับแคว้นต้าเหยียนรึ?”ฉินซูตอบอย่างเฉยเมยว่า “ฝ่าบาททรงเข้าพระทัยผิดแล้ว กระหม่อมตั้งใจจะเดินทางพร้อมกับกองทัพใหญ่ไปยังทิศเหนือ หากระหว่างทางคิดแผนรับมือกระไรขึ้นมาได้ ก็สามารถเสนอแก่แม่ทัพใหญ่ของพระองค์ได้เลยอย่างไรเล่าพ่ะย่ะค่ะ"ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความงุนงงตกใจเดิมทีพวกเขาคิดว่าฉินซูตั้งใจจะหาเหตุผลลอบกลับไปต้าเหยียนแต่กลับไม่มีใครคาดคิดว่า ฉินซูจะเป็นฝ่ายอาสาออกเดินทางร่วมกับลู่อวี้ไปยังชายแดนเหนือ เพื่อสกัดกั้นกองทัพทหารท้าหุ้มเกราะนับล้านจากแคว้นฉีด้วยตัวเองพึงรู้ไว้เถิดว่า หากประมาทเพียงเล็กน้อย ก็อาจถึงขั้นเป็นอันตรายต่อชีวิตได้เลยทีเดียว!ในชั่วขณะนั้น สายตาของเหล่าขุนนางในราชสำนักที่มองฉินซูกลับเต็มไปด้วยความซับซ้อนยิ่งนักถึงกับหาเหตุผลมาตำหนิมิได้เลยแววตาของมู่หรงโม่เป็นประกายแวบหนึ่ง เขากล่าวว่า “บุตรแห่งนักปราชญ์ นี่ดูมิเหมาะสมกระมัง แนวหน้ามี