Nobela ni Red_luna

ส้มโอจัดการทำความสะอาดห้องนวดอย่างรวดเร็ว เธอหยิบเงินปึกนั้นที่กองอยู่บนเคาน์เตอร์มานับคร่าว ๆ ก่อนจะยัดมันลงในลิ้นชักอย่างไม่ใยดี เงินเกือบห้าพันบาทที่ได้มายังไม่พอรายจ่ายสัปดาห์นี้ด้วยซ้ำ เธอเฝ้าหน้าร้านด้วยสีหน้าเรียบเฉย“อูยยยยยย คนสวยจ๋า” วิทย์ หนุ่มใหญ่ส่งเสียงครามพ่นออกจากปาก ขณะที่ส้มโอจับเต้าอวบอูมให้เบียดกันรูดขึ้นรูดลง ตรงกลางระหว่างสองเต้านั้นคือแท่งเนื้อแข็งปั๋งที่ปวมเป่งจนมีเส้นเลือดปูดโปนเต็มลำ“ซะ ซี๊ดดดดดดด อูยยยย นั่นแหละ เสียวลำมาก อ่า”หญิงสาวสะบัดหน้าไล่ความคิดที่พุ่งซ่านของตัวเองออกไปจนหมด พยายามจดจ่อกับปัจจุบัน ‘แก๊งทวงหนี้’แกร๊ก! เสียงประตูร้านถูกกระชากเปิดอย่างรุนแรงจนกระทั่งกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าประตูสั่นอย่างบ้าคลั่ง ส้มโอเงยหน้าขึ้นจากตารางบัญชี ก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจชายฉกรรจ์ร่างใหญ่สามคนเดินกร่างเข้ามาในร้าน ทุกคนสวมเสื้อยืดสีดำลายสักที่โผล่พ้นแขนเสื้อ บรรยากาศในร้านนวดที่เคยอบอวลด้วยกลิ่นสมุนไพรพลันกลายเป็นความดิบเถื่อนและคุกคามทันทีชายร่างใหญ่สุด เดินนำตรงเข้ามากระแทกมือลงบนเคาน์เตอร์จนกระจกสั่น “เฮ้ย! ไหนวะเจ้าของร้าน! อีสายหยุดอยู่ไหนวะ!” เ

ก่อนถึงเวลานัดหมาย ส้มโอก็มานั่งรอลูกค้าด้านล่าง พลางทำความสะอาดและเช็ดเค้าเตอร์ด้านหน้าไปด้วย หญิงสาวใส่เสื้อสายเดี่ยว กางเกงขาสั้นด้วยความเคยชินและผ้านุ่มนิ่มนั้นกลับยิ่งขับเน้นส่วนโค้งส่วนเว้าของเธอให้โดดเด่นขึ้นไปอีกหลังจากที่คอยได้ไม่นาน คุณวิทย์ ลูกค้าคนแรกที่นัดไว้ก็เดินเข้ามาในร้าน “สายหยุดนวดแผนไทย” เขาเป็นชายวัยกลางคน รูปร่างท้วม แต่งตัวดี แต่สายตาของเขามีแววประเมินมองส้มโอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า และสายตาอันโลมเลียก็ไปหยุดอยู่ที่อกอวบอิ่มที่แน่นล้นทะลักออกมาจากเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋วนั้นส้มโอในชุดหมอนวดผ้าฝ้ายที่ดูเรียบร้อย แต่ก็ไม่อาจซ่อนหุ่นสวยเซ็กซี่ของเธอไว้ได้หมด เธอพยายามควบคุมสีหน้าให้เป็นกลางที่สุด ยิ้มอย่างสุภาพตามที่ป้าเคยสอน“สวัสดีค่ะคุณวิทย์ เชิญทางนี้เลยนะคะ” ส้มโอผายมือไปยังห้องนวดแผนไทยที่เป็นสัดส่วน กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำมันไพลและตะไคร้เริ่มอบอวล สร้างบรรยากาศผ่อนคลายหลังจากที่คุณวิทย์เปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับนวดเรียบร้อยแล้ว เขาก็นอนคว่ำบนเบาะนวด“วันนี้คุณวิทย์ต้องการเน้นส่วนไหนเป็นพิเศษไหมคะ” ส้มโอถามด้วยน้ำเสียงมืออาชีพ ขณะเตรียมน้ำมันนวดสมุนไพร“เน้นบ่ากับไห

สาวสวยสะพรั่งวัย 22 ปี ผู้มีรูปร่างหน้าตาโดดเด่นและเป็นที่ต้องตาต้องใจของผู้คนรอบข้างอย่างมาก ร่างกายอวบอัดเต่งตึงไปทุกส่วนลากกระเป๋าเดินทางใบเก่าขึ้นบันไดไม้ชั้นที่สามของตึกแถวที่ตั้งของร้าน "สายหยุดนวดแผนไทย" เธอตัดสินใจเด็ดขาดแล้วที่จะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ถาวร เพื่อประหยัดค่าหอพักและค่าน้ำมันรถในการเดินทาง การจ่ายค่าเช่ารายเดือนในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนแบบนี้เป็นเรื่องที่เสี่ยงเกินไป“เอาวะ! ตึกตั้งสามชั้น นอนชั้นบนสุดก็คงไม่เป็นไร” ส้มโอพึมพำกับตัวเองขณะวางกระเป๋าลงในห้องนอนเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านหลังสุดของชั้นสาม ห้องที่เคยเป็นห้องเก็บของและของใช้ส่วนตัวของป้าสายหยุด มีหน้าต่างบานเล็ก ๆ ที่มองออกไปเห็นหลังคาบ้านข้าง ๆบรรยากาศของร้านในยามค่ำคืนนั้นเงียบสงบแต่ก็ให้ความรู้สึกอ้างว้าง ชั้นล่างสุดเป็นพื้นที่ร้านนวดที่ตกแต่งแบบไทย ๆ เน้นสีน้ำตาลและสีครีม มีเก้าอี้หวายสำหรับนวดเท้าเรียงกัน มีผ้าม่านโปร่งแสงกั้นแบ่งโซนนวดตัว และมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสมุนไพรและน้ำมันมะกรูดติดค้างอยู่ ป้าสายหยุดมักจะเปิดเพลงบรรเลงไทยเดิมเบา ๆ ซึ่งตอนนี้เหลือแต่ความเงียบที่หนักอึ้งด้านหลังสุดของชั้นล่างเป็นครัวเล็ก

บรรยากาศในศาลาวัดเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความสงบเงียบที่เจ็บปวด กลิ่นธูปและดอกไม้จันทน์อบอวล ผสมกับกลิ่นยาหม่องจาง ๆ ที่ติดอยู่ตามผ้าปูเตียงผู้ป่วยที่เพิ่งถูกเก็บออกไป ความเงียบที่เข้าแทนที่เสียงหายใจของป้าสายหยุดนั้น มันบาดลึกกว่าเสียงกรีดร้องใด ๆส้มโอ หลายสาววัย 22 ปี นั่งคุกเข่าอยู่ข้างโลงศพไม้เรียบง่ายของป้า สายตาของเธอพร่ามัวจากการร้องไห้หนักตลอดคืนที่ผ่านมา ริมฝีปากแห้งผาก แต่เธอก็ยังคงเม้มมันแน่น พยายามกลั้นก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอในความคิดของส้มโอ: นี่มันไม่จริงใช่ไหม? ป้าสายที่แข็งแรงคนนั้น... ที่สอนเรานวดแผนไทยจนมือด้าน... ตอนนี้กลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้วเหรอ? ภาพป้าสายหยุดในชุดหมอนวดผ้าฝ้ายกำลังยิ้มอ่อนโยน และบอกว่า "ส้มโอ ต้องตั้งใจเรียนนวดนะลูก วิชาติดตัวนี่แหละคือสมบัติของเรา" วนเวียนอยู่ในหัวแขกที่มาร่วมงานมีเพียงไม่กี่คน ส่วนใหญ่เป็นลูกค้าประจำของร้าน "สายหยุดนวดแผนไทยโบราณ" ที่ป้าสร้างมากับมือ และเพื่อนหมอนวดรุ่นราวคราวเดียวกันที่ผูกพันกันมานาน พวกเขาทุกคนมองส้มโอด้วยแววตาสงสารและเห็นใจ เพราะใคร ๆ ก็รู้ว่าเด็กคนนี้ไม่มีใครนอกจากป้าณ ศาลาวัดป้าสมจิต (เพื่อนสนิทของป้าสายหยุ

บรรยายกาศในห้องเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ส้มโอ หลายสาววัย 22 ของป้าสายหยุดน้ำตานองหน้า เพราะผู้เป็นป้ากำลังสั่งเสียด้วยลมหายใจโรยริน“ไม่ต้องเสียใจไปลูก เกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นเรื่องธรรมชาติ”“ฮือออ ป้าสาย ทำใจดีๆ ไว้นะ หนูกำลังโทรตามหมอ”“...หมอมาไม่ทันหรอกลูก” ป้าสายหยุดเม้มปาก เผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักและความอ่อนล้า “ฟังป้านะ... ป้าไม่มีอะไรจะห่วงแล้ว... ดูแลตัวเองให้ดีนะ” มือที่เหี่ยวย่นของป้าเอื้อมขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของส้มโออย่างแผ่วเบา ความเย็นจากผิวสัมผัสทำให้ส้มโอยิ่งใจหายส้มโอรีบกุมมือป้าเอาไว้แน่น พยายามส่งผ่านความอบอุ่นไปให้ “ไม่จริง! ป้าต้องอยู่กับหนูนะ! ฮืออออ หนูจะอยู่กับใครถ้าไม่มีป้า…” เสียงสะอื้นของเธอสั่นเครือจนแทบจับใจความไม่ได้นอกหน้าต่าง บรรยากาศเงียบสงบยามค่ำคืนราวกับรับรู้ถึงความสูญเสียที่กำลังจะมาถึง มีเพียงเสียงจิ้งหรีดที่ดังระงมอย่างโหยหวนคลอไปกับเสียงร่ำไห้ของส้มโอ ความเงียบในห้องนั้นหนักอึ้งราวกับมีก้อนหินขนาดใหญ่ทับอยู่บนอกป้าสายหยุดหายใจเข้าออกอย่างแผ่วเบาและช้าลงอย่างเห็นได้ชัด ลมหายใจแต่ละครั้งดูเหมือนเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย สายตาของป้าจับจ้องไปที่เ