Novels by เซนโด้

อีคอนก้มมองร่างสาวที่เดินเกาะแขนอยู่ข้างๆ เขานี้ แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความสุข สายตาคมมองไปตามทางเดินที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ สีแดงสดนั้น รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นเมื่อเห็นเด็กแฝดทั้งสองคนหันหลังมายิ้มให้ เขามองมือน้อยทั้งสองที่ถือกุหลาบช่อสวยอยู่นั้น ส่วนลูกสาวก็ถือตะกร้าโปรยกลีบดอกไม้ตามทางเดินยามที่อีคอนและจันทร์เจ้าเดินนั้นจันทร์เจ้าเงยหน้าสบตาหวานผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวในงาน หล่อนยอมให้อีคอนจัดงานแต่ง หลังจากที่เขาพร่ำขอหล่อนจัดอยู่หลายครั้ง เพราะหล่อนเห็นว่ามันไม่จำเป็นเลย เพราะหล่อนกับเขาก็จดทะเบียนสมรสกันนานมากแล้ว แต่เขาสิไม่ยอมเขาอยากพาหล่อนเข้าโบสถ์ โดยมีลูกของเราเป็นพยานรักครั้งนี้ด้วย หล่อนยิ้มหวานให้กับผู้ชายที่หล่อที่สุดในงาน แล้วหันไปยิ้มให้กับญาติของเธอซึ่งก็มีเพียงมารดาบุญธรรมนั้นเสร็จสิ้นพิธีการไปได้ด้วยดี งานทั้งงานมีแต่ความรักความอบอุ่นความหวานตลบอบอวนไปหมด อีคอนโอบกอดจันทร์เจ้าด้วยความรักใคร่ โดยมีสองแฝดเข้ามาสวมกอดกันกลมเลยก็ว่าได้"หนูขอให้แด็ดดี๊กับมามี๊รักกันจนแก่เฒ่านะค่ะ" เสียงเด็กหญิงใบหน้าน่ารักเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มแก้มแทบปรินั้น"ผมก็เหมือนกับงับ " เด็กผู้ชายใบหน

อีคอนจุ่มขาแกร่งทั้งสองข้างลงในอ้างอาบน้ำขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดคนสามคนนอนเรียงกันแช่น้ำได้สบาย สายตาเขามองเมียของเขาหวานเยิ้ม แววตาเป็นประกายระยิบระยับ ร่างสาวขยับออกห่างเล็กน้อยเพื่อให้เขานั่งแทนที่ หญิงสาวอมยิ้มเมื่อรู้ว่าเขาคิดอะไร"อยากอาบน้ำจริงๆ หรืออยากทำอย่างอื่นค่ะ" เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงประมาณว่ารู้ทัน"หืม แบบนี้เขาเรียกว่ารักกันจริงครับ " อีคอนเอ่ยด้วยเสียงกระเส่า เขาขยับเข้าใกล้หล่อนมากขึ้น ชายหนุ่มมองผิวขาวเนียนใสดูสุขภาพดีนั้น มือหนาของเขาลูบมันไปมาเบาๆ"อ๊ะ อื้อ ก็รู้นะสิค่ะ ว่าคุณไม่ได้นอนกับเจ้าตั้งแต่มีเจ้าแฝดนั้น " หญิงสาวพูดตามความจริง เพราะตั้งแต่หล่อนมีลูกจนถึงป่านนี้หล่อนกับเขาก็ไม่ได้นอนด้วยกันเลย เพราะหล่อนเห็นว่าลูกยังเล็กอยู่ ทีแรกหล่อนคิดว่าจะเป็นปีเสียแล้ว แต่ที่ไหนได้ เจ้าแฝดกลับโตไว ภายในไม่กี่เดือนเองก็พูดได้รู้ภาษาและช่วยเหลือตัวเองได้บ้างแล้ว หล่อนจึงแยกให้ทั้งสองหัดนอนกันเองฟอดด!!! "หืม ก็นั่นนะสิ ผมคิดถึงน้องของคุณใจแทบขาด" เขาเอ่ยหลังจากที่เขาฝังจมูกลงแก้มสวย พรางมือไม้ก็ปัดป่ายไปทั่วเรืองร่าง ชายหนุ่มเกลี่ยนิ้วยาวของเขากับร่องสาวของหล่อนไปมาเบาๆ"

จันทร์เจ้าอุ้มลูกน้อยทั้งสองคน หล่อนมองดูใบหน้าเด็กแฝดหญิงชายก็ยิ้มร่า"เอลซ่ากับอาเทอร์ ใครเป็นคนตั้งชื่อให้หนูนะ" หล่อนเปรยออกมาเบาๆ พร้อมทั้งจับแก้มใสนั้นเบาๆ"ก็ใครซะอีกหล่ะ" เสียงคุ้นหูนั้นดังมาจากด้านหลัง หล่อนรีบหันไปทันทีเมื่อคนที่หล่อนได้ยินนั้นเป็นเขา"อีคอน....." หล่อนเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยความดีใจ นี่เขาไม่เป็นอะไรหรือนี่ เขายังมีชีวิตอยู่หรือนี่ จันทร์เจ้านึกในใจพรางกวาดตามองใบหน้าหล่อของสามีไป-มามือหนาประคองดวงหน้าคมแล้วลูบมันเบาๆ อย่างไม่เชื่อสายตา"ครับผมเอง " อีคอนโอบเอวกิ่วของภรรยาไว้แบบหลวมๆ เขามองใบหน้าสวยของหล่อนนิ่ง ใจในรู้สึกของคุณโชคชะตาเป็นที่สุด"คุณไม่เป็นอะไร เจ้าดีใจที่สุดเลยค่ะ""ผมก็ดีใจ ขอบคุณท่านผู้เฒ่าทั้งสองคนที่ทำให้ผมมีชีวิตรอด" เขามองเหม่อออกไปทางป่าใหญ่นอกกำแพงคฤหาสน์นั้น"ท่านผู้เฒ่าเก่งจริงๆ เลยค่ะ ท่านมีพระคุณกับเราอย่างมาก""ใช่ครับ ผมต้องตอบแทนท่านทั้งสองอยู่แล้ว และอีกคนที่ผมลืมไม่ได้............" ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิด หญิงสาวมองอย่างอยากรู้"ใครคะ""ก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่ไง " อีคอนก้มลงมาบอกหญิงสาว จันทร์เจ้ายิ้มกว้างแบบงงๆ"เจ้าเหรอค่ะ

อีคอนมองหญิงสาวที่ดิ้นรนไปมานั้นอย่างร้อนใจ เขาเห็นร่างของจันทร์เจ้ากำลังจะตายต่อหน้าต่อตา ชายหนุ่มบอกให้เจ้าหล่อนดูดเลือดเขา แต่หญิงสาวก็ยังช้าอยู่ แล้วแบบนี้ลูกเขาก็จะเป็นอันตรายไปด้วยกรี๊ดดด!! "อ๊ายยย เจ้าจะไม่ไหวแล้ว ช่วยเจ้าด้วย " หญิงสาวกรีดร้องอย่างเจ็บปวด เสียงที่เบาหวิวนั้นทำให้อีคอนใจคอไม่ดี"คุณต้องเชื่อผม จันทร์เจ้า ไม่เช่นนั้นคุณจะตาย แล้วลูกเราก็จะตายนะ "อีคอนตะโกนบอกหญิงสาวท่ามกลางสายลมที่เริ่มพัดโหม เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยเมฆหมอกที่พัดจะปิดบังดวงจันทร์นั้น"ถ้าอย่างนั้นเจ้าขอโทษนะคะ " งับ!! อ๊ากกกกก!!! สิ้นเสียงพูดคือเสียงร้องของชายหนุ่มตอนนี้คอของเขาถูกหญิงสาวคนรักฝังเขี้ยวนั้นลงไปแบบเต็มๆ ดวงตาคมของอีคอนแดงกล่ำขึ้น พร้อมกับดวงตาของจันทร์เจ้าที่เป็นประกายสีฟ้า เฮือก เสียงหญิงสาวดูดกลืนเลือดอุ่นๆ นั้นลงคอ ร่างหล่อนตอนนี้เหมือนต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาแล้วได้น้ำชโลมใจหญิงสาวน้ำตาไหลพรากที่ต้องดูดเลือดคนที่หล่อนรัก หล่อนกลัวว่าชายหนุ่มจะตายเหมือนกับรายอื่นๆ ที่หล่อนเจาะคอมานั้นอีคอนร้องอย่างเจ็บปวด ร่างเขาตอนนี้เหมือนลูกบอลที่ถูกเจาะลม ชายหนุ่มเหมือนกำลัง

จันทร์เจ้านั่งท้องโย้มองแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ดูสดใสขึ้นมามาก หลังจากที่อีคอนได้ถูกถอนคำสาปแล้ว เขาใช้ชีวิตแบบปกติทั่วไป ส่วนลูกน้องของเขา ใครที่เป็นหมาป่านั้นก็ยังเหมือนเดิม ตอนนี้จันทร์เจ้าเป็นที่รักของทุกคนในบ้าน ยิ่งตอนนี้หล่อนมีทายาทของอีคอนด้วยแล้ว หล่อนขออะไรทุกคนจัดให้หล่อนหมด แต่ทว่าตอนนี้หล่อนไม่อยากได้อะไรเลยนอกจากเลือดสดๆ จากมนุษย์ หล่อนมองแก้วสีดำทึบที่ในนั้นบรรจุน้ำสีแดงเข้ม หล่อนกินเลือดบำรุงลูกในท้องแทนนมสดที่มนุษย์กินกัน"คิดถึงแม่จัง " หล่อนเปรยออกมาเบาๆ เมื่อหล่อนรู้สึกอ่อนล้าหล่อนจะนึกถึงแม่บุญธรรมของหล่อนเสมอแต่จะให้ไปในสภาพนี้ ท่านคงตกใจแย่ หญิงสาวนึกพรางก้มลงมองเนื้อตัวของหล่อนที่ตอนนี้ทรุดโทรมลงอย่างเห็นได้ชัด ท้องสาวของหล่อนเป็นเหมือนท้องแฝดลูกสาม หล่อนไม่รู้เลยว่าทำไมร่างหายหล่อนถึงเป็นเช่นนี้ หล่อนไม่กล้าพาลูกไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล เพราะหล่อนกลัวว่าที่นั่นของจะแตกตื่น คนท้องที่ดูเหมือนจะเป็นตัวประหลาด อีคอนให้เพื่อนของเขาที่เป็นหมาป่ามาดูแล"คิดอะไรอยู่เหรอครับที่รัก" อีคอนเดินเข้ามาสวมกอดหล่อนอย่างหลวมๆ จากด้านหลัง เขาก้มมองร่างเมียเขาที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งในสวน

จันทร์เจ้ากลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เลือดหมาป่าในกายของหล่อนตอนนี้ทำให้หล่อนถูกแสงแดดได้ หล่อนจึงออกไปไหนมาไหนกับอีคอนได้อย่างเฉกเช่นเดิม ร่างกายสาวของหล่อนถึงแม้ว่าจะเป็นแวมไพท์นั้น แต่ด้วยความที่ดื่มเลือดของหมาป่าจึงทำให้ร่างหล่อนแข็งแรงมากขึ้น หล่อนใช้ชีวิตเหมือนกับมนุษย์ปกติ หล่อนหลับนอนกับอีคอนทุกวันทุกคืน หล่อนไม่รู้เลยว่าตอนนี้ในกายของหล่อนนั้นได้มี สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ก่อกำเนิดขึ้นเสียแล้ว"จันทร์เจ้าจ๋า ตื่นเถิดที่รัก " อีคอนกระซิบข้างใบหูขาว เพื่อเรียกร่างบาง ซึ่งวันนี้ดูเจ้าหล่อนจะตื่นสายกว่าปกติ"อื้ออ "เสียงคำรามอย่างขัดใจนั้นดังมาจากร่างบางที่บิดขี้เกียจไปมานั้น""ตื่นได้แล้วจันทร์เจ้าจ๋า วันนี้คุณกับผมต้องไปดูธุรกิจที่โรงพยาบาลนะครับ" เขากระซิบย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนเพียงแต่ขยับกายเล็กน้อยเท่านั้น แต่ขนตาสวยยังคงปิดสนิท"อื้อ เจ้าไม่อยากตื่นเลยคะอีคอน มันอยากนอนค่ะ" เสียงพึมพำนั้นเปล่งออกมาจากปากสวยทำให้อีคอนหันไปมองหล่อน"ไม่สบายหรือเปล่าครับ หรือว่าเลือดที่ผมเตรียมให้นั้นมันไม่พอ" อีคอนนึกถึงเลือดสุกรที่เขาสั่งมาให่หล่อนดื่มนั้น เพราะหากแม่แวมไพท์สุดที่รักของเขาดื่

ณ อาณาเขตแกรนด์เดร์สัน รัฐฟลอลิด้า...ทุกคนในตระกูล แกรนด์เดร์สัน มารวมตัวกันที่นี่ เนื่องจากวันนี้เป็นวันครบรอบการก่อตั้ง บริษัทใหญ่ แด็ด และมาดามแกรนด์เดร์สัน เป็นเจ้าภาพงานนี้ ทุกคนในที่นี้ต่างแต่งตัวกันจัดเต็ม อย่างกับงานการ่าดินเนอร์ ชุดราตรีหรูหรา เดินกันให้กวักไขว่ ผู้ชายก็ใส่สูทแบบจัดเต็ม บรรดาลูกสมุนของเขาก็มากันครบ ขาดเพียงเควิ่นเพื่อนยาก เพราะว่า มันเป็นธรรมดาของ ชายหนุ่มอยู่แล้วที่ไม่มาร่วมงานสังคมๆ แบบนี้เสียงฮือฮาจากคนในงาน ส่งเสียงดังขึ้น เมื่อคนที่ผ่านพ้นประตูคฤหาสน์มหึมานั้น เป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ รูปหล่อคมเข้มอย่างไม่มีที่ติ เดินควงคู่มากับหญิงสาวร่างระหงส์ ผิวขาวผ่อง.... อาลัล อยู่ในชุดสูทสีเทาเข้ารูปสมาร์ท ดูดี และมีระดับ ส่วนริก้า อยู่ในชุดเปิดไหล่สีเงิน รัดรูปเน้นอกอวบ เงาระยิบระยับ เอวคอดกิ่ว รับกับสะโพกผาย สวยโดดเด่นเป็นสง่าที่สุด นี่ถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ว่าหล่อนนะมีลูกชายวัยสามขวบแล้ว ร่างอรชรของหล่อนยังดูดีทุกกระเบียดก็ว่าได้“แด๊ดดี๊ฮ่ะ มามี๊ฮะ..” ยังไม่ทันที่สองสามีภรรยาจะเดินไปยัง แด๊ด และมาดามแกนรด์เดร์สัน เลย เสียงเล็กๆ จากเด็กชายใบหน้าฝรั่งใส่สูทของเด็

ริก้า นั่งมองสามีของหล่อนที่ตอนนี้ เขานั่งฟลุ๊บหลับอยู่ข้างเปลของ น้องแกรนด์เดร์ หญิงสาวเงยหน้ามองดูนาฬิกา บ่งบอกเวลา ตีสาม เขาคงเพลียซินะ..เขาให้เธอนอนพักตั้งแต่สามทุ่ม..หลังจากนั้นเขาจะดูแลลูกจ๋าของเขาเอง เวลากลางวันก็เป็นหน้าที่ของเธอ ส่วนเวลากลางคืนเขาจะดูแลลูกจ๋าถึงตีสี่...เราทำหน้าที่แบบนี้จนเข้าสู่เดือนที่ห้าแล้ว..ผัวจ๋าของหล่อนไม่ยอมให้แม่นมเลี้ยงจนกว่าจะเลิกกินนม....เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอโชคดีถึงดีมาก ที่ได้ผู้ชายคนนี้เป็นสามี เป็นพ่อของลูก เป็นที่ปรึกษา เป็นทุกๆ อย่างของกันและกัน เขาเสมอต้นเสมอปลายแบบนั้นมาตลอด ...ดูเหมือนจะรักหล่อนมากขึ้นด้วย เขาออดอ้อนหล่อนทุกวัน เขาอดทนที่จะไม่ร่วมหลับนอนกับหล่อน เพราะกลัวจะเป็นอันตรายกับลูกแล้วก็หล่อน...โดยเธอแน่ใจว่าเขาไม่เคยไปนอกลู่นอกทางเลย..ไปไหนก็จะหนีบหล่อนไปด้วยตลอด...หญิงสาวนั่งมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่ปลื้มปีติ แววตาแห่งความรักใคร่ เธอรักผัวจ๋าของเธอมากเลย............หล่อนมองลูกจ๋าแล้วก็อมยิ้ม..นึกขำที่ทั้งพ่อกับลูกเหมือนกันมาก..พ่อก็หลับทั้งๆ ที่มือยังจับขวดนมป้อนใส่ปากให้ลูก... ลูกก็หลับทั้งๆ ที่ปากยังคาบขวดนมอยู่ หึ

ณ คฤหาสน์แกรนด์เดร์สัน ผู้คนกำลังวิ่งวุ่นกันจ้าละหวั่นตั้งแต่เช้า บรรดาคนรับใช้ ต่างวิ่งจัดเตรียมของให้ทั้งว่าที่คุณแม่และว่าที่คุณลูก ซึ่งกำลังจะลืมตา ออกมาดูโลก ในไม่ช้านี้“......อ้ายยยยย....พะ...พี่…พี่อาลัล ....ริก้าเจ็บท้อง...เจ็บเหลือเกิน.....” เสียงผู้เป็นนายหญิงของบ้าน ร้องเรียกหาคนที่เฝ้าบอกตัวหล่อนว่า.เขาจะอยู่กับเธอทุกเวลา..แล้วตอนนี้หล่อนเจ็บท้องคลอดเจียนจะขาดใจอยู่แล้ว..เขาไปอยู่ไหน....นึกๆ ก็อยากจะสมน้ำหน้าตัวเอง...ที่พี่อาลัลบอกให้ผ่าคลอด เธอไม่อยากผ่า ..โดยเธออยากรู้สึกถึงการเจ็บปวดนี้ หล่อนอยากรู้ถึงความรู้สึกของมารดาตัวเธอเอง....บัดนี้ เธอรู้แล้วว่ามันทรมานมากแค่ไหน...และด้วยสายใยนี้แห่งรักนี้หละ..แม่ลูกถึงรักและผูกพันธุ์กันเพียงใดอาลัล ไม่ได้ไปไหนหรอก เขาเดินวนไป เวียนมาแถวสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์..เพื่อรอ เฮริคอปเตอร์ จากโรงพยาบาลเอกชนของเพื่อนเขา..เพื่อมารับภรรยาและทายาทของแกรนด์เดร์สัน รุ่นสาม “น้องแกรนด์เดร์**” ** หากไปทางรถฯ พอดีภรรยาของต้องคลอดก่อนถึงโรงพยาบาลแน่ เพราะว่าจราจรในกรุงเทพมหานครนี้....ขึ้นชื่อระดับโลกก็เลยก็ว่าได้ ชายหนุ่มโทรไปไม่ถึง ห้านาทีเสียงฮอ..

วันนี้ที่บ้านคุณยายดูครึกครื้นเป็นพิเศษ เนื่องจากวันนี้ เป็นวันที่หลานสาวคนสวยของนางจะเป็นฝั่งเป็นฝา คุณยายอยู่ในชุดผ้าไทยลายลูกไม้สีสวย..ยืนต้อนรับแขกเกลื่อที่มาร่วมงานแต่งของ ริก้า และอาลัล ช่วงเช้าหมั้นหมาย โดยสินสอดทองหมั้นนั้นก็แล้วแต่ทางเจ้าบ่าวจะนำมา...พิธีการช่วงเช้าจะมีแขกเกลื่อไม่มากนักเนื่องจากทางคุณยายจะเชิญแต่เพียงญาติสนิทมิตรสหายเท่านั้น.......เสียงดนตรีไทยบรรเลงอย่างไพเราะ บ้านเรือนทรงไทยของเรานี้ นานแล้วที่ไม่มีงานมงคลแบบนี้ ตั้งแต่มารดาของหลานสาวของนางเสีย เกือบได้ฤกษ์ขันหมากเข้าบ้าน....โฮ่ ฮี้ โฮว.ฮี้ววว..เสียงโห่จากขบวนขันหมากบ่งบอกว่าเจ้าบ่าวกำลังจะเข้าบ้านแล้ว....อาลัล ยืนยิ้มหน้าบานอยู่ในขบวน ชายหนุ่มอยู่ในชุดสูทร่วมสมัยจูงกระเบนแบบไทย,,สีขาวทอง ใบหน้าหล่อ คมเข้มแบบฝรั่ง รูปร่างที่สูงใหญ่และสมาร์ท มันเข้ากับเขามากสำหรับชุดนี้...ชายหนุ่มดูตื่นเต้นมากกับขนบธรรมเนียมไทย แต่เขาก็ชอบกับวัฒนธรรมที่ดีงามนี้ หากเขามีลูกสาว เขาก็จะให้คุณยายเป็นคนอบรมเลี้ยงดู นางจะได้ดีงามทั้งภายนอกและภายในชายหนุ่ม ชะเง้อคอยาวมองหาเมียจ๋าของเขา เขาตื่นเต้นกับการที่ได้เจอหน้าเจ้าสาวของเข

หลังจากที่ทั้งสองคนถ่ายแบบเสร็จ..ริก้าก็เดินไปยังห้องเปลี่ยนชุด ..เพื่อเตรียมตัวจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้าน...แต่ด้วยความที่ชุดมันต้องรูดซิบจากข้างหลัง...เธอเอื้อมมือยังไงก็เอื้อมไม่ถึง…..“ริก้า..เสร็จรึยังจ๊ะ..พี่อยากจะกลับบ้านแล้วหน่า…..” เสียงของผัวจ๋าของเธอดังออกมาจากข้างนอกห้องเปลี่ยนชุด...“อ่อ..เอ่อ..ยังเลยคะ...ข้างนอกนั้นมีน้องผู้หญิงไหมค่ะ..เข้ามาช่วยริก้าหน่อยซิ..ริก้าถอดไม่ได้.......” เ สียงของเมียจ๋าเขาตะโกนบอกออกมา...ชายหนุ่มมองไปรอบๆ ที่มีแต่ช่างแต่งหน้า รู้สึกจะไม่มีใครว่างเลย..ที่มีก็แต๋วๆ ทั้งนั้น...แต๋วจริงหรือแต๋วปลอมก็ไม่รู้...เขาเข้าไปเองดีกว่า...เมื่อเขาคิดได้ดังนั้นก็ดึงบานประตูไฟเบอร์..แล้วก็เข้าไปดูเมียจ๋าของเขาเอง...หลังจากที่เขาก้าวเข้าไปข้างในประตูแล้วก็เห็นหลังขาวเนียนใสของหญิงสาว..ที่เขารักมากที่สุด...อารมณ์ขึ้นอีกแล้ว.....เขาล็อคประตูโดยไม่ต้องหันกลับมามอง..“เอ่อ..น้องค่ะ..รูดซิบให้พี่หน่อยซิคะ..พี่ทำมันอยู่นานแล้ว...ยังถอดไม่ได้เลย..” ริก้า..พูดไปก็เอื้อมมือไปด้านหลังโดยไม่ได้หันมามองคนที่เข้ามาใหม่นั้นว่ามันเป็นใคร....ปึดด…ปื๊ดดด!!!! ..จุ๊บบบะ!!! .อุ้ย

ณ**....โรงแรมชื่อดังใจกลางเมืองกรุงฯ **บรรดานักข่าวทุกสำนักกำลังนั่งรอการแถลงข่าวครั้งสำคัญของคนในวงการบันเทิงในรอบปีก็ว่าได้ ทุกคนต่างซุบซิบกันถึงภาพหลุดที่เป็นข่าว ตั้งแต่นั้นมา ภาพดังกล่าวก็เป็นเรื่อง..ทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ จนมาถึงวันนี้ อีกทั้งเรื่องของนางร้ายเบอร์หนึ่งของวงการ ถึงการเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมกับการเป็นสะใภ้ของ ตระกูลแกรนด์เดร์สัน ....แต่ส่วนใหญ่ต่างคาดเดาว่าวันนี้ต้องมีการมาแถลงเรื่อง ยกเลิกการแต่งงานซะมากกว่า...เพราะว่าที่แม่สามีไม่ปลื้ม ดูได้จากการหนีบ ว่าที่สะใภ้คนใหม่ไปไหนมาไหนด้วยตลอด มิรา /มีรารายณ์ อัครเมธากุล**..** เป็นหญิงสาวที่ถูกมองว่าอาจจะมาเป็นว่าที่สะใภ้คนใหม่แทน ริก้า / คีเรียนริกา มาลัยวัลย์**....**เสียงเซ็งแซ่ สงบลงเมื่อชายรูปหล่อเจ้าสำอางคนหนึ่ง...เดินขึ้นเวที ยกพื้นเล็กน้อย ขึ้นนั่งแทนที่เก้าอี้ว่างที่มีไมโครโฟนตั้งโต๊ะ.....ทอม หรือทอมมี่ นี่เอง“เอ่อ...สวัสดีครับบรรดาเพื่อนๆ พี่นักข่าวทุกท่าน วันนี้ทุกคนคงจะแปลกใจว่าทางเราเชิญทุกท่านมานี้ มีเรื่องอะไร....ทุกคนคงทราบดีถึงเรื่องภาพหลุด ที่เบลอหน้า เบลอตาแล้วคล้าย น้องริก้าของเรานะครับ...วันนี้น้องจ

“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านขา อื้อ หนูเสียวจังค่ะ” เสียงครางของวีรดาดังออกมาไม่ขาด ตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนลุ่มขึ้นมาอีกแล้ว ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไรของค่ำคืนนี้ เพราะตั้งแต่เข้าหาจนป่านนี้เธอกับเขายังไม่หยุดกิจกรรมเข้าหอกันเลยก็ว่าได้ หญิงสาวบิดกายไปมาด้วยความเสียว ขณะที่กลีบเนื้อนุ่มก็ถูกลิ้นร้อนจุ่มลงมาไม่ขาดนั้น หญิงสาวเหลียวหลังไปมองคนที่จุ่มหน้าอยู่ด้านหลัง ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาหัวเตียงนี้ บ้าจริง เธฮกับเขารักกันมาราธอนมากตอนนี้ก็เกือบจะตีสามแล้วเธอยังถูกเขาจับกินอยู่เลยหญิงสาวคิด พรางเม้มปากแน่นเพื่อระงับเสียงครางลงบ้าง“อื้อ จ๊วบ อ่าส์ เสียวก็ร้องดังๆ นะคะ ฉันชอบฟังเธอเองก็รู้ แพล่บๆ แพล่บๆ ” มิเอะเบนหน้าออกจากบั้นท้ายสวย ไปบอกคนที่หมอบคลานเข่าหันหลังให้เธอดื่มด่ำกับน้ำหวานนี้เสียงแหบพร่า ดวงตาหวานเยิ้มเป็นที่สุด“อ๊ะ นายท่านขา นายท่าน อื้อ อ่าส์” วีรดาเหลียวหลังมาครางเสียงหวาน เธออมยิ้มก่อนจะยกบั้นท้ายขึ้นแยกเรียวขาสวยออกเพื่อเปิดทางให้ใบหน้าของเขามุดลงไปอิ่มเอมกับสิ่งที่อยู่ใต้ระหว่างขาของเธอได้ถนัดถนี่นี้“อื้อ อย่างนั้นค่ะอย่างนั้น อึ้ม หวาน อื้ม จ๊วบ อ่าส์” มิเอะหลับหูหลับตาตวัดปาดลิ้น

มิเอะมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดวงตาเป็นมันส์ เธอยกยิ้มุมปากทันทีที่เห็นกลีบเนื้อสวยของภรรยาขับน้ำสีหวานออกมานั้น เรียวขาสวยของอีกฝ่ายค่อยๆ แยกออกกว้าง ก่อนจะค่อยๆ ชันกายลุกขึ้นเป็นกึงนั่งกึ่งนอนนี้ หัวเข่าทั้งสองข้างตั้งฉากกับเตียวกว้าง ทำเอามิเอะถึงกับเลือดในกายพุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง“นายท่านขา หนูพร้อมแล้วค่ะ มัวช้าอยู่ใยคะ” วีรดาร้องเรียกเขาเสียงแหบพร่าง ร่างสวยบิดเร้าเย้ายวนเพื่อให้เขาอดรนทนไม่ไหว เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่เพราะผ้าปิดตาผืนนี้ แต่เธอพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายยังคงจ้องมองตรงส่วนนั้น“อื้อ อย่าใจร้อนนักซิคะ ทำไมถึงได้โหยหานักนะ” มิเอะเปรยเสียงแหบพร่า ก่อนจะขยับกายเข้าไปหาร่างนุ่มที่นั่งอ้าซ่าอยู่ตรงนั้น เธอเดินเข่าเข้าใจกลางความสาว ก่อนจะลากปลายท่อนเนื้อร้อนถูไถไปตามร่องกลีบสีหวานขึ้นลงไปมา“อ๊ะ อื้อ ก็หนูรักนายท่านนี่คะ อยากทำให้นายท่านมีความสุขมากๆ ค่ะ” พอรู้ว่าเขาอยู่ตรงหน้า เธฮก็คว้าลำคอขาวของเขาโอบเอาไว้ เบียดกายสาวช่วงล่างกับเจ้าแท่งร้อน ไปมาอย่างจงใจ“อื้อ หมายความว่าถ้าอย่างนั้นฉันจะรอเธอมอบความสุขแล้วกันนะคะ”อึ๊บ !!“อ๊ะ นายท่าน อื้อ โอ้ว อ่าส์” ร่างบางตกใจเล็ก

มิเอะยืนรอเมียรักอยู่สักพัก ด้วยความที่อารมณ์ค้างจึงทำให้เธอหน้างอเล็กน้อย เจ้าหล่อนบอกว่าให้เธอรอโดยบอกว่าไม่นาน ไม่นานอะไรกันนี่มันเกือบ 5 นาทีแล้ว เธอจะรอไม่ไหวแล้วนะเนี่ย หญิงสาวคิดพรางแกะกระดุมเสื้อสูททักซิโด้รอเมียรักไปพรางๆ“รอนานหรือเปล่าคะนายท่าน”“วีรดา...” มิเอะอุทานออกมาเบาๆ กับสิ่งที่ปรากฏบนกระจกนั้น ภาพสะท้อนของหญิงสาวด้านหลังทำให้เธอคลายยิ้มออกมา ร่างระหงส์อยู่ในชุดนอนบางเบาสายเดี่ยวสีขาว กางเกงขาสั้นลายลูกไม้บางเบา มันบางเสียจนเห็นว่าข้างในนั้นเจ้าหล่อนไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว แต่ผ้าคลุมผมในชุดเจ้าสาวยังคงอยู่ตรงนั้น เสมือนกับว่ารอให้เจ้าบ่าวอย่างเธอเป็นคนเปิดมันยังไงยังนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นก็คือผ้าปิดตาสีดำที่เจ้าหล่อนคาดเอาไว้ ยืนพิงกายข้างผนังห้องนอนนั้น ร่างโปร่งค่อยๆ หันไปมองอย่างช้าๆมิเอะเองก็ปรากฏดวงตาเป็นประกายทันที หญิงสาวนึกถึงวันแรกที่เธอพบกับเจ้าหล่อน และมันก็ทำให้อารมณ์ของเธอพุ่งขึ้นทีละนิดๆ เธอเดินเข้าไปหาร่างสวยอย่างช้าๆ รอยยิ้มยกขึ้นมุมปาก เมื่อคนที่ยืนคอยนั้นทำหน้าตาระแวดระวัง ภาพนั้นมันเหมือนกับคืนแรกที่เธอได้เจอกับเจ้าหล่อนนี้“ฉันชอบจ

วีรดานั่งมองร่างบางของตัวเองในกระจก ขณะที่สมองกลับนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาของตัวเอง ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมี่วันนี้ วันที่แต่งชุดผ้าลูกไม้สีขาวยาวกรอมพื้น ลายเสื้อประดับด้วยมุกสีครีมไปตามเนื้อผ้า ยังมีผ้าคลุมสีเดียวกันที่ต้องติดหลังจากที่ช่างแต่งหน้าแต่งแต้มสีสันบนใบหน้านั้น คิดแล้วขอบตาสวยหวานก็ร้อนผ่าวด้วยความตื้นตัน“คุณวีรดานี่สวยมากเลยนะคะ สวยเหมือนนางฟ้าเลย” เสียงเด็กสาวที่คอยรับใช้เอ่ยขึ้นจากด้านหลัง“พูดเกินไปหรือเปล่าปิ่น”“ไม่หรอกค่ะ ช่างแต่งหน้ายังชมเลย ขนาดมีลูกแล้วนะคะเนี่ย” เด็กสาวคนไทยที่ฟังภาษาญี่ปุ่นเข้าใจเอ่ย ก่อนจะมองนายหญิงของบ้านคนใหม่อย่างภาคภูมิใจ“อื้อ ปากหวานกันจริงเชียว ว่าแต่ตาหนูอยู่ไหนเนี่ย” วีรดามองหน้าสาวใช้แล้วถามด้วยความห่วงใย“อ่ออยู่กับนายใหญ่และนายหญิงนะคะ ทั้งสองท่านไม่ปล่อยให้ถึงมือคนรับใช้แบบพวกหนูเลยค่ะ”“เหรอจ๊ะ อื้อ” หญิงสาวพยักหน้าพรางนึกถึงวันที่นายหญิงไปตามหาพวกเราที่ต่างประเทศนั้น นายหญิงขอโทษอย่างสำนึกผิดทุกอย่าง นายหญิงต้องการให้นายท่านกลับบ้าน โดยยินยอมทำตามทุกอย่างที่นายท่านต้องการ ขออย่างเดียวให้พวกเราและลูกกลับไป กลับไปอยู่บ้าน โ

“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านขา หนูจะไม่ไหวแล้วค่ะ” วีรดาโน้มใบหน้าสามีเข้ามาบอก ตอนนี้ร่องสวยของเธอเสียวจนทนไม่ไหวอยู่แล้ว ขาสวยที่อ้าออกกว้างตอนนี้มันสั่นเทิ้มจนเกินจะทน แขนเรียวรีบคว้าร่างของเขาเอามั่น ก่อนจะแอ่นสะโพกให้เขาอัดกระแทกอย่างแรงเพื่อส่งเธอขึ้นสวรรค์นี้“อื้อ ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน ซี๊ดดดด” มิเอะจับเอวเล็กนั้นแน่นพร้อมออกแรงกระแทกไปมานี้ แต่แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นขัดความสุข“อุแว๊ๆๆๆๆๆๆ !!!”สองสาวมองหน้ากันเลิกลั่นเมื่อได้ยินเสียงบุตรชยหัวแก้มหัวแหวนส่งเสียงร้อง ทุกการกระทำหยุดกึก เหงื่อซึมออกไปทั่วใบหน้า“เอาไงดีที่รักคะ” วีรดาหันมองหน้าเขาขณะที่จุดร่องสาวของเธอกำลังเชื่อมกันอยู่นี้“ไม่ต้องห่วงค่ะคนดี ฉันมีวิธี”พลึ่บ!!“ว๊าย!!อื้อ ไม่หนักหรือคะ” วีรดาร้องเสียงหลงเมื่อเขาช้อนร่างของเธออุ้มขึ้น เธอห้อยโตงเตงอยู่บนร่างของเขาโดยตรงนั้นของเรายังคงสอดรัดกันแนบแน่น ร่างโปร่งพาเธอไปยังห้องนอนของบุตรชาย ใบหน้าสวยของเธอร้อนผ่าวเป็นที่สุด เขาไม่ได้อุ้มเธอเพียงอย่างเดียว ขาเรียวที่เขาช้อนเอาไว้นั้นกับจับมันขยับเข้าออกตามจังหวะ เธอรู้สึกได้ถึงการเข้าไปข้างในที่มันลึกสุดหัวใจนี้“ไม่หนักเลยสักนิด

มิเอะได้รับโทรศัพท์จากพี่ชายฝาแฝด หลังจากกดวางก็ถอนหายใจขึ้นมาทันที ในใจยังนึกโกรธผู้เป็นแม่ แต่อีกใจก็รู้สึกสงสาร ตอนนี้ทั้งบ้านต่างโทษท่านคนเดียวที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอหนีหายไปแบบนี้ และตอนนี้ท่านกำลังได้รับผลของการกระทำนั้นอยู่ พี่โทมะบอกว่าท่านซึมเศร้าและไม่ค่อยท่านข้าวตั้งแต่ที่งานแถลงข่าวที่บ้านทาเคชิ นึกแล้วก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมาเสียแล้ว“มีอะไรหรือเปล่าคะที่รัก ทำไมทำหน้าแบบนั้น” วีรดาวางขวดน้ำลงกับโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้ามาหาสามีที่ยืนหน้าเครียดอยู่ตรงหน้าต่าง“พี่โทมะโทรมาบอกเรื่องคุณแม่”“นายหญิง ๆ เป็นอะไรเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความกังวลใจ“พี่โทมะบอกว่าท่านเศร้ามาก”“เอาแบบนี้ไหมคะ เรากลับไปเยี่ยมท่านไหมคะ”“มันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดนะซิ หากไปแล้วฉันกับแม่ก็คง...” มิเอะคิดถึงการสู้หน้าท่าน เธอเกรงว่าจะมองหน้ากันไม่ติด แล้วเธฮเองก็ยังไม่อยากกลับด้วย ไม่อยากให้ท่านมาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตของเธออีก“แต่หากว่าท่านล้มป่วย ที่รักจะรู้สึกดีอยู่เหรอคะ” วีรดาเดินเข้าไปจับต้นแขนผู้เป็นสามี สายตามองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น เธอรู้ว่าจริงๆ แล้วเธอรู้ว่าสามีรู้สึกเสียใจเช่นเดียวกัน“ไม่หรอกน่

เนติกาอมยิ้มเมื่อเห็นความฉ่ำเยิ้มของดอกไม้งามตรงหน้า กลีบของมันแม้จะช้ำจากการเข้าหอเมื่อคืนอยู่บ้าง แต่ความสวยยังคงเป็นเช่นเดิม ดวงตาคมจ้องมองมันด้วยความปรารถนา หญิงสาวค่อยๆ กรีดปลายนิ้วลงไปเพื่อขอดูความฉ่ำข้างในนั้น“อื้อ...ตะ ตัว” เมื่อรู้สึกถึงการแยกออกจากกันนั้น เจ้าของความหวานฉ่ำจึงร้องครางขึ้น หญิงสาวผงกหัวมองผู้เป็นสามี ที่ตอนนี้กำลังซุกซนจนเกินไปเสียแล้ว“หืม ที่รัก จุ๊บ อื้อ อ่าส์” เนติกาเงยหน้าขานรับเสียงหวาน ขณะที่ริมฝีปากนุ่มก็จุมพิตอยู่กับเนินเนื้ออิ่มตรงหน้านั้น เธอใช้นิ้วที่ยวที่สุดสะกิดปุ่มด้านบนไปมาเบาๆ“มัน สะ เสียว ตัวอย่าเขี่ย อื้อ อ่าส์” หัวใจของนีรนิลเต้นระทึก เมื่อกลีบเนื้อสวยถูกแบะออกขณะที่นิ้วร้ายยังเล่นซนจนเธอหัวใจจะวาย เขาทำแบบนี้รู้ไหมว่าน้ำเธอกำลังไหลออกจนหมดตัวแล้ว“ไม่เขี่ยแล้วเลียได้ไหม อื้อ แพล่บ อื้ม อร่อยจัง แพล่บๆ” เนติกาเปรยระหว่างปาดลิ้นร้อนไปตรงปุ่มนั้น พลับดูดซับน้ำหวานแล้วกลืนกินลงคอ ไม่อยากจะบอกเลยว่าน้ำตาลก้อนนี้หวานล้ำจนเธอหลงใหล กลิ่นสาบสาวที่โชยแตะปลายจมูกมันปลุกอารมณ์ดิบข้างในร่างกายของเธอเป็นอย่างดี คิดแล้วก็ห่อปากงาบงับเจ้าเนื้อหยุ่นสีช

นายเหลือบสายตามองเบื้องหน้าในระหว่างนั้นก็ค่อยๆ จรดริมฝีปากพรหมจูบเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อนด้วยความแผ่วเบา ปลายนิ้วยาวทั้งสามยังคงแช่มันอยู่ตรงช่อทางรัก เมื่อเห็นสีใสที่ไหลเยิ้มออกมานั้นเธอจึงเบาใจลงบ้าง กล้ามเนื้อหยุ่นที่เริ่มปรับตัวนั้นมันทำให้นายแอบอมยิ้ม“อื้อ ตอดดีจัง จุ๊บ อื้ม จุ๊บ อื้อ” นายเปรยระหว่างนั้นก็พรมจูบลงกับเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อน ลิ้นร้อนแอบตวัดปุ่มเนื้อหยุ่นที่บวมเป่งเบาๆ“อ๊ะ คุณ อ๊ะ อื้อ อ่าส์” รสาเงยหน้าร้องบอกเขา หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเบาๆ สะโพกสวยบิดเร้าอยู่อย่างนั้น หัวใจของเธอเต้นระทึกเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่ค้างคาอยู่ตรงร่องสวยของเธอนั้นเริ่มขยับไปมา หญิงสาวถึงกลับต้องเลียริมฝีปากที่แห้งผาก มือทั้งสอข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น“อื้ม จุ๊บ อื้อ คนดี แบบนี้แหล่ะค่ะ แบบนี้ อื้ม จ๊วบ อือ” เมื่อเห็นว่าร่างน้อยเลิกเกร็งร่างกายนั้นแล้ว นายจึงเปรยออกมาพร้อมกับการเล้าโลมขึ้นสุด เธอห่อปากดูดดึงติ่งเนื้อนุ่มนิ่มของเจ้าหล่อนไปมา หยดน้ำหวานที่เคลือบอยู่ถูกตวัดปาดเลียลงลำคอ นายจึงค่อยๆ ขยับข้อมือตัวเองออกอย่างช้าๆ จากนั้นก็ดันมันเข้าไปใหม่ด้วยความแผ่วเบา“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ คุณ อื้อ

รสาตกใจที่เห็นว่ามันไม่ใช่แค่ฝัน แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอจำได้ว่าเธอถูกเขาจูบอยู่ที่ห้องน้ำในผับนั้น มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่แล้ว แถมเขายังทำการถือวิสาสะกับเนื้อตัวเธออีก ทุกอย่างมันคือฝีมือของเขาอย่างนั้นสินะ ทไม่อย่างนั้นเนื้อตัวของเธอไม่ล่อนจ้อนขนาดนี้ สิ่งที่เธอฝันนั้นแสดงว่ามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ฝัน เขาจูบเธอจริงเข้าเล็มเลียเนื้อตัวของเธอจริง แถมตอนนี้เขากำลังจะขืนใจเธออีกด้วย รสาตกใจรีบดิ้นหนีปากของเขา“อื้อ จุ๊บ จ๊วบอื้อ” นายครางอย่างขัดใจเมื่อคนด้านล่างดิ้นรนขัดขืนอยู่อย่างนั้น ร่างสูงเหลือบตามองใบหน้าของอีกฝ่าย สายตาสบเข้าอย่างจัง คนตัวสูงกว่ากดร่างของตัวเองลงไปแนบแน่น พร้อมกับบดริมฝีปากลงเคล้าเจ้าหล่อนอย่างหนักหน่วง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปไปถูไถลกลีบเนื้อสวยก่อนจะค่อยๆ กรีดลงไปใจกลางสาวแล้วสะกิดติ่งเนื้อหยุ่นเต่งตึงนั้นไปมา“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ นาย อุ๊บ อือ” รสาสะดุ้งกายเบาๆ ตามจังหวะการสะกิดของเขานั้น ร่างน้อยร้อนวูบวาบขึ้นตามจังหวะการสัมผัสของเขา ใช่ว่าเธอจะไร้เดียวสา พอจะรู้ว่าตรงส่วนนั้นมันไวต่อความรู้สึกมากมายขนาดไหน เธอเสียวสยิวเป็นที่สุดเขาทำให้ขนกายของเธอลุกซู่อย่างเ

รสาดิ้นขลุกขลักเธอทั้งผลักทั้งดึงเพื่อให้เขาปล่อยปากจากการจูบเธอนี้ แต่ดูเหมือนว่าคนตัวสูงกว่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เหมือนลิ้นร้ายของเขาพยายามสอดแทรกเพื่อเปิดปากอิ่มของเธอเข้าไปข้างในริมฝีปากนี้ เธอไม่ยอมให้เขาจูบเธอเหมือนเมื่อวันก่อนเป็นแน่ แค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว รสาคิดพลางดึงเสื้อของเขาแน่น“อื้อ....” นายครางอย่างขัดใจ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้ความร่วมมือ ความนุ่มนิ่มของปากอิ่มทำให้เธอคิดถึงความหวานจากข้างในนั้น ทีแรกก็แค่อยากจะปิดปากเจ้าหล่อนไม่ให้ส่งเสียง แต่พอได้สัมผัสแล้วมันทำให้เธออยากลิ้มรสความหวานจากข้างในโพรงปากนี้ หญิงสาวค่อยๆ สอดมือเข้าท้ายทอยของเจ้าหล่อน พลางสอดมืออีกข้างเคลื่อนเข้าก้อนเนื้อตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ“อ๊ะ อื้อ อะ อุ๊บ จุ๊บ อื้อ อ่าส์” รสารีบร้องห้ามเมื่อเมื่อเขาสอดมือเข้าใต้สาบเสื้อแล้วบีบหน้าอกเธออย่างแรง แต่เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำเช่นนั้นมันทำให้เขาอาศัยจังหวะเผลอส่งแทรกเจ้าลิ้นร้ายเข้าไปข้างในโพรงปากเธอทันที รสารีบถดลิ้นเล็กหนี แต่พื้นที่ข้างในปากอิ่มของเธอนี้มันก็ไม่ได้กว้างเหมือนลานจอดรถ เขาไล่ตามต้อนเธอจนมุม และตอนนี้เขากำลังตวัดปลายลิ้นมายังเธอนี้“อื้อ

นีรนิลหน้าร้อนผ่าวเมื่อร่างสวยขาวโพลนทอดยาวอยู่บนเตียงนุ่ม คนตัวเล็กนอนหอบตัวโยงหลังจากที่เรามีความสุขกันไปรอบหนึ่งแล้ว ร่างสูงของเขายังคงขึ้นค่อมอยู่ด้านบน มือทั้งสอข้างยังยันอยู่กับเตียงนุ่มอยู่อย่างนั้น คนตัวเล็กหน้าแดงจัดพลางอมยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงลีลารักของเขา กลีบเนื้อนุ่มก็ร้อนขึ้นมาเลยก็ว่าได้ สายตาหวานเยิ้มมองเรือนร่างของเขาแล้วเอื้อมมือไปลูบไล้เนื้อตัวของเขาไปมาเบาๆ เนติกาเงยหน้าส่งเสียงครางเมื่อฝ่ามือร้อนสัมผัสเรือนร่าง“อื้อ....อาส์” เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อฝ่ามือร้อนแสนนุ่มนิ่มนั้นสัมผัสเรือนร่างโปร่งของตนนั้น ร่างสูงโน้มลงไปใกล้ สายตาหวานเยิ้ม นีรนิลอมยิ้มปรือตาหวานเยิ้ม เธอไต่ปลายนิ้วไปกอบกุมอยู่กับเต้าเต่งของเขา“นุ่มมือจังค่ะ อื้อ” เสียงหวานของคนด้านล่างเอ่ย พลางเคล้นไปมาเบาๆ เนติกาหน้าร้อนผ่าวหญิงสาวเบียดร่างน้อยลงไปหาเจ้าหล่อนอีกแล้วคลายยิ้มออกมา“อื้อ มือตัวก็นุ่มจังค่ะ อ่าส์ รู้สึกดีจังเลย” ร่างโปร่งหลับตาเงยหน้าคราง นีรนิลอมยิ้ม ทุกครั้งที่เธอสัมผัสเขาๆ ก็จะร้องแบบนี้ บิดกายส่ายไปมาแบบนี้ ซึ่งมันปลุกเร้าความต้องการข้างในขึ้นมาทุกขณะ นีรนิลใช้ปลายนิ้วยาวสะกิดไปมาเบา

เนติกายืนมองร่างร่างบางในชุดราตรีสีครีมยาวกรอมพื้นด้วยแววตาปลื้มปริ่ม ใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกภูมิใจ เมียใครทำไมสวยขนาดนี้ คนตัวสูงคิดพลางอมยิ้มก่อนจะก้มลงไปจับมือเรียวสวยนั้นขึ้นมากุมไว้ สายตามองคนตรงหน้าหวานเยิ้ม“รู้ไหม ว่าวันนี้ตัวสวยมากเลยนะคะ”“อื้อ ตัวก็สวยค่ะ สวยจนจำไม่ได้เลยคะ”เสียงหวานเอ่ยพลางกุมมือเขาตอบ เธอยิ้มหวานให้คนตรงหน้า คนที่กำลังเป็นคู่วิวาห์กับเธออยู่ตอนนี้ เธอไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอจะได้แต่งงานกับเขา คนที่หนีเธอไปและเลิกกันเมื่อห้าปีก่อนนั้น มันเหมือนฝันเลยก็ว่าได้“อื้อ ว่าแต่ตอนนี้เมียพร้อมหรือยังคะ” เธออมยิ้มใส่ตาหวานคู่ที่ระยิบระยับนั้น นีรนิลมองตามเขาไปยังประตูโบสถ์ที่ปิดสนิทนั้นแล้วพยักหน้า“พร้อมตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ” เจ้าหล่อนเย้าคนตัวสูงเล่น เนติกาอมยิ้มก่อนจะจับหัวเจ้าหล่อนแล้วโยกเบาๆ“อื้อ อ่ะจ๊ะ ไปกันค่ะ”“อื้อ...” นีรนิลพยักหน้าเบาๆ จากนั้นทั้งสองสามก็พากันเดินจูงมือเข้าสู่ประตูวิวาห์ ทันทีที่บานประตูเปิดออกเสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวพร้อมกับเสียงชื่นชมยินดีที่ดังขึ้น ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้มหวานให้กัน มือสองมือกุมกันแน่น แน่นชน