เมื่อไม่รักก็อย่าฝืน

เมื่อไม่รักก็อย่าฝืน

last updateHuling Na-update : 2025-01-19
By:  เดลิลOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Hindi Sapat ang Ratings
30Mga Kabanata
1.3Kviews
Basahin
Idagdag sa library

Share:  

Iulat
Buod
katalogo
I-scan ang code para mabasa sa App

“เป็นอะไรไปอีกวะ! ที่ผ่านมาเห็นเรียกร้องความสนใจจากฉันนักหนา พยายามที่จะยัดเยียดตัวเองมาเป็นเมียของฉันให้ได้ แล้วพอตอนนี้ฉันจะตอบสนองให้ ก็ทำเป็นเล่นตัว!”

view more

Kabanata 1

ตอนที่ 1 สารภาพรัก

"Zoey, enjoy the last few minutes of being able to breathe freely! Soon, your heart will be inside my body!"

Hospital operating room.

Zoey Harmon was completely immobilized on the operating table and couldn't move.

Just after the car accident, she is now in so much pain that she is almost suffocating.

The overhead light cast a shadow on her face as she incredulously looked at her sister dressed in a patient gown.

"Why!"

"Why?" Ariana Harmon reached out and poked her chest, her lips curling into a sinister smile.

“You should blame yourself for today's suffering, why do you always have to be  better than me on everything!"

“Did you really think I cared about you?” Ariana scoffed, "If I hadn’t pretended to be kind, would you have handed over your designs, worked as my voice double, or trusted me enough to drink that juice mixed with sedatives before the accident?"

“Do you remember the fire at the bar ten years ago? That was my doing! Those thugs I hired were useless—they couldn’t even finish you off, so I had to step in!"

"Oh, by the way, the rumor about you being involved in abortion was also spread by me. But you should thank me, those eight years you were sent abroad by grandpa, you learned quite a few skills. However, they were all used by me, aren't you particularly unwilling?"

"Don't worry, after you die, I will give you a grand burial, and everyone in the world will know that after you had a car accident, you donated your heart to your beloved sister, allowing me to live on in your place. It's deeply moving!"

Ariana pressed down on Zoey's fractured leg bone, which was bloody and mangled, causing Zoey to feel intense pain and break out in a cold sweat, her face turning pale.

Zoey had endless hatred in her heart.

Eight years, she was exiled abroad for eight years.

Apart from her grandfather, only Ariana showed concern for her.

Updating her on the news back home, even helping her connect with her fiancé, Nelson Maddox and occasionally visiting her in Corbourne.

She believed in herself so much.

Ariana wanted to be a singer, so she did voice dub for her; Ariana wanted to bulid a brand, so she provided her with design drafts...

She thought Ariana was the best person to her in this cold house, apart from her grandfather.

Who could have known it had all been a lie.

The affection she had always longed for, it turned out, was all built upon interests.

"Ah!" The hand on her leg exerted more force, and Zoey screamed in pain.

"Does it hurt? Every day that you steal the limelight from me, I hurt like this! Zoey, don't be afraid, Grandpa has been waiting for you down below, waiting for your heart to be dug out so you can keep him company," Ariana's face was filled with madness.

A gush of salty sweetness surged up, and Zoey’s  lips were stained with bright red blood.

"Ariana! You’ll never die peacefully!"

"Anyway, you wouldn't have seen that day." Ariana laughed arrogantly.

The operating room door opened, and Nelson and the medical team walked in.

"Nelson, Nelson, call the police!" Zoey shouted with all her strength, looking at her fiancé.

But unexpectedly, the man just sneered lightly, looking down at Zoey from a high position, his eyes filled with contempt and disdain.

"You stole Ariana's design draft, poisoned her vocal cords, and even messed around with abortion. I wish you were dead."

"You..." Zoey's words were cut off by Nelson, who used a piece of medical gauze to cover her mouth.

"Save your energy, perhaps later you would have seen the scene of your heart being ripped out of your body."

"I didn't originally want to kill you, after all, you helped me steal so many trade secrets. No pain, no gain. But who made you unlucky enough to be involved with Ariana."

“Since you’re about to die, I might as well tell you. I’ve been with Ariana for years. That night in the fire, it wasn’t me who saved you—it was Russell!”

“These past two months, we tried many ways to finish you off, but Russell kept interfering. I don’t know what he saw in you! But tonight, your time’s up. He fell into my trap trying to save you, so he’ll meet the reaper first.”

Zoey's eyes were filled with shock, anger, and then pain, as tears slid down her cheeks.

No wonder. No wonder Nelson looked surprised when she once thanked him for saving her life.

No wonder she heard that Russell Maddox had injured his waist and was sent abroad for treatment overnight after that night.

Has she really loved the wrong person all these years?

It was really ridiculous! It was so sad!

She was so angry, angry at herself for being so blind to entrust her whole life to Nelson, this scumbag.

She hated herself so much for trusting her snake of a sister, and even brought her grandfather down with her .

She hated herself even more for mistaking her savior and involving the innocent Russell.

Unfortunately, everything was too late.

"The surgery began! The donor did not need to be injected with anesthesia!"

The surgeon used a scalpel to cut open the skin on Zoey's chest. She watched as her heart was taken out and placed in a tray, lifeless, like a dead dog.

She became lighter and transparent, floating in mid-air. She watched as her chest was opened, her organs exposed. She saw Nelson's cold and merciless expression, and witnessed the doctor cutting open Ariana's chest, preparing for a heart transplant.

Bang!

The operating room door was forcefully kicked open by someone.

A crowd of people rushed in, led by a man wearing a black overcoat. He stood tall and exuded an air of nobility and arrogance from head to toe.

Seeing Zoey's lifeless and blood-soaked state, his usually calm eyes instantly filled with panic.

Was he too late?

"Zoey..."

Russell's heart ached almost to the point of suffocation, and he stumbled with unsteady steps, his voice trembling, "I'm sorry, I came late."

He slowly took off the string of purple sandalwood beads from his wrist and put it on Zoey's wrist.

He held her icy hand, his eyes filled with lifelessness.

"Russell, you didn't die? You're not in a wheelchair anymore? Your legs have healed?" Nelson swallowed hard.

Zoey was also surprised, when did Russell's leg get better?

She didn't even realize how deeply he had hidden.

Russell suddenly lifted his eyelids, his gaze fixed firmly on Nelson, who was being forced to kneel on the ground by someone. His eyes were filled with terrifying murderous intent, causing Nelson to tremble in fear immediately.

"Russell, spare my life! I beg you, I am your own nephew!"

Russell walked up to him, his eyes filled with a chilling frost, and a cold, pitch-black barrel pressed against his forehead.

"You killed her, so go and accompany her in her burial!"

Zoey floated in the air, unable to watch Russell commit the crime, as it would cost him his life.

She wanted to snatch the gun from the man's hand, but she missed.

The sound of bangs echoed above the operating room.

Everyone involved in the surgery was lying on the ground in disarray.

She witnessed Russell killing everyone with her own eyes, and then brought her body to the seaside, and he sat on the beach for a whole night.

The moment the sun jumped out of the sea level, Russell finally lifted his eyelids and said, "Didn't you say that you haven't seen a sunrise yet, and haven't fallen in love, so you don't want to die? How come you left?"

This sentence is what Zoey said in the fire scene, and he still remembers it now.

Russell choked up and said, "Zoey, I watched the sunrise with you. How about we make a pact to be in love in the next life?"

After saying that, he immediately raised the gun and pressed it against his temple without hesitation.

Zoey was taken aback and then went crazy, lunging forward as if to grab the man's hand, but her hand passed through his arm. "No, please!"

The sound of gunshots was engulfed by the surging tide, and Zoey watched as the man fell on the beach, crying out in anguish.

She covered her face with both hands and broke down completely.

Suddenly, her body was violently torn and twisted by a mysterious force.

"Don't!"

Zoey suddenly opened her eyes wide!

Palawakin
Susunod na Kabanata
I-download

Pinakabagong kabanata

Mga Comments

Walang Komento
30 Kabanata
ตอนที่ 1 สารภาพรัก
ลมราตรีพัดแผ่ว หอบเอากลิ่นดอกไม้จากสวนหน้าบ้านมาแตะจมูกจิ้มลิ้มของหญิงสาวผู้มีใบหน้าพริ้มเพรา โดดเด่นด้วยแก้มกลมเหมือนซาลาเปาน่ารัก เธอมีนามว่า "อัยย์วารินทร์ หรือ อัยย์" สาวน้อยวัย 22 ปีที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาอีกไม่กี่เดือน หากเพียงผ่านการฝึกงานครั้งนี้ และเรียนจบเทอมสุดท้ายไปได้ ซึ่งตอนนี้เธออยู่ในช่วงฝึกงานบริษัทที่อัยย์วารินทร์ฝึกงานเป็นธุรกิจรับเหมาก่อสร้างของครอบครัวเพื่อนสนิทพ่อแม่ของเธอ และอีกเพียงสองวันเธอก็จะฝึกงานเสร็จ แต่สิ่งที่ทำให้เธอครุ่นคิดอยู่ตอนนี้คือการที่เธอดันไปแอบชอบลูกชายเจ้าของบริษัท เธอเรียกเขาว่า "พี่เชน" อย่างติดปาก และเธอตั้งใจว่าจะสารภาพรักกับเขาก่อนจบการฝึกงาน แต่ปัญหาใหญ่ก็คือ ความกล้าในใจของเธอที่ยังไม่พออัยย์วารินทร์สลัดความคิดในหัวออกไป รู้ตัวอีกทีว่าตัวเองยืนเหม่อลอยในสวนหน้าบ้านนานเกินไปแล้ว จึงเดินกลับเข้าไปในบ้าน พบพ่อแม่ที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์ยามเย็นเหมือนทุกวัน อัยย์วารินทร์ระบายยิ้มหวานให้กับพวกท่าน ก่อนจะเอื้อนเอ่ยรายงานตัวออกมา“พ่อคะ แม่คะ อัยย์กลับมาแล้วค่ะ” แล้วเข้าไปกอดพ่อกับแม่จากด้านหลัง ก่อนจะขโมยหอมแก้มท่านทั้งสองคนละฟอดอย่างที่ทำเป
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 2 อกหัก
คำตอบที่อัยย์วารินทร์ได้กลับมาจากคนที่เธอแอบรักทำเอาร่างเล็กชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นบีบหัวใจจนแทบจะทรุด ขอบตาของเธอเริ่มร้อนผ่าว น้ำตาเอ่อคลอเตรียมจะไหลออกมา‘นี่สินะที่เขาเรียกกันว่าอกหัก’ เธอคิดในใจ ความรู้สึกเหมือนถูกดึงจมลงไปในบ่อน้ำลึก ความเศร้าท่วมท้นจนน้ำตาไหลซึมออกมาจากดวงตา การโดนปฏิเสธอย่างชัดเจนเป็นอะไรที่ช่างทรมานเหลือเกิน ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บแน่นหน้าอกแม้แต่หายใจก็ยังลำบาก รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศ แต่เธอพยายามกลั้นน้ำตา ฝืนตัวเองไม่ให้แสดงความอ่อนแอออกมา เธอกดความเจ็บปวดไว้ให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะพยายามเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก"อึก...อัยย์เข้าใจแล้วค่ะ ขอแค่ได้บอกความรู้สึกให้พี่เชนรับรู้ก็พอแล้วค่ะ เอ่อ...อัยย์ขอตัวก่อนนะคะ" เธอพูดพลางพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ“อืม” เสียงตอบรับสั้น ๆ จากคเชนทร์ที่ฟังดูไร้เยื่อใย ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดในใจของหญิงสาวให้ทวีคูณมากขึ้นไปอีกอัยย์พยายามฝืนยิ้มให้เขา แต่ทันทีที่เธอหันหลัง น้ำตาที่กลั้นไว้ก็พรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ สายธารใสร่วงหล่นลงมาอาบสองแก้มในทันที ร่างเล็กรีบเดินออ
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 3 แขกสำคัญ
อัยย์วารินทร์พูดออกมาด้วยแววตาเศร้าหมอง แพขนตางอนสวยหลุบลงราวกับไม่อยากให้ใครเห็นความทุกข์ในใจ แจนที่ได้ยินถึงกับเลิกคิ้วด้วยความตกใจ“อะไรนะ? แกเนี่ยนะโดนปฏิเสธ?”“อื้ม...” อัยย์วารินทร์พยักหน้ายืนยันด้วยน้ำเสียงติดเศร้า ประโยคปฏิเสธจากพี่เชนยังคงก้องในหัวใจ ราวกับเพิ่งผ่านไปไม่นานแจนถึงกับถอนหายใจอย่างหนักก่อนจะกระแทกเสียงด้วยความขุ่นมัว“ผู้ชายคนนั้นต้องโง่แน่ ๆ เขารู้ไหมว่าแกมีคนรุมจีบเยอะแค่ไหน แต่แกก็ไม่เคยสนใจใคร ส่วนคนที่แกชอบกลับไม่สนใจแกซะอย่างนั้น เฮ้อ... สวรรค์กลั่นแกล้งแกจริง ๆ”อัยย์วารินทร์เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบเพื่อนเสียงเบา “เขาคือลูกชายเจ้าของบริษัทที่ฉันไปฝึกงานนั่นแหละ”แจนทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะร้องอ๋อเสียงดัง “อ๋อ...คนที่แกเคยเล่าให้ฟังว่าแอบปลื้มตั้งแต่เด็กน่ะเหรอ?”อัยย์วารินทร์พยักหน้า “อืม...”แจนจ้องหน้าเพื่อนสนิทอย่างไม่อยากเชื่อสายตา“โอ้โห แกกล้าสารภาพรักพี่เขาด้วยเหรอเนี่ย! ทำไมกล้าล่ะ?” แจนจ้องใบหน้าเพื่อนสนิทพร้อมเขย่าแขนเบา ๆ ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน เพราะโดยปกติแล้วอัยย์วารินทร์เป็นคนเงียบ ๆ ขี้อายจะตาย แม้จะหน้าตาสวยแต่ก็ขาดความมั่นใจมา
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 4 เกี่ยวดอง
“แม่!!” อัยย์เบิกตากว้าง น้ำเสียงของเธอตื่นตระหนกเกินกว่าเหตุ พริมาถึงกับสะดุ้งและอดที่จะเอ็ดลูกสาวไม่ได้ “อะไรกันลูก อยู่ดี ๆ ก็ตะโกนเสียงดัง ทำแม่ตกใจหมด”“ทำไมแม่ถึง...” อัยย์พูดตะกุกตะกัก สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเธอคาดคั้นถามถึงเหตุผลว่าแม่กำลังทำอะไรอยู่พริมาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “แม่บอกแล้วไงว่าแม่จะช่วยให้ลูกสมหวังเอง” พริมาพูดอย่างมีเลศนัย“สมหวัง..นี่แม่กำลังจะทำอะไรคะ” อัยย์ถามด้วยความตกใจปนสับสน เพราะเธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงคิดจะทำอะไรแบบนี้ ทั้งที่เธอเพิ่งถูกปฏิเสธจากพี่เชนไปหมาด ๆ ตอนนี้เธอรู้สึกถึงหายนะกำลังมาเยือนในไม่ช้า“แม่ไม่ได้ทำอะไรเลย ความจริงลูกกับพี่เชนเป็นของกันและกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”“แม่หมายความว่ยังไงคะ” อัยย์วารินทร์เอียงคอถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนที่มากขึ้น คำพูดของแม่ทำให้เธอรู้สึกสะดุดใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะประโยคที่ว่า ‘ความจริงลูกกับพี่เชนเป็นของกันและกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว’ มันหมายความว่าอะไรกันแน่!พริมามองลูกสาวด้วยรอยยิ้มที่แฝงความลับบางอย่างที่ยังไม่ต้องการเฉลยตอนนี้ “เดี๋ยวน้องอัยย์ก
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 5 เพื่อธุรกิจ
“เอ่อ….พ่อกับแม่ และคุณลุงคุณป้าครับ เรื่องแบบนี้พวกเราควรจะถามไอ้เชนกับยัยอัยย์ก่อนดีไหมครับ ว่าพวกเขาอยากแต่งงานกันหรือเปล่า” เสียงของคชาเหมือนกับสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น อัยย์วารินทร์หันไปมองพี่ชายด้วยสายตาขอบคุณ“อืม...นั่นสิ ตาเชน คิดเห็นอย่างไรถ้าพ่อกับแม่จะให้ลูกแต่งงานกับน้องอัยย์” ธมลวรรณเอ่ยถามลูกชายด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง สายตาของเธอจ้องมองลูกชายอย่างตั้งใจ และรอคอยคำตอบที่เธอเชื่อว่าลูกชายจะไม่ขัดใจคนเป็นแม่อย่างเธอคเชนทร์มองหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา ราวกับตั้งใจสื่อบางอย่าง ก่อนจะตอบแม่ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“แล้วแต่พ่อกับแม่เถอะครับ”คำตอบนี้ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายยิ้มออกมาอย่างพอใจไม่น้อย ส่วนอัยย์วารินทร์รู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่เขาไม่ปฏิเสธ แต่สำหรับคเชนทร์แล้วเขารู้ดีว่า แม้จะปฏิเสธไป ก็ไม่มีประโยชน์ พ่อแม่ของเขายังไงก็จะบังคับให้เขาแต่งงานอยู่ดี เขาจึงเลือกที่จะยอมแต่งไปก่อน และค่อยทำให้เห็นว่า ชีวิตคู่ที่ถูกคลุมถุงชนนี้ไปกันไม่รอดจริง ๆเวลาผ่านไปหลายวัน ตั้งแต่วันนั้นที่อัยย์วารินทร์ตัดสินใจสารภาพรักกับคเชนทร์เธอก็ไม่เคยพบเจอกับความสุขที่แท้จริงอีกเลย
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 6 คนใจร้าย
"มาทำไม!" คเชนทร์เอ่ยถาม น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงความไม่พอใจอัยย์วารินทร์ที่นั่งรออยู่ พอเห็นคเชนทร์มาถึงก็คลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แต่ความอ่อนโยนและใสซื่อในแววตาของเธอไม่สามารถทำลายก้อนน้ำแข็งที่เกาะอยู่ในใจของเขาได้ เมื่อเธอรู้สึกถึงความเฉยชาที่แผ่ออกมาจากร่างสูง หญิงสาวรีบหุบยิ้มลงทันที“สะ...สวัสดีค่ะพี่เชน” หญิงสาวเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มบทสนทนาจากตรงไหน คำว่าสวัสดีจึงเป็นประโยคแรกที่หลุดออกมาแต่คำทักทายนั้นกลับไม่เข้าหูของคเชนทร์แม้แต่น้อย สีหน้าของเขาเย็นชาและปราศจากอารมณ์ ทำให้อัยย์วารินทร์ที่พยายามยิ้มใจแป้ว รู้สึกห่อเหี่ยวไปหมดแต่ถึงแม้ว่าจะถูกปฏิเสธกลาย ๆ จากท่าทีเย็นชาของเขา แต่อัยย์วารินทร์ยังไม่ยอมแพ้ เธอลุกขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ และเดินเข้าไปหาคเชนทร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารตัวใหญ่ของเขาอัยย์วารินทร์พยายามหาทางทำให้คเชนทร์ยอมพูดกับเธอ จึงตัดสินใจทำท่าทีเหมือนเล่นสนุกแบบที่เคยทำกันเมื่อตอนเด็ก ๆ โดยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฉีกยิ้มหวานออกมา หวังว่ามันจะทำให้คเชนทร์คลายความเย็นชาได้บ้าง และดูเหมือนมันจะได้ผล คเชนทร์ยอมพูดออกมาในที่สุดแต่สิ่งที่
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 7 ไม่ต้องเลือกมาก
"อะไรนะคะ" อัยย์วารินทร์อุทานด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกกว้างราวกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ‘เมื่อวานพี่เชนยังพูดเหมือนโกรธเรามาก แล้วทำไมวันนี้ถึงยอมทำแบบนี้กันล่ะ’ ความคิดตีรวนในหัวด้วยความสับสนพี่เชนเป็นคนที่อ่านยากมาแต่ไหนแต่ไร เธอไม่เคยเดาทางเขาได้เลย แต่เรื่องคุ้มดีคุ้มร้าย ปากร้ายใส่เธอ เธอเองก็เพิ่งเห็นหลังจากที่มีเรื่องให้ต้องแต่งงานกันนี่แหละ"แม่คะ แต่ว่า…." หญิงสาวมองหน้าแม่พยายามจะพูด แต่แม่ของเธอก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้อธิบาย“ไม่มีแต่! เร็ว ๆ เลยลูก ลุกไปอาบน้ำเร็ว” พริมาไม่รอช้า จับไหล่ลูกสาวทั้งสองข้างแล้วดันเบา ๆ ให้เดินไปที่ห้องน้ำ ทำให้เธอจำต้องยอมทำตามแม่โดยดี แม้ในหัวของเธอจะเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบก็ตามในขณะที่เดินไปยังห้องน้ำ หัวใจของอัยย์เต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคเชนทร์ถึงยอมทำตามแผนการแต่งงานในวันนี้ ทั้งที่เมื่อวานเขาแสดงท่าทีปั้นปึ่งเย็นชา ปากร้ายอีกต่างหากเมื่ออัยย์วารินทร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ลงมากินข้าวชั้นล่าง แต่กินไปได้สักพักเธอก็วางช้อนลงหลังจากกินไปได้ไม่กี่คำ ความกังวลทำให้เธอกลืนอาหารไม่ลง“อิ่มแล้วเหรอลูก” ปรินถามลูกสาวด้ว
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 8 ถูกทิ้ง
พนักงานสังเกตเห็นใบหน้างดงามของว่าที่เจ้าสาวใบซีดลงทันทีที่ฝ่ายชายพูดจบ เธอก็เอะใจไม่น้อย และเพิ่งสังเกตท่าทางห่างเหินของฝ่ายชายแม้เธอจะไม่รู้เหตุผลที่ทั้งสองกำลังจะแต่งงานกัน แต่ก็ชัดเจนว่ามันไม่ใช่เพราะความรักแบบคู่แต่งงานทั่วไปแน่นอน เพราะตั้งแต่เข้าร้านมาว่าที่เจ้าบ่าวยังไม่มีรอยยิ้มสักครั้ง นอกจากคำพูดที่จำเป็นเท่านั้นและดูเหมือนว่าเจ้าบ่าวจะขยันทำร้ายจิตใจว่าที่เจ้าสาวเสียเหลือเกิน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พยายามรักษาบรรยากาศและรีบแนะนำต่ออย่างเป็นมืออาชีพ“มี After Party ไหมคะ เอ่อ... ถ้ามีด้วย ดิฉันแนะนำชุดเจ้าสาวแบบ Tea-Length ค่ะ ชุดนี้เป็นเดรสสั้นที่มีช่วงกระโปรงพลิ้วไหว มีเสน่ห์แบบวินเทจ ช่วยเพิ่มความน่าดึงดูดได้อย่างดีค่ะ”ร่างสูงพยักหน้าโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “มีด้วย พาเธอไปลองชุดได้เลย”“ได้ค่ะ” พนักงานพยายามยิ้มตอบด้วยความสุภาพ พร้อมกับพาว่าที่เจ้าสาวไปลองชุดอีกครั้งหลังจากที่เลือกชุดเจ้าสาวเสร็จ พนักงานก็หันมาแนะนำชุดเจ้าบ่าวต่อ ยังคงน้ำเสียงสุภาพเช่นเดิมแม้จะรู้สึกอึดอัดกับว่าที่เจ้าบ่าวผู้หล่อเหลาแต่ใบหน้าสงบนิ่งจนเดาอารมณ์ไม่ออก“ส่วนคุณผู้ชาย อยากได้ชุดเจ้าบ่าวแบบไหนด
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 9 งานแต่งที่ขื่นขม
"ไม่แล้วล่ะ แต่ว่าเธอคงต้องไปเอง พอดีฉันมีธุระต่อ คงไม่ได้ไปส่ง”เมื่อได้ฟังคำตอบจากร่างสูง ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของอัยย์วารินทร์ เธอรู้สึกจุก จนแทบพูดไม่ออก สายตาของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเริ่มจมดิ่งลงเรื่อย ๆ เธอฝืนยิ้มและตอบกลับด้วยเสียงสั่น ๆ"อ๋อ...ไม่เป็นไรค่ะ อัยย์ไปเองได้ พี่เชนก็ขับรถดี ๆ นะคะ" พูดจบเธอก็รีบเปิดประตูลงจากรถทันที พลางคิดในใจว่าเขาคงอยากให้เธอไปให้พ้นหน้าเสียทีกระมัง ทันทีที่ร่างเล็กลงจากรถ รถหรูก็เคลื่อนออกไปโดยเร็ว ไม่แยแสว่าเธอจะไปต่ออย่างไร ใบหน้าสวยของอัยย์วารินทน์ตอนนี้เต็มไปด้วยความขมขื่น จิตใจบอบช้ำเกินกว่าที่จะทนไหว หญิงสาวมองท้ายรถที่ขับออกไปไกล ด้วยความรู้สึกเจ็บหน่วงหัวใจ เป็นที่สุดในที่สุด วันที่หลายคนคาดหวังว่าจะเป็นวันที่มีความสุขก็มาถึงแขกเหรื่อเริ่มทยอยเดินเข้างาน ทุกคนต่างยิ้มแย้มมีความสุข เว้นแต่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเท่านั้นที่ดูเหมือนกล้ำกลืนฝืนทนเต็มที ทั้งคู่ออกมายืนต้อนรับแขกที่มาร่วมงานแต่งงาน โดยมีครอบครัวของทั้งสองฝ่ายยืนอยู่ด้วยอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอัยย์วารินทร์มองใบหน้าคมเข้มของเจ้าบ่าวด้วยสายตาห
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
ตอนที่ 10 เข้าหอ
ในขณะที่อัยย์วารินทร์พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น เปลือกตาของคนเมาที่ปิดลงคล้ายคนจะหลับกลับค่อย ๆ เปิดขึ้น เผยให้เห็นดวงตาฉ่ำวาวมองมาที่เธออย่างไม่กะพริบ สายตานั้นทำให้อัยย์วารินทร์รู้สึกถึงความร้อนรุ่มในอกที่เพิ่มขึ้น เธอพยายามดันตัวเองลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับถูกมือหนาของชายหนุ่มกดแผ่นหลังเอาไว้ ราวกับเขาจะไม่ยอมให้เธอหนีไปไหน“พี่เชน... ปล่อยอัยย์เถอะค่ะ” อัยย์วารินทร์เอ่ยออกมาด้วยเสียงติดสั่น หัวใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ เธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแต่ร่างแกร่งกลับยิ่งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ดวงตาปรือปรอยคู่นั้นจ้องริมฝีปากบางแต่ดูอวบอิ่มอย่างหลงใหลแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน ก่อนที่ใบหน้าคมไร้หนวดเคราจะค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้จนเกือบสัมผัสใบหน้าสวย รู้ตัวอีกทีหญิงสาวก็หลับตาลงโดยอัตโนมัติและสัมผัสถึงรสจูบนุ่มลึกแต่พอนึกถึงคำพูดในช่วงพิธีงานแต่งของฝ่ายชายได้ 'ผมแพ้ลิปสติก' ก็ทำให้ดวงตากลมโตเบิกโพลงในทันทีแม้ว่าเขาจะยังจูบอยู่ก็ตาม ลิ้นเรียวที่เกี่ยวพันจนฉ่ำแฉะเริ่มรุกเร้าไล่ต้อนและดูดดุนอย่างรุนแรง ทำเอาเธอได้สติ มือบางทุบอกไปแกร่งไปหลายทีก่อนที่เขาจะผละออก ดวงตาขุ่นเคืองของคนใต้ร่างจ้องม
last updateHuling Na-update : 2025-01-08
Magbasa pa
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status