LOVING THE POOR BILLIONAIRE: VZ SERIES 1

“MA, I CAN’T DO THAT!” mariing saad ko kay mama habang naglalakad ako papasok sa kusina. Nakasunod naman ito sa akin. “Jass Anne, ito lang naman ang hinihiling ko sa ’yo. Pero bakit hindi mo pa ako mapagbigyan?”Ramdam ko ang iritasyon sa boses ni mama dahil sa paulit-ulit na pagtanggi ko sa gusto nitong mangyari.Bumuntong hininga pa ako nang malalim nang makarating na ako sa tapat ng refrigerator at binuksan ko iyon upang kumuha ng malamig na tubig na nasa pitcher at pagkatapos ay kumuha rin ako ng baso sa kitchen counter at sinalinan ko iyon ng tubig. Bago ko iyon inumin, I looked at her again.“Ma, what you are asking me is not just a simple thing. You want me to marry someone that I didn’t love. I mean,” sabi ko na hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon dahil sa mga sinabi ni mama sa akin no’ng isang araw.Ilang araw na ako nitong kinukulit na pagbigyan ko ang gusto nitong mangyari. Kung dati ay pinipilit lamang ako nito na makipag-date sa lalaking gusto nito para sa akin kah

“KUYA MIDAS!” sigaw ng binatilyo habang nagmamadali itong tumakbo palapit sa kaniya. “Kuya Midas!”Napahinto siya sa paglalakad at kunot ang noo na tiningnan ang binatilyong sumalubong sa kaniya. “Oh, Kalo, bakit?” tanong niya nang tuluyan itong makalapit.“Kuya, si inay po isinugod ng mga tanod sa ospital.”“Ano?” gulat na tanong niya nang marinig niya ang sinabi nito. “Bakit? Ano ang nangyari?” tanong niya pa at sa halip na dumiretso sa pag-uwi sa kaniyang bahay ay kaagad siyang pumihit at naglakad pabalik.“Inatake na naman po kasi ng asthma niya, kuya!”“Saan daw ba siya dinala? Halika at sumama ka na sa akin,” aniya at malalaki ang mga hakbang na tinungo nila ang labasan ng squater kung saan sila nakatira. “Midas, halika at sumakay ka na. Nasa ospital si Yolly,” sabi nang tricycle driver na nadaanan nilang nakaparada sa gilid ng kalye.Hindi na siya nagsalita at kaagad na sumakay sa tricycle.Pagkarating nila sa ospital, kaagad siyang nagtanong sa nurse na nasa front desk.“Yoll

“WHERE is lolo, Manang?” tanong ko sa kasambahay ng Lolo Amadeo nang makapasok ako sa sala. It’s Sunday and I don’t have work, so I decide to come here to the mansion to visit my grandpa.Actually, I rarely come here because there’s someone in the mansion I don’t want to run into. So sometimes I make excuses when Grandpa asks me to come here, so he doesn’t feel bad.“Nasa kuwarto pa po, Señorita. Tatawagin ko po ba?” tanong nito.“Yes, please. Thank you, Manang.” Naglakad ako agad papunta sa lanai para doon ko na lang hintayin si lolo. But even before I got there, I saw Selena, ang babaeng pinakaayaw kong makita kaya hindi ako madalas nagpupunta rito sa mansion. Malayo pa man ako ay nakataas na ang kilay nito habang nakatingin sa akin.She stood up and made her way to the door of the lanai. Standing in the middle, she crossed her arms over her chest. “What are you doing here, Jass Anne?” tanong nito at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. “You’re not the one I meant to come here,

I RELEASED with a deep breath after looking at the wristwatch I was wearing. It’s already six in the evening. Madilim na rin ang buong paligid. Nakaupo lang ako sa mahabang upuan na nasa gilid ng talyer. I’ve been waiting here for Midas to finish his work, pero sa tingin ko ay sinadya yata ng lalaking iyon na tagalan ang trabaho niya para abutin ako ng gabi rito at hindi ko siya makausap. God! Did I make the right decision? I wasted my time here just to wait for him and talk to him. Is this the right decision for me to hire him to pretend to be my boyfriend? Oh! “Aba! Hindi ka talaga umalis, a!” I looked at him when I heard his voice. Sinuyod ko siya ng tingin mula ulo hanggang paa. Ang suot niyang sky blue stripes na polo na halatang pinunit lang ang manggas ay ang dumi na. Maraming dumikit doon na grasa at punit din ang sa may bandang tiyan niya kaya nakita ko ang abs niya.Oh, shit! Seriously, Jass Anne? Iyon talaga ang nakita mo?Tapos ang pantalon niyang maong na kupas ay madu

WHY is he looking at me like that? Don’t tell me, he suddenly changed his mind and will do something bad with me?Oh, God! Huwag lang siya magkakamali. Kahit papaano ay marunong naman akong ipagtanggol ang sarili ko. “Why are you staring at me like that?” pinilit ko siyang tarayan. Nagtaas din ako ng noo ko. Because, to be honest, I felt sudden embarrassment due to the way he looked at me.Tumikhim siya at nag-iwas ng tingin sa akin. “Tapos ka ng maligo. Iiwan muna kita rito at lalabas ako para hanapin ang kotse mo,” aniya at kaagad siyang humakbang at nilagpasan ako.“Iiwan mo talaga ako rito?” tanong ko.“Huwag ka ng sumama. Malakas pa rin ang ulan sa labas. Mababasa ka lang ulit.”“But—”“Gusto mo bang hanapin ko ang kotse mo, o hindi?”Naputol ang pagsasalita ko nang humarap siya sa akin.Saglit akong napatahimik. Pero sa huli, napabuntong hininga na lamang ako. “Fine,” napipilitang sabi ko. “But don’t take too long.”He didn’t answer, sa halip ay lumabas na siya sa bahay niya