Honey, I don't want the Crown
Sa mata ng lahat, si Cassandra ay ang “Queen” ng mundo ng negosyo ang asawa ni Nathaniel, isang makapangyarihang negosyante na tinaguriang “King of Business Empire.” Marangya ang kanilang buhay, puno ng pera, impluwensya, at kasikatan. Ngunit sa likod ng kinang, itinatago ni Cassandra ang bigat ng pagiging isang “trophy wife” na nakatali sa imahe at kapangyarihan ng asawa.
Habang mas lumalawak ang kaharian ni Nathaniel sa mundo ng negosyo, mas nararamdaman ni Cassandra ang pagkawala ng sarili. Ang mga simpleng pangarap niya maging isang fashion designer, mamuhay nang tahimik at payapa ay natatabunan ng mga korona at trono na ipinipilit isuot sa kaniya ng asawa.
Sa pagbabalik ng isang matalik na kaibigan mula sa nakaraan, muling nabuhay ang mga tanong sa puso ni Cassandra: Ano ba talaga ang tunay na halaga ng kaligayahan? Pera, kapangyarihan, at titulo? O ang kalayaan na sundin ang sariling pangarap kahit kapalit nito ay mawala ang lahat ng yaman at impluwensya?
Read
Chapter: Chapter 190“Are we finally ready?”Tanong ni Cassandra habang inaayos ang manipis na balabal ni Elera sa may balikat.“Mom, ilang beses mo na po yang inayos,” tawa ni Elera. “Hindi naman po ako lalamigin agad.”“Hindi ‘yan,” sagot ni Cassandra habang tinatapik ang buhok ng anak. “Gusto ko lang sure ako na presentable ka.”Sumingit si Nathaniel, nakasandal sa poste ng karwahe.“Cass, huwag mong kalimutan—dalawa ‘yang anak natin. Kung si Elera ay inaayos mo, sino mag-aayos kay Alaric?”Agad na napatingin si Cassandra, at muntikan nang matawa.Nakahawak si Alaric sa sinturon ng suot niyang travel uniform—pero mali… sobrang higpit. Para siyang kinukulong nito.“Anak,” natatawang sabi ni Cassandra, “paano ka hihinga n’yan?”“Ma, sabi ni Dad kaya raw dapat mahigpit kasi ‘royal posture’,” reklamo ni Alaric.Napalingon ang lahat kay Nathaniel.Nagtaas ng dalawang kamay ang Hari.“I did not say that.”Pero halata sa smirk niya na oo, siya nga ang nagsabi nun.Napailing si Cassandra. “Lord… dalawang oras
Last Updated: 2025-12-06
Chapter: Chapter 189Sa gitna ng tahimik at maaliwalas na umaga, naglalakad lang ang kambal—si Alaric at Elera—sa royal garden, bitbit ang mga scroll na kailangan nilang aralin mamaya. “Kuya…” tawag ni Elera nainom ng milk na dala ng isa sa mga handmaids. “Sure kaba talaga na hindi mo sisirain yung schedule natin mamaya? Kasi last time, bigla kang nag-sparring kahit dapat diplomacy class tayo.”Umangat ang kilay ni Alaric. “Hindi yun kasalanan ko. Si Sir Galeno ang nag-challenge sa’kin.”“Challenge ka d’yan,” pang-aasar ni Elera. “Nung tinanong ka pa nga kung handa ka ang sagot mo—”Tinaas niya ang boses, ginagaya ang tono ng kapatid:“I was born ready.”Tumawa si Elera, halos masamid sa milk. “Ewan ko sa’yo, Kuya. Hindi lahat laban.”“Hindi rin lahat tea party,” sagot ni Alaric, tumatawa rin.Pero bago pa sila makapagpatuloy, biglang may rumagasa na tunog mula sa kabilang side ng garden.Takbo. Maaring pagod. Halatang panic.“P-Princess Elera! Prince Alaric!” sigaw ng messenger mula sa watchtower.Nagk
Last Updated: 2025-12-03
Chapter: Chapter 188Umagang-umaga pa lang, ramdam na agad sa buong palasyo ang kakaibang excitement. Hindi ito yung tipong may festival o coronation — Kasi today…Una nilang official mission bilang mga heirs.Sa hallway pa lang, rinig na ang sigawan.“Kuya! Ang bag ko nasaan?!” sigaw ni Elera habang paikot-ikot na parang ipo-ipo.“You left it on the training field— AGAIN,” sagot ni Alaric habang nagtatali ng boots. “Hindi ba kahapon lang sinabi kong ayusin mo ang gamit mo?”“Eh nag-practice ako ng speech ko!” sagot ni Elera, naka-pout. “You know naman, kailangan perfect ang pagpresent ko sa mga tao!”“Hindi naman ‘to presentation, El. Mission ‘to. As in trabaho. Work. Responsibility.”“Traba-whaaat?” sabay tawa ni Elera.Nag-facepalm si Alaric.Huminto ang usapan nang dumating si Cassandra na may hawak na isang malaking basket ng pagkain.“Good morning, my kids,” nakangiti niyang bati. “Breakfast muna before your mission.”“Mom, mission nga eh,” sabi ni Alaric, nagmamatigas pero gutom na.“All missions
Last Updated: 2025-11-24
Chapter: Chapter 187Kinabukasan matapos ang engrandeng festival, tahimik ang buong palasyo. Pero ‘yung klaseng tahimik na puno ng saya — hindi dahil pagod, kundi dahil fulfilled ang lahat.Ang mga banderitas ay unti-unting tinatanggal ng mga royal attendants, at ang mga lansangan ay punong-puno pa rin ng mga kwento tungkol sa “The Twin Heirs’ First Festival.”May mga bata pa ngang nagkukwentuhan sa kalsada:“Grabe ‘yung sayaw ni Princess Elera! Parang fairy!”“At si Prince Alaric! Ang cool n’ya nung nag archery, parang walang mintis!”Habang pinupuri sila ng mga tao, nasa royal garden naman ang buong pamilya — Nathaniel, Cassandra, Alaric, at Elera — nakaupo sa ilalim ng malaking puno ng golden magnolia.“Grabe, I can’t believe tapos na agad ‘yung festival,” sabi ni Elera, naka-sandals lang at kumakain ng manggang hinog. “Parang kahapon lang nagpa-practice pa tayo.”“Technically kahapon nga,” sagot ni Alaric habang nagbibilang ng mga darts na ginamit nila sa archery booth. “At technically, ikaw ang pinak
Last Updated: 2025-11-03
Chapter: Chapter 186Mula umaga pa lang, buhay na buhay na ang buong kaharian. Ang mga kulay bughaw at gintong banderitas ay nakasabit sa bawat kanto. May mga mang-aawit, mananayaw, at vendors na nagtitinda ng kung anu-anong masasarap na pagkain—mula roasted boar hanggang matatamis na pastries na may hugis korona.Today is The First Royal Festival of the Heirs — at sina Prince Alaric at Princess Elera ang espesyal na bida at organizer.Sa loob ng palasyo, sobrang busy ng kambal. Takbo dito, takbo doon.“Kuya, na-check mo na ba yung rehearsal ng knights?” tanong ni Elera habang sinusuklay ng royal stylist ang kanyang buhok.“Yes. They’re good,” sagot ni Alaric, sinusukat ang royal sash para siguraduhing naka-align. “Ikaw? Ready ka na ba sa speech mo?”“Uh…” ngumanga si Elera. “I have a speech???”Natawa si Alaric. “Of course. We both do.”“Kuya, bakit hindi mo sinabi agad?!” halos mapasigaw si Elera. “Hindi ako mentally prepared!”Lumapit si Cassandra, dala ang dalawang congratulatory ribbons.“Anak, kaya
Last Updated: 2025-10-26
Chapter: Chapter 185“Alright, everyone!” sigaw ni Haring Nathaniel habang nakatayo sa gitna ng courtyard, suot pa rin ang royal coat pero may whistle sa leeg na parang PE teacher. “Today, no excuses! We train like warriors — and no complaining!”“Dad,” reklamo agad ni Elera, nakataas ang kilay, “we’re wearing royal uniforms, not workout clothes!”“Adaptability test!” sagot ni Nathaniel, nakangiti. “If you can fight in heels, you can fight anywhere.”“Mom!” sigaw ng dalaga, tumakbo kay Cassandra na nakaupo sa lilim. “Please tell him this is torture!”Ngumiti lang si Cassandra habang umiinom ng tsaa. “Oh, sweetheart, I went through worse when I trained with him before. Kaya mo ‘yan.”Napabuntong-hininga si Elera. “So this is betrayal… royal edition.”“Come on, sis,” sabi ni Alaric habang nag-stretching, “it’s not that bad. At least may snacks si Mom after.”“Snacks won’t fix this trauma,” sarkastikong sagot ni Elera.“Alright!” sigaw ni Nathaniel. “Jog around the courtyard — ten laps!”“Ten?!” halos sabay
Last Updated: 2025-10-23
Marreid to the secret Billionaire
Lumaki si Celestine Navarro sa bahay na kailanman ay hindi naging tahanan.
Sa ilalim ng pang-aapi ng kanyang madrasta na si Margarita at ng maldita niyang stepsister na si Veronica, natutunan niyang maging matatag, tahimik, pero palaban.
Isang araw, bigla siyang pinapirma sa isang arranged marriage contract—isang kasal na hindi niya maintindihan.
Wala siyang ideya kung sino ang lalaki sa papel, at tanging sinabi lang ng abogado ay:
“Mas gusto niyang manatiling pribado. Pero simula ngayon, nasa ilalim ka ng kanyang proteksyon.”
Ang lalaking iyon ay si Adrian Cruz—isang malamig, makapangyarihang Bilyonaryo at CEO sa isang malaking kumpanya na sanay makuha ang gusto niya.
Sa harap ng mundo, isa siyang taong walang emosyon at walang kahinaan.
Ngunit sa likod ng kanyang katahimikan, may lihim siyang dahilan: minsan niyang nasaksihan kung paanong hinamak si Celestine ng sarili nitong pamilya. At mula noon, hindi na siya mapalagay.
Tahimik niyang inayos ang kasunduan ng kasal—isang paraan para masiguro na walang sinumang makakasakit kay Celestine muli.
Habang patuloy siyang binabastos at minamaliit ng mga Navarro, patago namang nakamasid sa kanya ang lalaking handang ipaglaban siya… kahit hindi pa niya kilala.
Hanggang isang gabi, nakatanggap siya ng mensahe mula sa hindi kilalang numero:
“Hindi mo na kailangang harapin sila mag-isa.” —A.C.
Hindi niya alam, ang lalaking iyon ay ang mismong asawa niyang hindi pa niya nakikita—ang lalaking tahimik pero mapanganib magmahal.
At kapag dumating ang araw na mabunyag ang katotohanan, malalaman ng lahat…
na ang babaeng minamaliit nila ay asawa ng pinakamakapangyarihang lalaki sa lungsod.
Read
Chapter: Chapter 148Hindi agad bumangon si Adrian kahit ramdam niya na unti-unting bumibigat ang paghinga ni Calestine—sign na inaantok na ito. For a moment, Adrian just watched her. Not in a creepy way—pero yung tingin na punong-puno ng admiration, relief, at deep affection. The type of look na hindi niya kayang ibigay sa kahit kanino. Only to her. Dinahan-dahan niyang hinaplos ang buhok ni Calestine, sinusundan ang strands nito gamit ang mga daliri niya. Bahagyan tumingin si Calestine pataas, half-awake. “Adrian…” bulong niya, inaantok pa. “Are you not sleepy?” “No,” sagot niya agad. “I’m watching you.” “Wag ka muna tumingin,” sabi niyang nakapikit pa, “nakakahiya.” “Why?” lumambing ang boses ni Adrian. “You’re beautiful when you’re sleepy.” She groaned. “Stop flattering me.” “It’s not flattery,” sagot ni Adrian, hinahaplos pa rin ang ulo niya. “It’s the truth.” Calestine opened one eye, tumingin sa kanya. “Kung hindi kita mahal, sinampal na kita sa pagka-cheesy mo.” Adrian smirked. “Good t
Last Updated: 2025-12-09
Chapter: Chapter 147 Pagkapikit ni Calestine, akala niya ay hahayaan lang siya ni Adrian na magpahinga. Pero hindi. Ramdam niya ang dahan-dahang paggalaw ng kamay nito sa likod niya—yung tipo ng lambing na hindi nang-iistorbo pero hindi rin mawawala. Tahimik lang ang paligid, maliban sa alon at maliliit na tawa ni Adrian na nagpapakitang nakatingin pa rin siya sa dalaga. “Babe,” mahina nitong sabi habang nakapikit din. “Hm?” sagot ni Calestine, hindi pa muling nagbubukas ng mata. “I’m thinking.” “About what?” “You,” sagot niya agad, walang kahesitasyon. “Always you.” Napangiti si Calestine kahit hindi nakikita ni Adrian. “Di ka ba napapagod kakaisip sakin?” “No,” sagot niya, sabay bahagyang higpit ng yakap. “Mas napapagod ako pag hindi kita kasama.” Binuksan ni Calestine ang mata niya, tiningnan si Adrian mula sa ibaba ng kanyang posisyon. The way Adrian looked down at her—pure softness, pure devotion—parang nagpainit sa dibdib niya. “Adrian…” bulong niya, halos nahiya sa sweetness ng
Last Updated: 2025-12-07
Chapter: Chapter 146Pagkatapos ng halik nila na halos nagpahinto sa oras, nanatili lang sila sa buhangin, magkadikit ang noo, parehong ngumiti nang hindi nila napapansin. Ang dagat humahampas ng marahan, parang background sound lang sa mundo nilang dalawa.Hinawakan ni Adrian ang pisngi ni Calestine gamit ang magkabilang kamay, hinahagod ang gilid ng mukha nito gamit ang hinlalaki niya. “You know…” bulong niya, mababa pero malinaw, “I still want to carry you back kanina para hindi ka titigan ng kung sino man.”Napailing si Calestine, pero nakangiti. “Adrian, wala namang tumitingin.”“Meron,” mabilis niyang sagot. “Kahit hindi mo napapansin.”“Hmmm. Baka imagination mo lang.”“Nope.”Inilapit niya lalo ang mukha nito. “Everytime you walk… napapatingin talaga sila. And I hate it.”“Adrian—”“I hate it,” ulit niya, “pero I love that I’m the one beside you.”Tumawa si Calestine nang mahina, sinubsob ang mukha sa chest niya. “Ang intense mo kasi.”“I’m intense about you.”Napa-secondhand embarrassment si Cale
Last Updated: 2025-12-06
Chapter: Chapter 145Pagkatapos ng buong araw nila sa beach—pawisan, arawan, pero sobrang saya—naglakad sina Adrian at Calestine sa shoreline, hawak-kamay, habang hinahampas ng maliliit na alon ang kanilang mga paa. Golden hour pa, kaya parang ang aesthetic ng buong paligid. As in pang-Wattpad cover level.Si Adrian, tahimik lang habang nakatingin sa mukha ni Calestine, pero halata sa mga mata niya na may iniisip.“Bakit ganyan ka makatingin?” tanong ni Calestine, tumitig sa kanya.“Wala,” sagot ni Adrian pero halatang nagsisinungaling. “I’m just… checking something.”“Checking what?”“Kung may tumingin pa sa’yo hanggang ngayon.”Napakunot ang noo ni Calestine. “Ha?! Adrian—”Pero pinutol niya agad.“I’m serious, babe. Kanina habang naglalakad tayo papunta sa cabana? Lahat ng lalaki nakatingin sa’yo. Especially dun sa guy na naka-blue shorts. If nagtagal pa yung tingin niya ng half a second, baka nilapitan ko na.”Napahinto si Calestine. “Adrian! Grabe ka naman. Hindi mo pwedeng awayin lahat ng tao sa bea
Last Updated: 2025-12-04
Chapter: Chapter 144Mainit ang sikat ng araw sa beach, pero mas mainit ang tingin ni Adrian habang nakatingin kay Calestine na naglalakad pa-punta sa shoreline. Suot nito ang white flowy cover-up, naka-bikini sa ilalim, at sobrang fresh tingnan dahil sa hangin na naglalaro sa buhok niya. “Adrian, ang tahimik mo,” sabi ni Calestine habang inaayos ang tali ng hair tie niya. “Gutom ka ba? O inaantok?” “No,” sagot ni Adrian, pero hindi umaalis ang tingin sa dalawang lalaki sa gilid na halatang nanliliskis ang mata habang pinapanood si Calestine. Parang automatic na nag-init ang tenga ni Adrian. Automatic ding sumikip ang panga niya. At automatic ding lumapit siya kay Calestine, hinila siya sa baywang, at ibinaba ang ulo para bulungan ito. “Babe… bakit ang rami nilang tingin sa’yo?” mababa at may init ang boses. Napakurap si Calestine. “Ha? Sino?” “Don’t look,” sabi ni Adrian sabay tulak ng ulo niya papunta sa dibdib niya, para hindi makita. “Nakakainis. Lahat sila nakatingin.” Napangiti si Calestine
Last Updated: 2025-12-03
Chapter: Chapter 143BACK TO THE HOTEL Pagdating nila sa hotel room, halos bagsak si Calestine sa sobrang pagod. Hindi dahil sa bigat ng shopping bags (dahil si Adrian ang may hawak ng lahat, syempre), pero sa lakad nila buong SoHo at sa dami ng tao na muntik nang magpa-init ng ulo ni Adrian. Pagkasara pa lang ng pinto, parang biglang nag-relax ang buong mundo. Tahimik. Cozy. Warm lighting. At higit sa lahat—wala nang ibang lalaki. Si Adrian, huminga nang malalim and dropped all the shopping bags sa sofa. “Finally,” sabi niya. “Wala nang humaharang sa’kin.” Napailing si Calestine, trying not to laugh. “Adrian, hindi ka naman sinisita ng mga tao outside.” “No,” sagot niya agad. “Pero tinitingnan ka nila. That’s worse.” Lumapit siya kay Calestine at hinawakan ang bewang nito, pulling her close. “At least dito… safe ka na.” “Safe ako… or ikaw ang safe?” tanong ni Calestine, nakataas ang kilay. “Both,” sagot niya, dead serious. “Lalo na ako. Kasi kanina, konti na lang talaga—” “Adrian!” natatawa na
Last Updated: 2025-12-03
LOGIN
